In de regen van de camping bij Pagosa Spring vertrokken. Maar onderweg steeds langere droge periodes. In Durango komen we een mall tegen. Voor Marion een momentje om even lekker tussen de Sale kijken. Clemens vermaakt zich dan in de kar met de E-reader. Toch weer wat gescoord bij JP Penney.

Dan downtown in: gezellig druk en leuke winkeltjes. We kunnen bij de Fairground staan met elektriciteit en water voor $11,--. Maar het kantoor is dicht in het weekend. En de meneer die daar aan het klussen is geeft ons toestemming om er gratis te gaan staan.                                                                   

Zondag vroeg op. We willen naar Mesa Verde Nat. Park. Zo’n 11 jaar geleden ook geweest, maar er is heel wat veranderd. Mooi visitor center. Je rijdt 20 mijl het park in over een bergrug. Dan kun je kiezen uit 2 loops van nog eens zo’n 5 mijl. Die we toen, 11 jaar geleden, hebben gedaan, laten we nu ´links´ liggen. Op de loop die wij doen zie je vanaf een aantal uitkijkpunten heel mooi de behuizing van de Ancestral Pueblo People (of Anasazi) tegen de bergwanden aan. Het museum geeft een goed beeld hoe deze mensen leefde en hoe ze gebruik maakten van dat wat de omgeving bood.

Na een paar leuke uurtjes in dit park rondgereden en gelopen te hebben (met eindelijk een blauwe lucht) door naar Cortez, naar de camping. En we kunnen voor het eerst onder de luifel zitten met een pilsje. Lekker weer. Genieten!

Gisteren vertrokken na de lunch vanuit Salida. Pas na de lunch omdat de computer van Clemens bij de “repair meneer” was. De computer luisterde niet meer naar de opdrachten van Clemens. Even uit logeren sturen en hij doet het weer.

Wij zijn via de Monarch Pass, waar nog een hoop sneeuw lag naar Gunnison gereden en daar op een National Forrest Camping gestaan. Kregen daar gisterenavond een dikke bui over ons heen met een mooie regenboog cadeau.

In de storm vanochtend vertrokken naar Lake City. Onderweg de nodige hertjes gezien. Op een wandeling in Lake City een “horseflower” voor Willy, bij gebrek aan beter, op de foto.

De volgende Slumgullio Pass, weer in de sneeuw. Kerstgedachten krijg je daarbij. Heel mooi.

De camping die we voor vannacht hadden uitgezocht was al wel open, maar alle faciliteiten waren nog niet beschikbaar. Zo bleek er nog geen water te zijn. We hebben er wel even gestaan om te koken en te eten. Toen besloten om nog 50 mijl verder te gaan. Eerst gebeld en we waren welkom. Maar die trip ging over pas nr. 3 in twee dagen. En deze Wolf Creek Pass heeft het gewonnen met de hoeveelheid sneeuw. We hebben ruim 2 uur over 50 mijl gedaan. In het donker zijn we op de camping aankomen. Met de zaklantaarn de boel aangesloten. En dan is er thee met een lekker koekie en de kachel aan.

Vanochtend na de koffie vertrokken van de camping. Eerst naar het postkantoor, altijd weer gezellig. Ik heb nog nooit personeel “in a bad mood” meegemaakt. Heel plezierig om daar een praatje te maken en tegelijk je postzegels te kopen. Dan gaan we voor benzine en propane. Propane nodig na 3 dagen veel de kachel te hebben gebruikt.

Als we alles bijeen hebben maken we een loopje door het dorpje zelf, waarvan de helft weer leeg staat. Dan op weg naar Salida. Onderweg komen we langs het Florissant Fossil Beds Nat. Monument. Ook daar worden we weer heel vriendelijk ontvangen en krijgen we uitleg over het park. In het gebied zijn heel veel fossielen gevonden. Deze zijn in de afgelopen miljoenen jaren ontstaan na vulkaanuitbarstingen waardoor modderlaag op modderlaag is opgebouwd. De dieren en planten werden daarin goed geconserveerd. Vooral in de 20ste eeuw is er hier door verschillende universiteiten veel onderzoek naar gedaan. In het park zijn ook een aantal versteende boomstroken te zien. Stompen van oude Sequoia’s (redwoods). Op een foto wordt hierover de uitleg gegeven.

In het park komen we eindelijk onze eerste bloem tegen de Pasqueflower. Nu lijkt het net of ik er verstand van heb, maar bij de eerste bloem die we tegen kwamen stond een bordje. Verspreid door het park hebben we er nog 6 meer gevonden. En het eerste wild van dit jaar in de vorm van een vogeltje en een Stokstaartje.

Colorado heeft ons weer mooie stukjes natuur laten zien vandaag. Heerlijk om doorheen te rijden.

NB We hadden even wat computer/wifi-problemen, maar zijn er weer...hopelijk is (en blijft) het opgelost...

Mensen, we zijn weer helemaal thuis. We hebben afgelopen nacht bij Walmart geslapen. De Amerikaanse geluiden kwamen de kar weer in. Het eerste wat een thuisgevoel geeft, is de trein met de toeter. Er zijn veel onbewaakte overgangen en de trein begint al een kilometer er voor te toeteren. De tweede is de drukke weg waar Walmart meestal aan ligt. Het gekke is dat als er thuis midden in de nacht een blaadje van de boom valt,  we wakker zijn. En hier slapen we door alles heen. Zo heb je twee heel verschillende “thuisen”.

We zijn een eindje richting het zuiden gereden met een kleine stop bij The Garden of the Gods waar we een lunch-wandeling hebben gemaakt. Daarna doorgereden naar een camping in Woodland Park, waar we als leden van Passport America voor half geld mogen staan, met warme douches. Na het aansluiten van de camper is dat waar we het eerst naartoe rennen, dan de was, uitgebreid koken en genieten van het internet.

Maar het allerbelangrijkste van vandaag is dat onze kar ons naar de zon heeft gebracht. Weliswaar nog niet zo heel warm, 10 gr. C., maar toch, we zijn op de goede weg.