Hoihoi allemaal, vandaag een rustig dagje op de camping gehad. Er waren vannacht 6 plaatsen bezet. Vandaag stonden we helemaal alleen. Ik sprak de camp host, die vertelde dat er 63% minder bezetting was dan vorig jaar. Dat is heel jammer, want het is een mooie camping.

We hebben de cover (hoes over camper in stalling) schoongemaakt, geplakt op de beschadigde plaatsen en weer gebruikgereed in de zak gedaan. Wat doe je verder zo’n dag? Lezen, bloemetjes en water op de foto zetten, wordfeud spelen en lekker in de zon zitten. Morgen weer verder.

De afgelopen twee dagen en nachten weer koud, en dat is ’s nachts rond 1 gr. C en overdag rond de 12 gr. C. Maar gelukkig hebben we goede dekens en een kachel.  We gaan op tijd op weg, met de koffiepot tussen ons in en natuurlijk een koekje. 

We rijden over de scenic route richting Salmon. Een mooie weg langs de Salmon River. Het is weer erg rustig op de weg. In Salmon is een ’Farmer’s Market’. Oorspronkelijk verkochten hier de boeren producten, later werden er de ‘biologische’ producten verkocht. Nu is het een kraampje met eigen gemaakte jam en verder kraampjes met allerlei handgemaakte zaken als tafeltjes, kleedjes en schilderkunst.

’s Middags naar een voorlichtings- annex herdenkingscentrum van Sacajawea. Deze indiaanse dame is rond 1800 getrouwd met een trapper (woudloper) van Franse afkomst. Rond 1805 krijgen 2 militairen (Lewis&Clark) de opdracht van president Thomas Jefferson op expeditie te gaan en uit te vinden hoe je van Chicago via rivieren de Pacific kunt bereiken. Voordat ze de Rocky Mountains bereiken, ontmoeten ze dit stel dat ook een baby heeft. Vanwege haar indiaanse afkomst en doordat zij meerdere indiaanse talen spreekt, krijgt zij gemakkelijk het vertrouwen van de stammen die ze op de tocht tegenkomen. De indianen helpen hun de weg naar de Pacific te vinden. Sacajawea wordt door haar rol tijdens de Lewis&Clark expeditie door de indianen én de blanken gewaardeerd en nog steeds geëerd. Na de film lopen we een trail, onderweg staan tipi’s en een “kraampje” waar we het eten kunnen proeven die Lewis en Clark en hun mensen tijdens hun reizen hebben leren eten bij de indianen. Er was onder meer een “stew” van hertenvlees en groente, heerlijk, allerlei kruiden, veldvruchten. We hebben dingen geproefd waar we het bestaan niet van afwisten. Het ene lekker, het andere… bah…

Door de ervaringen uit de expeditie en door de vondst van goud en andere mineralen ontstaat een grote trek van de oostkust naar de westkust. In nog geen 50 jaar worden de indianen (native people genoemd) hun land en daarmee hun vrijheid voor goed afgenomen.

We rijden weer verder en komen langs de weg weer een mooie BLM camping tegen. Omdat wij een Nat.Park Pass hebben, mogen we voor $5,-- staan. De camping ligt aan de Salmon River. Het is hier zo heerlijk (en ca 20gr.C) dat we tot maandag blijven. De camping host geeft ons zijn wachtwoord voor internet en dat zit allemaal bij deze prijs in.

Vandaag vanuit ZW-Montana naar Mid-Oost-Idaho gereden. Een hele rustige weg door een brede (Montana-)vallei, die er bijna alleen voor ons lag. Met dikke stapel wolken een mooi decor.

Vlak voor Idaho komen we bij het Big Hole National Battlefield. In 1877 vond hier een belangrijke slag plaats tussen de Nez Perce-indianen en het Amerikaanse Leger. In een film bij het Visitor Center wordt uitgelegd wat hier plaats vond en wat er aan vooraf ging. Al voor de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865) was Amerika bezig met de expansie naar het westen. De Amerikanen wilden met de indianen een overeenkomst sluiten, dat zij een bepaald gebied toegewezen kregen, waar zij zelf het bestuur over zouden krijgen. De indianen wilden hier niet aan. Na de Burgeroorlog wordt hun die overeenkomst opgedrongen. Toen er vervolgens goud, zilver en andere mineralen werden gevonden, werd dat territorium met 90% verkleind. Omdat de indianen dit niet accepteerden trokken ze uit het gebied richting Canada. Onderweg werden ze ’s-nachts door een legereenheid overvallen, waarbij veel indianen (meest vrouwen en kinderen) zijn omgekomen. De battlefield is nu heilige grond voor de indiaan en wordt gesymboliseerd door een grote groep tipi-stokken. Jaarlijks in augustus vindt hier een herdenking door de indianen plaats, samen met blanke Amerikanen.

In Idaho rijden we weer door de bergen, langs de rivier, op weg naar ZW-Idaho (Boise). We overnachten op een (primitieve) camping van het National Forest, midden in het bos waar het heel stil is, zo’n 10 km van het dichtstbijzijnde dorp. Hoewel het vrijdagmiddag is, zijn wij nummer 4 op deze camping met 36 kampplaatsen. Primitieve camping wil hier zeggen dat er toiletten zijn (een pot boven een groot gat, maar erg netjes) en hier en daar een kraantje met drinkwater. Wij kunnen ons daar prima mee redden.

Hoihoi allemaal, gisteren kwamen we Butte binnen, een stad met grote kopermijnen. Vroeger zijn ze begonnen met goud, toen zilver en nou koper. Dit heeft welstand in het stadje gebracht.

Een ander verhaal in dit stadje is een verhaal van een meneer wiens vrouw ernstig ziek was, en hij beloofde de Holy Lady, dat als zijn vrouw beter zou worden, hij een heel groot beeld zou plaatsen op de rotsen. Het verhaal is werkelijkheid geworden, en er is een “Our Lady of the Rockies” gebouwd. Een immens karwei gezien de afmetingen van het beeld. 30 meter hoog en 16 meter breed. Het staat op een bergtop op ca. 2.800 meter, 1.200m boven de stad Butte. Bij de realisatie is het beeld door de makers opgedragen aan alle vrouwen, in het bijzonder moeders. Het is door vrijwilligers gebouwd met donaties en hulp van allerlei bedrijven. Je kan hier alleen met een tour naartoe. Je krijgt eerst een film te zien over de bouw en opbouw van het beeld, dan krijg je een idee wat voor een geweldige klus dit is geweest. Allereerst al de weg naar boven. Het beeld is in 6 stukken opgebouwd en door een helicopter naar boven vervoerd. Onze gids heeft het hele karwei meegeholpen. En kon dus uit eerste hand het verhaal doen. Hij reed ook het busje waarmee we naar boven zijn gegaan. Een meneer van 79 jaar. Zelf 23 jaar onder in de mijn en 26 jaar boven de grond voor de mijn gewerkt. En nu dagelijks bezig met vrijwilligerswerk om de mensen naar boven te rijden en te vertellen. De dames in de winkel, beneden in het winkelcentrum, zijn oude dames die dit ook vrijwillig doen. Het is te hopen dat ze ooit een goede sponsor vinden voor het behoud van dit beeld, en de tour er naartoe.

We konden aan de achterkant van het beeld naar binnen, waar een grote ruimte is met briefjes, rozenkransen, foto’s van mensen, die ziek of overleden zijn. Een ruimte om kracht te krijgen en te herinneren. Buiten is een aparte kapel gebouwd. Aan de buitenmuren rondom een memorial ter nagedachtenis aan vrouwen. Dit beeld en de kapel is bedoeld voor alle geloven.

Het jammere van deze tour was, dat het wel heel erg mistig was, maar we kunnen jullie toch een indruk geven van het beeld. Een foto die we gisteren van een parkeerplaats naar boven toe hebben gemaakt en foto’s op de plek zelf. De laatste 2 foto’s zijn niet van ons (getruct).

Vandaag staat Helena, de State Capitol of Montana op het programma. De weersverwachting is slecht, voorlopig alleen zon. Vanwege de weersverwachting zijn we bijtijds op pad gegaan. Om 9 uur stonden we bij de securitydesk van het State House. Hoewel de guide niet erg veel enthousiasme uitstraalde was hij bereid met ons het gebouw door te gaan. Veel informatie over het gebouw en de gebruikte materialen, weinig over de historie van Montana.

Helena heeft een kathedraal (ca1920). Mooie kerk met erg mooie glas-in-lood-ramen (maar moeilijk goed te fotograferen).

In 1921 is de Masonic Algeria Shrine Temple gebouwd. Een gebouw in oosterse sfeer. Het is nu een theater. Het was niet open, maar een aardige dame was bereid ons kort enkele delen te laten zien. Het theater zelf konden we niet goed op de foto vastleggen, maar de bijzondere toiletten wel. Hoewel we vinden dat de foto’s de werkelijkheid niet helemaal goed weergeven.

Het centrum is niet erg groot en erg rustig.

In de namiddag kwam de regen en het onweer, maar het echte zware weer ging gelukkig grotendeels langs ons heen.

Op weg naar Helena (the capital of Montana) kwamen we in Three Fork. Hier ligt het begin van de Missouri rivier. Binnen enkele honderden meters komen de rivieren Madison, Jefferson en Gallatin tesamen en heten van daaraf Missouri. Dit is de langste rivier van Amerika (3.700 km).

Montana heeft nog geen 1 miljoen inwoners en is één van de grotere staten. Dus veel ruimte. In dit gebied hebben mensen een behoorlijke tuin om het huis en liggen er grote landbouwbedrijven. Er wordt veel tarwe verbouwd.