Vandaag is een lummeldag. We gaan richting Denali Nat’l Park dat zo’n 300km ten noorden van Archorage ligt. We maken vandaag de stop in Wasilla. Dat is slechts 100km rijden. Mede omdat het wat druilerig weer is, vermaken we ons met wat winkelen.

Vandaag een “sportieve” dag gehad. We hebben in Anchorage fietsen gehuurd. Maar eerst naar de farmers market, een grote markt met veel eigen gemaakt spul.

Toen fietsend op weg naar de Tony Knowles coastel trail. Een route door het bos en langs de Cook Inlet. Een 11 mijl lang gecombineerd fiets/loop pad, dat ook langs het vliegveld gaat. Dit leverde ook een mooie spottersplek. Je ziet ze over je heen opstijgen en een paar mijl verder een plek waar ze over je heen landen. Het is mooi weer dus een druk bezochte route, maar heerlijk om te fietsen.

Halverwege is een monument ter herdenking aan de aardbeving, die gevolgd werd door een grote tsunami op Goede Vrijdag in 1964. Dat is nu 50 jaar geleden, maar in de diverse stadjes die getroffen zijn, vind je herdenkingsplekken met borden met uitleg en foto’s.

Nadat we de  fietsen weer hadden ingeleverd, zijn we door downtown gelopen. Daar ben je dan zo weer mee klaar.

Vlakbij de parkeerplaats was een salmon viewing platform. Hier zwommen verschillende soorten zalm de rivier op. Deze rode op de foto is de King Salmon ofwel Chinook, het grootste soort.

Af en toe moet je je bezig houden met andere zaken dan vakantie houden, zoals bijvoorbeeld de was doen. Normaal niet zo’n punt, maar in Seward waren maar twee laundromats. De eerste laundry van Sewart had slechts 4 machines en ’10’ wachtende mensen en voor de 2^e leidde TomTom ons de bush-bush in. Wij waren erg benieuwd waar dat heen zou leiden. Een laundromat in het bos. En ja, bij een afgelegen cabinpark hadden ze ook 4 wasmachines en die waren vrij. We kregen er gratis wifi bij en konden zo rustig onze dingen op de computer doen.

De lunch was inmiddels genuttigd toen we eindelijk richting Anchorage reden. Onderweg wat plaatjes geschoten. In Moose Pass zagen we in een heel klein riviertje de red salmon (ook sockeye genoemd) tegen de stroom opzwemmen. Deze red salmon verandert geleidelijk van kleur van zilverachtig als deze de Grote Oceaan verlaat (zie blog van 29 juli), in rood lijf en groene kop als deze de rivier opzwemt. 

Uiteindelijk zijn we zo’n 50km ten zuiden van Anchorage gestopt bij een Visitor Center, waar we vrij kunnen staan en beschikken over internet. Een combinatie die ons altijd weer trekt…..

Hoera

Groot feest

Quinn 6 jaar !!

Dikke knuffel, Opa Clemens en Omajon

We ontwaakten vanochtend met een lekker zonnetje aan de Resurrection Bay. Vandaag is een energieke dag geworden. Na het dagelijkse ritueel van blog bijwerken ‘en zo’ zijn we naar Lowell Point gereden (5km van Seward) voor de Tonsina trail. Deze hike (3km enkel) leidde door het bos, parallel aan de baai (maar die zie je amper) naar een rivier waar in het juiste seizoen zalmen te zien zijn. Bij de trailhead was aangegeven dat in de zomer als er zalm is, er ook beren bij de rivier kunnen zijn. Dus de bear spay en bear bell meegenomen. We hebben geen beren, maar wel de zalmen zien zwoegen om de rivier op te komen. Het was laag water, waardoor de grote, dikke zalmen (silver salmon/coho) goed te zien waren. Fascinerend tafereel om bij te lunchen.

’s Middags naar de Exit Glacier (15km van Seward) gereden. Op de weg er naar toe staat een aantal bordjes met jaartallen, te beginnen bij 1810. Bij het Visitor Center wordt duidelijk dat daarmee wordt aangegeven waar de tong van de gletsjer zich toen bevond. Wel schokkend om te zien dat deze gletsjer erg snel terugtrekt. Na een wandeling van circa 2km (enkel) ben je dicht bij de gletsjer en heb je een mooi uitzicht over de omgeving.

Vanochtend gestart met een stadswandeling door Old Kenai. Waren twee Orthodoxe kerkjes en enkele oude houten huisjes (begin 20e eeuw) tussen de bestaande bebouwing. Maar wat wel leuk was, dat we via een pad naar het strand konden dat we gisteravond vanaf de cliff zagen. Vele vissers waren weer (nog steeds) rode zalmen aan het vangen met hun dipnets. Vele zalmen haalden de bovenloop van de rivier niet om de kuit te schieten.

’s Middags zijn we richting Seward gereden. Een vissersplaats en halte voor vele cruiseschepen. We vonden een mooie plek op de gemeentecamping, weer direct aan de Resurrection Bay, waar de vele vissersscheepje en cruiseschepen binnenkomen en omringt door de bergen. En dat alles in een lekker zonnetje met wat wolkjes om de bergtoppen; ca 20gr.

Inmiddels hebben we 12.000km gereden, alweer bijna 2 weken (van de 4 weken) in Alaska, hebben nog ruim 2 van de 5 maanden te gaan en nog steeds lange (tot na 11u), overwegend zonnige dagen.

En ja, het is vanochtend weer blauwe lucht. Eerst een wandeling over het strand gemaakt. Weer enkele vogels gespot en gewacht tot de bergen aan de overkant weer vrij kwamen te liggen.

Op weg naar het noorden gestopt bij een klein museum in Kasilof, waar het leven eind 19e eeuw werd getoond. Men woonde er in erg primitieve huisjes en met dito gereedschappen (maar met duo-pot...gezellig). Ook waren er beelden van het zalmverwerkingsbedrijf (salmon cannery), die deze plaats de nodige werkgelegenheid bood.

Op aanwijzing van het Visitor Center zijn we naar het Captain Cook State Park gereden. Het zou een mooie weg zijn naar een afgelegen punt met fraai uitzicht op de Cook Inlet. Aan de weg bleken enkele raffinaderijen te liggen en na zo’n 45km kwamen we bij het State Park. Het uitzicht leverde enkele leuke plaatjes, maar we moesten daarvoor wel weer 45km terugrijden. Weer een voorbeeld hoe Amerikanen over afstanden denken…

’s Avonds nog even naar een uitkijkpunt in Kenai geweest. Daar bleken bij de ingang van de Kenai River talloze vissers in het water te staan. Ze houden aan de kant van de rivier een groot schepnet (ca 1,8 m diameter) voor zich in de hoop dat de zalm (hier nu red salmon) er in zwemt. Gezien het resultaat heeft deze visvorm meer succes dan met de hengel. Mooi gezicht in de avondzon.

Uit een praatje met enkele ’locals’ hoorden we dat je als eerste van het gezin max. 25 zalmen zo mag vangen en de partner of kind nog eens 10 per persoon. De vriezers zullen hier dus wel aardig gevuld zijn met zalm…

Gisteravond bezoek gehad van een Nederlands echtpaar, Tita en Dick. Zij stonden op dezelfde camping en we zagen een Nederlands kenteken en dat maakt nieuwsgierig. Zij reizen rond met een eigen camper, verscheept vanuit Nederland. Zij willen een heel jaar rondreizen door de VS en Canada.

Als we vanochtend wakker worden springen de zalmen nog steeds hoog uit het water. Blijft fascineren maar lastig om op de foto te krijgen. Vandaag is het bewolkt en omdat voor komende dagen regen wordt voorspeld, hebben we besloten vanmiddag Homer weer te verlaten. Maar eerst, nu het nog droog is, een wandeling gemaakt naar het eindpunt van de Spit, langs de plezierhaven en aan beide kanten winkeltje en kantoortjes voor fishing tours, bear watching en water taxi’s en overtochten naar de overkant van de Kachemak Bay.

Na de lunch in de richting van Kenai Village gereden. Dezelfde weg als gisteren, maar door het grijze weer en later de regen waren de besneeuwde bergen nu niet te zien. Nabij Ninilchik een State Park ‘gepakt’ waar we met de camper op de rand van het strand staan, kijkend naar een grijze zee, de Cook Inlet. Wie weet worden we morgenvroeg verrast met een mooi uitzicht….