Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Vandaag met de trein naar Fukuoka. Dit is eigenlijk een tussenstation om morgen de grote afstand die we moeten overbruggen kleiner te maken. We zijn tegen enen in het hotel en kunnen de bagage achterlaten. Even later lopen we richting het winkelgebied en het park. Vandaag wordt de Street Party en het Chickenfestival gevierd. We vallen met onze neus in de boter. Er is overal muziek en in de grote Mall worden door kinderen in alle leeftijden dansjes uitgevoerd. Erg gezellig allemaal. We hebben er ook prachtig weer bij. In Japan doen ze in het voorjaar hanami. Hanami (letterlijk bloemen kijken) is om onder de sakura boom te eten en te drinken. Elk park met kersenbomen zit vol met kleine en grote groepen mensen die daar picknicken onder de bloesembomen. Ook in het park waar we door liepen zagen we groepen mensen hanami doen. Ook de komende dagen wordt zon verwacht en is het rond de 20 gr. C. Lekker voorjaarsweer. Fukuoka is wat eten betreft bekend van Yatai, verrijdbare eetstalletjes waarop het eten wordt bereid langs de straat of in een park. Meestal staan er enkele bij elkaar, zodat je keuze hebt. In Fukuoka zijn er zn 150. Natuurlijk hebben we dit ook uitgeprobeerd. Het is toch lastig kiezen als het in het Japans wordt vermeld en er geen foto wordt getoond. Daarom maar iets bekends genoemd: ramen. Dat hebben we eerder gehad. Het viel wat tegen. De portie was niet erg groot en wat voorgeschoteld werd was niet erg gevarieerd. .
In 1640 zijn de eerste Nederlander in Nagasaki neergestreken. Enkele decennia eerder al in andere Japanse havens, maar in Nagasaki kregen de Nederlanders een permanent onderkomen. Het is een klein kunstmatig eilandje voor de kust met slechts een brug naar het vasteland. In die tijd verjoeg de heersende shogun alle buitenlanders uit Japan. Dit omdat hij bang was dat het christelijke geloof teveel aanhang zou krijgen. Omdat de Nederlanders de shogun eerder hadden gesteund kregen zij het voorrecht om als enige buitenlander handel te drijven met Japan en dan vanuit het eiland Dejima bij Nagasaki. Vanuit deze handelspost van de VOC werd veel Japans porselein, zijde en koper naar Nederland verscheept. Tevens was het in die jaren de enige plek waar naast de handel ook de culturele uitwisseling tussen Europa en Japan plaatsvond. Aan het einde van de 20e eeuw is dit kunstmatig eiland als Wereld Erfgoed opgenomen. Sindsdien is er veel gerestaureerd. De huizen en pakhuizen zijn weer geheel in stijl van de 18e eeuw opgebouwd. Het geheel geeft een aardige indruk hoe het leven hier toentertijd moet zijn geweest. Bij de entree hebben ze de informatiebrochure ook in het Nederlands. Veel uitleg in de gebouwen is overigens alleen in het Japans. En als je ergens een vraag stelt dan verstaan ze helaas alleen Japans.... Verder hebben we vandaag een wandeling gemaakt door een winkelgebied en een route over een weg waarlangs een groot aantal tempels ligt. Door het fraaie weer schieten overal de bomen vol met bloezem. Vanavond gewacht op het vertrek van de Queen Elisabeth uit haven van Nagasaki.
De tweede atoombom viel 9 augustus 1945 om 11:02 op Nagasaki. Omdat er teveel bewolking boven Kokura, een industriestad ten noorden van Nagasaki, hing werd het volgende doelwit gekozen. Door deze atoombom, die bijna twee keer zo zwaar was als die op Hiroshima, stierven er direct 74.000 inwoners, bijna een derde van de stad. Ons bezoek aan deze stad staat vandaag in dit teken. Op de plek waar de bom tot ontploffing is gebracht, het Atomic Bomb Hypocenter, is een gedenknaald geplaatst met vele kersenbomen er omheen die nu in bloei staan. Iets verderop is het Peacepark met een aantal monumenten en centraal een beeld van een zittend mannefiguur, die met de houding van de rechterhand verwijst naar de dreiging met nucleare wapens en de uitgestrekte linkerhand de rust en wereldvrede symboliseert. Overal hangen felgekleurde slingertrossen. Dit zijn aan elkaar verbonden gevlochten papieren kraanvogels. In het Nagasaki Atomic Bomb Museum wordt op indrukwekkende wijze getoond wat er die dag gebeurde en de gevolgen daarvan die nog steeds worden gevoeld. Ook zijn we in de Urakami Cathedral geweest, tot die dag de grootste katholieke cathedraal in Azië. Deze stond op nog geen kilometer van het hypocenter en is geheel weggevaagd. Deze kathedraal is later in kleinere vorm weer opgebouwd. In de namiddag hebben we enkele punten in het zuiden van de stad bezocht, ondermeer de Shrine van Confusius, een Chinese wijsgeer, en zijn we door enkele stegen van een heuvelachtig deel van Nagasaki gewandeld. Aan het eind kwamen we uit bij de haven waar een groot cruiseschip, de Majestic Princess, lag afgemeerd, een immens schip waar 3.500 toeristen op kunnen plus 1.500 bemanningsleden. s Avonds na even googlen naar een Japanse eetgelegenheid in de buurt met enkele goede reviews. Het blijkt een eethuis te zijn waar ze alleen Japans spreken, waar alleen Japanners zitten en waar ze geen menukaart in het Engels hebben. In de review gelezen dat ze er lekkere okonomiyaki hebben, die we uit Hiroshima kennen. Dus daar naar gevraagd. Dat was mogelijk. Het werd iets anders klaargemaakt, maar was overheerlijk.
Vanochtend na één bus en twee treinen aangekomen in Nagasaki. De stad waar de tweede atoombom is gevallen. We zijn tegen half drie in het hotel en mogen nog niet op de kamer. Aan de overkant is een Mall met een supermarkt. Wij zorgen altijd dat alles op is als we weer verder gaan, dan niets te vervoeren en kunnen we weer nieuw kopen als we bij het volgende hotel aankomen. In dit hotel hebben we ontbijt. Het bleek gisteren dat we in Hiroshima ook recht hadden op ontbijt. Alleen dat wisten wij niet. We kregen gisteren ineens twee ontbijtvouchers, dus onze vraag: hoe kan dat? Tja, dat was een vergissing. Als goedmaker hebben we tegoedbonnen gekregen twv 24,00 voor de supermarkt. Nadat we de koffers en de boodschappen op onze kamer hebben gebracht, gaan we een wandeling maken langs de haven. Deze haven ligt aan de Japanse Zee. Als je zou oversteken kom je in Korea uit. Ongeveer dezelfde afstand als van Nederland naar Engeland. s Avonds gaan we champon eten, een Nagasaki-specialiteit. Die heb je in twee varianten, de slurp variant en de vaste variant, wij kiezen vanavond voor de slurp. Het bestaat uit gebakken stukjes varkensvlees, diverse groenten en zeevruchten. Daar gaat bouillon, getrokken van kippen- en varkensbotten, overheen met noedels. Heerlijk. Dan nog even door de Chinese wijk wandelen. Niet erg groot, maar wel kleurrijk.
Vandaag is een zéér natte dag. Wat te doen op zon dag. Eerst met de toeristenbus naar het Centraal Station om tickets te reserveren voor morgen, dan gaan we door naar Nagasaki. Als dat gelukt is gaan we met de bus naar Hiroshima Castle. Dit kasteel is volledig verwoest door de bom, maar weer helemaal opgebouwd. We mogen weer twee kinderkaartjes betalen en lopen door het vijf verdiepingen hoge gebouw, waar nagenoeg geen fotos gemaakt mogen worden. Ik snap nooit zo goed waarom niet. Op de derde mogen we van twee items een foto maken en op de vijfde kunnen we naar buiten en kunnen daar fotos maken. Vandaag is een nationale feestdag in Japan, genaamd Vernal Equinox Day. Het begin van de lente wordt gevierd (dit jaar erg nat). Deze dag is voor de bewondering van de natuur en de liefde voor levende wezens. Rond deze tijd zijn er verschillende Boeddhistische sektes die de voorjaars higan vieren. Veel mensen bezoeken de graven van hun voorouders, maken de grafsteen schoon, ruimen de begraafplaats op en offeren bloemen. De eerste viering van deze dag in Japan vond reeds plaats in 806. In het park bij het kasteel staan kraampjes en wordt Sake uitgedeeld en geproost op deze dag. Aansluitend gaan we naar het Museum of Art. Een klein museum met een speciale tentoonstelling van Mucha. Dan duiken we maar onder de grond waar winkels zijn en het is daar droog. Er wordt wat gedaan om mensen te vermaken, een Japanse Ali B staat zijn best te doen voor de niet al te enthousiaste Japanners.
Vanochtend eerst met de hop-on-hop-off bus naar het station. Met onze JR-railpas kunnen wij in een heleboel verschillende voertuigen gratis reizen. We kunnen heel Hiroshima door met deze bus die ons naar alle bekende bijzonderheden brengt. Vanaf het station van Hiroshima een half uurtje met de trein en dan ook met deze pas gratis op de veerboot naar het eiland Miyajima. Bij dit eiland staat een bekende Torii (poort), die in alle reisboeken over Japan wordt getoond. Als het vloed is lijkt het dat de Torii drijft. We kunnen een hele wandeling maken over het eiland met verschillende tempels, pagodes, boedhas en nog veel meer. Vooral het Daisho-in complex is erg leuk om te bezoeken. Het is toch een aantal uren droog gebleven vandaag, wat heel prettig was. Er is een klein toeristisch dorpje bij met eten, souvenirs en veel mensen. Maar wel weer gezellig druk. Terug in Hiroshima doen we nog de Shukkeien Garden, een klein park maar leuk om doorheen te wandelen. Ook hier moesten we ons weer legitimeren omdat ze niet willen geloven dat we 65-plus zijn. Dan thuis weer bijkomen met ons dagelijkse pilsje en olijven en aansluitend lekker uit eten.
Vandaag met de hogesnelheidslijn naar Hiroshima. 160 km in een half uur met één stop. Dat schiet tenminste op. Het is slecht weer, veel regen, waarschijnlijk drie dagen lang. Morgen hopelijk een paar droge uren. Eerst de bagage naar het hotel. In Hiroshima is de eerste atoombom gevallen, door de Amerikanen Little Boy genoemd. Toen deze op 6 augustus 1945 om kwart over acht s ochtends explodeerde, kwamen vrijwel direct 78.000 mensen om het leven als gevolg van de enorme drukgolf en de intense hitte die bij de explosie vrijkwam. Binnen drie maanden waren 130.000 van de 340.000 mensen in de stad dood. Voor 1950 overleden er nog zon 70.000 mensen als gevolg van deze bom. We wandelen het Peace Memorial Park in. Indrukwekkend is het vredesmonument voor de omgekomen kinderen. Een beeld waar negen grote vitrines omheen staan. In deze vitrines zitten tienduizenden van papier gevouwen kraanvogels. Ooit begon Sadako Sasaki, een meisje dat twee jaar oud was op het moment dat de bom viel en tien jaar later leukemie kreeg door de straling, met het vouwen van duizend kraanvogels. Dit omdat je volgens overleveringen een wens mag doen als je duizend kraanvogels hebt gevouwen. Er gaat een verhaal dat ze overleed voordat ze er duizend had gevouwen en dat haar klasgenootjes de klus hebben afgemaakt. Er gaat ook een verhaal dat dat verhaal niet klopt. Maar Sadako Sasaki is het symbool geworden voor alle kinderen die omkwamen door de atoombom. Dan door naar het Atomic Bomb Dome, de overblijfselen van een gebouw uit die tijd. Tot slot een bezoek aan het Peace Memorial Museum. Daar kun je oa luisteren naar verhalen van overlevenden. Indrukwekkend allemaal, maar ook heel druk. Dan terug naar het hotel, supermarkt opzoeken op Google Maps, boodschappen doen en dan even lekker uitrusten met een pilsje. s Avonds gaan we voor de okonomiyaki. Deze specialiteit van Hiroshima is een soort gevulde pannenkoek, bestaande uit lagen van diverse groenten, plakjes varkensvlees, noodles, een spiegelei, een sauce en daar bovenop een laagje lente-uitjes. Een hele maaltijd.
