Vandaag een dag rondrijden in de camper door en rondom San Diego.

De eerste halteplaats is Mission Basilica San Diego de Alcalá. Daar de Mission in een woonwijk ligt, was het moeilijk parkeren. Toch voor even een plaatsje gevonden en konden we even rondrennen. Nog nooit zo snel een Mission gedaan.

Vandaar door naar Cabrillo National Monument. Op deze landengte heeft Cabrillo, een Portugese ontdekkingsreiziger, in 1542 als eerste Europeaan voet op (de huidige) Amerikaanse bodem gezet. Zijn reis is als een teleurstelling gekwalificeerd, want hij zou voor de Spaanse koning op zoek gaan naar kostbaarheden, specerijen en naar een nieuwe route naar Azië. Ruim 100 jaar later is de rijkdom van West Amerika ontdekt tijdens een Spaanse landexpeditie  vanuit Mexico. Op de landengte staat een monument ter ere van hem. Vandaar zouden we een mooi uitzicht hebben op de skyline van San Diego, maar het is niet helder.

Op de terugweg een stop bij een gigantische begraafplaats van Amerikaanse Mariniers. Ook hier kom je weer alle oorlogen tegen. Het is net als Arlington, maar dan iets kleiner.

Via de Harbor boulevard, dé boulevard van San Diego, zijn we Coronado opgereden, een schiereiland voor de kust van San Diego. Op dit schiereiland is rond 1880 een beroemd groot hotel gebouwd, dat ook in verschillende films is gebruikt. Het verhaal gaat dat er bij de bouw geen spijker is gebruikt. Wat ze nu wel gebruiken is kunstgras. Een brunch kost maar $93,=. We hadden jammer genoeg net onze eigen gemaakte lunch op.

Op Coronado was vandaag een groot Classic Cars event. Leuk om al die nostalgie op te snuiven.

Weer een geslaagde, zonnige dag en ca 24 gr.C. Al met al toch weer 90 mijl gereden. San Diego heeft 1.2 miljoen inwoners.

Daar we vandaag de 7^e State in zouden rijden, zat ik te wachten op het bord van California. Met het toestel in de aanslag, maar geen bord. Alleen een lullige aanduiding onder de exit naar Mexico: California 186. Dan die er maar op.

Vanuit Yuma reden we op de Interstate 8, een weg die door de Algodones Dunes liep. Een aparte lichte wereld om je heen.

In Calexico reden we tegen een Mexicaanse rommelmarkt aan. Tja, dan moet je even stoppen. We kwamen thuis met wat smiley-spul, 12 rollen toiletpapier en 2 komkommers. Daar word je dan helemaal blij van…

Vandaar reden we de Yuha Desert in. Weer een aparte wereld met om de 100 meter een vlaggetje met daarbij een tonnetje met water.

Vanuit de desert reden we de I-8 weer op en werd geadviseerd de airco uitzetten. Om de 300 meter stond een put voor radiatorwater. Dit omdat er een aardige en lange stijging in zat.  Dit gebied bestond alleen uit keien, hoge bergen met keien. Wij vragen ons dan altijd af, hoe ontstaat zoiets?? Een gebied van 10 mijl met bergen keien. En daar doorheen loopt dan de interstate.

Vandaar reden we over de ‘Historic Highway 94’ het groen weer in. Meer afwisseling op een dag hebben we niet gehad. En dat over een afstand van 190 mijl

We staan nu bij San Diego bij een casino. Daar mogen we 3 nachten blijven staan. Vanuit hier gaan we verschillende dingen bezoeken.

Op weg naar Yuma, een stop voordat we helemaal doorrijden naar San Diego Californië. Het is weer een hete dag, rond de 35 gr. Maar het is een droge hitte. Ondanks dat het hier zo warm is, is er toch de nodige landbouw. We zien ook weer een paar giga veeteelt bedrijven. Bedrijven met duizenden koeien. Die weer allemaal op zand staan. Er zit veel zand in de lucht, want er staat een harde wind.

We hebben vandaag een PA-camping. We kunnen lekker buiten zitten onder een grapefruitboom. We vragen aan de vriendelijke dame van de camping waar ze in deze streek het water vandaan halen. En dat is uit de Colorado River, die hier op de grens van Arizona met Californië loopt en verder naar de Golf van Mexico.

We kunnen nu ook lekker de airco aanzetten in de kar. Sorry Hans, maar het blijft toch ‘onze kar’.

Vandaag wakker geworden van de auto’s die parkeerden tussen de dichte winkel en onze kar. De dichte winkel, zoals de dame had aangegeven, bleek alleen ’s avonds dicht, maar vanaf zes uur ’s morgens open voor eters. Dus we hebben de kar maar een eindje verder gezet.

Vandaar naar het Organ Pipe Cactus Nat’l Monument. De route die we wilden rijden was niet geschikt voor onze camper van 30 feet. Het mocht niet langer zijn dan 25 feet. Toen hebben we een wandeling gemaakt vanaf een parkeerplaats. Maar mensen, wat was het heet. Je loopt in de woestijn, in de zon op zand. In de schaduw was het al 35 gr.C. We hebben het een uur volgehouden. Maar het is uniek dat je door deze natuur kunt lopen. De camper opgepakt, de airco aan en op weg naar Ajo, een tussendoor plaatsje met een Spaans aandoend plein, een mission kerk en hoge palmbomen. Erg leuk gemaakt, maar de meeste winkeltjes waren leeg.

We staan vanavond in Gila Bend achter de Mc Donald.

Na een knuffelig afscheid gaat vandaag weer ieder zijns weegs. Er is een reclame die begint met ‘na twee geweldige dagen’. Maar dit is ‘na vijf geweldige dagen’. We kunnen nog lang teren op de goede herinneringen.

Wij rijden verder richting het westen. We willen een stop maken bij het Kitt Peak Nat’l Observatory. Dit gaat weer over telescopen. Veel en groot. En een tourguide die bijna 1,5 uur op een monotone manier zijn verhaal doet. Het was niet echt leuk. Maar de weg naar boven was erg mooi, en dat vergoed ook iets.

De weg naar Why, waar we willen overnachten, is door een ‘woud’ van Saguaro’s. De laatste foto is een foto van downtown Why. Een benzinestation en een winkel. Wij mogen voor een gesloten winkel staan voor de nacht.

Gisterenavond genoten van de potluck. Vroeger noemden we dat de Amerikaanse Fuif. Iedereen brengt een gerecht mee. Het smaakte voortreffelijk. En maar doorgaan met praten en lachen. Het lijkt bijna alsof we met een groepsreis onderweg zijn. 's Avonds nog even 'op jacht naar scorpioenen'. Met een zaklantaarn met speciaal licht (blacklight) lichten deze beestjes en andere (w.o. spinnen) op. We hebben er één scorpioen gevonden.

Vandaag (dinsdag) met z’n allen naar het Arizona-Sonora Desert Museum. Een hele cactustuin en dieren die je allemaal in de dessert kunt tegenkomen. Lekker warm, ongeveer 30 gr.C, blauwe lucht en zon. En een goedlachs gezelschap. Er liep een trail van 2 miles doorheen.

’s Middags tegen 4 uur naar het Casino in de buurt gereden en daar met z’n allen deelgenomen aan het heerlijke buffet.

Gisteren, zondag zijn we met 5 motorhomes verhuisd van ‘the Pat’s’ naar Gilbert Ray Campground in the Tucson Mountain Park. Na de lunch is Joop met 5 vrouwen naar de Outlet in Tucson gereden. Hij was de enige man die durfde. Petje af, Joop. Het heeft je toch de nodige energie gekost. We hebben een ontzettende gezellige middag met veel lol gehad. Gelukkig was het rustig, dus de mensen hadden niet zoveel last van die Hollanders. Maar het neemt veel tijd als je met 5 vrouwen en een man gaat winkelen. We moeten allemaal onze mening geven over een eventueel aan te schaffen kledingstuk.

Na de Outlet moest er nog gewinkeld worden bij de Walmart. En om dan met 4 karretjes gelijktijdig bij de kassa te komen is een groot probleem daar alle vier karretjes een andere kant op gaan. Uiteindelijk waren we om half acht thuis.

Hans, één van de mannen die was thuisgebleven, had zich vandaag opgeworpen als ‘de kok van de dag’. Een overheerlijke maaltijd voor de hele groep stond klaar. We mochten allemaal in de motorhome van Hans en Hinke komen dineren met een eigen meegebracht bord, bestek en de drankjes.

Het was een heerlijke dag met veel lol.

Vandaag hebben Syl, Wil, Hans, Hinke, Clemens en ik een trail gelopen. The Brown Mountain op. Een mooie trail, waar je tussen de cactussen loopt. Wil maakte nog een val in een cactus. Eerst mocht Syl naalden plukken. Gelukkig had hij daar een tangetje voor. Toen mocht Clemens plukken. Maar uiteindelijk moest toch de broek naar beneden en is Hinke verder gegaan tot ze er allemaal uit waren.

Ook al zit je dagen met dezelfde mensen, je blijft praten en lachen, berg op en dan gelukkig ook weer berg af, wat makkelijker gaat.