Hoihoi Allemaal, vandaag een wandeling getracht te maken om het Tony Grove Lake. Van de weg (van Bear Lake terug naar Logan) 7 miles klimmen tot een hoogte van 8050 feet (delen door 3 voor meters). Dit meer wordt vaak het kroonjuweel van The Bear River Range genoemd. Dus dat wilden wij wel zien. Wij dus met de kar naar boven. We hadden drukte verwacht, maar dat viel reuze mee. We konden ruim parkeren. We hebben de wandeling van 2 kanten geprobeerd te maken, maar kwamen nog steeds in de sneeuw terecht. Er bloeiden al een paar soorten bloemetjes op deze hoogte. Het was wel een mooi stukje natuur.

Hoihoi Allemaal, we zijn op weg naar Bear Lake State Park, op de grens met Utah en Idaho. De weg van Perry naar Logan is een rustige weg. In Logan wilden we even downtown bekijken. We zagen boven het centrum 2 torens. En nieuwsgierig als we zijn, wij de “berg” op. Het bleek een Mormonentempel te zijn. Er staat een groot hek omheen. De tempel van de Mormomen bestaat uit meerdere verdiepingen met vele kamers, die voor kleine bijeenkomsten worden gebruikt. Niet-Mormonen hebben hier geen toegang. We zijn er helemaal omheen gelopen. Buiten stond een bruidspaar met een heel gevolg. Aan de doorgaande weg ligt het oude Tabernacle van de Mormonen. Dit is de kerk waar de Mormonen hun grotere diensten houden.

In het “dorp” zelf was niet zoveel te doen. Dus maar op weg naar het State Park, waar we twee nachten zullen gaan staan. Dit ligt aan het Bear Lake. De weg is een echte scenic drive. Mooie bergen, afwisselend nauwe doorgang en dan weer een brede vallei, af en toe een riviertje langs de weg. Vlak voor Bear Lake is een scenic lookout, een parkeerplaats waar je vanuit de bergen over het meer uitkijkt. Het meer heeft een turquoise kleur. Mediterranee, zo blauw, zo blauw, Bear Lake so blue, so blue. Een erg mooi gezicht.

Vandaag (zaterdag) een rustige dag, een wandeling, boven over de weg. Het “strand” bestaat uit allemaal ongelijke keien, niet overheen te lopen. Dus lekker in het zonnetje voor de kar lezen en borduren. Een dag is dan ook genoeg. Zondag weer verder.

We zijn vertrokken uit Salt Lake City richting het noorden. Even voor Ogden zagen we een luchtmachtbasis, waar ook een museum is. Altijd interessant. Buiten stonden een groot aantal militaire vliegtuigen opgesteld. Verder hebben ze nog twee hangaars vol met vliegtuigen en andere memorablia. Het museum blijkt ook een gewild uitje voor schoolkinderen te zijn.

Ogden is van oorsprong een knooppunt van spoorwegen. Inmiddels zijn de lijnen iets verlegd, maar het oorspronkelijke Union Station is een perfecte plaats voor een spoorwegmuseum. Buiten staan enkele van de grote ‘jongens’. Binnen het verhaal van de aanleg van de spoorlijnen, zichtbaar door allerlei attributen en foto’s. Een over-enthousiaste vrijwilliger gaf ons bij elke foto een uitgebreid verhaal, aangevuld met zijn eigen ervaringen. Op zich interessant, maar het koste wel veel tijd. We werden ingehaald door een ander groepje mensen, die een vraag stelden aan de meneer, wat ons de gelegenheid gaf er stiekem van door te gaan. In de volgende zaal de  miniatuurtreinen die door  de diverse Amerikaanse landschappen reden.

In een andere ruimte stond een verzameling van zo’n 20 auto’s uit de 20-er en 30-er jaren. Toen we daar naar buiten kwamen stond onze meneer ons weer op te wachten. Met een heel verhaal over de auto’s, hij was net een duveltje in een doosje. In dit geval uit het doosje. Wij vertelden dat we in de ochtend bij de luchtvaart basis waren geweest, toen gelijk een heel verhaal, dat hij nog gediend had onder Ronald Reagan. Hij hoorde bij het onderhoudsteam van het vliegtuig met United States of America. Dit was een presidentieel vliegtuig. Hij was er overigens ook van overtuigd dat First Lady Nacy Reagan, de liefste First Lady was. Op een gegeven moment hebben we maar gezegd dat we verder moesten. Boven was nog een uitgebreide verzameling van de Browning geweren en pistolen. De fabricage van de Browning geweren is rond 1850 in Ogden begonnen. Daar hebben we nog even rondgekeken. Maar dat spreekt ons toch niet zo aan. Ondanks dat de vrijwilliger, die boven zat, vertelde dat het toch een heel stuk historie was wat daar tentoongesteld was.

 Na de musea waren we toe aan wat lichamelijke actie. In een State Park aan het Salt Lake hebben we een aardige wandeling gemaakt, tussen de vele muggen door, die overigens gelukkig zelden prikten. De laatste niet helemaal duidelijke foto, (moest hem snel nemen) laat zien welk soort grote vissen in het Salt Lake zwemmen. Ze hebben hem overigens netjes terug gegooid.

Hoihoi Allemaal, vandaag voor de tweede keer met de lightrail Salt Lake City in. De kaartjes automaat werkte niet en er was onmiddellijk een meisje die naar het bureau belde. Er bleek aan de andere kant ook een automaat te staan. Zo vriendelijk, daar kijken we iedere keer weer van op. In Salt Lake eerst The Madeleine Cathedral opgezocht. Een grote kathedraal, mooi. Hij deed Clemens enigszins aan de Lambertuskerk in Hengelo denken, maar dan nog met de oude beschilderingen. En samen op een bankje in de kerk kwamen er allemaal verhalen van vroeger. Leuk hoor. Ik hoor nog steeds nieuwe dingen. En dat na bijna 38 jaar huwelijk. Vandaar op zoek naar een park waar we wilden lunchen (zelf meegebracht natuurlijk). We klommen een heel eind, lopend wel te verstaan, en boven op de berg zagen we het Capitool liggen. Mooi gezicht. Een eind naar beneden gelopen en toen zagen we trappen waar we helemaal naar beneden konden. Lekker in het park geluncht en gewandeld. Vandaar door naar het Capitool.

We konden er zo naar binnen lopen. Aan een beveiliger gevraagd hoe het hier zat. Het is helemaal open voor publiek vertelde hij, en we konden gaan en staan waar we wilden. Er waren vier verdiepingen. Op de tweede verdieping kwam er een meneer naar ons toe, die vertelde het een en ander over de bouw en de steensoorten. Steensoorten, valt ons op, zijn erg belangrijk in de VS, in bijna ieder Capitool wordt verteld waar de steen vandaan komt. Het vele marmer wat hier gebruikt is kwam uit Georgia. Het bruine gesteente uit eigen staat Utah. Hij was helemaal trots op het gebouw. Hij vertelde dat het vier jaar gesloten was geweest voor renovatie, en dat hij nu ook een stukje eigenaar was, daar het betaald was van de belastingcenten van de mensen uit Utah. Hij was helemaal gelukkig dat hij hier de hele dag mocht rondlopen en de toeristen alles kon vertellen.

In de lightrail terug kwamen we in gesprek met een meneer. Hij had toen hij jong was 4 jaar in Spanje gediend, hij diende bij the Airforce. Had toen veel rondgereisd in Europa. Gisteren in de lightrail, kwamen we in gesprek met een meneer wiens vader op 14 jarige leeftijd naar de VS was gekomen. Hij vertelde dat hij nog een ome Ton, een ome Freek, een tante Jolande en tante Iene in Schiedam had. En dat hij nog steeds naar de Nederlandse winkel boodschappen ging halen. Ik vroeg wat hij dan ging halen: kaas en hagelslag. Dat zijn van die leuke ontmoetingen.

Hoihoi Allemaal, wij zijn vandaag in Salt Lake City op de Temple Square geweest. Dit is het gebied waar de Tempel, het Tabernacle en de Visitor Centers en andere gebouwen van de Mormonen staan. Wij hadden hier 6 jaar geleden een tour gehad en wilden dat dit jaar ook weer. Als je door de poort gaat, word je bijna gelijk ontvangen door een ´Sister´. Zij verwelkomt je en vraagt of je alleen rond wil gaan of met Sisters. Wij wilden graag met Sisters daar je dan meer te zien en informatie krijgt. Ze vroeg ons even te wachten, maar bijna onmiddellijk stonden er 2 Sisters aan onze zijde. Ze vertelden dat het Tabernacle dicht was omdat er donderdag een begrafenis is van een belangrijke persoon onder de Mormonen. Wij vonden dat 6 jaar geleden zo´n mooi gebouw en hoopten jullie daar foto´s van te kunnen laten zien, maar helaas. In de Tempel mogen wij niet komen. De Mormonen doen dat stapsgewijs. Ze krijgen eerst allerlei studies totdat ze klaar zijn om binnen te mogen gaan in de Tempel. We werden naar een gebouw gebracht waar ´de Hemel` is, een grote ruimte waar een heel groot Christusbeeld staat. We zijn ook door een levenstijdlijn gegaan. We kwamen in een kamertje met tv waar een film gedraaid werd van een man en vrouw, 2^e kamertje een ingerichte babykamer, 3^e kamertjes een gezin druk doende met allerlei activiteiten, overal op tv, 4^e kamertje de tijd van opa en oma zijn, en zo maar door. Heel grappig, maar nogal geïdealiseerd. Mormonen hechten erg aan een harmonieus gezinsleven. Eigenlijk ook nog zo, dat vader voor het geld zorgt en moeder voor de kinderen. Voor homosexualiteit is bij de Mormonen beperkt ruimte. Een Sister verwoordde het met: de Heer heeft Adam en Eve geschapen, en geen Adam en Steve.  Zo lokt het een het ander uit, en ben je zo een tijd verder. 

De ene Sister kwam uit Somalië, en woonde sinds haar jeugd in Frankrijk, de andere Sister kwam uit Samoa. Zij werken 18 maanden vrijwillig bij een van de 141 Tempels in de wereld. Ze sparen hiervoor, omdat ze niets verdienen en in hun eigen onderhoud moeten voorzien.  Dit is hun bijdrage om mensen te informeren over het Mormonen geloof en belangstellenden mensen tot het Mormonen geloof te bekeren. Zeker niet op een dwingende manier. De manier waarop mag ik wel, je kunt ook alles vragen over hun geloof. Je mag ook zeggen wat je er zelf van denkt. De rondleiding zou een half uur tot drie kwartier duren, na 1,5 uur hebben we afscheid genomen. Ik mag hier graag rondlopen, geeft een goed gevoelen je hebt de vrijheid.

’s-Middags zijn we door het Church History Museum gelopen. Dit geeft het beeld van de verdrijving van de Mormonen uit Oost-Amerika (rond 1850) naar de Salt Lake Valley en het leven daar in de eerste jaren.

Van de Mormonen is ook bekend dat zij heel veel informatie hebben over genealogie (stambomen). In het Family History Library helpen ze je informatie over je voorouders te vinden. Na een korte filmpresentatie wordt je doorverwezen naar de betreffende afdeling. Voor ons in dat Nederland. De dame aan wie we ons geboorteland doorgaven ‘dropte’ ons bij de afdeling Scandinavië. Daar werden we keurig in contact gebracht met de juiste persoon, een Amerikaanse van Nederlandse afkomst. Ze verontschuldigde zich dat ze enige tijd geleden eea anders hadden opgezet (waar ze niet blij mee was) en dat nu niet alles meer was terug te vinden. Ze gaf aan dat ze kopieën hadden van vele Nederlandse registers (van gemeentes, kerken etc.). Toen we aangaven dat onze voorouders in Overijssel leefden, kwam op het zoekgegeven ‘Overijssel’ de site van het Historisch Centrum Overijssel (in Zwolle!) op het scherm. Daar moesten we dan onder meer onze gegevens uit halen. We kregen een lijst mee van allerlei Nederlandse sites met genealogische verzamelingen. Een beetje teleurstellend….

Het was weer eens een koude nacht (5 gr. C). Niet vreemd op een hoogte van ca. 2.000m. hoogte. We rijden naar Park City, een (voor Amerikanen) bekend wintersport gebied. Toen in 2002 de Olympische Winterspelen in Salt Lake City waren, vonden de ski- en bobslee-onderdelen hier in Park City plaats.

Nadat we de camper bij Walmart hebben geparkeerd, pakten we de bus naar het dorp. De bus is ‘for free’. Rondom het dorp zijn veel accomodaties (chalets, appartementen, hotels) gebouwd. De oude Mainstreet bestaat voornamelijk uit galeries, souvenirwinkels en drank+eetgelegenheden. Het is er erg rustig. Het winterseizoen is voorbij en de zomergasten laten nog even op zich wachten. Toch wel weer een leuk dorpje en met een kleine parkje met Hollandse uitstraling (zie foto).

Vandaag, maandag eerst een bezoek aan de outlet gebracht. Veel winkels, weinig bezoekers, je wordt er met alle egards ontvangen, maar het helpt niet. Niets anders dan een riem gescoord. Bij het bezoek aan the Olympic Park hebben we het museum bezocht. Allerlei attributen van de Olympische Spelen in 2002, film/tv-fragmenten, foto’s, ski–uitrustingen, bob’s, medailles etc. Buiten waren de springschansen, bobslee-track en freestyle-schansen te bezichtigen.

 In de namiddag zijn we naar Salt Lake City gereden. We staan op een immense parkeerplaats bij Sam’s Club. Het is er inmiddels ca. 25 gr.C. Dus weer lekker. De lightrail loopt precies achter ons langs. Iedere 5 minuten gaat er een naar het centrum en een de andere kant op. Het station ligt op 5 minuten lopen. Handige uitvalsbasis voor een bezoek aan downtown, morgen.