Via de Rt130 rijden we een scenic route naar Laramie. Deze route gaat door de Medicine Bow Natl. Forest. Het is een route door hooggebergte. Het is weer een verrassing voor ons wat we tegenkomen. We rijden de afgelopen dagen van de ene mooie weg naar de andere. Hoe moeten we straks weer wennen in ons vlakke landje?? We passeren een pas van 10.850 ft (3.300m) met mooie omgeving. Diverse bergmeertjes waar je kunt wandelen. De zon scheen lekker, maar er stond een behoorlijke wind. Onderweg kwamen we de eerste goudgele aspen tegen. Toen we het hooggebergte uitreden, werd het ineens opvallend vlak en erg weids. Je kunt kilometers ver kijken en je ziet gras en hier en daar een huis.

Toch altijd weer leuk als je een alternatieve camper tegenkomt…

Vannacht bij het casino in Riverton overnacht. Ze hadden geen aanbieding voor ‘nieuwe gasten’. Zelfs geen ‘buffet’. Ja, dan krijgen ze ons niet binnen…

Vanochtend (vrijdag) verder in zuidelijke richting gereden. Het is nog steeds Wyoming. Het moet één van de staten zijn met de minste inwoners. De hele weg hebben we ‘open’ gebied, heuvelachtig, zelden een boom en zelden een dorp. Regelmatig zagen we groepjes pronghorns tussen het groen langs de weg. Een gedeelte van de trip vandaag liep door een gebied, waar in het midden van de 19^e eeuw meerdere oost-west routes liepen, zoals de Oregon trail. De vlaggen in Amerika hangen sinds de schietpartij in Washington DC (begin deze week) halfstok. En vandaag (vrijdag) is er in Chicago weer een schietpartij geweest. Voorlopig blijft die dus nog wel halfstok.

Op verschillende plaatsen vind je weer markers langs de weg, waar op borden informatie over de geschiedenis uit dat gebied wordt gegeven. De laatste foto is ons uitzicht vanaf onze campingplaats in Saragota.

Vandaag wilden we 2 musea in Riverton bezoeken. Het eerste museum was gesloten, daar er niet genoeg vrijwilligers zijn.

Het tweede is het Wind River Heritage Center. We worden vriendelijk ontvangen door een dame, die ons de hele geschiedenis van de trek door Amerika van Lewis en Clark, de Mormonen, Europeanen (waardoor de strijd met de Indianen) in 1,5 uur verteld. Ondertussen werden we erop attent gemaakt dat enkele reeën in de ‘achtertuin’ liepen. 

Het Center is opgezet door Trapper Jake Korell, ons allen niet bekend... Hij was boer in de zomer en ving in de herfst en winter met vallen coyotes, vossen, raccoons en bobcats voor de huiden. Hiermee kon hij zijn gezin onderhouden. Jake leerde om dieren op te zetten. Zo’n bedrijf heet hier een taxidermy. Jake heeft zijn collectie opgezette dieren in het Heritage Center tentoongesteld. Later heeft hij de collectie wassen beelden opgekocht vanuit een failliete boedel en hier ondergebracht. Veel scholen komen hier om over de geschiedenis van Amerika en over de dieren te horen. Jake is afgelopen maart op 98 jaar overleden. Deze energieke en tot op latere leeftijd vitale man ving in zijn laatste jaar nog 100 coyotes, vossen, raccoons, stinkdieren en bobcats.

Het is een museum dat op alleen vrijwilligers draait, particuliere ondersteuningen en slechts een donatie van de bezoeker. Het heeft een eenvoudiger uitstraling (dan de grote, gesubsidieerde musea), maar erg informatief onder meer door de rondleiding.

We wilden op weg naar Denver via het Rocky Mountains Natl. Park. We komen er nu achter dat door de overstromingen van eind vorige week in Colorado dit Natl. Park volledig is afgesloten. We gaan daarom nu via Cheyenne (state capital of WY) naar Denver.

Van Cody naar Riverton. Volgens de landkaart lijkt ’t door vlak, kaal landschap. Maar we zijn verrast. Als we Cody (via US120) verlaten, rijden we een hele tijd (op afstand) parallel aan het hooggebergte van de Rocky Mountains. Gisteren was het redelijk nat weer. Dat leverde vannacht besneeuwde witte bergtoppen. De meneer die ons propane verkocht, vertelde ons trots dat het de eerste sneeuw van dit seizoen is. Ook de verdere route tot aan Thermopolis was afwisselend rijden door heuvelachtig gebied met verschillende rotsformaties.

Thermopolis is vernoemd naar de hot springs die daar liggen. We hebben een wandeling gemaakt door een deel van het park.

Na Thermopolis (US20 South) rij je zo’n 15 mijl door een canyon en vervolgens parallel aan een groot stuwmeer, het Boysen Reservoir.

Al met al een rustige weg, maar veel wind en veel onverwachte, mooie natuur.

Vandaag nog een rustig dagje in Cody. We waren weer toe aan de was. Dus op naar de coin laundry in het dorp. Daarna door naar de library voor internet. Toch makkelijk, je kunt daar gewoon rustig zitten in een ruimte voor internetters. Je mag gebruik maken van de plug-in. Je hoeft geen lid te zijn. Iedereen is vrij om te komen. Toen we weer in de kar zaten, kregen we een onweersbui van 2 uur over ons heen. Ondertussen weer naar het museum gereden, daar we het gisteren niet helemaal hadden kunnen doen. Je mag 2 dagen met hetzelfde kaartje naar binnen. We moesten de afdelingen Indianen en Firearms nog doen. Bij de afdeling Firearms ook veel opgezette dieren.

De plaats Cody (Wyoming) is vernoemd naar William F Cody, beter bekend als Buffalo Bill. Buffalo Bill kreeg zijn naam na een wedstrijd bizons schieten. Hij had meerdere ‘jobs’. Zo regelde hij bizonvlees voor de werkers aan de Kansas Pacific spoorlijn, was hij huidenjager, goudzoeker, gids voor kolonisten die naar het westen trokken en menner van postkoetsen. Later reisde hij met een Wild West-show met cowboys en indianen door de US. Rond 1900 heeft hij een aantal tours met zijn show door Europa gemaakt. In Cody is een groot museum, dat veel laat zien over de tijd van Buffalo Bill, m.n 2^e helft van de 19^e eeuw. Daarnaast is veel te zien over de natuur in deze omgeving, nabij Yellowstone, een afdeling over Art, over Indianen en over Firearms.

’s-Middag hebben we door het dorp gewandeld. Daar zagen we dat er om 6 pm een gunfight show wordt gegeven. Een show door amateurs ten bate van een goed doel. Het verhaal was ons niet duidelijk, maar uiteindelijk vond er een schietpartij plaats, waarbij de ‘bad guys’ het loodje moesten leggen.