Onze laatste nacht in Canada is voorbij, dus op naar Amerika. We hadden nauwelijks nog iets in de koelkast/vriezer, dus er kon ons niets gebeuren. Een lange rechte weg naar de grens, waar de douanier ons, na een paar vragen “welcome back in the USA” heette. Dit is ons van de Amerikaanse douane nog niet eerder overkomen.

Dan een rechte weg naar Libby. Het is weer erg ‘mistig’ door de rook van de vele bosbranden die hier woeden. Er is nauwelijks zicht op de bergen. Het is een trieste situatie.

Wij staan in Libby in een stadspark, waar we twee jaar geleden ook gestaan hebben. Het zelfde echtpaar, dat de boel hier regelt, is er nog steeds. We worden hartelijk welkom geheten, ze herkennen ons nog.’s Avonds een gezellig praatje gemaakt.

Even voor zonsondergang zien we een opvallende vuurrode zon. Mogelijk verkleurt door de vervuilde lucht. Helaas geeft de camera/foto een andere kleur.

We hopen vannacht goed te slapen, daar we vele stille buren achter ons hebben liggen. Gelukkig is ’t geen volle maan…

Gisteren het Kootenay Nat’l Park verlaten via Radium Hot Springs. We zijn nog met droog weer vertrokken, maar na een half uurtje rijden begon de regen. En de rest van de dag heeft het geregend. Er is veel water naar beneden gekomen. Nog een poosje op een rest area gestaan en een aantal flinke onweersknallen ‘overleefd’. Onze eindbestemming was Cranbrook. We kunnen hier bij Real Canadian Superstore staan. En met ons vele RV’s. Vandaag is de blauwe lucht er weer  en vullen de dag met internetten bij de bieb, de was doen en een beetje winkelen. Morgen gaan we de grens met Amerika weer over. We hebben een heerlijke tijd gehad in Canada, dank zij, neef Wim, de nichtjes uit Toronto, Wayne en Petra, het heerlijke weer en de mooie natuur.

We gaan vandaag van de noordelijke camping naar zuidelijke camping in Kootenay Nat’l Park. Onderweg komen we de Paint Pots tegen. Het zijn poelen met roestbruin kleurige modder. Deze kleur wordt veroorzaakt door de ijzerhoudende grond. De indianen gebruikten de modder om zich te beschilderen. Het was een leuke wandeling van ongeveer 3 km er naar toe en aardig om dit natuurverschijnsel te zien.

Het is nog vroeg, maar er lopen alweer de nodige mensen. Op de campings in dit park is niets te doen, dus waar al die mensen overnachten is ons een raadsel.

Vanmiddag na een wandeling vanaf de zuidelijke camping komen we aan de praat met een echtpaar uit Nova Scotia. Zij zijn vorig jaar met pensioen gegaan en reizen nu een jaar door Canada en Amerika. Wij komen vaker dit soort reizigers tegen, die, nu ze met pensioen zijn, eindelijk hun eigen land kunnen gaan verkennen. Ze hebben hun hele leven hard gewerkt met vaak maar 2 weken vakantie per jaar. We horen dan ook vaak: “jullie hebben meer van Amerika en Canada gezien dan wij”. Wij hebben het dan ook wel heel luxe en kunnen van iedere dag genieten en weten hoe bijzonder ons leven is.

Heel vroeg opgestaan. We willen naar Moraine Lake en wetende dat daar heel weinig parkeerplaatsen zijn, besluiten we om daar eerst heen te rijden en daar te gaan ontbijten. We komen om 7.00 uur aan en je staat er versteld van hoeveel mensen er al zijn. Er zijn ongeveer 15 RV plekken en er staan er al 7 RV’s. Na het ontbijt op pad. Er zijn net vier bussen met Aziaten losgelaten. Deze mensen willen van iedere drol een foto en moeten er altijd zelf bij op staan. Het zijn mensen die altijd lol hebben en heel vriendelijk zijn, maar staan graag vooraan. We mochten blij zijn dat we een paar foto’s konden maken zonder deze mensen.

Van Moraine Lake terug naar British Columbia waar we op een camping in het Kootenay Nat’l Park willen staan. Op het Visitor Center en Lake Louise werd ons verteld, dat het heel druk is. Het is een first come first serve-camping. Je moet dan altijd afwachten of er nog een plaatsje is. Toen we daar om 12u aankwamen, waren bijna alle plekken leeg..

Aan de overkant van de camping is de Marble Canyon trail. Een leuke wandelroute langs een diep uitgesleten canyon. En mooi weer, zon en blauwe lucht. ’s Middags lekker buiten met een pilsje en een boek.

Uiteindelijk is de camping ‘s avonds nog niet half vol.

We staan, zoals altijd eigenlijk, weer vroeg op. We gaan vandaag een trail lopen, die we in 2003 ook gelopen hebben. Deze trail is bij Lake Louise. Het is een trail van 4 km. klimmen, en dan, juist, 4 km. dalen. Het loopt langs Lake Mirror naar Lake Agnes. Vorig jaar was het weer slecht en hadden we ‘te weinig tijd’. We hebben heerlijk weer, lunch mee, water mee, fototoestel mee. We zien gelukkig meer mensen zwoegen om boven te komen. Dus onze conditie valt dan ook nog wel mee. Er staan een hoop verschillende paddenstoelen langs de route. Ik heb er een paar gekozen voor de blog.

Vandaag zijn we begonnen in Mt. Revelstoke Nat’l Park. Daar de Meadows in the Sky Parkway gereden. Een weg die over 26 km. 1500 mtr. stijgt. De nodige haarspeldbochten en aangezien we vroeg zijn, is het nog heel rustig. We kunnen boven op 2000 mtr. op de niet al te grote parkeerplaats een plaatsje vinden voor de kar.

Aangezien de weg na 25 km. ophoudt, moeten we de laatste kilometer aardig klimmen om bij het uitzichtpunt te komen. Daar boven konden meer trails worden gelopen, maar we hadden vandaag nog meer te doen namelijk naar Lake Louise in de Rocky Mountains rijden. Dat was een afstand van ruim 200 km. Onderweg komen we de Spiral tunnels tegen. Dit zijn twee spiraal tunnels door de berg waar de trein doorheen loopt. Dit was de oplossing om de trein op een korte afstand op voldoende hoogte te brengen om de Rocky Mountains door te komen. Op de foto komt de locomotief uit de tunnel. De laatsten van de 150 (!) wagons heeft de tunnelingang dan nog niet bereikt.

Als we op de camping bij Lake Louise ons ‘diner’ zitten te nuttigen, zeggen we tegen elkaar: “ook vandaag zijn we weer overal langsheen gereden”, zoals Glacier Nat’l Park en Yoho Nat’l Park. We leren het dus nooit. Maar bij dit Banff Nat.Park, waartoe Lake Louise behoort,  moet je zeker een aantal dagen van te voren de camping reserveren omdat er in de wijde omtrek geen alternatieven zijn. En dan zit je eraan vast. Daar we vorige week het weerbericht hadden bekeken, wisten we dat de komende dagen hier mooi weer zou zijn. En daar gaan we dan van genieten.

Langs de weg stond een oude Studebaker (eind 50-er jaren) geparkeerd, die je alleen nog in een Dinky Toys-verzameling vindt….