Gisteren bij het Visitor Center in Big Bend werd ons verteld dat bij de trail die wij wilden lopen, de Santa Elena Canyon, weinig parkeerplaatsen zijn. Dan moeten wij vandaag dus vroeg uit bed, zijnde zes uur, want we moeten 60 mijl, ca. 100km door het park rijden om daar te komen. We vertrekken om 7.15 uur en oh mensen, wat is de natuur dan mooi met de opkomende zon achter ons.

Als we aankomen om 9.00 uur  staat er welgeteld één auto. De trail loopt diep een canyon in. Een hele mooie wandeling, met blauwe lucht, zon en 20 gr. Wat wil een mens nog meer. Met enkele van de weinige mensen onderweg een praatje gemaakt. Heel gezellig allemaal. Het park is bijzonder goed aangelegd, met goede wegen naar alle uitkijkpunten en trails. Alleen soms iets te weinig parkeergelegenheden. Maar wij hebben er totaal geen last mee gehad. Ook het aantal auto’s van vandaag, zondag, is minimaal. We hebben op de terugweg nog een aantal kleinere trails gelopen, waar we een aantal kleine dieren hebben gezien, waaronder een ring-tailed cat. De één na laatste foto’s is een hoge, voormalige waterval van onderen af gezien.

Al met al weer een schitterende dag. We hebben een camping 20 km buiten het park. Daar lekker onder de douche en de wasmachines waren vrij. Dus dat ook nog even gedaan. Dat geeft ons morgen een vrije maandag.

Vandaag in een zonovergoten Big Bend National Park een trail gelopen van 10 km. Dat is ook wel genoeg, want je moet altijd over een berg heen. En dat gaat dan over keien en losse stenen en steentjes. Maar we hebben genoten.

Foto grote vogel: roadrunner.

We zijn vandaag het Big Bend National Park ingereden. Het was een mooie rustige weg ernaar toe. Dit park ligt in de zuidwest hoek van Texas USA. Omdat het zo afgelegen ligt, is het er nooit druk. Niet te vergelijken met andere Nationale Parken.

De rivier de Rio Grande stroomt door dit park en is tevens de grens met Mexico.

We kunnen bijna door het water naar de overkant lopen. Het Grande kan bijna vervangen worden door Little. Deze rivier heeft ook erg in moeten leveren qua breedte. Ook hier valt erg weinig regen, geen sneeuw, dus weinig water.

We zien hier de eerste cactussen ook al in bloei staan. Inmiddels de eerste twee trails gelopen.

Vannacht stonden we in Del Rio bij Walmart. Deze Walmart had 8 overnachtingsplaatsen speciaal voor RV’s aangelegd. Wat ons in Texas op valt is dat bijna iedere Walmart free WiFi heeft. Dat komt ons goed van pas.

We hadden vandaag een afstand van 172 mijl, zijnde 273 km. te rijden. Dat vinden wij meer dan genoeg. Meestal is er ook nog wel een activiteit op een dag. Dat was vandaag de stop bij Judge Roy Bean Visitor Center. Roy Bean was eigenaar van een saloon in een klein plaatsje, dat hij vernoemde naar een (voor hem) favoriete actrice Lilly Langtry. Hij werd aangesteld als ‘justice of the peace’ en sprak recht vanuit zijn saloon. Hij beschikte over de wetboeken, maar hanteerde ze zelden. Hij sprak recht naar eigen bevinding. Regelmatig werd de verdachte veroordeeld tot het geven van een ‘rondje’ (of meerdere). Rondom Visitor Center was een mooie cactustuin aangelegd en zagen we voor dit jaar de eerste bloeiende cactussen.

De weg loopt dicht langs de Mexicaanse grens. Onderweg was de weg afgezet en werden we naar een controlepost geleid. Na enkele vragen en nadat de hond wat had rondgesnuffeld, mochten we doorrijden.

Het was een mooie, zeer rustige weg die we gereden hebben. We hebben over de 172 mijl misschien 100 auto’s en vrachtauto’s gezien. En 15 fietsers. Dat maakt het rijden in Amerika zo heerlijk. We zijn nog ongeveer 50 mijl van Big Bend National Park. Daar hebben we 2 nachten gereserveerd en zijn we verstoken van alle contact met de wereld.

Zondagavond zijn we weer te bereiken via internet. Een gezellig weekend allemaal.

Het was druilerig weer toen we opstonden. Dat hebben we nog niet eerder dit jaar meegemaakt. Goed voor ’t frisse groen.

Nadat we gedumpt en propane hebben bijgetankt zijn we verder westwaarts getrokken, richting Big Bend Nat’l Park. Ongeveer 400 mijlen (600km) waar we een kleine 3 dagen over doen.

Onderweg lunchen we op een rest area. Als we stoppen komen de koeien een kijkje nemen. Een paar foto’s van onderweg. Op de begraafplaatsen staan altijd veel plastic bloemetjes, toch een vrolijk gezicht. En makkelijk, ze hebben geen water nodig.

Onze eerste overnachtingsplaats is Del Rio aan de Mexicaanse grens. In het oude centrum is niet veel interessants, buiten het Courthouse van de County en de 4 verschillende kerken op 100m2. Als de zon er in de middag eenmaal doorkomt, doet die dat ook goed. Inmiddels is het ca 35gr.C.

Je kunt hier goed merken dat je 3 mijl van de grens afzit. Je hoort alleen maar Spaans.

We hadden het centrum San Antonio nog niet helemaal gezien. Dus nog een keer met de bus er heen. Na de koffie een winkelcentrum ingelopen, waar ook een deel van de Riverwalk doorheen loopt.

Na de lunch een aangrenzende wijk King William District ingelopen met grote huizen, die tussen 1870 en 1900 zijn gebouwd. We waanden ons in Wassenaar. Je kijkt je ogen uit. En deze huizen worden normaal bewoond. Geen kantoren of kamerverhuur (wat het bij ons vaak wordt) van gemaakt. Bij een huis staat zelfs een bordje dat dit huis in 1884 niet duurder mocht worden dan $ 6.000,--.

Vandaag de Stockyard in San Antonio bezocht. We dachten nog enkele leuke plaatjes met Longhorns te kunnen schieten. Toen we er met de bus aankwamen, zag het er erg stil uit. Geen koe te bekennen. Dan maar even vragen op een kantoor. Blijkt dat op de Union Stockyard sinds 2002 geen koeien meer worden verhandeld. Het boekje waar we dit uit hadden gehaald was wel een beetje verouderd.

Met de volgende bus door naar downtown. De Alamo is hét gebouw dat de vrijheidstrijd van Texas symboliseert. Rond 1820 vroeg de Amerikaanse overheid $1,25 per acre voor de grond. De Mexicaanse regering vroeg voor Texaanse grond (toen van Mexico) nog geen tiende. Amerikanen die boer wilden worden trokken daarom naar Texas. Onder de Amerikaanse Texanen groeide langzamerhand het gevoel van onafhankelijkheid ten opzichte van Mexico. Daaruit ontstond de vrijheidstrijd. In 1836 werd die beslist in het voordeel van de Amerikanen en werd toenadering tot Amerika gezocht. Rond 1845 kwam Texas bij USA.

San Antonio is een erg gezellige stad. Voor een belangrijk deel komt dat door de Riverwalk. In 1921 stroomde de rivier die door San Antonio loopt over. Er waren 50 doden. Een architect maakte een plan waardoor het water meer ruimte kreeg. Het water kon door een kanalenstelsel onder de stad door lopen. Dit is later uitgebreid zodat je langs de kanalen kan lopen. Al gauw zag men hierbij mogelijkheden voor horeca. Nu is de Riverwalk een aan eenschakeling van terrassen en hotels.

We hadden er weer mooi weer bij: zon, wolken en ongeveer 25 gr. We hebben ons vandaag weer met de bus verplaatst. Een dagkaart voor $ 2,75. Heerlijke prijzen.