Onderweg kom je regelmatig informatie tegen over wat er daar of in die omgeving heeft plaatsgevonden. Dit kan iets zijn over bijvoorbeeld de historie of de geologie in dat gebied. Vaak met een uitgebreide parkeerplaats met meestal een wc (veelal schoon en papier!). Vandaag kwamen we een parkeerplaats tegen met informatie over de CCC-werken. In begin van de 30-jaren (the great depression) was ongeveer 1 op de 3 volwassen Amerikanen werkeloos. De regering onder Roosevelt besloot om het Civilian Conservation Corps op te richten. Dit CCC zou eenvoudige werkzaamheden uitvoeren in bossen, ontginningswerk, werken die overstromingen moeten gaan voorkomen en dergelijke werken. Werken niet alleen ter voorkoming van financiele schades in de toekomst, maar werken die zouden bijdragen aan de nationale welvaart. Daarnaast zou deze arbeid grote morele en geestelijke voordelen moeten opleveren. Voor dit programma  konden ongehuwde, werkloze mannen (en later ook vrouwen) tussen  17 en 25 jaar zich aanmelden. Ze verdienden $1 per dag (buiten kost en inwoning). En ze moesten het ermee eens zijn dat er $25,-- per maand naar hun familie werd gestuurd.  In het kader van dit programma werden o.m. vele nationale parken aangelegd. Op deze parkeerplaats, waar dit werd uitgelegd op informatieborden, was ook een hut (na)gebouwd waar deze mensen in deze jaren leefden. In deze hut waren 3 “appartementjes”.

Weer verder gereden over een Scenic Route, dus weer mooie natuur. Bij Grand Coulee naderen we de gelijknamige dam. Een massief van 200 m hoog bij 2 km beton; één van de grootste dammen van USA.

Op een PA-camping (50% korting) een plaatsje gezocht met aansluitingen. Op het moment dat wij de airco in de kar aandeden floepte alle stroom van de camping uit!!! Kwam dat door ons?? We konden ons dat haast niet voorstellen. Onze grote blote buurman kwam meteen naar buiten om te vertellen dat we “out of power” waren. Tja,dat hadden wij ook gemerkt. Hij staat hier al jaren en dit was pas de tweede keer dat dit gebeurde. Toch onze airco??? Na een half uurtje hadden we weer stroom. Airco aan en afkoelen. Vandaag was ‘t weer bijna 100 F. ( 38 gr.C) geweest. Komende 2 dagen ook weer. Hoezo koel in het noordwesten van Amerika? We nemen ieder jaar de hitte weer mee.

Na een hartelijk afscheid van Marlys en Butch, de beheerders van de city camping, verlaten we na 5 gezellige, rustige dagen Libby.

Van Libby (Noordwest Montana) via Sandpoint (Idaho) naar Colville (Noordoost Washington State) gereden in 2 dagen. Van deze dagen zijn geen echte bijzondere zaken te melden, anders dan dat we constant scenic routes rijden, dus door mooie natuur. Veel bossen, meren, valleien. In het noorden van Idaho langs het Lake Pend Oreille (uitspreken als Ponderay) gereden. Het is net het Lago Maggiore.

Vanochtend door Sandpoint gewandeld. Vanwege het toerisme heeft dit stadje nog een centrum gehouden met wat kunstwinkels en eet- en drinkgelegenheden. Er was een drukbezochte art/farmers market met allerlei stalletjes.

Net voor de grens met Washington kwamen we langs de Albani Falls Dam. Toen we aankwamen zou er net een toer beginnen. We konden mee, mits we telefoon en camera in de auto zouden laten (veiligheidsredenen). Door een ranger werden we rondgeleid langs en in de dam. Ook deze was weer voor regulering van de waterstroom en energievoorziening. Onderweg kom je toch weer een nieuwe manier van kamperen tegen die we niet eerder gezien hebben. Heel creatief.

En dan de huisnummering. Aan de  US 20 State Hwy nr. 400759 woont de Fam. Koesel. Kom daar in Nederland maar eens voor. Je gaat dan toch denken waar is de weg ooit begonnen en waar eindigt die??

Nadat we de grens met Washington State zijn gepasseerd, komen we bijna geen verkeer meer tegen en rijden we door eindeloze bossen met af en toe een meertje. Nu we in Washington State zijn is het tijdsverschil met Nederland 9 uur geworden (NL loopt op ons voor).

Vandaag is het 4th of July (Independence Day). In de meeste Amerikaanse plaatsen wordt er dan eea georganiseerd. Meestal ook een ‘Big Parade’. In Libby wordt echter niets georganiseerd. Voor de Parade moet je naar Troy, een plaatsje 30 km verderop. Omdat zo’n Parade altijd leuk is, besluiten we daarheen te gaan. De Parade begint om 11u. Om 9.30u als wij aankomen zitten er al mensen langs de weg, staan er al veel (lege) stoeltjes opgesteld en komen er nog meer mensen aangelopen, veelal met een vouwstoeltje. Wij lopen om de wachttijd te overbruggen door het dorp en zien een paar mensen die met de Parade meedoen. Een praatje is gauw gemaakt. Een man heeft een karretje gemaakt met een aantal historische vlaggen erop. Een vlag zoals die was bij de Onafhankelijkheid (1776), vlak voor de Burgeroorlog (1861-65) etc. tot de hedendaagse vlag met 50 sterren. Ook lopen we even bij de quiltshow binnen. Er hangen mooie bij.

De Parade begint zoals gewoonlijk met de Amerikaanse vlag, waarvoor de mensen gaan staan. Dan een wagen in het teken van het gedenken van de 19 omgekomen brandweermannen bij een kleine plaats vlak bij Phoenix vorige week tijdens een grote bosbrand. Dan komen alle brandweerauto’s, ziekenauto’s, politie auto’s, een hele schare classic cars. En dan “gewone” mensen in allerlei versieringen.

Op de terugweg gaan we langs The Kootenai Falls, en the Swinging Bridge. Een leuke wandeling door een groot bos, mooie  Falls  en een leuke brug.

Terug op de camping komt de “campingbaas” vragen of we met hun meegaan naar de Libby Dam. Ook weer een mooie route langs de Kootenai River. Een gigantische Dam,100 m hoog en 1 km lang. Deze dam is om de waterstroom in de rivier te beheersen en overstromingen in de lager gelegen dorpen te voorkomen. Het is tevens een waterkrachtcentrale.

Wederom terug op de camping heb ik ze uitgenodigd om pasta te komen eten. Daar maakten ze graag gebruik van. En onder het genot van een lekker pilsje hebben we gezellig met Butch en zijn vrouw Marlys de 4th of July afgesloten.

Wat doe je zoal in een plaats als Libby MT (2.500 inwoners) en het is zo’n 35C? Om niet alleen maar voor je camper te zitten, ga je winkelen in de supermarkt (airconditioned), je loopt eens naar het station, gaat internetten bij McD en pizza eten bij de Pizzahut.

Libby heeft een echt treinstation. Langs de hoofdstraat zagen we een verwijzing naar de Amtrack (de Amerikaanse NS), dus er komt een passagierstrein en we hoorden verscheidene keren het typische geluid van de Amerikaanse treinfluit. Op het station gaf een bord echter aan dat er ’s morgens tegen 6 uur een trein vertrekt richting het oosten en om 11 uur ’s avond vertrekt er één naar het westen. Dat is wat anders dan de NS-dienstregeling.

City of the Eagle….er was in vroegere dagen een grote populatie Bold Eagles. Die zijn door de jaren heen geschoten of gevangen genomen, waardoor er bijna niets van over was. Door te kweken en uit te zetten is er nu weer een groot aantal die hier leven. Er zijn ook diverse eagles als kunst in Libby neergezet.

Zondag zijn we vertrokken uit Glacier Nat. Park, op weg richting Washington State. Onderweg een stop aan het Little George Lake, waar de bootjes te water worden gelaten. Het wordt deze week erg warm in het westelijk deel van de Verenigde Staten. Ook hier in het noordwesten. Gisterochtend hoorden we op de radio dat het die dag 101 F  (39 C) zou worden in het plaatsje Libby waar we nu staan. Libby wordt ook wel the City of the Eagles genoemd. We gaan nog uitzoeken waarom. Vanwege de extreme warmte hebben we besloten een paar dagen op deze stadscamping te blijven staan, die rijk is aan bomen, dus schaduw. Maar ook hier een verrassing toen we naar buiten gingen, een Deer (hert) bij de picknicktafel. Er huppelen ook erg schuwe konijntjes rond. We kunnen hier voor $10 per nacht staan. We hebben water en dump, dus alles aanwezig wat noodzakelijk is. De supermarkt aan de overkant en een kilometer verderop een Mc D. voor de internet. Dus vanochtend koffie bij de Mac. 2 koffie voor $ 2, en dan nog een keer gratis refill. Dus dan er nog maar 2 applepie bij voor (samen) $1,  We zullen ons deze week dus niet vervelen. En ja, Henk en Anneke, een Pizza Hut bijna als buurman, die we morgen gaan uitproberen. We gaan deze week dus echt ervaren hoe het is 5 nachten op één plaats te staan.