Hoewel een beetje fris stonden we op met een lekker zonnetje. Op weg naar Jasper hebben we een aantal stops onderweg gemaakt. Naast wandelingetjes naar twee watervallen kwamen we ook op een viewpoint op een berg die vernoemd is naar Terry Fox. Het verhaal erachter lees je op één van de foto’s. Ook passeerden we de Mount Robson, de hoogste berg van de Canadese Rockies (bijna 4.000m). We hoorden dat het redelijk zeldzaam is dat de berg een blauwe achtergrond heeft.

Even nadat we de grens met Alberta zijn gepasseerd rijd je het Jasper Nat’l Park binnen. Omdat we een jaarpas van Parks Canada hebben (via Marktplaats overgenomen van een eerdere bezoeker eind vorig jaar) konden we doorrijden. Zonder een jaarpas moet je bijna €15,= per dag betalen…

In Jasper hebben we rondgewandeld en hebben we vervolgens heerlijk gegeten in een restaurant waar we 11 jaar geleden ook hebben gegeten.

We hebben Prince George achter ons gelaten en zijn oostwaarts richting Jasper (prov. Alberta) gereden. Onderweg hebben we een mooie trail (3km) gelopen, die leidde door een Ancient Rainforest. Dit bos bestaat uit oude cedar bomen. Het eindpunt van de trail is een waterval.

In McBride, het enige plaatsje dat we vandaag (230km) langs deze weg zijn tegengekomen, heeft zowaar een station. Juist toen wij er waren stopte de toeristentrein, die van Prince Rupert (aan de Pacific) naar Jasper rijdt.

Even voorbij McBride loopt de Holmes River. Een trail leidt naar een kleine waterval in deze rivier, waar eind augustus de chinook salmon stroomopwaarts zwemmen. Maar helaas, geen zalm zien springen bij de waterval. Even verderop is een gratis camping. Daar hebben we een plaatsje gezocht voor de nacht.

De Fireweed die ons de hele heenweg naar Alaska heeft vergezeld, raakt nu uitgebloeid. Hij (zij) verandert in een pluizige plant, die het bij harde wind laat “sneeuwen”.

Donderdag in Smithers zagen we bij het museum een Nederlandse vlag met wimpel hangen. Daar moet ik dan het mijne van weten. Dus naar binnen, de dame vragen hoe die vlag daar komt. Zij vertelde dat meneer Schimmel, ooit vanuit Nederland geëmigreerd, deze vlag uit Nederland heeft over laten komen. In de WWII zijn veel mannen uit Smithers omgekomen. Na de oorlog zijn veel families uit Zwitserland en Nederland overgekomen om daar in de landbouw te helpen. Ik vertelde dat wij de wimpel alleen gebruiken bij een koninklijke verjaardag. Zij wist dit niet, maar wilde graag de data van die verjaardagen hebben om dan alleen die dagen de wimpel te gebruiken. Die ga ik haar sturen.

Die dag verder over de Yellowhead Highway (Hwy16) oostwaarts gereden naar Prince George. Onderweg wordt het landschap steeds meer gecultiveerd. Anderhalve maand geleden zijn we ook in Prince George geweest en zijn toen naar het noorden doorgereden. Zo is ons rondje weer rond.

Vandaag een was- en winkeldag gehouden. Morgen (zaterdag)verder over de Yellowhead Hwy richting Jasper en het Nat’l Park. Wij gaan dan ook Britisch Columbia verlaten en komen in de provincie Alberta. Prince George gaat ons voor de tweede keer uitzwaaien.

Omdat de meeste ‘beer activity’ bij de Fish Creek in Hyder ’s morgens tussen 6 -10u plaatsvindt, zijn we om 5:30u opgestaan. Even na 6u wilden we opbreken en vertrekken. Maar helaas. We werden verrast door een zwarte beer die vlak bij onze camper over de camping liep. Dus toch maar even wachten. De beer was nog even nieuwsgierig wat er in de auto even verderop zat (zie foto).

Tegen 7u werden we bij de Fish Creek verrast met een zwarte wolf die op afstand even kwam rondkijken. Omdat tot 8u verder geen ‘wildlife’ zich toonde, behalve de vele zalmen en een blue heron, zijn we, mede vanwege de kou, vertrokken.

Op de terugweg over de Glacier Hwy en het resterende stuk van de Cassiar Hwy hebben we nog enkele leuke plaatjes kunnen schieten van de natuur. ’s Middags op de Yellowhead Hwy (Hwy16) stak er een eindje voor ons een jonge beer de weg over. Al met al weer een mooie, erg zonnige dag. ’s Middags weer ruim 25gr C.

Bij het opstaan stond het zonlicht prachtig op de berg met gletsjers voor ons. Op weg naar Stewart over de Glacier Hwy (Hwy37A) komen we de Bear Glacier tegen. De mist komt al behoorlijk opzetten, maar we kunnen de glacier nog net op de foto zetten.

In Stewart wonen nog zo’n 700 mensen. Het is een dorpje dat het moet hebben van de houtindustrie en het toerisme. Het heeft via het Portland Canal een ijsvrije open verbinding met de Pacific. Dit water en de omringende bergen trekken de nodige bezoekers.

’s Middags door naar Hyder. Hyder ligt 3 km verderop aan het Portland Canal, maar ligt in de 'staart' van bij Alaska en is dus Amerikaans grondgebied (zie kaart op foto). Hoewel er geen Amerikaanse douanier is, is er wel een Canadese als we weer terug Canada ingaan. Hyder heeft slecht 200 inwoners, betalen doe je hier met Canadees geld en houdt men ook de Pacific Time (BC-tijd) aan. Maar dat geldt alleen niet voor het postkantoor van Hyder. Omdat het een officiële Amerikaanse instantie is, moet je hier met US-dollars betalen en wordt in dat kantoor de Alaska-tijd gehanteerd….

Hyder is bekend van de Fish Creek Wildlife Observation Boardwalk en de Salmon Glacier. Via de boardwalk langs de Fish Creek heb je in de tijd van de salmon run mooi zicht op de zalmen die daar tegen de stroom opzwemmen om daar te paren. Ook de beren weten dat de vette zalmen daar dan zijn. Een mooie faciliteit om de natuur te aanschouwen. Toen we daar goed en wel waren, verscheen de eerste zwarte beer, maar deze verdween even later weer. Een uurtje later kwam een tweede voor zijn maaltijd. Helaas, deze verorberde z’n maaltje in de bosschage, maar had daarna nog even de tijd om wat rond te scharrelen. Een mooi moment voor alle fotografen. Hoewel meestal de meeste ‘beer-activiteit’ tussen 6-10u ’s morgens en ‘s avonds is, hebben we ’s avonds voor ‘nop’ naar de beren uitgekeken. Misschien morgenvroeg meer succes.

Naar de Salmon Glacier loopt een slingerende, smalle, steile weg, die voor campers wordt afgeraden. Die zullen we dan helaas moeten laten schieten.

Gelukkig is het vanochtend minder bewolkt. We rijden goed 8u de Cassiar Highway weer op en vervolgen onze weg naar het zuiden. Het is of we niet weggeweest zijn. Dezelfde groene weg en van prima kwaliteit. Hier en daar een oranje vlaggetje aan de zijkant van de weg. Dit geeft aan dat er een oneffenheid in de weg zit. Een gat of stuk dirt road of gravel van een wegreparatie. Meestal kun je op tijd reageren door af te remmen of het gat etc. te omzeilen. Er is namelijk heel weinig verkeer op deze weg. Hoewel wordt aangegeven dat 5% van de route dirt road is, komen we dat alleen bij een enkele wegreparatie tegen.

We hadden ’t bijna opgegeven, maar aan het eind van deze route zagen we ineens een zwarte beer die in de berm lekker aan ’t smullen was van het verse gras en de bloemetjes. Ook toen we de Cassiar Hwy hadden verlaten op weg naar Stewart/Hyder kwamen we nog een zwarte beer tegen in de berm. Op deze weg naar Stewart (HWY37A) rij je tussen de bergen door. We staan nu op een pullout met zicht op een bergwand met 3 gletsjers. Kijken wat morgen brengt…