Vandaag doorgereden naar Denver. We wisten dat daar ieder weekend een grote  fleamarket is: rommelmarkt-braderie en vertier voor de kinderen en natuurlijk eettentjes. Het is een vermaak voor het hele gezin. De entree prijs is 3 dollar per persoon en kinderen gratis. De aanbieders zijn bijna allemaal Mexicanen, de kopers ook. We liepen gelijk tegen een cabriolet aan die wel achter de camper past. MAAR … hij was teveel overgeschilderd en er werd nog 5000 dollar voor gevraagd   EN   we willen geen auto achter de camper. Dus de koop ging niet door. Ik mocht er wel even inzitten. Verder is het veel rommel op het rommelmarktgedeelte en verder kleine overdekte winkeltjes met braderiespullen. Er was ook een gedeelte met groente en fruit en een kilo overheerlijke aardbeien voor 1 dollar laat je niet liggen. We gaan er bij Walmart nog even slagroom bij halen, die is ook 1 dollar.

Vanuit het Rocky Mountain Nat. Park richting Denver gereden. We moesten even stoppen voor een overstekende elk. Dat doen we graag.  Wij wisten dat er en plaatsje Nederland is. Daar moesten we 30 mijl voor omrijden, maar toch maar gedaan voor de foto. We zijn hier 5 jaar geleden ook geweest.

Onderweg kwamen we weer de brievenbussen tegen, hier heel normaal, maar ik vind het altijd weer een leuk gezicht. De postbode hier heeft het makkelijker dan in Nederland. Daar wordt de post vaak in de voordeur naar binnen gegooid. Hier rijdt de postbode met z’n auto voor de brievenbussen, en vult de bussen vanuit z’n auto. De eigenaar van de brievenbus rijdt langs met zijn auto om de bus weer leeg te halen. Gemak dient de mens.

In het plaatsje Nederland een aantal foto’s gemaakt. 

Als mensen in Amerika met de bus gaan en hebben een fiets bij zich dan zetten ze die voor op de bus op een standaard. Heel handig. Hier kunnen 4 fietsen per bus mee. Er is bijna altijd wel een plaatsje voor de fiets.

Een trein rijdt hier meestal met tussen de 75 en 100 containers waardoor er vooraan meerdere locomotieven aan elkaar gekoppeld zijn om alles te kunnen trekken.

Gisteren (donderdag) geprobeerd de pas over te gaan in het Rocky Mountain Nat. Park, maar de weg was afgesloten. Kwamen we achter na 12 km. Toen hebben we besloten terug te gaan naar de camping en te wachten tot vandaag.  Vandaag stonden we op met zon en blauwe lucht. Weer de 12 km gereden en na een kopje koffie wachten kwam de ranger de weg open doen. We konden gaan,  we waren heel blij. Het was een schitterende weg, met mooie vergezichten. We hebben op het hoogste punt (ruim 4.000m) een trail kunnen lopen. Gelukkig was er nog een plekje vrij op de parkeerplaats voor onze kar . Het was erg druk.  We hebben over de 45 mijl toch een dikke 4 uur gedaan.. onderweg koffie gedronken, gelopen, geluncht en genoten van de natuur. Een prachtige route over het dak van de wereld….

Op weg naar het Rocky Mountain National Park eerst even een Outlet in Silverthorne aangedaan. Alleen een rokje gekocht.

Het was mooi weer onderweg, maar koud. We rijden toch bijna gemiddeld op 3500 meter hoogte. De hoogste pas vandaag was 4000 meter. De bergen met sneeuw liggen tussen de 4500 en 5000 meter hoogte. We konden het bijna aanraken. Onderweg zagen we weer dat de meren ver onder de maat gevuld waren.

 Het Rocky Mountain National Park heeft een ingang aan de oostzijde en een aan de westzijde. De belangrijkste route in het park is die voor een groot gedeelte op zo’n 12.000 feet (bijna 4.000 m) van de ene ingang naar de andere ingang loopt. Voor ons is het het handigst om dan van de westelijke ingang naar de oostelijke te rijden. We wilden de camping even na de westelijke ingang nemen en dan morgen die route door het park naar de camping bij de andere ingang rijden. Bij de ingang van het Nat. Park werd ons verteld dat de route door het park (45 mijl, ruim 70 km) bijna de gehele dag gesloten is geweest vanwege het weer (veel mist) en dat die net tegen 15 uur weer open was. Of die weg morgen, als wij ‘m willen rijden, ook open is, is dus de vraag.

Bij navraag over de faciliteiten op de camping werd ons gemeld dat het drinkwater, toiletten en de dump (waterafvoer) inmiddels afgesloten zijn in verband met het koude weer.  Bij het vullen, gisteren van onze watervoorraad waren we ervan uitgegaan dat we hier water zouden kunnen innemen. Dit om niet onnodig water van A naar B te rijden, ten koste van extra benzine. Onze tank is 150 liter! Dan sta je even voor een verrassing als je water bijna op is. Bij het Visitor Center vonden we een waterpunt voor ‘dorstige monden’. Provisorisch hebben we met gallonflessen onze watertank een beetje aangevuld. We wachten nu af of morgen de weg open is. Anders moeten we hier nog even blijven. In het ergste geval moeten we een heel stuk terugrijden. De alternatieve route naar Denver is ruim 150 mijl omrijden. We wachten rustig morgen af.…..

Vannacht gaat het hier op 2.500 m. vriezen. We doen wel een dikkere deken op bed.

Vandaag vanuit Rifle naar Frisco (Colorado) gereden. We zijn op weg naar het Rocky Mountains National Park (even boven Denver). We hadden weer leuke plaatjes onderweg. Deze route, de I-70, loopt door een groot skigebied. Het ligt ook vrij hoog. We zijn vandaag op bijna 11.000 feet geweest (delen door drie voor meters).  Frisco ligt op 9000 feet  en dat is goed te merken aan de temperatuur. De mensen lopen hier met jassen aan en sjaals om. Behalve de toeristen, die lopen nog steeds in korte broek. Afgelopen nacht is hier de eerste sneeuw gevallen. Hoog in de bergen ligt nu dus verse sneeuw.

Hoihoi allemaal, vandaag een rustdag gehad, gelezen, geborduurd, gefilosofeerd over de reis van volgend jaar.

Een paar weken geleden las ik in de Wereldkrant over al het vuil dat langs de Nederlandse wegen ligt. Hier hebben ze dat anders geregeld. Hier kun je een of twee mijl langs een snelweg  adopteren. Je kunt dat persoonlijk doen, met een bedrijf, een sportclub, de kerk, ter herinnering aan of iets dergelijks. Je naam komt dan op het bord met vermeld het aantal mijlen dat je dan schoonhoudt. Het heet: Adopt a Highway of Sponsor a Highway. Bij Adopt a Highway doe je dat als particulier persoon of bedrijf of ……. Bij Sponsor a Highway huur je mensen in. Het idee is ontstaan in 1980 door ene Meneer James Evans uit Texas toen er vuil uit een auto, die voor hem reed, vloog. De gemeentes vinden het te duur om schoon te houden. Dit idee is uitgevloeid over 49 Staten van Amerika, Puerto Rico, Canada, Nieuw Zeeland en Australie  en Japan.Per Amerikaanse staat zie je andere soorten borden.

Verder een en ander wat je in Amerika aan borden langs de weg tegenkomt.