Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Als ik dit verhaal schrijf zitten we in het vliegtuig terug naar Nederland. We hebben geweldige weken gehad. Japan is zeker een aanrader om een keer doorheen te reizen. De railpas is hierbij de ideale oplossing. En als je een Clemens bij je hebt, gaat het reizen van een leien dakje. Hij had thuis al heel veel uitgezocht, treintijden en looproutes naar de hotels. Want je hoeft de Japanner geen kaart voor de neus te houden, die kan daar bijna niemand lezen. Straatnaambordjes kennen ze niet en op de kaart staat soms de straatnaam, maar dan veelal in het Japans. Met de auto was voor ons geen optie, te druk en borden lezen is moeilijk in het Japans, in de grote steden wel in het Engels eronder geschreven, op het platteland niet. Japan is een land met weer eigen normen en waarden. Niemand gooit iets op straat, ik heb nooit een land gezien met zo weinig prullenbakken en toch zo schoon. De mensen vegen nog hun eigen straatje schoon. Ook in de treinen, bij de instap prullenbakken waar iedereen alles netjes ingooit. De conducteur, gekleed in uniform met pet en witte handschoenen buigt bij binnenkomst en uitgaan van het compartiment. In het verkeer wordt niet getoeterd, verkeer rijdt rustig. Alleen op de troittoirs gaan voetgangers en fietsers door elkaar heen en niet echt rechts of links. Dienstverlenende mensen buigen tot je uit het zicht bent en als je nog een keer omkijkt buigen ze nog een keer. Veel respect voor elkaar, ook jeugd onderling. Er wordt nergens fooi gegeven en wisselgeld hoef je nooit na te tellen, klopt altijd. Maar Japan is vol, mensen leven in kleine ruimtes, hebben vaak kleine autos, smalle straten, weinig tot geen parkeerplaatsen. Wij hebben één hotel gehad met een kamer van 32 m2. Dit is hier een normale oppervlakte voor een compleet appartement. Bij onze andere hotelkamers waren we blij met onze kleine koffertjes, want twee grote hadden er niet ingepast. Vaak kamers rond de 11 m2. Inclusief douche en toilet. Wat ons opviel was dat er toch heel weinig Engels gesproken wordt. Zelfs de jeugd kan bijna geen antwoord in het Engels geven. Maar met handen en voeten en aanwijzen kom je een heel eind. we hebben op drie natte dagen na schitterend weer gehad. We hebben weer genoten.
Het is al weer onze laatste dag in Japan. Vanuit ons hotel nabij vliegveld Narita zijn we met de trein naar Tokyo gereden en bij Asakusa-station uitgestapt. Aan het begin van onze Japan-vakantie zijn we hier ook geweest om neef Ron te treffen. Juist die dag regende het erg en hebben we niet veel van deze wijk gezien. Nu stralende zon en zon 25gr. Hier staat de Sensoji-tempel en die trekt heel veel mensen, ook veel Japanners. Ook hier weer veel jongeren die zich in de traditionele kimono kleden. Ook hebben we een museum bezocht over traditionele ambachten. Met behulp van video werd ondermeer getoond hoe tradionele kasten, beeldhouwwerken en beschilderingen worden gemaakt. Later op de middag nog een museum (Japanse naam) met een leuke Japanse tuin erachter. Helaas mochten in het museum geen fotos worden gemaakt. Jammer, want er hingen mooie kunstwerken, maar wel fotos van de tuin. Eind van de middag terug naar Narita Airport alwaar we een lekker koel pilsje op het buitenterras hebben gedronken, kijkend naar aankomende en vertrekkende vliegtuigen. Ook op het vliegveld gegeten.
Vandaag afscheid genomen van Nikko en onze bestemming is nu Narita. We hebben een hotel bij vliegveld Narita. Onze Japanse RailPas is verlopen dus we hebben de keus om met de snelle trein te gaan of met de local train. De langzamere local train is de helft gekoper en we hebben de tijd, dus twee halen, één betalen. Makkelijke keuze. We hebben hiervoor vier treinen nodig en dan de gratis hotelshuttle. We slapen op 20 minuten rijden van het vliegveld. Als we hebben ingecheckt, vragen we of we in het hotel kunnen eten. Niet dus, alleen ontbijt en dat zit bij onze prijs in. Dus tegen half zes weer met de shuttle naar het vliegveld, eten en weer terug. Morgen nog een dagje Tokyo en dan zit het er alweer op.
Vandaag de laatste dag van beelden en tempels. Deze dag weinig bloesem, daar we op een hoogte zitten van wel 635 m boven zeespiegel. Dat scheelt een slok op een borrel. We lopen vandaag 4 km bergop. Eerst gewone gladde betegeling en dan al gauw trappen en paden van keien. Erg vermoeiend, maar we komen waar we willen zijn. De entree van de tempels beneden zijn erg duur, per tempel al gauw 10 per persoon. Bij iedere tempel opnieuw, dan zijn de centen gauw op. Dus toch de berg op naar het oude gedeelte van Nikko. Dit is ook te zien aan de bemoste beelden en toris. Maar het is er erg rustig, wel een aantal Japanners maar geen toeristen. Het loopt lekker koel in de bossen. Vandaag weer een mooie dag. s Middags een andere route die over een begraafplaats gaat en langs de rivier. Onderweg komen we in het Imperial Memorial Park. Daar blijkt de Imperial Villa te staan. Deze villa in Japanse stijl is in 1899 gebouwd. In de 2e Wereldoorlog heeft hier de huidige Japanse keizer als kind gewoond. Deze villa is nu voor publiek open. Uiteraard moeten we onze schoenen inleveren voor een paar sloffen. Aardig om door zon Japanse woning te lopen met allemaal dunne schuifwanden. Alleen jammer dat het bijna alleen lege ruimten zijn, zonder meubilair. We zijn tegen vijven weer in het hotel en zijn toe aan ons pilsje met olijven. We hebben er weer 17 km op zitten. s Avonds lekker uit eten geweest. Het Japanse eten bevalt goed, alhoewel een bord aardappels met spinazie en een gehaktbal ook wel weer aanlokkelijk is.
