Vanochtend afscheid genomen van onze zeer vriendelijke hostes. Zij is huisarts in de township van Oudtshoorn, ze schildert en ze heeft met meerdere kunstenaressen een art galerie. Dus een heel druk baasje, maar op een heel ontspannen manier.

Er zou vandaag regen komen en dat hebben we onderweg ook gehad. De temperatuur daalde van gisteren 39 gr.C naar vandaag 20 gr.C. Ook heel aangenaam. Toen we aan de oceaan kwamen in Heroldsbaai was het weer droog en konden we een lekker stuk over het strand lopen. Ook daar onze lunch op een bankje genuttigd. Daarna doorgereden naar George, maar het is zondag en dan is alles dicht.

Dan maar door naar ons volgende overnachtingsadres in Wilderness on Sea. We lopen hier naar de overkant van de straat en staan aan de oceaan. En het gekke is dat het nooit verveelt om langs het water te lopen. Dus ook hier weer lopen en kijken naar de mooie golven van de Indische Oceaan en de meeuwen. We zijn er bijna alleen. Het zomerseizoen is hier voorbij. Vooral langs de oceaan zijn al veel hotels gesloten.

Vandaag een zeer hete dag, 39 gr.C. Maar we hebben het goed kunnen overleven, daar er een route gepland staat van ongeveer 200 km. Een rondje vanuit Oudtshoorn. Na zo’n 60 km zijn de Cango Caves, we hebben om 10.00 uur een tour van een uur. We hebben een ontzettende leuke gids, die met veel humor het een en ander vertelt.

Daarna gaan we verder met de route en nemen we de Swartsberg Pass. Het hoogste punt is op ongeveer 2000 mtr. Een lange mooie pas om te rijden, weliswaar over dirt road. Aan de andere kant van de pas ligt Prince Albert, waar we lunchen. In het tweede deel van de route rijden we door de Meiringskloof. Via een klimpad komen we bij een waterval. Op de foto waar Clemens naar de waterval staat te kijken, kun je zien wat er van de waterval over is na de zomer.

Vanavond zijn we lekker uit eten geweest. We hadden een twee gangenmenu voor €7,50 per persoon. En dat houdt dan in, een lekkere kipschnitzel (ongepaneerd) met saus, twee soorten groente en aardappels of patat en we hadden na ijs in een schuimbakje met chocoladesaus, vruchtjes en gekarameliseerde popcorn. Pilsje erbij, Clemens een juice, dat is dan €20,00 inclusief fooi, en daar voor hebben we lekker gegeten.

In Mosselbaai het museum van Barthelomeus Dias bezocht. In 1498 rondde deze Portugees de Kaap en kwam als eerste Europeaan in Mosselbaai aan land. Het museum toont de ontdekkingstochten van hem. Een replica van zijn schip staat in ’t museum. Het is moeilijk voor te stellen dat je met dergelijke scheepjes de oceanen over vaart. In een ander gebouw van het museum wordt een collectie van zeeschelpen getoond en wordt ’t leven van zeeschelpen uitgelegd. Leuke tijdbesteding voor een ochtend-uur.

Op weg naar onze volgende overnachtingsplek Oudtshoorn rijden we over een pas. Wel 800m, maar toch een fraai uitzicht.

Even voor onze bestemming bezoeken we een struisvogelboerderij. En dat is heel leuk. Als we aankomen wordt er gevraagd of we een tour willen. En dat willen we. Start over een half uur. Kaartjes aan de overkant verkrijgbaar, in de grote winkel. Als we klaarstaan zijn we de enige, dus een privé tour. Ben, onze gids, is een goede verteller. We krijgen eerst onderricht over de veren van de male, de female en de baby. Dan gaan we naar het atelier waar van de veren borsteltjes (plumeau) allemaal handgemaakt worden. Vandaar naar de broedkasten, want de eieren gaan na een aantal dagen naar de broedkast. Moeders wil gewoon een ei om uit te broeden, dus poept ze weer een ei uit. Moe zit overdag, pa ’s nachts. Ze leggen twee keer per jaar, ongeveer 16 eieren per keer. Hij laat ons een echtpaar zien, met 26 aangenomen kindjes, hier op de foto zijn de kleintjes 6 dagen oud.

En dan mag Clemens de vogels voederen. Je wordt geacht een zakje maiskorrels te kopen, 2 rand. Want men gaat ervan uit dat je dat leuk vindt. Maar ze pikken aardig in je hand, ik blij dat ik de foto’s mag maken.

Dan gaat Ben bij ons in de auto naar een plek verderop waar je op de vogel mag zitten, maar ook hier is Clemens weer aan de beurt want ik heb een jurk aan en lijkt me dat niet zo’n goed idee (is het excuus….). Als afsluiting mogen 3 mannen op de vogel voor een race. Kunnen we niet op de blog zetten omdat we nog steeds niet weten hoe dat moet. Ik probeer ze op FB te zetten, maar het blijkt dat dat ook niet altijd geplaatst wordt.

En nu zitten we in een soort van stal, ingericht als appartementje met een hele gezellige dame als host.

Vanochtend vertrokken in de regen, maar al gauw kwamen er kleine openingen in de wolken. Onderweg nog bij een Aloë factory aangegaan. Een winkel vol Aloë producten. Er was net een bus Duitsers losgelaten. Die proppen de mandjes wel vol. Bij de tijd dat we in Mossel Bay zijn schijnt de zon weer volop. Voor Mossel Bay is weer een grote township.

In Mossel Bay eerst naar de Informatie een aantal folders ophalen. Daarna rijden we door naar de Bay waar we onze lunch op een bankje aan het water nuttigen. Wat hebben we toch een lui en ontspannen leven. Alles mag, niets moet. En ondanks dat we zo rustig leven, slapen we toch goed.

Na de lunch een klimtochtje omhoog naar de vuurtoren waar je een mooi zicht hebt over het water. Terug naar het dorp, waar niet zoveel te zien is. We kunnen het water in, in een kooi, waar je witte haaien kunt zien. Maar dit is niets voor ons. We hadden kunnen bungy jumpen, maar dat willen we ook niet. Toch maar liever met beide benen op de grond blijven.

Dan ons logeeradres opgezocht. Weer een appartementje. ’s Avonds gaan we uit eten. Bij een Cubaans restaurant. Weer een heerlijke dag gehad.

Nabij Swellendam bezoeken we ’t Bontebok National Park. Voor de toegangspoort zien we al enkele bontebokken lopen. De dame van de parkreceptie keek verwonderlijk als we haar dat vertellen. Dit was niet de normale plaats voor de bontebok. Dit beperkte park, waar je met eigen auto rondrijdt, hadden we in 3 uur gezien. Incluis een wandeling over de Acaciatrail, waar we wilde Amarillessen tegenkwamen en de oranje koningskroon, die we tot nu toe 3 keer gezien hebben. Onderweg kwamen we naast de bontebok de Cape zebra (andere tekening dan de gebruikelijke zebra’s) en de rode hartebeest tegen.

’s Middags zijn we Swellendam ingegaan. In 1747 had de Drost, als vertegenwoordiger van het VOC de zeggingschap over ’t dorp en omgeving waar Swellendam ook naar vernoemd is. Het Drostdy Huis en de omliggende gebouwen behoren nu tot het museumcomplex. Het complex laat zien hoe de blanken er geleefd hebben.

De laatste foto’s laten ons appartementje zien aan de buitenkant met balkon, en een foto van binnen. Geen straf om hier te zitten met de ondergaande zon tegen de bergen aan.

Vandaag naar De Hoop Nature Reserve, een natuurpark dat grenst aan de Indische Oceaan. Bekend was dat we daarvoor de nodige kilometers over een ’dirt road’ moeten rijden, maar dit zijn er wat teveel geworden. Al met al meer dan 100km. Uiteindelijk hebben we in ’t natuurpark bontebokken, kudu’s, zebra’s, struisvogels en andere vogels gezien en natuurlijk de oceaan met de enorme witte zandduinen.

Op de weg naar Swellendam kwamen we bij Malgas aan bij het laatste pontje van Zuid-Afrika dat nog op mensenkracht werk. Dit pontje over de Breerivier wordt langs een kabel de rivier overgetrokken, waarbij twee mannen telkens een ketting aan de kabel bevestigen en al lopend de pont naar de overkant ‘lopen’. Hierbij kregen ze in ons geval hulp van twee mensen uit de eerste auto. De twee vaste mannen doen dit de hele dag. Wij zouden zeggen ‘slavenwerk’.

In Swellendam zitten we in het ‘Mountain View Guesthouse’. We zitten op de bovenste verdieping en hebben inderdaad op de veranda een prachtig uitzicht over het groene Swellendam en zicht op de bergen. Helemaal geen straf zo’n appartementje.

We zitten in het verkeerde seizoen in Hermanus. Tussen juli en november zwemmen hier walvissen die hun jongen baren en er de eerste maanden blijven. De walvissen zwemmen dan vaak op minder dan 100m van de kust. Vanuit Hermanus zijn we naar Gansbaai gereden. In de plaatselijke haven werd een kotter geleegd. De haringen worden in een fabriek in de buurt verwerkt tot de bekende haring in tomatensaus. Even verder op langs de kust komen we bij een vuurtoren.

Op weg naar Bredasdorp rijden we door Elim. Dit plaatsje is zo’n 200 jaar geleden gesticht door Duitse missiepaters voor de coloured gemeenschap. Toen mocht je hier alleen komen wonen als je lid was van de plaatselijke kerkgemeenschap en in de landbouw werkte. Het plaatsje met z’n schilderachtige, witgekalkte huisjes met strodaken staat nu op monumentenlijst.

In Bredasdorp het Scheepswrakken museum bezocht. Hier wordt verteld over de vele schepen die in de afgelopen 400 jaar op de Zuid-Afrikaanse kust zijn vergaan. Het museum toont veel voorwerpen uit deze gestrande schepen. Tevens toont dit museum de huisinrichting van een bemiddelde dorpsbewoner.

Bij de vuurtoren op Cape Agulhas staat een monumentje dat aangeeft dat dit punt het meest zuidelijke punt van Afrika is (en niet Kaap de Goede Hoop) en dat op dit punt de Indische en de Atlantische Oceaan elkaar hier treffen.

Door onze host worden we gewezen op de roggen die iedere avond in de haven van Struisbaai zwemmen. Als de vissersboten binnen komen en de vis wordt schoongemaakt, kun je stukken daarvan krijgen om aan de roggen te voeren. De roggen eten dit uit je hand op. De roggen zijn ruim 1,5 m breed. Daarna naar ‘huis’ om voor de eerste keer dat we in Zuid Afrika zijn te koken. In deze Airbnb is dat mogelijk. We hebben een keukentje met zithoekje, een doucheruimte en een grote slaapkamer met TV. En een parkeerplaats op de oprit voor onze eigen voordeur.