Vanuit Port Alberni terug naar de oostkust van Vancouver Island passeer je Little Qualicum Falls Provincial Park. Enkele dagen eerder kregen we tijdens een praatje met een ‘local’ de tip om daar te gaan wandelen. Je hebt vakantie, dus tijd.. waarom niet…. De Little Qualicum River heeft in het park een Upper Fall en een Lower Fall. De trail loopt van de lower naar de upper en als je de rivier oversteek aan de andere kant weer naar beneden. Op verschillende plekken in het bos heb je een mooie kijk op het water en de rotsen. Leuk voor een paar ‘kiekjes’.

Aan de oostkust rijd je tegen de Strait of Georgia aan, de waterweg tussen het vasteland en het eiland. Daar de camper langs de kant geparkeerd en de stoeltjes buiten gezet. Wat een leven….

Toen we de parkeerplaats van Walmart opreden stond de camper met Duits kenteken daar ook. Deze Knaus uit Berlijn stond de afgelopen 4 dagen waar wij overnachtten telkens ook. Dus maar even een praatje maken en ‘s avonds uitgenodigd voor een drankje. Het blijkt een vrouw te zijn die een half jaar in der eentje door Amerika en Canada trekt. Ze heeft in maart de camper vanuit Hamburg verscheept naar Baltimore. Vandaar is ze door het zuiden en westen van Amerika gereden en  heeft alle bekende Nationale Parken bezocht. En nu via Olympia Nat’l Park (nabij) Seattle naar Vancouver Island overgestoken. Via het zuiden van Canada moet ze eind september in Halifax zijn. Vandaar wordt de camper weer teruggebracht naar Hamburg. Voor de geïnteresseerden: one way kost ongeveer €2.500.

Bij Ucluelet aan de westkust is een hele mooie trail aangelegd op een schiereiland nabij de vuurtoren: the Wild Pacific Trail. De trail van 2,5 km loopt door een bos op de kustpunt, waarbij je om de 50m een verrassende uitkijk hebt over de Pacific en de inhammen bij dit plaatsje. Een ontzettend mooi pad. Toen de bewolking optrok, werd het zelfs warm. De jassen konden weer uit.

Marion begint een ‘neus’ te krijgen voor bald eagles.

Donderdag vanuit Port Alberni naar Pacific Rim Nat'l Park, nabij Tofino. Dit is aan de westkust van Vancouver Island. De weersverwachting was erg slecht. Maar wij hadden twee dagen in het Nat.Park gereserveerd.

Het weer was inderdaad HEEL slecht. We zijn op onze plaats gaan staan en het over ons heen laten komen. Vandaag begon met regen. Dus de poncho aan, want stel dat het weer de hele dag zou regenen. Het miezerde en werd gaandeweg droog. Aan het eind van de wandeling van 3 uur over het strand, waar in het begin alleen wij waren en 1 surfer, begon de zon door te komen.

Na de lunch in de kar toch weer richting strand. Het blijft trekken. Lekker in de zon, beetje lopen en kijken. En we werden verblijd met een Bald Eagle en zeesterren.

Vandaag blijven we in de omgeving van Port Alberni. Er zijn verschillende activiteiten in de buurt, dus besluiten nog een nachtje bij Walmart te blijven.  We gaan naar een waterval met een visladder. Dit is in een Provincial Park. Daar kun je in Canada gratis in. Voor de State Parks in de VS moet je day use betalen. Het is zo’n 14 km van hier via een rustige bosweg. Bij de waterval en visladder staat de nodige informatie. Na zo’n 4 jaar keert de volwassen zalm terug naar de geboortegrond om kuit te schieten. Dat betekent dat ze in de rivier tegen de stroom op moeten zwemmen. Om de zalmen een handje te helpen zijn bij watervallen (en bij dammen) een vistrap gebouwd, zodat het hoogte verschil verkleind wordt. De meeste zalmsoorten komen hier in het najaar. De steelhead komt ook in andere jaargetijden hier in kleinere aantallen voor. We hebben er een aantal uit het water zien springen, maar op de foto vastleggen lukte niet.

Toen op naar de fish hatchery. Hier kweken ze zalm, die bij een bepaalde grootte in de rivier wordt uitgezet. Deze ligt 7 km van de weg af. Ze geven bij de weg aan dat die open is. Dat is die ook wel, er zijn alleen helemaal geen activiteiten. In mei wordt jonge zalm uitgezet en in het najaar wordt zalm gevangen voor de kuit en voor wetenschappelijk onderzoek. Maar nu dus niets te zien.

Op naar het Sproat Lake. Daar hebben we een wandeling gemaakt. Sproat Lake is ook de thuishaven van de blusvliegtuigen (water bombers). Dit zijn watervliegtuigen uit de 2^e wereldoorlog, die zijn omgebouwd voor de bestrijding van bosbranden.

De laatste stop was de haven van Port Alberni. Deze haven  ligt in een fjord, zo’n 100km van de Pacific. Hier komen vooral zeeschepen om hout op te halen. Lekker op de kade gezeten. En dan is de dag zo weer voorbij. Dus op naar “huis”.

Het was weer een leuke dag met dit keer een klein zonnetje en zo’n 20gr.

Op weg naar de westkust even langs een RV-parts-zaak. De rubbers rond de dakramen zijn verhard door de zon. Omdat we naar Alaska gaan en wij geen liefhebbers van mosquito’s zijn, hebben we nieuwe rubbers gekocht zodat de dakramen beter afsluiten. Zal blijken of het helpt.

Op de weg naar Tofino (westkust) passeer je Cathedral Grove. Dit is een bos met pines (den) en cedars die tot 800 jaar oud zijn. Dit bos is voor veel voorbijgangers een tussenstop, maar er zijn een beperkt aantal parkeerplaatsen. Toevallig reed er net een auto weg, waar we snel in konden steken. Aan beide kanten van de weg kun je een mooie boswandeling maken. Dus wij de auto uit. Het zijn wandelingen waar iedereen foto’s maakt. Ook de vraag van ons aan anderen en anderen aan ons. “Zal ik van jullie samen een foto maken?” wordt dan gretig gebruik gemaakt.

Toen we weg wilden, sprak de ‘ambassador’ van het Visitor Center van Port Alberni ons op de parkeerplaats aan. We moesten zeker dat plaatsje, dat een kleine 10 km verderop ligt, aandoen en info bij het Visitor Center ophalen. Daar kregen we enkele suggesties voor vanmiddag en morgen.

Vanmiddag de trail naar ‘the hole in the wall’ gewandeld en naar de waterval. Leuke wandeling, maar ook een beetje steil. Om risico’s te mijden heeft Marion de waterval deels vanaf de foto’s bekeken.

Zondag afscheid genomen op ons boondock-adres. Een heel gezellig adres, waar we altijd van harte welkom zijn. Onderweg naar de boot regende ’t nogal hard. Dit waren we lange tijd niet meer zo gewend. We hadden de dag ervoor gereserveerd voor de boot om geen risico te lopen. De overtocht naar Vancouver Island verliep rustig. Rustig water, wel erg winderig buiten. Ook bij Walmart in Nanaimo waren we van harte welkom, hier hebben ze zelfs WMguest Wifi. Daar worden we blij van.

Vandaag, maandag, zijn we met de bus downtown Nanaimo gegaan. Wij konden vanaf onze slaapplek zo in de bus stappen en waren voor C$2,50 na 3 kwartier downtown. Eerst naar het Bastion, waar iedere dag om 12.00 uur het kanon wordt afgevuurd. Dit om de kanonnen in herinnering te houden die hier rond 1850 hebben gestaan ter verdediging maar nooit zijn gebruikt. Een harde knal en dat was dat. Nanaimo heeft zo’n 80.000 inwoners en is de grootste stad op Vancouver Island. Het heeft een klein centrum (beperkt aantal winkels). Het ligt aan het water waarlangs een promenade loopt. Hier kun je lekker in het zonnetje de lunch gebruiken.  Met het watervliegtuig kun je van hier naar de omliggende plaatsen, zoals Victoria, Vancouver en Tofino. We hadden mooi Hollands weer, 21 gr. met een zonnetje, heerlijk.