Vandaag de Beartooth Pass gereden. In het begin was het redelijk helder weer. Maar hoe hoger we kwamen hoe mistiger het werd. Boven op de pas, die bijna 11.000 feet  is, konden we bijna geen hand voor onze ogen zien. We hebben veel mooie vergezichten gemist, wat erg jammer was. Het waaide heel hard en het was erg koud.

Op weg naar beneden werd het weer helderder. Ondanks alles was het een mooie weg om te rijden. We zijn van daaruit doorgereden over de hwy 72 naar Cody. Onderweg kwamen we de restanten tegen van de Smith’s Mine. In 1943 was in deze kolenmijn een gasexplosie, waarbij 74 mensen zijn omgekomen en slechts 3 het hebben overleefd. Omdat het zaterdag was, waren er minder mensen in de mijn. De mijn is daarna gesloten. De restanten blijven gewoon staan en over 100 jaar ligt het waarschijnlijk wel helemaal plat.

Vandaag, zaterdag stonden we op me wat motregen. Het is onze laatste dag in Yellowstone. Hoewel het zaterdag is, is het een stuk rustiger op de weg en op de parkeerplaatsen dan gisteren. Op een iets hoger gelegen stuk zien we wat eerste sneeuw langs de weg liggen.

We hebben bij dit Yellowstone-bezoek nog erg weinig dieren gezien. We gaan het park verlaten via de noordoostelijke ingang. Het laatste stuk park gaat door de Lamar-valley. Hier komen we de kuddes bizons (op afstand) tegen. Ook een groepje pronghorns.

Bij een toevallige stop op een pull-out (om auto’s te laten passeren) zien we 2 osprey’s op het nest. En waar de meeste bezoekers voor komen, zien we even verder waar een heleboel auto’s langs de weg staan. We kunnen gelukkig ook net een parkeerplaats opdraaien. We worden gewezen op een moeder-grizzly met 3 cubs, die in de verte ergens naar op weg zijn. Omdat het een open gebied is, kunnen we ze lang volgen. Marion met de fotocamera en Clemens met de verrekijker. Wel als hele kleine puntjes. Hoop dat jullie ze kunnen onderscheiden op de foto. Als de grizzly’s in de buurt van een kudde bizons komen, gaan de bizons op hol. Evenals een groep pronghorns. We worden er opgewezen dat even verder een (mannelijke) grizzly ligt bij zijn prooi, een bizon. Hij bewaakt al 3 dagen zijn prooi. Bij dergelijke taferelen zijn er de nodige spotters met uitgebreide apparatuur (verrekijkers en foto/filmcamera’s). Veel van deze mensen bieden je aan om door hun apparatuur te kijken, omdat ze zien dat wij met een kleine camera en eenvoudige verrekijker in de hand staan. We moeten onze camera maximaal inzoemen om die dieren op afstand er op te krijgen. Even verder zien we op kale bergen een paar mountain goats. Witte stipjes op de berg, met de verrekijker een beetje te zien, maar niet met de camera voor een goede foto. Ze staan echt te ver weg.

In de Lamar-valley zijn 2 kleine campgrounds. Deze blijken allebei vol te zijn. Wij spreken een camp-host. Hij geeft aan dat het nu visseizoen is en dat de helft van de kampeerders hier sportvissers zijn. ’s-Morgens vroeg staan er al mensen te wachten of er een plaatsje vrij komt. Hij geeft aan dat op de eerste pull-out buiten Yellowstone je vrij mag overnachten, wat we dan ook doen, omdat de Natl. Forest campgrounds allemaal al gesloten zijn.

In de valley is te zien dat de bladeren van de aspen (een soort berk) nu beginnen te verkleuren. De herfst begint hier dus voorzichtig in te vallen.

Vandaag onze tweede dag in Yellowstone. We zijn vanochtend begonnen met mist, die vrij snel optrok en daarna hebben we een prachtige dag gehad. We zijn vandaag de stoom en brompotten gaan opzoeken, waaronder The Old Faithful. Bronnen met mooie kleuren, veel stoom en heel veel mensen. We hebben nog niet eerder deze drukte meegemaakt in Yellowstone. We hebben ons weer prima vermaakt.

Gisteravond hadden we visite vanuit Zwolle. Kennissen van ons reizen 4 weken met vrienden door West Amerika en we hadden een afspraak in dit National Park. Het was heel gezellig. Vanavond hebben we met z’n zessen lekker buiten gezeten. Een leuke ervaring.

Gisterenavond was de lucht zo, dat we zeiden: avondrood geeft water in de sloot. We weten alleen niet of dit klopt. Of het avond- of ochtendrood is. Vandaag (donderdag) heel vroeg Yellowstone ingereden om een plekje op de camping te bemachtigen en dat is gelukt, hoera.

We konden dus al om half negen met ons rondje beginnen.

Enkele dieren gezien, veel minder dan in het voorjaar. De watervallen waren er nog wel, maar ook met minder water. Maar Yellowstone gromt en stoomt nog steeds voluit.

We hebben nog een bloemetje kunnen vinden en tegen twee uur kregen we regen. Maar we waren alweer helemaal tevreden met wat we allemaal gezien hebben.

Gisteren (dinsdag)  hebben we geshopt voor twee nieuwe voorbanden, die aan vervanging toe waren. Dat is goed gelukt, daarna doorgereden naar een camping in Rexburg waar Clemens de kar mocht wassen.

Vandaag via de Mesa Falls Scenic Byway (de 47)  naar Yellowstone Natl. Park gereden. Een leuke, rustige weg met op de achtergrond het Grand Teton-gebergte en waarbij je langs twee watervallen komt. De Lower Falls en de Upper Falls. Je kunt op de parkeerplaats zien hoe druk het is.

We waren er ook vanuit gegaan dat low season in Yellowstone was begonnen. Maar dat is alles behalve waar. We kwamen bij de ingang van West-Yellowstone, waar de dame ons vertelde dat ALLE campings vol zijn. Dat is vreselijk balen ’s avonds om 6 uur.

We kregen een lijst van haar met de campings in de buurt. De eerste die we belde was VOL. Wat is hier aan de hand? Het blijkt dat alle senioren van Amerika in deze twee dagen dat wij er zijn naar Yellowstone gaan. Onzin natuurlijk, maar we konden nog een plek krijgen op een camping in de buurt, alleen afgrijselijk duur. Ik zal het jullie influisteren: $ 47,50 en dan is daar nog eens 10% discount in begrepen. Dat hebben we in alle jaren dat we nu naar Amerika gaan nog NOOIT betaald. Het is bij een IMAX-cinema. We kregen wel twee vrijkaartjes voor de cinema erbij (ter waarde van $ 9, -). Clemens is naar de film over Yellowstone gegaan, die wel 40 minuten duurde. Ik ben het stadje even ingelopen.

Op dergelijke campings zien je soms ook bijzondere campers. Dit keer eentje met een zijwand, die je naar buiten schuift en dan daarop een balkon inricht, natuurlijk inclusief een grote televisie…

Vandaag vanuit Craters of the Moon Natl. Monument, over de hwy 20 naar Idaho Falls gereden. Een lange, eentonige weg van 65 mijl. Je komt door een gebied met kernreactoren. Dit gebied is even na de 2^e Wereld Oorlog hiervoor uitgekozen, vanwege de uitgestrektheid en zeer dunne bevolkingsdichtheid. In 1951 wordt de eerste kernenergie voor huishoudelijk gebruik geleverd. De kernafval wordt hier in de grond opgeslagen. Hierover is nu discussie in USA, omdat dit gebied kwetsbaar is voor vulkanische activiteiten.

Na ongeveer 35 mijl begint de wereld weer een beetje te leven in de vorm van hier en daar een boerderij, waar men “hooi” verbouwt. Waarschijnlijk het enige gewas dat wil groeien op de lava ondergrond, maar ook hier met veel sproeien.

In Idaho Falls de Falls bezocht. De Snake River, waarin de Falls zich bevinden stroomt door het “Historic Downtown”.

Er staat ook een grote Mormonen Tempel in Idaho Falls. De tweede grote Mormonen stad in de USA.

Downtown waren we zo mee klaar, daar alle winkels buiten de binnenstad liggen. Ook hier weer het bekende Amerikaanse gegeven: geen winkels meer in de binnenstad, de winkelruimtes worden opgevuld met antiekzaken, kleine restaurantjes of het staat leeg.