Paul Bunyan is an American Legend. Een verhaal dat eind 1800 verteld werd rond de kampvuren van de houthakkers in Minnesota en steeds meer overdreven werd, waardoor  Paul Bunyan steeds GROTER werd .  Hoe GROOT is te zien op de foto (zoek Clemens). De GROTE man met zijn Babe the blue Ox. Deze man staat in het plaatsje Bemidji (Minnesota). De man is een hele GROTE houthakker, die in een paar minuten een hectare bomen omhakt door aan zijn GROTE bijl een touw vast te maken en deze rond te slingeren. Hij gebruikt een holle boom om zijn houthakkers te roepen.  Hij heeft de Niagara Falls gemaakt om te kunnen douchen en hij heeft Lake Superior uitgegraven om zijn Babe te kunnen badderen. Zijn GROTE pijp werd gevuld met tabak door middel van een shovel. De rookpluim van de GROTE  pijp liet iedereen denken aan een bosbrand.  De vele meren in het noorden van Minnesota zijn de voetstappen van the Ox Babe.

Vandaar via een scenic route naar het Itasca State Park, alwaar vanuit het Itasca Lake de Mississippi River begint. Het leuke is dat wij 4 jaar geleden in New Orleans aan het einde van de Mississippi River hebben gestaan, dus dan moet je ook weten waar hij begint. De rivier is in totaal 2.550 mijl. Een regendruppel die in het Itasca Lake valt, is in 90 dagen in de Golf van Mexico.  Een  mooie trail gelopen langs het meer, mooi weer, zonnetje erbij. Wat kan een mens zich nog meer wensen.   De snorremans boom is in 1995 bij een geweldige storm met windsnelheden van meer dan 100 mijl per uur geveld. Hij ligt als een mooi stukje natuur in het park langzaam te vergaan.  Het Itasca State Park bevat ruim 150 meren. Heel Minnesota heeft er meer dan 10.000. Dit wordt op de autonummerplaten van Minnesota nog eens benadrukt: State of the 10.000 lakes. Watersport is hier dan ook heel belangrijk.

Aan Lake Superior (o.a. in Duluth) zagen we al dat er heel wat treinladingen ijzererts vanuit Minnesota werden aangevoerd. Nu we door Noord-Minnesota rijden komen we een aantal open mijnen tegen waar de ijzererts wordt gewonnen. Dit zijn open mijnen, waarbij de grond wordt afgegraven tot ze bij het ijzererts aankomen. De mijn waar wij zijn geweest, is de grootste van de wereld en is ruim 4 km bij 3 km en 200 meter diep. Vanaf een panoramadek zie je het werk. Om een indruk van de grootte van de transportwagen te geven staan er twee ter bezichtiging. Ze zijn ruim 6 meter hoog en wegen leeg bijna 200 ton en gevuld ruim 400 ton. Van de steen die wordt afgegraven is 20 tot 30% ijzererts.

In Hibbing is in 1905 Greyhound opgericht. Sinds jaar en dag rijden er duizenden bussen door geheel Amerika. Omdat in USA het spoorwegnet niet zo dicht is als in Nederland en Europa is de Greyhound bus vaak het openbare transportmiddel om van A naar B te komen. De Greyhound was erg populair in de jaren '50 tot '80. In de zestiger jaren kon je bijvoorbeeld 99 dagen door USA reizen voor slechts $99. Door de prijsdalingen van de vliegtickets is de Greyhound echter op z’n retour. In het Greyhound museum in Hibbing zie je een film vanaf het ontstaan, liggen er allerlei memorabilia en kun je bussen vanuit de jaren dertig tot nu bekijken. Leuk om de oude beelden en de veranderingen in de loop der tijd te zien.

Hoog boven Duluth hebben we een stuk over de Skyline Parkway gereden met een fraai uitzicht over Duluth en Lake Superior. Op een van de uitzichtpunten kwam er vanuit het noorden een hele donkere lucht ,die over Duluth heen trok. Vanuit het hoge (en droge) uitzichtpunt zagen we de dikke wolken voorbij trekken. Daarbij zagen we op afstand boven Lake Superior  een ‘slurf’ uit de wolken ontstaan, die aangroeide tot die het water bereikte. We konden het niet zo gauw op de foto zetten. Je zag hem toch even heel  duidelijk. ’s Avonds hoorden we op de radio dat een tornado een touchdown had gemaakt boven Lake Superior en weer was opgetrokken voordat die het vasteland bereikte, waardoor er geen schade is veroorzaakt.  Je staat even raar te kijken als je dat ziet gebeuren.  Al met al een leuk uitzicht over het gebied vanaf deze hoogte. En na 12 weken staalblauwe luchten (ietsje overdreven) raak je lyrisch over de wolken, en waar je lyrisch over wordt zet je op de foto, dus …….

Bij Two Harbors bij de vuurtoren een wandelingetje gemaakt, tot Marion bijna op een slang trapte.  Nog net op de plaat vastgelegd, voordat hij tussen het gras was verdwenen.

Opgestaan met regen. We wilden Duluth in. De plaats aan het meest westelijke puntje van Lake Superior. Waar doe je goed aan. Toch de stoute (dichte dus)schoenen aangetrokken, regenjack en paraplu mee. Met de bus naar downtown voor 0,75 dollar pp. Hoe kunnen ze er voor rijden. En dat is nog geeneens seniorenprijs. Uitgestapt in de middle of the town. En wat zie je dan? Eigen lijk weer een beetje ongezellige stad. Er is een skywalkway gemaakt. Dus de mensen lopen allemaal overdekt, op niveau door de verschillende gebouwen en steken zo ook de straten over, van de ene naar de andere kant van de stad. Het zijn ongezellige erg warme gangen. Maar met de regen toch maar gebruik van gemaakt. Zo kwamen we ook bij de haven uit. Daar naar het maritiem visitor center annex maritiem museum. Er was een korte film over de handel en de scheepvaart op de Grote Meren. In het museum van alles te zien over de schepen die daarop varen en hebben gevaren. Toen we daar uitgekeken waren, zijn we naar de grote brug gelopen.  Het is de grootste horizontale hefbrug van Amerika.  Er kwam een schip aan waarvoor de brug omhoog  moest. Dit is op zich een leuk tafereel. Er komen veel mensen naar kijken, en ook veel meeuwen... Het schip komt eraan, de brugwachter begint te toeteren, het schip toetert terug, (foto’s zijn  zonder geluid) en niet zo zachtjes ook. Op de brug staat een echte hoorn, en dat gaat nog een keer, waarna het schip onder de brug doorvaart.  We beginnen nog net niet te applaudisseren. 

In Bayfield zijn we aan boord gegaan voor een ruim 3 uur durende  Grand Tour door de Apostle Islands. Deze tour gaat iedere ochtend om 10.00 uur. Wij dachten op dinsdag om 10.00 uur, we zullen een van de weinigen zijn, niet dus, er waren twee volle boten. Wij stonden achteraan in de rij en dachten, nou komen we binnen te zitten, daar het dek al helemaal vol zat. Ze hebben een tweede boot ingezet en de mensen die nog in de rij stonden konden zelf kiezen welke boot ze wilden nemen. Wij natuurlijk de tweede boot, en boven was er nog een mooi plekje voor ons vrij, zaten in een lekker zonnetje en een licht briesje. De Apostle Islands (ruim 20 stuks) liggen in Lake Superior. Het was heerlijk op het water. Niet spectaculair, maar gewoon leuk.

Daarna in het dorpje Bayfield nog even de winkeltjes bezocht.  Onderweg naar Duluth kwamen we  de eerste schoolbus van Wisconsin tegen.  Voor kabouterliefhebbers deze stoere dame.

Hoihoi allemaal, de fotoserie begint met een stukje huisvlijt van mij. Wij staan nu op een municipal campground (gemeentecamping) in Washburn aan Lake Superior, vlakbij de Apostle Islands. Het is een camping, first come-first serve. Vrijdag kwamen we hier aan en het was vol. Toen zijn we naar het casino gereden. Zondagochtend waren we om 10.30 uur weer hier, en toen was er een plekje vrij. We zijn voor 2 dagen gaan staan. De eerste foto is onze “voortuin”, de tweede foto is onze “achtertuin”. Zeer ruime plekken met elektrisch en kabel. We kunnen nu tv kijken en kiezen uit 241 zenders. Je bent (als je wilt) de hele avond bezig om langs alle kanalen te gaan, om vervolgens tegen bedtijd te moeten kiezen wat je wilt zien. Vandaag een lekkere wandeling langs het meer gelopen.  En verder lekker buiten gezeten met een “goed” boek. Clemens en ik hebben onze boeken geruild nadat we ze uit hadden. Clemens is nu de roman “Gejaagd door de wind” en ik “Alaska” aan het lezen. We hebben beiden het gevoel dat we in het verkeerde boek bezig zijn. Maar we houden vol. En Atty ze komen beiden naar jou toe. Dikke pillen van 800 pagina’s.