Hoihoi allemaal, vandaag (zondag) in Santa Fe geweest, de hoofdstad van New Mexico. Met de bus. We konden een daypass kopen voor $ 1. De chauffeur zag aan onze gezichten dat we boven de 60 waren. En wij maar denken dat we er nog steeds jong uitzien. Er was een jaarlijks feestweekend, dat afgesloten werd met een Parade. We hebben eerst de kathedraal bezocht. In de Loretto Chapel staat een miraculeuze trap. Deze trap (uit 1870), die oorspronkelijk geen leuning had, maakt 2x een draai van 360 graden zonder tussenondersteuning. Hij is geheel van hout en houtverbindingen. Er is geen ander materiaal bij gebruikt. Dus ook geen spijkers etc.

Alles in Santa Fe is in Adobe stijl. In het begin van de vorige eeuw is verordonneerd dat alle nieuwbouw in het centrum van Santa Fe in Adobe-stijl moet worden gebouwd. Dit geeft een heel apart karakter aan de binnenstad. Ook daarbuiten is veel in Adobe.

 We kwamen een moeder met twee dochtertjes tegen in hun zondagse jurkjes. Ik mocht een foto maken. De optocht hebben we na 1,5 uur vaarwel gezegd. De optocht bestaat vaak uit jeugdgroepen van scholen, sportclubs, muziekbands. De politiek was ook ruimschoots aanwezig. In dit geval de Democraten, dus Obama. Er werd hier hard voor geklapt. Verder een marktje bezocht, alles is hier kunst en heel veel sieraden.

Op de Plaza was muziek met dansende en etende mensen. We hebben niet meegedanst, maar wel een lekkere muffin gegeten.

In Taos kleurde de ondergaande zon de hemel mooi rood aan de achterkant van de kar, terwijl er aan de voorkant een hele harde bui voorbij kwam, en het heel donker was.

Van Taos zijn we via de scenic route richting Santa Fe gereden. ’s Ochtends zat er nog erg veel vocht in de lucht van de regen van gisteren en vannacht. Het was bewolkt. Dat zijn ze hier niet gewend. Op de route kwamen langs de bedevaartsplaats Chimayo. In de 18^e eeuw is er door een aantal landarbeiders een groot houten kruis op een akker gevonden. Deze is  toen naar een stad verderop gebracht . Maar na enige tijd was het kruis daar verdwenen en vond men het op dezelfde akker terug. Toen werd op die plek een bidplaats gemaakt. Het verhaal ging dat er door het aanraken van de aarde ter plekke een aantal genezingen heeft plaatsgevonden. Sindsdien is het een bedevaartsoord geworden en is het enen na het andere kerkje ontstaan. In de week voor Pasen zijn er allerlei diensten die duizenden mensen trekken. Ze noemen het ook wel het ‘Lourdes van Amerika’.   Onderweg hadden we weer zo’n leuke lucht, links van ons de bewolking, rechts de blauwe lucht.

Bij een luxe casino, even voor Santa Fe, hebben we de camper geparkeerd. We konden daar  gratis “overnight parken”. En omdat we vandaag 40 jaar geleden verkering kregen (jaja), hebben we ons zelf maar eens  getrakteerd op een  uitgebreid buffet. Toen we wilden betalen, keken ze raar op , want iedereen betaald de eenheidsprijs bij de ingang van het buffet. Blijkbaar zijn wij er (onbewust) tussendoor geslopen. Het buffet kost in dit casino $20 pp. inclusief drinken, waarbij je $10 aan speeltegoed terugkrijgt. Die gok hebben we natuurlijk gewaagd. Voor Clemens duurde het spelletje slechts enkele minuten. Marion heeft uiteindelijk ruim $50,72 gewonnen. Dus een avondje gratis eten. Toch weer leuk.  Je kan dat geld dan wel  weer vergokken,  het geld komt niet uit eigen  je portemonnee. Maar het gevoel van winnen is leuker als je  met je bonnetjes naar de cashier gaat, en het laat uitbetalen.

Van Blanca naar Taos (New Mexico) gereden. In San Luis gestopt om de ‘kruisweg’ naar boven op de berg te lopen. Daar stond een leuk klein kerkje. Onderweg naar Taos kwamen we wilde paarden tegen, die langs de weg liepen te grazen. Op onze lunchplaats langs de weg vertelde een man dat de paarden net bij de kreek hadden gedronken en dat het wilde mustangs zijn.

Nabij Taos loopt de Rio Grande. Als je aankomt rijden is het landschap helemaal vlak. Tot je vlak voor de (platte)brug staat. Vanaf de brug zie je een klein stroompje lopen. Maar het indrukwekkende is dat dit stroompje zo’n 200m diep in de canyon ligt.

In Taos staat de San Francisco de Asis church. Deze adobe-kerk is opgebouwd uit een mengsel van leem en stro. Taos Pueblo is een reeds 1.000 jaren bestaande leefgemeenschap. De gebouwen staan op de Unesco-lijst van wereld erfgoederen.  In deze huizen is geen elektriciteit en geen stromend water. Men leeft er nog erg traditioneel. Een aantal van de huizen is nu een art & craft shop. Om de gemeenschap te laten meeprofiteren van het toerisme (veel kijkers, weinig kopers) wordt entree geheven ($10 pp+$6 per foto/filmtoestel).

’s Middags Taos zelf ingelopen. Vol met diverse soorten kunstwinkeltjes (en relatief weinig souvenirwinkels).  In de middag hebben we een behoorlijke regenbui gehad, in een plaats waar het zelden schijnt te regenen. Wel lekker verfrissend. Tegen de bergen zagen we nog een restant van een regenboog, die in feite tot de grond was ingezakt. Helaas lukte het niet dit horizontale kleurenlint op de foto te vangen. De temperatuur daalde gelijk  naar 16 graden, en dit overdag. Dit hebben we in deze vakantie overdag nog niet meegemaakt. Het “koudste”  is 25 gr.C geweest.

Vandaag naar The Great Sand Dunes National Park. Het is een mooie weg van ongeveer 20 mijlen vanaf de camping in Blanca. Er groeien veel prairie-zonnebloemen langs de weg, die het toch erg vrolijk maken. Ik vind het prachtige bloemen, die we ook in de vorige Staten veel  langs de wegen tegenkwamen. Eerst het Visitor Center bezocht. Daar liet de ranger een stukje “zand” zien. Op de plek waar ze dit gevonden hadden, was de bliksem ingeslagen, het zand gesmolten en weer afgekoeld en dan krijg je dit soort natuurwonderen.  Een trail gedaan, waar je weer leuke bloemetjes tegenkomt en verkoolde bomen van een oude bosbrand. The Sand Dunes zijn gigantisch groot. Het is niet druk, maar toch zijn er een aantal mensen die de Dunes tot boven aan toe bedwingen. Knap hoor. ik was de “platte” vlakte over en was al helemaal kapot. Je loopt door rul zand op 2500 mtr. hoogte in de zon. Clemens is nog een stuk verder gegaan. Bij het verlaten van het Park werden we “uitgezwaaid” door de fam. Hert. Weer terug op de camping een foto gemaakt van het uitzicht vanaf de camping op Blanca Peak (4.500 m), toen er zo een rode vrachtauto de foto inreed met een snelheid van zo’n 50 km per uur. Het lijkt of die geparkeerd staat, maar dat is echt niet zo. Ik vind het zelf een wonderlijke foto, dat je niet kunt zien dat hij rijdt.

Een noot voor Dick en Wil: een deel van dit park is alleen met een 4-wheel drive te doen. Jammer dat we die niet bij ons hadden. Maar misschien een idee voor jullie als je in deze buurt komt ….

Gisteren (maandag) zijn we uit Canon City via een scenic route naar Blanca gereden. Jaja zoek het allemaal maar eens in jullie atlas op. Het was een mooie weg langs de Rocky Mountains.Mooi weer, een blauwe lucht met mooie wolken. We kwamen langs de Beckwith Ranch. Uitleg hierover op foto 5. Geluncht in Westcliffe. Een dorpje met een aantal leuke winkeltjes. Weer iets gevonden voor de hobby van Lammie. Lammie, ik ben al helemaal klaar voor je verjaardag. Ja, je mag nog even nieuwsgierig blijven. Als je hier met eigenaren praat van de winkeltjes zijn ze in het zomerseizoen hier aan het werk, maar moeten ze in de winter toch een andere baan hebben. Je ziet op de foto’s hoe ruim alles is opgezet aan de voet van de Rocky Mountains, ruimte in overvloed. Je ziet de cowboys zo rijden, nu alleen met de auto. Zo gaat het elektrisch nog in heel veel delen van Amerika. Onderweg stond een hertje langs de kant van de weg. Het raakte niet in paniek toen wij stopten en liep rustig de weg over. Vlak voordat we in Blanca aankwamen, zagen we weer een aparte lucht. Wij konden heel goed de straling zien van de zon door de wolken. Maar een vreemd fenomeen was, dat die rechts onderin de hoek naar links afboog. Er zat een bui achter, want we stonden net toen het heel hard begon te waaien, een half uurtje, en toen was alles weer rustig. Vandaag staan we een dagje op een camping. En de was is weer klaar.