Vandaag een gedeelte van de scenic route West Elk Loop (Rt 133) gereden van ongeveer 100 mijl. Hij ging over een bergpas van 8.500 feet. Niet zo hoog en niet zo mooi als gisteren. Maar toch leuk om te rijden. Het is toch iedere keer weer anders. Wij kwamen op een parkeerplaats langs de “rivier” aan de praat met een echtpaar op een motor. Zij waren ook gestopt om naar de droge rivier te kijken. Zij maakten zich grote zorgen over de “waterstand”. Vorig jaar om deze tijd, vertelden ze, stond er zoveel water in, dat er in gevaren en zelfs gewaterskied kon worden. Omdat er weinig sneeuw is gevallen, nagenoeg geen regen is geweest en bijna constant zon en heet, is de rivier verdampt. Daar er in de rivier geen water is, is er in de waterval ook geen water.

Onderweg stak een moeder-hert met twee kleintjes de weg over. Wij konden op tijd stoppen, maar ander verkeer raast gewoon door. Er is gelukkig niets gebeurd.

We  kwamen  weer the aspen tegen. We liepen ook tegen een natuurlijk kunstwerk aan, maar ook tegen een gemaakt kunstwerk in Glenwood, wat wij iets mooier vonden.

We beginnen weer met een zonnetje en blauwe lucht en het wordt weer 30 gr.C. Vandaag de Route 65 gereden. Dit is the scenic byway Grand Mesa. Er was ons in het Visitor Center verteld dat de verkleuring van the aspen in volle gang is. In Colorado staan veel aspen. Deze aspen zijn de Noord-Amerikaanse variant (populus tremuloides) van de ons bekende (Eurazie-)popuIier (populus tremula). Het is een weg omhoog tot 10.839 feet, zijnde 3.300 mtr. De weg begint met groene aspen. Dan een mooie mengeling van groen en geel en bovenaan aspen met fel gele bladeren. Op een foto de stammen van de aspen.

We rijden de weg tot alle gele bomen verdwenen zijn en alleen nog groene dennenbomen overblijven. En daar is het een stuk koeler, heerlijk. Een prachtige weg om te rijden. We zijn voor de verkleuring precies in de goede week.

Doorgereden naar Hotchkiss. Daar is een fairground waar je mag kamperen. Het terrein is afgehuurd door de BMW motoren club van Oost Colorado. De motoristen moeten 15 dollar betalen als staangeld. Normaal is het 6 dollar. Dus moeten wij ook 15 dollar betalen. We hebben wel elektriciteit en water daarvoor. We doen het maar. We konden ook voor 15 dollar per persoon een bordje warm eten mee-eten, maar ik heb zelf maar gekookt.

Hoihoi allemaal, jaja, op de eerste foto zien jullie Clemens iets doen wat hij de hele vakantie nog niet gedaan heeft. Hij mocht van de campingbazin de hele dag soppen en poetsen voor 5 dollar. Hij heeft zich uitgeleefd en genoten.

Vandaag eerst Moab nog even ingelopen. Bij het benzinestation kwamen we  een heeeeele grote off the road vehicle tegen en even verderop een fiets en fietsje, groot verschil in vervoersmiddelen. Na de lunch zijn we via de scenic byway (Rt 128) weer richting Colorado gereden. Onderweg zouden we door het dorpje Cisco komen. Cisco is een ghost town geworden…. Bij binnenkomst van de State naar het Visitor Center en daar wezen ze ons op een Scenic Route, zijnde een weg door het Colorado National Monument. Een weg van 23 mijl langs een canyon. Het was mooi aangelegd met verschillende uitzichtpunten.

Wil en Dick: gezien het aantal OHV’s (Off-Highway Vehicle) dat in en rond Moab rondrijdt, moet het hier het ‘Mekka’ voor de OHV zijn….  

Gisterenmiddag (maandag) laat in Moab (Utah) aangekomen. De camping waar we wilden gaan staan, was helemaal vol. Maar we mochten 2 nachten voor $ 10 per nacht op een grasveldje staan. We kunnen gebruik maken van de douches, toiletten en internet. De derde nacht is er wel een “echte” plaats voor ons. Echt is met elektrisch, water en afvoer. En dat voor $ 17 per nacht. En dat is dan weer inclusief 50% korting (o.b.v. lidmaatschap van Passport America). Het is erg druk in Moab. We spraken  een echtpaar uit Canada van rond de 75 jaar. Die hadden afgelopen nacht in de auto geslapen. De betaalbare hotels en motels waren vol. Ze konden nog een kamer voor $ 200 krijgen. De man zei: “Dan slaap ik nog liever met mijn hoofd op het stuur”.

Vandaag zijn we Arches National Park in geweest. Een park bestaande uit redrocks canyons en die redrocks bestaan uit sandstone. Deze redrocks hebben door weers invloeden de meest grillige vormen gekregen, doordat de zachte delen er tussenuit spoelen. Het park ligt bovendien op een zoutbed dat medeverantwoordelijk is voor de vormen van bogen, spiralen en balancerende rotsblokken en meer. Dit zoutbed is 300 miljoen jaren geleden op het Colorado Plateau “neergelegd” toen de zee over deze regio kwam en uiteindelijk verdampt is. In een tijdsbestek van miljoenen jaren zijn resten van overstromingen, wind en oceanen die kwamen en gingen op deze zoutlaag samengedrukt  tot soms een hoogte van 1 mijl (= 1,6 km), de redrocks. Zout onder druk is onstabiel en het zoutbed, dat onder Arches ligt, kan het gewicht van de redrocks niet dragen, waardoor ….. zie foto’s. De Arch op het plateau (foto 2) wordt de Delicate Arch genoemd. Het is het beeldmerk van Utah. De Delicate Arch vind je bijvoorbeeld op alle Utah-autonummerplaten.

Gisteren (zondag) zijn we vanuit Bluff naar Natural Bridges National Park gereden. Daar zijn drie natural bridges, twee ervan konden we nauwelijks ontdekken, de derde was goed te zien. Daarna zijn we op aanraden van Yvon de Route 95 door Utah verder noordwaarts vervolgd. Yvon bedankt! Een prachtige Scenic Route. Een heerlijke en mooie weg om te rijden. Heel weinig verkeer en helemaal door de bergen met na iedere bocht een ander uitzicht. Soms is de weg dwars door de berg geboord. Bij Glen Canyon National Recreation Area, een uitloper van Lake Powell, hebben we op een camping overnacht. Er waren weinig mensen, maar we stonden toch met 7 camperaars en vanochtend verder. Weer rustig en afwisselend. Onderweg Goblin Valley State Park bezocht. Het is een soort van kabouterland. Het zijn formaties van sandstone. Het onderste gedeelte van de figuren zijn vrij poreus. Door vorst-sneeuw-regen en wind veranderen de figuren steeds. Als we er met Quinn doorheen zouden lopen, zou hij zeggen: “Op welke paddenstoel mag ik zitten?”