Vandaag onze één na laatste traject van deze Zuid-Afrika-reis. We zijn op weg naar Deneysville, naar nicht Natasha en Leon. Een rustige rit van 200km door Zuid-Afrikaans vlakland, dwars door Free State, voorheen Oranjevrijstaat. Onderweg veranderde de zonneschijn in een heftige regenbui, die ons noodzaakte om te stoppen.

In Vereeniging een bezoek gebracht aan de Makro. Ja, hetzelfde concern dat we in NL kennen. En een mall voor enkele ‘presents’.

Tegen 14u was weer het hartelijke weerzien met de familie. ’s Middags lekker bijpraten en ’s avonds met z’n vieren uit eten bij Quaterdeck, een restaurant in Deneysville waar we ook vorig jaar goeie ervaringen hadden.

Vanochtend begonnen in het Golden Gate Nat.Park bij Clarens. Vorig jaar ook hier geweest en toen veel dieren gezien. Vandaag waren ze allemaal ‘off duty’. Een enkele zebra en wildebeest en blesbok. Doorgereden naar Basotho Culture Village. Een openluchtmuseum over hoe de Basotho’s (huidige bewoners van Lesotho en omgeving) vroeger leefden. Daar waren we wel nieuwsgierig naar. Aangekomen in het museum vertelde de dame van de receptie dat er een tour gaande is en de volgende zou over drie kwartier starten. We konden wel in het restaurant wachten. Daar zat een Franse jongen ook te wachten. Samen een drankje genuttigd en gepraat over zijn en onze reizen. Een in onze ogen verstandige jongen die al vroeg met reizen is begonnen en al heel wat van de wereld heeft gezien. En niet wacht tot de pensionering. Om twaalf uur werd ons verteld dat het haar erg speet, maar de tour kon niet doorgaan. De vorige tour bestond uit drie bussen met studenten uit Lesotho en zou uitlopen tot half twee. Maar nu mochten we gratis naar binnen en moesten dan maar zelf rondlopen. Ons toch maar even aangesloten bij de groep studenten bij het hutje van de dorpschief, waar we zelf gemaakt bier mochten proeven. Helemaal niet slecht. Een andere groep bestond uit lagere schoolkinderen die voor ons gezongen hebben, zo leuk.

Halverwege de middag nogmaals de loops in het Nat. Park gereden, maar het bleef stil.

Doorgereden naar Bethlehem voor onze overnachting. Waar we geboekt hadden kon niet doorgaan, maar we konden bij haar zus in huis. Zus doet ook aan Airbnb.

Alleen bij datgene dat we geboekt hadden waren we zelfstandig, met kamer, badkamer en keuken. Hier wonen in het huis van zus waar een slaapkamer gereed wordt gemaakt. Hier hebben we toch een beetje moeite mee, ondanks dat ze heel gastvrij zijn.

Bij het uitchecken in de B&B in Maseru werd Clemens verblijd door de dame van de receptie. Hij had haar gevraagd om enkele munten uit Lesotho.

De hoofdstad Maseru en de buitenwijken zien er wat rommelig uit. De vele toeterende taxi’s maken ’t niet aantrekkelijker. Als je buiten de grote plaats komt ziet de wereld er mooier en groen uit. De huisjes zijn klein, maar de omgeving ziet er netjes en schoon uit. We besluiten een deel van de Maloti route te rijden. Deze scenic route leidt door een vallei naar de Katse Dam, waarbij een bergrug moet worden overgestoken. Het blijkt een hele mooie en rustige route te zijn. Omdat de Katse Dam het eindpunt is van de weg rijdt er geen doorgaand verkeer over deze weg. Langs de weg vele traditionele huisjes en lopen er mensen in traditionele kledij die veelal koeien en schapen hoeden. De weg klimt naar ruim 3.000m met uitzicht naar beide kanten van de pas.

2Km verderop staat een Visitors Center. Een meneer bij de poort voor de administratie. Waar je hier ook komt er moeten altijd formulieren ingevuld worden. Dan komt er een meneer om de poort te openen. Dan de auto parkeren, naar het Center waar een oudere dame zit aan wie je de entreeprijs, zijnde R10 rand pp. (€0,72) moet betalen. Hoe houden we mensen aan het werk. De dame kijkt naar mijn Christoffel aan mijn kettinkje. Haar hand gaat haar boezem in, daar komt een oude sok uit tevoorschijn waaruit zij haar Christoffel medaille haalt. Dan gaat haar hand nogmaals achter haar bloesje en ze haalt er een knots van een rozenkrans uit. We maken daarover een gezellig praatje met veel lachen. Dit soort dingen in deze landen maakt het allemaal zo mooi. De Katse Dam ligt dan nog zo’n 50km verderop. Wij besluiten om te keren naar de bewoonde wereld.

Op weg naar onze overnachtingsplek in Clarens passeren we eerst weer de grens tussen Lesotho en Zuid-Afrika. Caledonspoort blijkt een rustige overgang te zijn waar we de gebruikelijke exit- en entree-stempels halen. Clarens is een artistiek plaatsje, veel galleries en restaurantjes. Wij zijn hier in september ook geweest. Het seizoen blijk nu een beetje op z’n eind te lopen. Een aantal galleries, restaurants en B&B’s is al gesloten. Wij hebben lekker gegeten bij Der Roter Hahn, een Duits restaurant waar je lekker buiten op ’t balkon kunt zitten.

Vanochtend in het centrum van Bloemfontein eerst bij Budget Rental Cars een formulier gehaald dat nodig is om met de auto de grens met Lesotho te mogen passeren. We hadden beiden de indruk dat het centrum van Bloemfontein niet zoveel te bieden heeft. Daarom maar doorgereden naar Lesotho, ongeveer 150km. Voor de grens zijn veel velden met zonnebloemen en in de verte zie je het gebergte liggen dat bijna geheel Lesotho bestrijkt.

Aan de grens de gebruikelijke rituelen, die wij in Europa al lang achter ons hebben gelaten. Auto parkeren, gebouw in om een exit-stempel van Zuid-Afrika te halen. Dan de auto weer in en over de grens rijden. De auto weer parkeren en een entree-stempel halen voor Lesotho. Dan met de auto naar de slagboom, M30 (= R30 = €2,20) betalen, slagboom gaat open en rijd je in Lesotho. Maseru, de hoofdstad ligt pal aan de grens. Druk verkeer en erg druk toeterende taxi’s, maar gewoon met de stroom meerijden.

Lesotho is ongeveer 2/3 van Nederland en heeft 2 miljoen inwoners, het staatshoofd is koning Letsie III. Lesotho is sinds 1966 onafhankelijk. Het land wordt totaal omgeven door Zuid-Afrika.

We hebben de auto bij een winkelcentrum geparkeerd en zijn het centrum in gelopen. Rommeliger dan Zuid-Afrika, maar minder rommelig en armoedig dan Swaziland. We zijn enkele van de zeer weinige blanken. Voor een vriendin die postzegels spaart, op zoek gegaan naar een ansichtkaart. In heel Maseru is geen ansichtkaart te vinden. Iedereen wil je dan wel helpen en ze sturen je dan van de ene winkel naar de andere. Zo loop je wel de hele stad door. Waar je ze dan zou moeten kunnen kopen zijn ze net op. Dan moet je iets anders verzinnen, We hebben toen in een supermarkt een pakje enveloppen gekocht. Op één het adres geschreven en op een ander een berichtje gezet en in de envelop gedaan. Op het postkantoor twee postzegels gekocht van totaal M7 (= €0,50). Hopelijk komt de envelop over.

Het is weer een hete dag vandaag, 34 gr. C,  Gisteren is hier de herfst begonnen.

Voor 8u alweer vertrokken van de schapenboerderij, na lekker geslapen te hebben. Deze schapenboerderij heeft 700 merino schapen, waarvan de wol gisteren op de blog werd getoond. De schapen hier krijgen iedere 8 maanden lammetjes. Normaal 2 lammetjes, soms ook drie. Maar de moederschaap kan er maar twee lammeren groot brengen. De derde wordt dan handmatig grootgebracht door boerin Joan. Na wat boodschappen bij de Spar in Cradock naar het nabij gelegen Mountain Zebra National Park. Het park blijkt groter dan verwacht. We hebben tot circa 12u de tijd en kunnen daarom alleen de Rooiplaat Loop rijden. Door de parkbeheerders wordt aangegeven dat hier de meeste dieren leven. Hoewel we slechts 2,5u in het park waren, hebben we toch weer een heleboel dieren gezien. Het mooiste moment was toen een soort adelaar kwam aanvliegen bij een grote poel waar bolnestjes aan boomtakken hangen. De grote vogel hangt aan een bolnestje en eet dan het nestje leeg. En dan het volgende nestje. Dit is ook de natuur.

’s Middags hebben we nog een reis van 400km voor de boeg naar Bloemfontein. De doorgaande wegen zijn in het deel van Zuid-Afrika dat we deze reis hebben gereden zijn erg goed. Veel van deze doorgaande 2-baans wegen hebben een brede asfaltstrook naast de reguliere rijstrook. Deze wordt door het langzamere verkeer (vaak vrachtverkeer) veelvuldig gebruik om zo ruimte te geven om in te halen. Zo ontstaat een soort derde rijstrook. Na het inhalen bedank je even door de knipperlichten aan te doen.  

Op onze overnachtingsplek in Bloemfontein is geen kookgelegenheid. ‘Helaas’ weer genoodzaakt om uit te gaan eten. Weer heerlijk kip met champignonsaus gegeten met platgeslagen patat, dus echte (warme) chips.

Na een mooie zonsopgang aan de Swartskoprivier, waar we de nacht hebben doorgebracht, hebben we vandaag weer het Addo Elephant Nat. Park bezocht. Dit keer hebben we de zuidelijke ingang genomen. In een boek hadden we gelezen dat de meeste dieren in ’t noorden van ’t park (bij de hoofdingang) zitten. Op onze route via de zuidelijke ingang kwamen we heel veel groepen olifanten tegen, maar ook kudu’s en zebra’s.

In tegenstelling tot gisteren, toen ’t bewolkt was, hadden we vandaag een zonovergoten dag. Vanwege de warmte zoeken de meeste dieren op ’t heetst van de dag de schaduw en zijn dan in een groen park zoals Addo moeilijk te zien. Toch hebben we al met al ook vandaag weer veel dieren gezien.

Tegen 14u. hebben we Addo verlaten. Onze overnachtingsplek ligt zo’n 200km boven Addo, nabij Cradock, op weg naar Bloemfontein. De weg was uitstekend en de eerste 190km was in ruim 2 uur afgelegd. De overnachtingsplek is op een schapenboerderij (Merino) en ligt aan een dirt road. We hadden de gps-codes opgekregen en onze TomTom deed z’n werk. Na de verwelkoming en nadat we hebben uitgepakt, gaf boer Jan (van Heerden) ons een rondleiding over z’n bedrijf. De Van Heerden’s blijken al vele generaties in Zuid-Afrika te wonen. Tegen een kleine vergoeding konden we mee-eten. Heerlijk het Zuid-Afrikaanse gerecht boboti gegeten en lekker toetje na. De avond afgesloten met een kop rooibosthee met een Hollandse stroopwafel en een gezellige conversatie.