Hoewel fris, de lucht is vandaag weer blauw. Met de bus gaan we naar de Stockyard van Fort Worth. Vroeger brachten de Texaanse cowboys de koeien naar Fort Worth. Deze stad lag aan een belangrijke spoorlijn naar de grote steden in het oosten. Zo’n verzamelplaats bracht veel geld en daarmee ook vertier. Nu is er nog een lange straat met saloons. Elke dag wordt een groep typische Texaanse Longhorn-koeien door cowboys door de straat gedreven. Een hele attractie voor de vele bezoekers van de Stockyard.

‘s Middags met de bus naar het citycenter. Hier is geen ‘normale’ winkel te vinden. Alleen hotels, kantoren en het uitgaansdistrict. Het bijzondere van dit stadscentrum is de mooie combinatie van oude en moderne gebouwen. We hebben er met veel plezier doorheen gewandeld. Het viel ons op dat het er zo schoon was.

We kwamen ook langs het Convention Center, waar op dat moment de jeugdkampioenschappen Taekwondo van Texas werden gehouden. Even op de tribune zitten kijken naar wel heel fanatieke jeugd.

Zo, dit was me het dagje wel. We wilden naar Dallas voor het 6 th Floor Museum. Dit is gelegen in het gebouw, waaruit Lee Oswald President Kennedy heeft neergeschoten. Althans zo gaat het verhaal. Er is nog steeds twijfel.

Voor we daar waren moesten we van de Walmart naar een mall rijden om daar de kar te parkeren. Een afstand van 35 mijl. Dallas is een stad met heel veel fly-overs, ontzettend veel files en veel tolwegen. Nou vragen wij aan onze Las (tomtom) altijd om de weg zonder tolwegen. Maar onze Las blijkt de wegen niet allemaal goed te kennen en wij snappen haar natuurlijk ook niet altijd goed. Nou moeten we dus uitgaan zoeken hoe we de tol moeten betalen, want daar kwamen we op terecht en geen tolhuisje. In 2016 gaat alles ‘elektronisch’. We waren bijna op de plaats van bestemming toen het fout ging. En dan ben je zo weer 15 mijl verder. Maar uiteindelijk toch op de door ons uitgezochte parkeerplaats waar we de bus downtown konden nemen.

Dan sta je voor het Kennedy Memorial, loop je Dealey Plaza en Elm street in en kijk je naar het gebouw van waaruit Lee Oswald schoot (rechtsboven in gebouw, wit papier), loop je door het gebouw van waaruit is geschoten, zie je films, sta je op straat voor het simpel aangebrachte kruisje: hier is hij neergeschoten, en dan heb je alleen maar kippenvel.

Het is toch iets wat geweldig veel indruk heeft gemaakt. Ook op ons. Wij waren 12/13 jaar oud. Clemens was thuis en ik was sinterklaasgedichten aan het maken. En bij ons thuis hadden we toen der tijd nog geen tv en toch ken je als 12-jarige president Kennedy en zijn vrouw Jacky. Je vergeet ‘t nooit meer. We zijn blij dat we dit ook hebben kunnen zien. Een interessant museum en dito omgeving.

Maar nu we het gezien hebben, weten we dat we nooit meer naar Dallas gaan. En dat heeft alles te maken met het verkeer.

Afgelopen nacht de eerste regen met onweersbuien gehad. We rijden zo rustig dat we  ruim twee dagen rijden over 230 mijl. En dat bevalt prima. Vandaag nog het Chickasaw Nat’l Recr. Area bezocht met een zowaar Little Niagra Falls. Nou, die was inderdaad erg klein. Maar wel lekker om daar even te wandelen.

We staan nu nog 35 mijl van Dallas af. Onderweg konden we zien dat hier de afgelopen dagen veel regen is gevallen. Morgen rijden we naar een mall waar we kunnen parkeren en een bus nemen naar het centrum van Dallas. We gaan The 6th Floor Museum bezoeken. Dat is in het gebouw van waaruit op President Kennedy is beschoten.

Vanochtend met een lach en een traantje afscheid van elkaar genomen. We zeggen dan: “tot de volgende keer”, niet wetende wanneer dat zal zijn en waar dat zal zijn.

Ons eerste ritje richting Dallas ging weer onder een blauwe lucht en stralende zon.

De Walmart-manager verwelkomde Clemens met een hand, zeggende dat we van harte welkom zijn. Hij wees zelfs een mooi plekje aan waar we mogen staan.

De dagen vliegen voorbij, dat is altijd als we het gezellig hebben. Zondag gebruncht met de hele familie in Oklahoma City.

We hebben mogen oppassen op het achterkleinkind van Atty. Even heerlijk knuffelen met zo’n klein ding.

Maandagmiddag naar de Outlet Mall van Oklahoma City, schitterend weer, leuk shoppen en een heerlijk terrasje nadien.

We zitten iedere avond te rummycub(ben).

Vandaag uit eten als afscheid. Morgen is het alweer voorbij.

Atty, het was weer heerlijk om bij je te mogen logeren. We hopen dat er een tijd komt dat we het aan je terug kunnen geven bij ons thuis.

Morgen rijden we op ons gemak richting Dallas. Het plan om naar New Orleans te gaan, hebben we laten varen. Het weer is daar te slecht, met veel overstromingen op de weg naar en door Louisiana.