Vanochtend is het wat regenachtig. Gelukkig geen dikke bewolking, maar de bergtoppen zijn niet te zien. We rijden nog een laatste stukje van de Alaska Highway (150km) naar het zuidoosten, waarna we de Cassiar Highway (Hwy37) naar het zuiden opdraaien. Dit heet een highway, maar is een smalle weg, die je dwars door de wildernis leidt, 725 km lang is, weinig verkeer, enkele korte stukken zijn dirt road en het verbindt slechts 3 kleine dorpjes (ca200 inw.). Onderweg zijn 3 punten voor benzine. Dus alle 3 maar even aandoen om geen risico te lopen. Het deel van vandaag (200km) is een erg goede weg waarover we met de camper 60-70 km/u kunnen rijden. Helaas wordt de bewolking steeds dichter, waardoor we alleen de bergen, die direct om ons hen liggen, zien. Het is erg groen, maar we zien helaas geen ‘wildlife’.

We bereiken Jade City. Het is geen dorpje, maar alleen een werkplaats annex winkel waar jadesteen, dat hier uit de bergen wordt gehaald, wordt bewerkt. Er worden aardige sieraden van gemaakt, maar wel erg prijzig (veelal meer dan €100). Ze bieden op deze verlaten plek gratis WiFi aan. Daar maken wij dan maar even gebruik van…

Van andere Alaska-gangers hadden we een paar campingadressen gekregen op deze Hwy37, waar je gratis kunt staan. Eén daarvan is aan het Dease Lake. We hebben voor vannacht een hele mooie plek aan het water. Helaas ontbreekt de zon.

Na weer eens de was te hebben gedaan, zijn we verder op weg naar het zuiden. Het eerste stuk (vandaag en deels morgen) is hetzelfde deel van de Alaska Highway dat we zo’n 5 weken geleden de andere kant uit hebben gereden. We herkennen er niet veel van. Of het de andere kant op toch weer anders is of dat we ondertussen zoveel hebben gezien dat we ’t alweer vergeten zijn…we weten ’t niet. Maar het is gewoon weer genieten van de omgeving!

En dat we niet altijd alleen op de toilet zitten op een rest area bewijst het nest met vogeltjes, die heel rustig blijven zitten. We hebben toch maar de andere toilet genomen.

De tweede dag op weg naar Whitehorse. Na een uitzichtpunt op de Yukon op weg naar het Tage Cho Hudan Interpretive Centre van de Northern Tutchon First Nation. Er is een klein museum over de levenswijze van de First Nation people in het hoge noorden. Achter het museum kon je een korte wandeling door een bos maken. Daar waren een aantal bouwsels, die vroeger door indianen werden gebruikt. Onder meer opbergplaatsen voor etenswaren als vlees en vis. Clemens was de gids.

Je gaat op zo’n dag kilometers maken en een kleine stop hier en daar.

Op onze lunchplek stonden we bij het Montague House, zijnde een typisch early days roadhouse. Dit is een halteplaats van de postkoets tussen Whitehorse en Dawson City.

Tegen half drie waren we in Whitehorse, waar we weer eens flink boodschappen moesten doen. We staan weer bij Walmart met zo’n 40 andere campers.

Vandaag op weg naar Whitehorse, dus nu echt op de terugweg.

Omdat we The Top of the World Hwy gedaan hebben, hebben we nu een andere weg richting Whitehorse dan op de heenreis. We hebben 500 km voor de boeg. Daar gaan we twee dagen over doen. Ons kennende stoppen we veelal op alle uitzichtpunten. Soms mooi, andere keren staan er allemaal bomen voor en kun je niets zien, maar wordt dan wel aangegeven als fotogeniek.

Als we Dawson City uitrijden zien we kilometers lang bergen van keien langs de weg. Dit zijn allemaal stenen die de afgelopen eeuw uit de riviertjes en oevers zijn gebaggerd op zoek naar goud.

Ook op deze weg weer de nodige roadwork. Omdat het droog is, is het ook erg stoffig.

We komen regelmatig grote tourbussen tegen van de Holland America Tours. Mensen doen een cruise met de Holland America Line en gaan met de bus landinwaarts. In dit geval naar Dawson City. Deze route loopt langs de Klondike Rivier, waar veel goudzoekers overheen zijn gevaren in ‘the early days’.

Dinsdag zijn we in Chicken blijven hangen. De reden was dat het een regenachtige dag zou worden. Vóór ons ‘lag’ de Top of the World Highway, een dirt road die je liever met droog en zonnig weer wilt rijden. Die dag gelezen, ge-internet (met slechte wifi) en een wandelingetje gemaakt.

Vandaag, woensdag is het inderdaad weer mooi weer. Een goed begin voor een bijzondere weg. Omdat deze weg 170km dirt road is (mix van zand en stenen), hebben we deze weg niet in de route willen opnemen. Maar de mensen die we hebben gesproken, geven aan dat de weg goed te doen is en erg mooi is. Dus het avontuur maar aangaan. Deze weg blijkt, met een vaartje van zo’n 30km/u, over ’t algemeen goed te berijden te zijn. Het tweede deel van de route rijd je boven de bomengrens en kijk je ver over de rijen bergen om je heen. Helaas is dit niet erg goed met onze camera ‘te vangen’.

Tijdens deze route passeer je de Alaska (USA) – Yukon (Canada)-grens. Daarbij kom je ook in een andere tijdzone (nu weer 9u verschil met NL) .

Aan het eind ligt Dawson City, een plaatsje dat bekend is van de Klondike Goldrush. Rond 1900 woonden hier 30.000 mensen. Nu wonen er nog zo’n 2.000 mensen, die voornamelijk leven van het toerisme. Met behulp van de overheid probeert men wat er nog over is te bewaren en de open plekken in de stad in stijl op te vullen. De twee bouwvallen heeft men laten staan, met de uitleg dat als er hier gestookt wordt dat dan de ondergrond (permafrost) ontdooit met als gevolg dat de huizen wegzakken.

‘You haven’t seen Alaska, when you haven’t been in Chicken’…. Dus moeten ook wij naar Chicken. Op de weg er naar toe kom je weer veel groen tegen, maar ook hele gebieden die jaren geleden door brand als gevolg van blikseminslag zijn verwoest. Inmiddels groeien er weer spontaan jonge bomen en struiken.

Langs de weg vind je regelmatig een restarea waar vaak borden staan waarop een en ander over de historie van het gebied of over de flora en fauna wordt uitgelegd.

Chicken is een oud goudzoekersplaatsje op de grens met het Canadese Yukon. Het is nog het enige overgebleven historische plaatsje in dit gebied. Hier wordt zelfs ook nog naar goud gezocht, maar dan voornamelijk door toeristen.

Na het handmatig zoeken naar het goud (rond1900) kwamen al gauw grote machines die hele rivierbeddingen en oevers uitbaggerden op zoek naar goud. Zie foto.

In Chicken wonen nog zo’n 20 mensen en in de winter slechts 3. Een foto laat 'downtown' Chicken zien; letterlijk één groepje gebouwtjes. That's all! Iets verder zijn nog 2 campings met ieder een souvernirwinkel en een benzinestation. Deze mensen leven allemaal van de toeristen die via Dawson en ‘the Top of the World Highway’ Alaska binnenkomen of verlaten. En er is ook een postkantoortje. Chicken stelt dus eigenlijk niets voor, maar heeft een soort cultus weten te creëren, waar je voor de aardigheid langs moet. Dus wij ook….