Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Op weg naar het Nationaal Museum van China worden we tegengehouden door de politie bij een wegafzetting. Als we aangeven dat we naar het museum willen dat aan het Plein van de Hemelse Vrede ligt, wordt ons duidelijk gemaakt dat het plein is afgesloten. Als we een andere bestemming hebben gezocht, komen we er later achter dat het tot 12u is afgesloten. Vanavond op het nieuws op tv zien we dat er een grote ceremonie is geweest met de gehele Chinese top ivm morgen 1 oktober, 69e Onafhankelijkheidsdag. Zonder publiek! We besluiten naar het Temple of Heaven Park te gaan met de metro. We hebben vanaf de eerste dag in Beijing een metrokaart. Daarmee kun je voor 50% reizen. We hebben er in totaal nog geen 10 ieder opgezet en reizen er nu al 4 dagen kriskras mee door Beijing. Het is een immens park en er staat een ronde ceremoniehal in, de trekpleister, waar vroeger werd gebeden voor goede oogst. Het park heeft zon 4000 oude cipressen, waarvan sommige meer dat 800 jaar oud zijn. Het park viel ons tegen, maar met ons paspoort in de hand hoefde we de entree van 5 pp ook niet te betalen (65+). Na twaalven terug naar het museum aan het Grote Plein. Blijkt het nu net deze zondag dicht te zijn. Plannen weer bijstellen. Dan maar 2 tempelcomplexen bezocht. Die van de wijsgeer en leermeester Confusius (leefde in 5e eeuw voor Christus, en nog steeds belangrijk in China, maar ook in andere delen van de wereld) en de Lama-tempel, die verbintenis heeft met Tibet. Via de Drum Tower en Bell Tower zijn we teruggekeerd naar Wangfujing Dajie, de winkelstraat van Beijing. Hier hebben we in een restaurant vis respectievelijk Peking Eend gegeten. De Peking Eend-foto is overigens van een ander restaurant. En dan is het alweer 21:30u als we de benen op het bed in het hotel neerleggen.
De Verbonden Stad in een indrukwekkend complex, midden in Beijing. Het schijnt het grootste paleiscomplex van de wereld te zijn. Het is gedurende 5 eeuwen, tot 1908 toen de laatste keizer werd afgezet, het verblijf geweest van de laatste twee Chinese dynastiën. Het bestaat uit vele gebouwen, waarvan je voornamelijk alleen de buitenkant kunt aanschouwen. In sommige gebouwen zijn exposities over o.m. gouden- en zilverenvoorwerpen en over juwelen. Voor een mooi overzicht over de stad kun je een deel van de muur rondom het complex beklimmen. Wij hebben er mooi weer bij. Hier komen we meer buitenlanders tegen, maar voor veel meer dan 90% lopen er Chinezen. Na de Verboden Stad lopen we door naar het Tiānānmén Square (Plein van de Hemelse Vrede), s werelds grootste plein (440.000m2). Op dit plein dat recht voor de Verboden Stad ligt, hebben ze voor de verjaardag van Hans een groot boeket op het plein gezet. Ze hebben de jaartallen erbij gezet. Hans voelt zich zeer vereerd! Vanavond zijn we door de Wángfûjîng Snack Street gelopen. Weer zon straatje waar je je maaltje bij elkaar kunt kopen van de aanliggende bereiders. Je komt er van alles tegen. De minder bekende waren als inktvis, insecten, schorpioenen, kleine vogeltjes etc. Hans kiest voor de inktvis, ik voor de pannenkoek met groente met stukjes Pekingeend en een soort loempia. Op de terugweg gaan we nog even langs het Tiānānmén Square, maar dat is afgezet en er zijn geen verdere activiteiten. Dan maar terug naar het hotel en de benen omhoog.
Vandaag staat de Chinese Muur op het programma. Lonely Planet geeft aan waar je daarvoor heen kunt gaan en langs welke weg. Wij kiezen voor het plaatsje Badalang, zon 70km ten noorden van Beijing, en het is met het openbaar vervoer bereikbaar. Om 7:30 lopen we op straat op weg naar de metro. Alles gaat voorspoedig tot we van de metro op een trein moeten overstappen. Helaas die trein blijkt niet meer te rijden. Dan plan B. Weer metro in naar ander treinstation. Om 10:30 staan we bij de Chinese muur. We gaan met de kabelbaan naar boven en komen bij poort 8 uit. Lopend naar 9 (het hoogste punt van de muur) en nog een eindje verder. Dan terug naar het basisstation. Het is fantastisch weer, blauwe lucht. Het is echt bijzonder als je in levende lijve op deze muur staat. Zeer indrukwekkend. En met ons vinden dat o.i. ook alle Chinezen om ons heen. Want westerlingen zien we ook hier nauwelijks. Na zon drie uur er vertoefd te hebben verlaten we de muur weer richting het station om terug te gaan naar Beijing. Als we in de trein zitten begint het te regenen. We nemen de metro naar het Olympic Sports Center. Daar in de buurt ligt het Chinese Ethnic Culture Park. Dit openluchtpark geeft een kijkje in de 56 verschillende ethnische bevolkingsgroepen die in het grote China leven. Helaas blijkt er weinig belangstelling voor te zijn. De informatie over iedere groep is ook erg beperkt en de uitbeelding erg statisch. Erg jammer. Inmiddels is het 5u en is het weer gaan regenen. Reden om de metro op te zoeken en ergens een foodcourt in een groot warenhuis te zoeken. Dat is gelukt. Weer lekker Chinees gegeten .
Vanochtend met de vroege trein (07:16) vertrokken uit Datong, op weg naar De grote stad Beijing. Het is een langzame trein. Over een traject van zon 300km doet deze trein er bijna 7u over. Maar het is een slaaptrein en wij hebben een soft-sleeper geboekt (coupe met 2x2 stapelbedden). Het was 8u toen ik even languit ging liggen.... maar werd na 11u weer wakker. In de trein het plan voor de komende dagen gemaakt. Ik werk vrij conscientieus de plannen uit, maar kan nog eea van Hans leren! Nadat we bij het hotel hebben ingecheckt, zijn we richting de Verboden Stad en het Plein van de Hemelse Vrede gelopen. Voor de eerste impressie. Het echte bezoek doen we de komende dagen. Inmiddels is het wat beginnen te regenen. Hopelijk morgen droog weer. Dan willen we de Chinese Muur bezoeken.
Gisteren hebben we de stad Datong bezocht en vonden dat we het hier wel gezien hadden. We hebben echter twee nachten in Datong geboekt. In de buurt zijn nog Boeddha-grotten te bezichtigen. Daar hebben we in China al een paar van gezien, maar je blijft ook niet op de hotelkamer. Dus op naar de grotten. Met de taxi naar het station (1), daar over op bus 603 (0,40 pp!) en een klein uur later ben je bij de grotten. Het blijkt een bijzonder mooi (lees: luxe) aangelegd complex te zijn. Eén minpuntje: ze herkenden ons als 65-plussers. Daar staat een pluspunt tegenover: gratis entree (normaal 15 pp). Het verschil tussen de grotten hier en de twee eerdere complexen (Bingling Si en Longman) is dat de Boeddhas niet direct uit de verticale wanden zijn gehakt, maar dat eerst een kleine opening in de rots is gemaakt (kleine tunnel) en de Boeddha dan dieper in de ontstane grot is uitgehakt. Deze Boeddhas staan dus droog en hebben minder last van weersinvloeden. Deze grotten stammen uit de 5e eeuw. Met name cave 5 en 6 zijn heel bijzonder. Ze hebben zeer gedetailleerd bewerkte wanden en vertellen hele verhalen. De bewerkingen lopen van vloeroppervlakte tot en met het plafond. We hebben beiden er met open mond naar staan kijken. Op dat moment was het er gelukkig erg rustig en hebben er filmpjes van gemaakt. Op de terugweg zijn we er nog een keer doorheen gelopen, maar toen liepen er busladingen lawaaierige Chinezen. Ook even het bijbehorende museum doorlopen. We zijn erg blij dat we hier zijn geweest. Op weg naar het hotel kwamen we er achter dat we een klooster binnen de stadsmuren nog niet hadden gezien. Dit Huayan Monastery uit de 10e eeuw is een uitgestrekt tempelcomplex. Nu hebben we er dezer dagen al enkele gezien, dus hier wat sneller doorgelopen. Bijzonder in deze zijn onder meer de uitgebreide en gedetailleerde wandbeschilderingen. Het complex heeft ook een pagode. Deze kun je bestijgen. Van de bovenste verdieping heb je, met de ondergaande zon in de rug, een mooi uitzicht over de stad. Ps de eerste foto is van het diner van gisteren.
De slaaptrein brengt ons naar Datong. We hebben vannacht een hard sleeper. Dit rijtuig bestaat geheel uit een soort open slaapzaal met telkens 2 rijen stappelbedden van 3 bedden boven elkaar. We hadden soft sleeper gevraagd, maar was bij boeking niet beschikbaar. Bij de soft sleeper zit je met zn vieren in een coupe en heb je 2X twee bedden boven elkaar. Bovendien is de matras zachter. En natuurlijk prijsverschil. Maar de nacht viel erg mee. Beiden goed geslapen. Om 10u brengt de taxi ons naar het hotel. De chauffeur wil morgen graag voor ons rijden. Met de Google Translate op de telefoon van Hans en de Chinese versie aan de andere kant wordt de taalbarrière doorbroken. In het hotel kunnen we al op de kamer terecht, laten de koffers achter en gaan op zoek naar koffie. De lucht is vandaag grijs, circa 18 gr., maar droog. We hebben Datong gekozen omdat het centrum nog erg lijkt op het oude China. Nu we Lonely Planet goed lezen, weten we dat er jaren geleden een burgemeester was die het centrum inclusief de enorme stadsmuur geheel opnieuw heeft laten optrekken. Bepaalde delen van het centrum lijken dus oud, maar we weten dat het in stijl is herbouwd. Onderweg komen we nog bouwputten tegen waar in stijl wordt gebouwd. Ik moet eerlijk zeggen... het heeft wel wat! Jammer is dat het heel stil is in de oude wijk. Of het nu geen hoogseizoen is of omdat het dinsdag is.... Vanavond nog een wandeling over de stadsmuur gemaakt en daarna bij de Chinees (..) heerlijk gegeten.
Vandaag vroeg (6u) het hotel in Xian verlaten om met de metro naar het station van de hogesnelheidstrein te gaan. Daar komen we weer in een gigantische hal, waar de procedures veel weg hebben van een vliegveld. Met een snelheid van 305 km/u snellen we naar Luòyáng. Hier zijn de Longmen Grotten te zien. Dit zijn holen uitgehouwen in de stenen wanden aan weerszijde van de Yi-rivier. Er zijn een paar reusachtige Boeddha beelden in de wanden uitgehouwen en een paar duizend kleinere Boeddha-afbeeldingen. Omdat de grotten op verschillende hoogtes liggen, is er een stelsel van trappen aangelegd. Al met al lopen we zeker net zoveel tredes als dat er hier Boeddhas zijn..... Helaas zijn vele beeldjes verdwenen en anderen deels vernield. Na ruim drie uur laten we ons door een taxi bij het Luòyáng museum afzetten. We zitten al gauw 20 minuten in de taxi om daar te komen. Hoewel nooit van Luòyáng gehoord, blijkt het een stad te zijn met 2 miljoen inwoners en in de oudheid (2000 jaar geleden) één van de grootste steden van de wereld te zijn geweest. Het zijn dan ook hele afstanden die met de taxi worden overbrugd. Onderweg komen we eigenlijk alleen maar flatgebouwen tegen. Het lijkt een werk-slaapstad die geen enkele gezelligheid uitstraalt. Het museum blijkt een enorm gebouw te zIjn en van binnen een enorme ruimte, geheel van marmer. In zijzalen vertelt het de historie van deze omgeving en toont dat aan de hand van gevonden voorwerpen. Verder wordt eea getoond over callografie en keramiekvoorwerpen die met 3-kleuren bewerkt zijn. Van het museum gaan we naar het station vanwaar we vanavond met de (normale) (slaap)trein vertrekken naar onze volgende bestemming. We moet even 3 u overbruggen en doen dat op een muurtje voor het station. Dit station in anders dan we gewend zijn. Het is een erg klein, lokaal stationnetje, dat ook nog ver van de bewoonde wereld ligt. Nabij de ingang zijn drie kleine winkeltje waar we onze avondmaaltijd scoren. Exact op tijd (18:36) vertrekt de trein naar Datong. Als we bij onze (genummerde) slaapplek komen, blijkt deze al beslapen geweest te zijn. Daarom wisselen we het beddengoed met ongebruikte. De nacht verloopt prima, zonder al te veel gerochel en gesnurk. Alleen wat komen en gaande mensen als de trein onderweegs stopt.
.
