De weersvoorspelling geeft aan dat het twee dagen mooi weer zal zijn en daarna regenachtig. Daarom besloten om deze dag te gebruiken om rustig naar Homer te rijden, ons zuidelijkste puntje van Alaska. Deze reisdag gaat langs de Cook Inlet met zicht op een aantal vulkanen op het tegenovergelegen schiereiland Katmai. Een goeie keuze, die veel mooie plaatjes op levert.

Op de Kenai Peninsula zijn nog vele Russische invloeden te vinden. In 1867 heeft Amerika Alaska van Rusland overgenomen voor $7 mln. Rusland vond het waardeloos land. Een aantal jaren later werd daar goud en andere delfstoffen gevonden.

Er zijn nog een groot aantal Orthodoxe kerkje, Russische namen, plaatsjes als Kasilof en Ninilchik te vinden en een leefgemeenschap die Russian Old Believers heet. Zij gebruiken wel moderne hulpmiddelen, eigen klederdracht, leven voornamelijk van visserij en landbouw en zijn zo goed als selfsupporting. Vanuit hun (strenge vorm van) Orthodoxe geloof mogen de mannen zich niet scheren.

Even voordat je bij Homer aankomt, kun je de Kachemak Bay overzien met de Homer Spit (landengte) en kun je het zuidelijker gelegen Kenai Nat’l Park zien liggen. Dit deel is alleen met vliegtuig en boot bereikbaar.

Wij hebben een camping op de Homer Spit gevonden, waar we direct aan het water staan met uitzicht op een kleine zeearm die erg populair is bij zalmvissers. Af en toe zien we de zalm zelfs uit het water springen.

Goed gekleed zijn we vanochtend op stap gegaan naar Progress Day Parade, die vandaag hier in Soldotna wordt gehouden. Sinds 1960 wordt deze parade gehouden. Toen is deze gestart nadat een grote aardgaspijpleiding gereed was, die Alaska en daarbuiten van Kenai-aardgas voorziet. In de parade doen, net als op 4th of July, vele organisaties uit het sociale leven van die plaats mee, maar ook scholen en kerken. Ook wordt de parade door de politiek gebruikt om kandidaten voor de komende gemeente-, staats- (gouveneur, senaat) en landelijke verkiezingen (zoals US Congres en –Senaat) een gezicht te geven. Betreffende kandidaten komen je dan ook persoonlijk een handje schudden. Deze parade duurde ruim een uur.

’s Middags,inmiddels in een lekker zonnetje, naar het Visitor Center gelopen. Daar loopt je over de boardwalk langs de rivier, waar ook veel vissers op de zalm staan te vissen. Zo hier en daar wordt er een flinke vis uit het water gehaald. Maar er komt ook heel veel geduld bij kijken.

De voorspelling geeft aan dat het vandaag een regenachtige dag zal zijn. Als we opstaan en wegrijden is het bewolkt, maar droog. Even verderop (nabij Girdwood) is het Alaska Wildlife Conservation Center. Hier worden dieren, die niet zelfstandig in het wild kunnen leven, ondergebracht. Veelal zijn ze als heel jonge dieren hier terecht gekomen. Ze hebben o.m. enkele bruine en zwarte beren, bizons, moose, caribou, deer, een bald eagle, muskox, een lynx en een vos. Zoals the bald eagle die beschoten is.

’s Middags, als we doorrijden naar Soldotna in het westen van het Kenai Peninsula gaat het gestaag regenen. Onderweg passeren we enkele rivieren die belangrijk zijn voor de zalmkweek. Afhankelijk van de soort zalm zwemmen ze ergens in juni tot september de rivier op. Nu is het met name de tijd voor de rode en zilverzalm. Het is dan ook voor de sportvissers ‘hoogseizoen’. Op meerdere plekken, maar vooral hier op de Peninsula zijn heel wat bedrijfjes die je kunt inhuren of je tegen betaling meenemen voor een halve of hele dag vissen op m.n. zalm of halibut.

Uit onze ’dry camping’-bronnen weten we dat je in Soldotna, de plaats waar we willen overnachten, bij Fred Meijer Supermarket op de parkeerplaats mag staan. Ook in de Milepost (de bijbel voor Alaska-gangers) wordt dit vermeld. Als we tegen 5u daar aankomen, zijn ons al ruim 50 camperaars voorgegaan. Het lijkt wel één grote familie…

Na de nodige periodieke akties (tanken, dumpen, water innemen en internetten) zijn we op weg gegaan naar de ‘grote stad’ Anchorage. Niet om de stad te bekijken (komt nog), maar eindelijk weer eens naar een grote winkel als Walmart en Michaels, Jo-ann voor de creatieve huisvlijt.

’s Middags verder op weg naar de Kenai Pensinsula ten zuiden van Anchorage. De enige weg om daar te komen loopt langs de noordkant van de Turnagain Arm, een diepe zeearm vanuit de Cook Inlet. Een drukke weg, wat we al enkele weken niet meer gewend zijn.

In de late 18^e eeuw voer kapitein Cook deze zeearm binnen toen hij op zoek was naar een doorgang via de noord-west route van Europa naar Azië. Na enige tijd varen door deze zeearm kwam hij er achter dat dit naar een rivier moest leiden. Dit vanwege het getij en omdat het steeds meer zoetwater werd. Hij riep: Turnagain. Die naam heeft het gehouden.

In de Turnagain Arm leven ook beluga walvissen; de witte walvis die qua uiterlijk familie is van de dolfijn. Vanmiddag was het laagwater, zoals de foto’s laten zien. De beluga’s lieten zich (mogelijk daardoor) niet zien.

Als we opstaan kijken we tegen een dik wolkendek aan. Van de besneeuwde bergtoppen is weinig meer te zien. Het wolkendek ontneemt ons het zicht op de witte bergtoppen die we volgens de beschrijving vandaag zullen passeren. De Matasuma Glacier loopt ver door in het dal en daardoor nog goed op de foto vast te leggen. Je kunt een wandeling naar de mond van deze gletsjer maken, maar het weer nodigt nu niet uit. Het is droog weer, dus dan maar genieten op afstand, vanaf de vele parkeerplekken langs de weg. En dat die parkeerplekken aan de linkerkant van de weg liggen maakt niet uit, want het is erg rustig op de weg. De Matasuma gletsjer is één van de weinig gletsjers die stabiel blijft. Dit in tegenstelling tot de meeste gletsjers in Alaska die ieder jaar enkele meters korter worden. Deze gletsjer gaat over in de Matasuma rivier, die al gauw een erg brede bedding heeft. Als je dieper de rivier in kijkt, zie je dat er toch heel veel water wordt afgevoerd. In het vroege voorjaar is dit één grote kolkende massa.

Op onze lunchplek aan het water komen we een echtpaar tegen uit Kampen. Even een gezellige “talk”gehouden en wat ervaring uitgewisseld. Dan op naar de laundry in Eagle River.

Eerst moet ik iets recht zetten over de Lupine bloem. Want dat zijn ze niet. Ik kwam er vandaag achter dat Yukon en Alaska vol staan langs de wegen met Fireweed, ofwel het wilgenroosje. Op de eerste foto staan ze nog een keer. We zijn nog even langs de fish hatchery gereden om afscheid te nemen van de salmon. En er kwam nog even een zeeleeuw langs om ons goedendag te zeggen.

Vandaag vertrokken uit Valdez, op weg nu naar Anchorage. Dat is 300 mijl (ca.480km) en daar gaan we 2 dagen over doen. We hebben weer schitterend weer en rijden langs de bergen. Is zeker geen straf. De weg die we zaterdag deels met zware bewolking en wat regen hebben afgelegd, reden we vandaag in de zon. En toen kwamen de bergen met veel sneeuw goed te voorschijn. Een reden om regelmatig even te stoppen en te genieten van het uitzicht.

Columbia Glacier Cruise was onze 7 uur durende activiteit van vandaag. We voeren door de Prince William Sound. En mensen, we hadden strakke blauwe lucht met een zonnetje, 21 gr. Aan het begin was het heerlijk weer, tot dat we in de ijszee terecht kwamen. Daar vroor het. Maar wat een geweldige natuur, overweldigend. De foto’s kunnen er een klein stukje van laten zien.  Alaska, wat ben je mooi.