Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Vandaag gestart met een hoop regen. Onze gastheer vroeg of hij met ons mee mocht rijden naar Chaiten. Zo gezegd, zo gedaan, hij moest naar de garage en wij naar de bank en benzine tanken. Dus dat kwam goed uit. In Chaiten is één pinautomaat. Clemens heeft mij in de rij gezet en hij is gaan tanken (bij het enige tankstation), waar hij in de rij moest staan. Toen hij terug kwam had ik nog 5 mensen voor mij. Nadat alles klaar was zijn we on route gegaan. De regen werd aan het begin van de middag minder en uiteindelijk liet de zon zich weer zien. Onderweg de lunch genuttigd bij een picknickplaats, een van de weinige die we tegenkwamen tegenover een hoge gletcher. Maar er was nog veel bewolking. Als je in Europa of Amerika reist heb je om de zoveel kilometer een picknick- of parkeerplaats. Maar hier kennen ze dat niet. Dus ook geen toiletten. Voor mannen is dat geen probleem, ik ben niet zon bermplasser, maar hier zal ik dat worden. Aangekomen in Puyuhuapi onze hostel opgezocht. Ging vandaag heel makkelijk. We hebben een huis met 5 kamers met allen een eigen badkamer, een gezamenlijke woonkamer. Heel gezellig allemaal. We hebben downtown gegeten in een restaurantje met 4 tafeltjes, gerunt door Oma met dochter en kleindochter. Deze stad heeft 600 inwoners, dus een groot downtown.
Vanochtend vroeg opgestaan. De ferry vertrekt om 09:00 uur, maar we moeten ruim van tevoren aanwezig zijn. Zo gezegd, zo gedaan. We hebben een rustig vaart van iets meer dan 5 uur. Viel twee uur mee. Aangekomen konden we aan de echte Careterra Austral beginnen. Het was een file aan autos met er tussendoor fietsers en een heleboel stof. Arme fietsers. Er was op weg naar Chaiten nog een wandeling van een uur door een bos, de Alerce Trail. De Alerce is een grote boomsoort van 3000 jaar oud. Mooie wandeling! Daarna doorgereden naar Chaiten. We dachten er zo met de plattegrond te kunnen komen. We hadden een hostel geboekt voor twee nachten. We zijn 2,5 uur aan het zoeken geweest. We konden het niet vinden. We hebben gebeld, kwam geen reactie op, meerdere mensen dachten het te weten en reden voor ons uit, geen hostel. In de wijk waar we moesten zijn was een schoolfeest gaande. Daar zijn we naartoe gegaan om de naam van de hostel te laten omroepen in de hoop dat de dame of heer daar zou zijn. Er kwam wel een meisje, zij probeerde ons te helpen. Heeft ook nog weer gebeld, zei vertelde toen dat de hostel niet meer bestond. Maar zij had ondertussen ook een vriend gebeld die Engels spreekt. Die jongen kwam met de auto naar ons toe. Ondertussen was ons beltegoed op. Hij heeft toen met zijn telefoon een reservering in een andere hostel gemaakt. Terug de bergen in en weer na lang zoeken deze hostel gevonden. De adressen zijn hier moeilijk te vinden, zelfs onze TomTom weet ze niet te vinden. Vanuit hier Booking.com gebeld. Zij begrepen onze situatie en hebben nu het een en ander voor ons netjes geregeld (financiële compensatie en nieuwe boeking voor morgenavond). Het is hier een echt avontuur in meerdere opzichten....
Vandaag, zijn we naar ons gevoel, echt aan de route naar het zuiden begonnen. We varen na 60 km. gereden te hebben, een half uur met een ferry om een fjord over te steken. De route naar onze volgende overnachtingsplaats in Hornopiren kan op twee verschillende routes. De gewone asfaltweg, of over een dirt road, zijnde gravel. De dirt road gaat helemaal langs de kust, langs de Pacific Ocean. Hier kiezen we voor en daar krijgen we geen spijt van. Het is een schitterende weg met de zon die met ons meegaat. Langs de hele kust wordt visserij bedreven. Bijna allemaal kleine vissersbedrijfjes. Volgens ons een hard leven. Aangekomen in Hornopiren hebben we alleen de naam van de hostel. Geen adres, dus dat wordt zoeken daar er veel hostels zijn. Na een uur gezocht te hebben, hebben we de telefoon gepakt en gebeld. De dame was zo vriendelijk naar ons toe te komen en bij ons in de auto te stappen. Waren we 200m van het adres. Het vreemde in Chili is dat de namen van de hostels bijna niet of helemaal niet zichtbaar zijn. Erg lastig als er geen adres wordt vermeld. Maar ze brengt ons naar een klein huisje, kamer-keukentje- 3 slaapkamers en een badkamer. Met een eigen keuken besluiten we om zelf te gaan koken. Maar eerst naar de haven gereden om de ferry van morgen te regelen, we hebben morgen een vaart van 7 uur. Ook dat is gelukt.
Vandaag met de auto in de buurt naar een aantal plaatsjes. Wij hadden voor twee nachten in Puerto Montt geboekt. De eerste stop is in Puerto Varas, een plaatsje waar de Duitse kolonisten zich hier midden negentiende eeuw gevestigd hebben. Je komt dan ook nog veel Duitse namen tegen. Het is gelegen aan het immense Llanquihuemeer alwaar een dame mooie (vinden wij) kunst uitgestald heeft. Gemaakt van roestige onderdelen. Zelf zat ze in een halve badkuip als stoel. Rondgelopen in het dorp en lekker koffie gedronken. We kwamen een Chileense jongen tegen die ons wel kon helpen aan gratis landkaarten. Hij wist wel een adres. Hij heeft ons daar naartoe gebracht, maar de meneer daar kon ons alleen een adres geven waar we landkaarten konden kopen. En dat maar gedaan. Vandaar doorgereden naar Frutillar. Daar aan het water lekker geluncht, met uitzicht op de Vulcàn Osorno. Deze heeft een hoogte van 2651 mtr. Niet zo hoog en toch veel sneeuw. Het is een plaatje. Na de lunch het openlucht museum in over de Duitse pioniers. Lekker rondgelopen onder de bomen, want het is warm. Als je in de plaatsen waar wij nou geweest zijn wilt parkeren, langs de stranden en in de toeristische gedeeltes van de stadjes lopen daar jongens en meisjes rond die de geldkwestie regelen. Je krijgt een bonnetje van hun met de aankomsttijden erop en bij weggaan betaal je aan hun. In Frutilllar, 20 pesos per minuut (1 peso is 0,0013). In Puerto Montt is dat 17 pesos per minuut. En in Varas 25 peso. Uiteindelijk in Puerto Montt naar de Lider dat de uitstraling heeft van de Amerikaanse Walmart (is ook onderdeel daarvan). De auto thuisgebracht en een wandeltocht langs het water gemaakt. Langs de vishandelaren, waar we een lekkere zalmcocktail opgepeuzeld hebben. Er lag een zeeleeuw te zonnen in het water, en de zeehonden zwommen lekker rond. Nadat Clemens zijn eerste cach van Chili heeft gevonden, hebben we weer lekker aan het water gegeten.
Vanochtend, na een goede nacht gemaakt te hebben, een ontbijt in het hotel genomen. Er was een ontbijtbuffet. We kwamen aan de praat met enkele mensen, een Engels echtpaar en een meneer uit Oklahoma City. Zij vonden ons erg dapper en moedig, dat we zelfstandig deze reis gaan ondernemen. Misschien denken wij er te gemakkelijk over, maar we gaan het beleven. Vanmiddag met het vliegtuig naar Puerto Montt, weer over het mooie Andesgebergte gevolgen. De lucht was een beetje grijs, toch een aantal fofos van slapende vulkanen. Op het vliegveld hebben we de auto opgehaald. Vandaar naar onze overnachtingsplek en na ingecheckt te hebben een heerlijke zalm aan het water gegeten.
Dinsdag om 20:55 uur aan de eerste lange vlucht van 13,5 uur naar Buenos Aires. Een rustige vlucht. Slapen in het vliegtuig is moeilijk voor ons, maar de tijd ging toch snel. In Buenos Aires hadden we een tussenstop van 2,5 uur, waarna we verder zijn gevlogen naar Santiago de Chili. Nu was het licht en vlogen we met een heldere hemel over het prachtige Andesgebergte met veel besneeuwde bergtoppen. Met de bus van het vliegveld naar het Ibis hotel dat naast het busstation is gelegen. s Middags met de metro naar enkele bezienswaardigheden downtown. Er is niet heel veel te zien in Santiago, zelfs de Tourist Information heeft geen stadswandeling. Maar er is een mooie kathedraal en verder hebben we heerlijk rondgewandeld. Morgen, donderdag, vliegen we verder naar Puerto Montt, waar we de auto oppakken.
De wekker loopt om 6u af. Vlug het ontbijt meepakken en dan met de busshuttle van het hotel naar het vliegveld. Het is er erg rustig. Dus tijd genoeg over voor de laatste aankopen en om de laatste yuans kwijt te raken. Waarvoor we gisteren gisteren en eergisteren half Shanghai hebben afgelopen (en niet gevonden), vinden we uiteindelijk op het vliegveld. Wat dat is, blijft een verrassing.... Onze reis naar Moskou en vervolgens Amsterdam/Leiden verloopt voorspoedig. Met een prachtige ondergaande zon landen we op Schiphol, waar Marion ons staat op te wachten. Beiden blij en voldaan terug in Nederland van onze 5 wekenreis langs de Zijderoute door Oezbekistan, Kyrgyzië en van West- naar Oost-China. Op het traject Moskou naar Amsterdam hebben we samen onder het genot van rode wijn stilgestaan bij onze gezamenlijke reis. We kijken beiden terug op een mooie, gezellige, avontuurlijke reis naar een gebied dat we beiden individueel niet bereisd zouden hebben, maar samen toch hebben gerealiseerd! Voor beiden in die zin een unieke reis met veel mooie herinneringen. En bij deze dank aan alle mee-reizigers voor het met ons meereizen.
Vandaag de laatste dag in Shanghai. Eerst rustig ontbeten en toen naar de Yùyuán Garden, een (tuinen)complex met Chinese paviljoens met vijvers uit de 16e eeuw. Op een podium werd een voorstelling van Chinese muziek gegeven. The Garden is omringd door grote Chinese gebouwen, waarin winkels zijn gevestigd die vooral Chinese zoetigheid verkopen. Dit gebied is in het weekend een trekpleister voor veel Chinezen, maar ook westerse toeristen tref je hier. Op weg naar ons hotel om de koffers op te halen, lopen we door een deel van het People Square Park, waar met name ouderen zitten met een paraplu voor zich met erop een blaadje met tekst. Dit wordt de huwelijksmarkt genoemd, die je zondag in veel grote Chinese steden vindt. Veelal een ouder of grootouder biedt informatie aan over een (klein)kind en hoopt op deze wijze een partner te vinden voor hun (klein)kind. In dit park zitten vandaag honderden ouders met deze informatie. Helaas is onze kennis van het Chinees te beperkt om af te leiden welke informatie wordt verstrekt of een praatje aan te gaan. Wel wordt veelal ook leeftijd en lengte aangegeven. Ons is niet duidelijk of dit een relatie heeft met (de inmiddels teruggedraaide) éénkindspolitiek uit de jaren 80. Deze situatie (minder getrouwde stellen, minder kinderen en kleinkinderen (denk daarbij ook aan de latere verzorging van de ouderen), de grote vergrijzing), is en wordt in ieder geval een groot probleem in China. In de namiddag zijn we met de koffers de metro ingegaan naar het vliegveld vanwaar we morgen vertrekken naar Amsterdam. Na ons avondmaal hebben we ons met de taxi naar ons hotel nabij het vliegveld laten brengen. Dit wordt dus onze laatste nacht (van deze reis) in China.....
Zhujiajaio ligt zon 30km van Shanghai en is in ruim een uur met de metro bereikbaar ( enkeltje voor slechts 1 pp!). Het wordt ook wel het Venetië van China genoemd. Het oude deel van het stadje heeft drie kanalen en een aantal smalle stegen. Op de kanalen varen bootjes die met handkracht worden voortbewogen. In het begin van het oude deel hebben we tickets gekocht die toegang geeft tot 8 activiteiten langs de route (10pp). We hebben ons ruim vier uur vermaakt met rondkijken in de winkeltjes, 2 musea bezocht, 2 tempels, een grote binnentuin, het oude postkantoor met zn historie, een oude apotheek en een soort galerie van allerlei handwerken/vaardigheden (...). En ook nog een boottochtje over het kanaal. Al met al een leuke dagbesteding. Op de route komen we ook nog enkele hongerige vissen tegen. Dat kunnen we niet aanzien en hebben ze daarom maar een lunch aangeboden en wij hebben weer schone voeten... Op de terugweg naar Shanghai nogeens geprobeerd of we met de metro bij The Bund kunnen komen. Nu blijkt het metrostation wel open te zijn. Ook weer bijzonder facinerend om langs de rivier te lopen en die verlichte wolkenkrabbers aan de overkant te zien. En dan de verlichte rondvaartboten op de voorgrond. Werkelijk genieten bij een temperatuur van even boven de 20 graden. Door de Nanjing Pedestrian Street teruggewandeld en daar iets gegeten. Het is overal gezellig druk op straat, maar gelukkig wel wat minder druk dan eerder deze week.
Het is bijna 10u als ik wakker wordt. Blijkbaar nodig om bij te komen. Buiten blijkt het licht te regenen. Wat doe je dan? Het Shanghai Museum opzoeken (stond overigens ook op de planning). Beetje vervelend, want meerdere mensen hebben het museum op deze druilerige dag gekozen. We kunnen in de rij aansluiten bij het bordje: From here 2 hours waitingtime. Na enige aarzeling zijn we toch blijven staan. Na iets meer dan een uur zijn we binnen. We hebben ruim drie uur gebruikt om te kijken naar bronzen voorwerpen, munten, callografieën, schilderen, sculpturen, porselein en meubels. Veel dingen echt interessant. Vervolgens met de metro naar de Jingān tempel, een Boeddhistische tempel, die van oorsprong stamt uit 1200, maar later is herbouw en nu geheel omringd wordt door hoge moderne gebouwen. Na de koffiepauze, als het inmiddels donker is, naar the Bunt om te kijken naar de verlichting van de wolkenkrabbers aan de overkant van de rivier. Echter na uur kriskras met de metro hebben we de Bunt niet bereikt. Dit omdat een cruciaal station op alle passerende lijnen inderdaad het station alleen passeert en niet stop. Blijkt gesloten te zijn. Toen maar terug naar het station in de buurt van het hotel. Inmiddels zijn we wel een uur verder, maar voor slechts 0,40. Daarvoor veel gezien.....onder de grond In de buurt van het hotel boven in een warenhuis, bij één van de kleine restaurantjes gegeten. Bijna ieder warenhuis heeft (veelal) bovenin een grote ruimte aan kleine restaurantjes verhuurd. Ieder restaurantje met zn eigen specialiteit. Keuze te kust en te keur.
Om iets te begrijpen van het ontstaan en de ontwikkeling van Shanghai zijn wij ons bezoek aan Shanghai begonnen met een bezoek aan de Shànghâi Urban Planning Exhibition Hall. Verspreid over vijf verdiepingen wordt de ontwikkeling van een klein vissersdorp naar deze moderne metropool met meer dan 25 miljoen inwoners in minder dan 200 jaar uiteengezet. Bijzonder interessant. Vervolgens met de metro naar de wijk Pudong, het gebied met de wolkenkrabbers aan de Huangpu River. Hier staan 3 wolkenkrabbers waar je met de lift naar boven kunt. Natuurlijk gaan we niet voor minder dan de hoogste: the Shanghai Tower. Met zijn 632m op dit moment de tweede hoogste van de wereld (na de Burj Khalifa in Dubai). Met 73km/u vliegen we naar de top. Daar heb je een geweldig overzicht over Shanghai, extra geaccentueerd door de rivier die door de stad kronkelt. We hebben bijna twee uur daar boven rondgelopen en vervolgens met een ferry naar de overkant gevaren. Vandaar af hebben we de hele Bunt boulevard langs de rivier, met uitzicht op de wolkenkrabbers, afgelopen. Het is inmiddels 5 uur als de zon erg laag staat en een bijzondere kleur geeft aan de skyline. Via de Nanjing Street lopen we terug naar het hotel. Dit om de jas te halen, daar de temperatuur sterk daalt. Vervolgens besluiten we in het gebied van de wolkenkrabbers te gaan eten, dus met de metro terug naar dat gebied. Nu staan we midden tussen de verlichte wolkenkrabbers. Weer een bijzondere ervaring.
Vanmorgen naar station van Beijing-Zuid op weg naar Shanghai. Nu kun je alles nog zo goed plannen, toch loop je tegen verrassingen. Ons dichtstbijzijnde metrostation is Tiananmén, aan dat bekende plein. Als we ons door de hele menigte hebben gewurmd, blijkt het station gesloten te zijn. En gisteren was het nog open. Het volgende station is een heel eind verder. Daarom hebben we op een wat rustiger plek een taxi geprobeerd aan te houden. We hadden gelukkig ruim speling genomen. Uiteindelijk heeft de taxi ons bij Beijing-Zuid afgezet. Ook daar erg druk in de vertrekhal. De hogesnelheidstrein heeft ons in 4,5 uur zon 1.200km verder in Shanghai afgezet. En ook daar weer heel veel mensen. Met de metro verder naar ons hotel nabij Peoples Square. Ook daar, in de metro als op Peoples Square veel mensen. Na het inchecken weer de straat op. Of we er niet genoeg van krijgen. Over de Nanjing Pedestrian Street gewandeld. Weer heerlijk onder de mensen.....Daarna (rond 22u) languit op bed, bijkomen met meloen.
Het blijft druk op straat en in de metro in Beijing. We wisten dat veel mensen vrij zijn na de 1e oktober, maar dat het vandaag nog zo druk is, blijft ons verbazen. Hele drommen mensen rondom het Tiananmén Plein, maar ook bij grote winkelcentra. We wilden het Mausoleum van Mao bezoeken, dat op het grote plein staat. Maar helaas gesloten. We wilden naar het National Museum of China. Ook gesloten. Bij the Great Hall of the People zien we wat mensen lopen. Dit is waar het National Peoples Congress zitting heeft (2980 leden). In de grote zaal zijn 10.000 zitplaatsen, voor als de Communistische Partij vergadert. Een imposant gebouw en grote zaal. Inmiddels loopt het in de middag en we besluiten een gebied met enkele winkelcentra te bezoeken. Ook hier veel mensen op de been. Op de borden prijken alle bekende westerse merken. In China is echt alles te koop. In de buurt van het hotel gaan we uiteten. We bestellen vis. Op de vraag of het voor één persoon is, geeft de bediening aan dat het voor 2 personen is en dat het ongeveer 2,5 pond is en dat dat inclusief bot is. We bestellen. Het blijkt veel bot te zijn, maar voldoende vis. Bij het afrekenen komen we erachter dat de vermelde prijs per pond is. We waren blijkbaar gewaarschuwd, maar hebben het niet begrepen. Na enige discussie toch maar de rekening betaald, zon 30.
Op Onafhankelijkheidsdag moet je in Beijing op het Tiananmén Plein zijn. Wij dus ook op weg. Het is normaal een klein kwartier lopen vanuit ons hotel. Maar er was geen doorkomen aan door de vele mensen en de vele controleposten. Dan maar plan B: het Art District. Dit is een gebied waar kunstenaars, musea en galeries zich in oude fabrieksgebouwen hebben gevestigd. En wat we hier tegenkomen, en in de rest van China nog niet gezien hebben: een terras! Vervolgens naar de Bell Tower en Drum Tower, waar we gisteravond ook even waren. Maar toen was het een stuk kouder. Hier in dit uitgaanscentrum van Beijing gezellig rondgelopen, een biertje gepikt en uit het vuistje gegeten. Op al deze plaatsen was het erg druk. Met dit mooie weer zijn de Chinezen blijkbaar graag onder de mensen. Zelfs vanavond om 10u is het nog erg druk op straat en in de metro.
Op weg naar het Nationaal Museum van China worden we tegengehouden door de politie bij een wegafzetting. Als we aangeven dat we naar het museum willen dat aan het Plein van de Hemelse Vrede ligt, wordt ons duidelijk gemaakt dat het plein is afgesloten. Als we een andere bestemming hebben gezocht, komen we er later achter dat het tot 12u is afgesloten. Vanavond op het nieuws op tv zien we dat er een grote ceremonie is geweest met de gehele Chinese top ivm morgen 1 oktober, 69e Onafhankelijkheidsdag. Zonder publiek! We besluiten naar het Temple of Heaven Park te gaan met de metro. We hebben vanaf de eerste dag in Beijing een metrokaart. Daarmee kun je voor 50% reizen. We hebben er in totaal nog geen 10 ieder opgezet en reizen er nu al 4 dagen kriskras mee door Beijing. Het is een immens park en er staat een ronde ceremoniehal in, de trekpleister, waar vroeger werd gebeden voor goede oogst. Het park heeft zon 4000 oude cipressen, waarvan sommige meer dat 800 jaar oud zijn. Het park viel ons tegen, maar met ons paspoort in de hand hoefde we de entree van 5 pp ook niet te betalen (65+). Na twaalven terug naar het museum aan het Grote Plein. Blijkt het nu net deze zondag dicht te zijn. Plannen weer bijstellen. Dan maar 2 tempelcomplexen bezocht. Die van de wijsgeer en leermeester Confusius (leefde in 5e eeuw voor Christus, en nog steeds belangrijk in China, maar ook in andere delen van de wereld) en de Lama-tempel, die verbintenis heeft met Tibet. Via de Drum Tower en Bell Tower zijn we teruggekeerd naar Wangfujing Dajie, de winkelstraat van Beijing. Hier hebben we in een restaurant vis respectievelijk Peking Eend gegeten. De Peking Eend-foto is overigens van een ander restaurant. En dan is het alweer 21:30u als we de benen op het bed in het hotel neerleggen.
De Verbonden Stad in een indrukwekkend complex, midden in Beijing. Het schijnt het grootste paleiscomplex van de wereld te zijn. Het is gedurende 5 eeuwen, tot 1908 toen de laatste keizer werd afgezet, het verblijf geweest van de laatste twee Chinese dynastiën. Het bestaat uit vele gebouwen, waarvan je voornamelijk alleen de buitenkant kunt aanschouwen. In sommige gebouwen zijn exposities over o.m. gouden- en zilverenvoorwerpen en over juwelen. Voor een mooi overzicht over de stad kun je een deel van de muur rondom het complex beklimmen. Wij hebben er mooi weer bij. Hier komen we meer buitenlanders tegen, maar voor veel meer dan 90% lopen er Chinezen. Na de Verboden Stad lopen we door naar het Tiānānmén Square (Plein van de Hemelse Vrede), s werelds grootste plein (440.000m2). Op dit plein dat recht voor de Verboden Stad ligt, hebben ze voor de verjaardag van Hans een groot boeket op het plein gezet. Ze hebben de jaartallen erbij gezet. Hans voelt zich zeer vereerd! Vanavond zijn we door de Wángfûjîng Snack Street gelopen. Weer zon straatje waar je je maaltje bij elkaar kunt kopen van de aanliggende bereiders. Je komt er van alles tegen. De minder bekende waren als inktvis, insecten, schorpioenen, kleine vogeltjes etc. Hans kiest voor de inktvis, ik voor de pannenkoek met groente met stukjes Pekingeend en een soort loempia. Op de terugweg gaan we nog even langs het Tiānānmén Square, maar dat is afgezet en er zijn geen verdere activiteiten. Dan maar terug naar het hotel en de benen omhoog.
Vandaag staat de Chinese Muur op het programma. Lonely Planet geeft aan waar je daarvoor heen kunt gaan en langs welke weg. Wij kiezen voor het plaatsje Badalang, zon 70km ten noorden van Beijing, en het is met het openbaar vervoer bereikbaar. Om 7:30 lopen we op straat op weg naar de metro. Alles gaat voorspoedig tot we van de metro op een trein moeten overstappen. Helaas die trein blijkt niet meer te rijden. Dan plan B. Weer metro in naar ander treinstation. Om 10:30 staan we bij de Chinese muur. We gaan met de kabelbaan naar boven en komen bij poort 8 uit. Lopend naar 9 (het hoogste punt van de muur) en nog een eindje verder. Dan terug naar het basisstation. Het is fantastisch weer, blauwe lucht. Het is echt bijzonder als je in levende lijve op deze muur staat. Zeer indrukwekkend. En met ons vinden dat o.i. ook alle Chinezen om ons heen. Want westerlingen zien we ook hier nauwelijks. Na zon drie uur er vertoefd te hebben verlaten we de muur weer richting het station om terug te gaan naar Beijing. Als we in de trein zitten begint het te regenen. We nemen de metro naar het Olympic Sports Center. Daar in de buurt ligt het Chinese Ethnic Culture Park. Dit openluchtpark geeft een kijkje in de 56 verschillende ethnische bevolkingsgroepen die in het grote China leven. Helaas blijkt er weinig belangstelling voor te zijn. De informatie over iedere groep is ook erg beperkt en de uitbeelding erg statisch. Erg jammer. Inmiddels is het 5u en is het weer gaan regenen. Reden om de metro op te zoeken en ergens een foodcourt in een groot warenhuis te zoeken. Dat is gelukt. Weer lekker Chinees gegeten .
Vanochtend met de vroege trein (07:16) vertrokken uit Datong, op weg naar De grote stad Beijing. Het is een langzame trein. Over een traject van zon 300km doet deze trein er bijna 7u over. Maar het is een slaaptrein en wij hebben een soft-sleeper geboekt (coupe met 2x2 stapelbedden). Het was 8u toen ik even languit ging liggen.... maar werd na 11u weer wakker. In de trein het plan voor de komende dagen gemaakt. Ik werk vrij conscientieus de plannen uit, maar kan nog eea van Hans leren! Nadat we bij het hotel hebben ingecheckt, zijn we richting de Verboden Stad en het Plein van de Hemelse Vrede gelopen. Voor de eerste impressie. Het echte bezoek doen we de komende dagen. Inmiddels is het wat beginnen te regenen. Hopelijk morgen droog weer. Dan willen we de Chinese Muur bezoeken.
