Gisteren de grens met Californie over gegaan om, op aanraden van Joop van Ine (waarvoor dank), een trail te lopen door het noordelijkste deel van de Redwood Forests. Deze bossen groeien alleen in een smalle strook langs de Pacific Ocean van  Zuid-Oregon tot Midden-Californie. Deze grote redwood-bomen zijn soms meer dan 2000 jaar oud en bereiken een lengte van ruim over de 100 meter met een basis diameter van ruim 7 meter. Als je hier tussen loopt, weet je hoe Klein Duimpje zich gevoeld moet hebben bij de Reus.

In de middag Oregon weer ingereden, in de richting van Crater Lake.

Zoals gisteren al vermeld, vandaag weer “on the road again”.

Weer een stukje langs de kust, richting de grens met Californie. Er zijn weer veel stops, veel gelopen, soms weer door rul zand, soms door het bos om bij het water te komen. Hier en daar een beetje mist. Het is iedere keer weer een verrassing wat je op je pad tegenkomt. Op de foto’s een impressie hiervan.

Wij zijn vandaag een kleine 10 mijl de staatsgrens met Californie over gegaan.

Vandaag in Coos Bay naar The House of Myrtlewood geweest. Dit is een fabriek(je) waar van Myrtlewood allerlei producten gemaakt worden. Veel met kleine machines, maar aan ieder product zit ook veel handwerk. De Myrtlewood boom groeit in het zuidwesten van Oregon en noorden van Californie. We kijken naar een video en mogen even door een van de werkplaatsen lopen. We kijken ervan op hoe primitief het eraan toe gaat. Maar misschien lijkt dat wel zo, omdat er veel handwerk aan zit. We komen in een havenplaatsje langs een oesterverwerkende fabriek. De afval ligt buiten!!

In Bandon een stop gemaakt. Het eerste wat we tegenkomen zijn kunstwerken van afval, aangespoeld uit de oceaan. Een foto van een van de werken: Henry the fish. Bandon is weer een plaatsje met veel toeristische winkeltjes. Van een van de winkeltjes een foto; het was een kruip door, sluip door winkeltje, zo vol. Langs de kustroute de Coquille River Lighthouse.

Het laatste “uitstapje” vandaag was naar het Face Rock State Park. Een stuk strand met verschillende rockformaties. Bij vertrek uit Bandon begon het al mistig te worden. Helaas op het strand ook, maar toch lekker om daar te lopen. We zijn vandaag geëindigd op een PA-campground, waar we “jaja” wel twee nachten blijven staan.

Gisterenavond buffet gehad in het Casino bij Florence. In een Casino betaal je eerst voor ze je naar je tafeltje brengen. Wij moeten 2 x $15,- betalen. Maar krijgen gelijk beiden $4,- speeltegoed terug. We hadden een heerlijk uitgebreid buffet. Om met het speelgeld te kunnen gokken, moet je je laten registreren en krijg je een pas. Na het eten de pas geregeld, waarbij de dame zei: U krijgt $10,- speeltegoed bij de pas. Dus ieder $14,--. Wij met ons geld naar de machine. Je kunt het speeltegoed niet innen. Je moet er mee spelen. Dan kun je de “winst” laten uit betalen. We hebben samen $22,- uit de machine gewonnen. Ons uitje kostte ons dus $8, --. Lang leve het Casino.

Vandaag gereden tot Coos Bay. Vanochtend eerst the Historic Downtown van Florence bezocht. Daar ben je in een kwartiertje klaar: enkele souvenirwinkeltjes, eettentjes en cafés langs de haven. Van daaruit rijd je 50 mijlen langs Sand Dunes. We hebben een wandeling van 3 kilometer door het zand geploeterd met halverwege uitzicht op de oceaan.

We hebben bij Winchester Bay de Umpqua Lighthouse bezocht. Om daar te komen rijd je tussen campings door, maar dan ook van de ene naar de andere camping. En allemaal mensen met zandbuggy’s om door de duinen te scheuren. We hebben onze ogen uitgekeken.

Vandaag weer de hele dag langs de kust gereden over de highway 101. De beroemde route langs de kust door de  staten Washington, Oregon en Californie. Langs de kust rijden brengt ook weer Lighthouses. Onze eerste vandaag is The Yaquina Head Lighthouse, tegenwoordig alleen nog een toeristentrekker. Wij waren te vroeg om hem van binnen te bezichtigen. Ging pas om 11.00 uur open. Ook een mooi gezicht op de brug van Newport. En dan kom je weer aan de oceaan. Het blijft trekken. Deze dagen staat er een erg harde wind, wat grote golven met zich meebrengt. Het tegen de rotsen slaan brengt veel water omhoog en dat dan vangen op de foto. Leuk werk!!

De pelikanen lieten zich ook weer zien. Bij Smelt Sands State Park zat een echtpaar op het  strand iets te zoeken. Ik kon niet zien wat, dus erop af. Het is een heel stukstrand met heeeeele kleine steentjes, gevormd door de oceaan. Het heet agates, in allerlei kleuren. Ik dus ook zoeken, leuk voor 10 minuten. Ze vertelden dat ze hier 4 keer per jaar komen. Zien het als een soort meditatie. Vanaf Cape Perpetua hadden we een wijds gezicht langs een stuk van de kust. Nog een vuurtoren en dan zandduinen, en we hebben weer 50 mijlen gedaan in bijna 6 uur. Zo zakken we rustig zuidwaarts. Vanavond weer een Casino, met een buffetje, waar we lekker gebruik van gaan maken.

We zijn een klein eindje (wel 30km) naar ’t zuiden afgezakt tot aan Newport. Verder zijn we vandaag niet gekomen. Dit omdat we bij bijna ieder viewpoint stoppen en van het uitzicht op de kust en de zee genieten. Waar mogelijk maken we een wandeling. Op een viewpoint zagen we een walvis  (gray whale) zwemmen. Even later kwamen ook de bekende ‘whalewatch’-boten langsvaren. In een haven waar je kon zeevissen,kon je de gevangen vis laten schoonmaken.