Vanochtend vertrokken vanaf onze ‘camping’. Daar in Joshua Tree Nat’l Park alle campings het gehele weekend vol waren, gaven ze ons bij het Visitor Center een alternatief. Dat was een BLM-terrein (Bureau of Land Management) als overflow. Toen we erheen reden, kwamen we erachter dat we eerst 8 mijl over de gewone weg en daarna nog 4 mijl over een dirt road moesten. Het hobbelde zo vreselijk dat zelf het deksel van de yogurtpot er af was gesprongen. We kwamen weer in een soort Slabs terecht. Maar er was ruimte genoeg. We stonden met ongeveer 12 medecampers op het terrein.

Vandaag heerlijk in het park verschillende trails gelopen. De zware bewolking en harde wind van gisteren was verdwenen. We hadden zon, een windje en ongeveer 20 gr.

Op weg naar Joshua Tree Nat’l Park komen we langs Salton Sea, een meer waar we uiteindelijk bij kunnen komen. Ik loop op slippers. Niet handig over allemaal kleine schelpjes. Kunnen aardig in je voeten steken.

Even later komen we aan in Mecca. Het is niet wat de naam aan gedachten oproept, maar we   hebben er water kunnen halen en hebben gebruik gemaakt van de library. Veel meer was er ook niet.

Buiten Mecca ligt een immens groot fruit/groentegebied. Er zijn sinaasappelbomen, grapefruitbomen en er worden druiven, pepers en paprika’s verbouwd. Er is veel aanplant van jonge boompjes. Mijlen aan een stuk. Ze irrigeren de percelen die verbouwd worden. Alles er verder omheen is kurkdroog en zanderig.

Verderop van Mecca naar de zuidelijke ingang van JoshuaTree Park rijden we een mooie scenic route. De weg is een beetje smal, maar loop helemaal tussen grillige bergen door. Sommige berglijnen lopen verticaal. Dit komt doordat de ‘Pacific Plate’ onder de ‘North American Plate’ schuift. Delen van de North American Plate worden zover omhoog gedrukt dat rotsen deels verticaal komen te liggen.  

Uiteindelijk Joshua Tree Park in en naar de noord-westkant gereden. We zijn er 12 jaar geleden ook geweest, maar zien weinig herkenningspunten. Morgen gaan we terug om een of twee trails te lopen.

Tussen de Mexicaanse grens en Joshua Tree Nat’l Park, nabij Niland (Ca) ligt Slab City. Ook wel ‘The Slabs’ is een voormalige legerbasis in een woestijnachtig gebied. Er resteren alleen nog betonnen vloerplaten: slabs. Hierop zijn allerlei bouwsels gebouwd, die bewoond worden door mensen die genoeg hebben van de heersende orde en regels. Er is hier geen water, elektriciteit, riolering. Hier zijn geen formele regels, maar natuurlijk geldt wel de Amerikaanse wet. Door de gevestigde autoriteiten wordt dit blijkbaar getolereerd. Er leven circa 1.000 personen, sommigen staan er al jaren, anderen voor een paar maanden. Er is een levendige ruilhandel. Als mensen vertrekken laten ze alle restanten achter, wat het nodige afval oplevert. Bruikbare delen worden weer door anderen gebruikt. De rest waait vanzelf een keer om.

Op dit terrein ligt ook Salvation Mountain, een ‘berg’ die door een amateur kunstenaar is beschilderd. Hij is er in de jaren 80 mee begonnen.

De aflevering van het tv-programma Lauren! van 21 maart jl. ging over haar bezoek hier aan the Slabs. Zie uitzending gemist NPO.

We kijken er van op dat hier ook een kerk is. De schoolbus komt 5 kinderen thuis brengen. De sheriff doet zijn rondje. Er komt toch ook hier weer veel mee uit de ‘bewoonde’ wereld.

We blijven hier een nachtje staan en besteden de middag aan het lezen van een boek. Lekker rustig in de schaduw van de kar.

Vanochtend wakker geworden in een grijze, miezerige, koude wereld. En dat in Southern California. Maar dat kan dus ook. We besluiten naar het hotel van het Casino Viejas te gaan voor wifi. Daar is de kachel aan. We wilden nadien foto’s maken van de outlet, maar het waren met dit weer trieste foto’s.

We gaan op pad naar Brawley (weer landinwaarts) via een scenic route (Hwy 79 &78). We komen in de mist terecht en naarmate we het hoogste punt van de pas naderen wordt de mist dichter. Maar…..aan de andere kant van de ‘berg’ wordt het lichter en voor  we 15 mijl verder zijn rijden we in een met zon overgoten woestijn. Boven op de pas was het 5 gr., in de Anza-Borrego Desert was het gelijk 30 gr. We zien de blauwe lucht weer.

Ik heb een foto gemaakt van een verkeersbord. Het bord ‘STOP’ met ‘all way’ eronder. In Amerika zijn heel veel kruispunten met dit bord op alle vier hoeken. Wie het eerst aankomt en helemaal is gestopt, mag als eerste gaan, ongeacht welke kant op. Wij vinden dit een zeer aangenaam bord. Dit maakt dat er altijd op alle hoeken van het kruispunt wordt gestopt. Dit bevordert de rust en daarmee de veiligheid in het verkeer. Bij twijfel kijk je wat de ander doet. Je neemt geen voorrang (zoals vaak in Europa), maar geeft hier de ander voorrang.

Vandaag Koningsdag. Zo te lezen heeft de koninklijke familie zich uitstekend vermaakt in Zwolle.

Wij zijn vandaag de nodige winkels afgeweest, daar je na 4 dagen alleen maar grote stad het nodige weer moet aanvullen. We zijn geëindigd op een kleine outlet, behorend bij het Viejas Casino. Daar gaan we morgen foto’s van maken. Dit om te laten zien waar de casinobazen geld insteken.

De meeste casino’s, met uitzondering van enkele bekende plaatsen zoals Las Vegas, zijn eigendom First Nation People (bij ons bekend als de indianen). Het is voor de verschillende stammen een soort privilage om door middel van de exploitatie van casino’s een bron van inkomsten te verkrijgen.

Vandaag heb ik foto’s gemaakt van bloemen die we onderweg tegenkwamen.

De eerste foto laat ons uitzicht zien over het Casino terrein, wij staan een niveau hoger. Luxe plek.

Vandaag met de bus van het casino naar het lightrail station in El Cajun en vandaar naar The Old Town San Diego. Een openlucht museum waar iedereen zo in en uit kan lopen.

We beginnen met een kop lekkere koffie op een terrasje. Terwijl we daar zitten loopt er een mevrouw langs. Ze was precies hetzelfde gekleed als ik. Ik kon het niet laten om haar aan te spreken. Ze keek me verbaasd aan toen ik haar begroette als mijn twinsister. Ze begreep het eerst niet tot ik haar op onze kleding wees. Ze begon heel hard te lachen en zei dat we zeker van dezelfde winkel hielden. Bij deze was dat Christopher & Banks. We moesten zeker op de foto. Na dit intermezzo zijn wij verder gelopen en gingen zij aan de koffie. Gelukkig, want na een 10 minuten hield ze ons staande met mijn tas in de hand. In alle lol was ik die vergeten mee te nemen. Waar eenzelfde blouse al niet goed voor is.

The Old Town is een verzameling van gebouwen uit de 19^e eeuw zoals San Diego er toen moet hebben uitgezien. Er liepen veel (lagere school) klassen rond, die ieder door een persoon ‘uit die tijd’ werd rondgeleid. In de meeste gebouwen werd uitleg gegeven. Enkele gebouwen hadden een functie gekregen die goed in dat tijdsbeeld paste. Zo is er een snoepwinkel in ’oude’ stijl, een sigarenzaak met een heren-rokersruimte, kruidenzaak, koffie- en theezaak. En verder enkele, kleinschalige musea.

Rondom de originele gebouwen waren allerlei kunst- en souvenirwinkels en drink- en eetgelegenheden in goed bij The Old Town passende gebouwen. Hoewel het iets frisser was, was het in de zon toch zo’n 20gr C.

Wat ons gisteren in downtown is opgevallen en ook vandaag in de old town, is dat het overal zo ontzettend schoon is. Het trieste van San Diego is dat er echt verschrikkelijk veel daklozen zijn. Er staan tentjes op stoepen en mensen slapen in parken. Ze lopen met heel hun hebben en houwen in karretjes rond. Ook in Old Town waren ze de vuilnisbakken aan het nazoeken naar van alles. En ook zij laten op straat niets achter.

Een dagje San Diego. Wij staan bij een casino die eigen bussen heeft, waarmee ze naar verschillende punten in de stad rijden om mensen, lees spelers, op te halen. Wij mogen daar ook gebruik van maken mits we ons ook als speler registreren. Na het tonen van de spelerspas en je eigen ID mag je in de bus. Dus vanmorgen om half tien met de bus downtown en we waren om zes uur weer thuis.

We hadden een temperatuur van ongeveer 18 gr. Heerlijke temperatuur om de hele dag bij te lopen. Een plattegrond bij de Visitor Center opgehaald en op weg.

We kwamen nog een Hollands ‘stukje’ tegen. De Nieuw Amsterdam van de Holland America Line. Wim, hij komt jouw kant op. Je loopt een eind langs het water, waar een hele grote matroos zijn meisje omhelst als hij weer aan land komt. Wij probeerden al kussend een selfie te maken. Dit lukte niet zo goed. Verderop stonden een aantal Aziatische dames foto’s van ons te maken en ons uit/toe te lachen, tot ze aanboden er een van ons te maken. Even verder staat een bronzen groep van militairen in oorlogsgebied die toegezongen werden door Bop Hope. Met muziek erbij.

San Diego is een hele gezellige stad. Leuke wijken, leuke terrasjes. Bij Yogurtland hebben wij een ijsje genomen. Yogurtland heeft voor ons weer een nieuwe formule. Je hebt automaten met verschillende soorten ijs. Die mag je eerst allemaal proeven. Dan pak je een beker en doe jezelf de smaken er in die je wilt. Het bakje wordt gewogen en dan betaal je het gewicht. Wij namen samen een bakje en twee lepels. Heerlijk ijs.

We liepen tegen de St.Joseph Cathedral aan. Even naar binnen natuurlijk. Altijd even een kaarsje aansteken in deze toch wel hele mooie kerk.