Vandaag weer vanuit Idaho Washington State ingereden. Naar Spokane, de 2^e stad van Washington State met 200.000 inwoners..Het was even zoeken naar een gratis parkeerplek voor zo’n grote kar dicht bij het centrum.

Aan de noordkant van het centrum is een groot park, het Riverfront Park. Het voormalige spoorwegemplacement is begin jaren 70 omgebouwd tot een park en toen gebruikt voor de Wereldtentoonstelling in 1974. De Spokane River met zijn watervallen is onderdeel van het park. In en rond het park zijn veel sculpturen te vinden. Eén ervan is die van Michael Anderson. De man met de vogel. Deze stadgenoot was één van de astronauten die in de Columbia Space Shuttle van 2003 is omgekomen.

The Davenport is een in Amerika bekend hotel uit 1914. In 1985 is het gesloten en daarna in verval geraakt. In 2000 is het opgekocht en in 2 jaar en met vele miljoenen dollars volledig in oorspronkelijke staat hersteld.

Aan het einde van de middag kwamen we bij Walmart aan. Er staat hier bij bijna iedere boom een bord met No Camping or Overnight Parking. We keken elkaar aan, wat doen we hiermee. Clemens zegt: ik ga toch vragen. En we mogen hier 24 uur staan. Op zijn vraag waarom dan al die bordjes kwam het antwoord dat er mensen zijn die hier soms een week of langer bleven staan. En deze bordje blijken te werken, want wij zijn hier de enige ‘overnighter’.

We zijn vanochtend bij de laundry begonnen. Het mandje was weer vol. We waren binnen het uur klaar. Dus toen kon de rit weer beginnen.

Vanuit Clarkson (Washington State) zijn we de Snake River overgestoken naar Lewiston in de staat Idaho. Deze plaatsen zijn vernoemd naar de heren Lewis en Clark die in het begin van de 19^e eeuw een expeditie leidden in dit gebied op zoek naar een route naar de Grote Oceaan.

Via een mooie en rustige scenic route (Hwy 6 en 97) rijden we naar Coeur d’Alene, een luxe vakantieplaats aan het gelijknamige meer. In de jachthaven hebben we de wereld langste floating boardwalk afgelopen, die meer dan een kilometer lang is. Hier ligt ook een luxe golfbaan en zelfs de enige ‘a floating green’ van de wereld (met ‘holes’ op het water).

Op onze lunchplek stonden we naast een camping. We konden de dumpplaats zien liggen. Bij navraag konden we hier voor $2,-- dumpen en water innemen. Dat is dus ook weer klaar voor de komende dagen. Het bankje op de camping was al aangekleed voor Memorial Weekend. De laatste maandag van mei is het Memorial Day, voor alle overledenen maar met name de gevallenen in de oorlog. Het eerste Holiday Weekend in de USA (lang weekend). Dan gaan de Amerikanen los, op het water, in de bergen en in het bos. Met bosjes tegelijk komen ze met volle auto’s met etenswaren, hout en grote barbecues. Altijd een vermaak om naar te kijken.

In Baker City (OR) bij een Truck Stop overnacht. Van daaruit de volgende ochtend even het plaatsje in. Er is zelfs een kathedraal. Daar een kaarsje opgestoken voor mijn moeder, die een tia heeft gehad. Hopelijk helpt dat iets bij haar herstel.

Nabij Baker City loop de Oregon Trail. Rond 1850 was er een slechte economische periode in het oosten van Amerika. Banken gingen failliet en er was veel werkeloosheid. Pioniers die in het westen van Amerika zijn geweest, komen met enthousiaste verhalen over de mogelijkheden in het westen: grond te verkrijgen, vis, vlees en graan in overvloed. Hele groepen mensen gingen de uitdaging aan om naar het westen te trekken: 3.000 km in 6 maanden, vertrek in april. Eerder levert problemen met voedsel voor de trekdieren, later betekent sneeuw in de Rocky Mountains. In ca.10 jaar trokken zo’n 600.000 mensen langs een min of meer vaste route naar het westen, veelal naar Oregon. Door ziektes en onenigheid met onder meer indianen zijn velen niet in het westen aangekomen. Rondom Baker City zijn nog de nodige karrensporen te vinden uit die tijd. Daar in de buurt is op een heuvel een museum ingericht. In een film en door uitbeelding wordt uitgelegd waarom men vertrok en hoe zo’n reis verloopt. Erg indrukwekkend.

Vandaag, donderdag, wilden we langs de Hell’s Canyon, een kloof die bijna 2,5 km diep is (dieper dan de Grand Canyon). Gisteren bij het Visitor Center in Baker City gehoord dat de zuidelijke toegangsweg nog niet open is vanwege de sneeuw. Vanuit La Grande proberen we via de noordelijke route er te komen. In het plaatje Joseph blijkt het Visitor Center nog dicht te zijn. In het dorp durfde men ons niet te zeggen of de weg open is, maar verwees ons naar het Visitor Center in een plaatsje 10 km terug. Omdat er dikke wolken boven de bergen hangen waar we dan doorheen moeten en omdat ons wordt afgeraden die weg (deels onverhard) met een camper te doen, zijn we na een wandeling door het dorp Joseph omgekeerd en naar Clarkston / Lewiston gereden. Ook een mooie weg door de bergen.

Het plaatsje Joseph is vernoemd naar een opperhoofd van de Nez Perce-indianen, die in dit gebied leefden. Hij wilde via onderhandelingen, in plaats van strijd het recht verkrijgen. Toen er steeds meer blanken vanuit het oosten naar het westen trokken, is een verdrag tussen de indianen en de Amerikaanse overheid gesloten over grondgebied voor de indianen. Toen 5 jaar later goud werd gevonden in het reservaat, werd alsnog het verdrag teruggedraaid en werd eenzijdig een veel kleiner gebied aan de indianen toegekend en werden de indianen uiteindelijk helemaal verdreven uit hun gebied. Door de opstelling van het opperhoofd is later alsnog veel bewondering gekomen voor dit opperhoofd.

TacoBell heeft dus ook free wifi, maar als je het eten al op hebt, ga je niet naar binnen, maar zoek je even een muurtje om op te zitten om de blog op internet te zetten. Altijd handig zo’n muurtje erbij.

Onderweg kom je regelmatig ‘Oversize Load’ tegen. Vaak zijn dit (delen van) huizen. Als het een ‘groot’ huis is, heb je twee of meer vrachtwagens nodig om het naar de plaats van bestemming te brengen. Zo makkelijk is dat bij ons in Amerika.

Gisteren en vandaag (dinsdag) zijn we verder naar ’t noorden gereden, (Oost-) Oregon in via hele mooie en erg rustige wegen (via Hwy 95 en 78 naar Burns/Hines en verder via 395, 26 en 7 naar Baker City).