De tweede dag weer met de trein, knop indrukken en de trein stopt weer voor ons. Op de terugweg zelfs alleen maar voor ons. We zijn eerst naar de dierentuin geweest. Gratis entree, een van de twee gratis dierentuinen die de USA nog heeft. Dat was ook wel te merken. Ik werd er helemaal triest van. De dieren in veel te kleine hokken. En we zijn na 1,5 uur weer op de bus gestapt naar het centrum.

Toen naar de Loop waar de metro in Chicago boven de straat rijdt. Altijd leuk om naar te kijken. Het is allemaal oud roest, maar ze zakken er nog niet doorheen. We zijn weer een eindje meegereden. Het wordt de Loop genoemd omdat alle lijnen naar het centrum leiden, daar allemaal het zelfde rondje maken en weer naar hun eigen stadsdeel terugrijden.

Het Millenium Park ligt in het centrum. Is  vier jaar te laat opgeleverd (2004) en heeft vele miljoenen meer gekost dan was begroot. Het is echt leuk om er heen te gaan en heeft diverse kunstwerken: The Cloud, een openluchttheater met de wolkenkrabbers op de achtergrond, tuinen en een waterfestijn voor jong en oud.  Je kunt er lekker wandelen en kijken.

Het bloemetje op de foto is in werkelijkheid 1,5 cm groot. ‘s Morgens in grote getalen aanwezig. ’s Avonds niets meer, om de volgende ochtend weer te verschijnen.

Wij staan 4 nachten in een National Park. Vanuit hier zijn we 2 dagen met de trein naar Chicago geweest. De trein op zich is alweer een leuke ervaring. We hebben het stationnetje aan de overkant van de camping. Het is zo klein dat je een zwaailicht aan moet doen, zodat de treinmachinist weet dat hij moet stoppen omdat er mensen mee willen. Je moet dan goed zichtbaar op het perronnetje gaan staan. Dan stop de trein en komt de conducteur om een luik te openen  waarin zich een trapje bevindt. De conducteur is nog van het nostalgische tijdperk. Hij verkoopt kaartjes in de trein, hij knipt de kaartjes, hij leidt de mensen naar een uitgang waar ze de trein uit kunnen als het geen groot station is. Hij kijkt of er nog zitplaatsen zijn voor mensen die moeten staan, hij is de hele reis druk met zijn passagiers, hij is heel vriendelijk. De man of vrouw verdient  echt zijn/haar geld.

Chicago, daar zijn we 5 jaar geleden geweest in de sneeuw en kou, en nu in de zon, wat de stad een stuk aantrekkelijker maakt. We hebben ons er twee dagen prima vermaakt. De eerste serie foto’s zijn van de hoge gebouwen. Voor mij altijd zeer imponerend. Ik voel me daar tussen helemaal  thuis.

Gisteren zijn we in Ludington geweest op weg naar beneden langs de kust. Daar stond een ezel voor het kindermuseum, gemaakt van allemaal oud speelgoed. Wat ons daar opviel was dat het stadje helemaal “versierd” was met allemaal bloemetjes inclusief de tuinen van de mensen. En dat het er allemaal zo fris bij staat. Ondanks dat de temperatuur constant boven de 32 gr. C. is. Vaak boven de 35 gr. Wij vinden het toch wel heel warm hier, en dat blijft voorlopig ook zo. Het is volgens de mensen in Michigan zeer extreem dit jaar. Het een na het ander record wordt verbroken. Dus ze geven de bloemetjes 3 keer per dag water.  Op een muur kwamen we het 'oog' tegen, dat was opgebouwd uit foto's van gebeurtenissen in 365 dagen.

Vandaag hebben we Holland bezocht, een plaats aan de westkust van Michigan. Holland is ontstaan in 1847. Een Nederlandse dominee kwam van overzee met 65 zakenmensen en boeren.  We kwamen zijn kerkje binnen samen met een bus vol Amerikanen, die de kerk kwamen bezichtigen. Een meneer vertelde het verhaal van dominee Van Raalte. Hij en de andere pioniers hebben samen met de indianen het dorp bewoonbaar gemaakt. Hij vertelde een verhaal  dat 2 mannen samen niet een boom konden omhelzen, daar deze zo dik was. De Nederlandse mannen gingen de bomen omzagen maar op een manier dat hij vaak de verkeerde kant op viel, waardoor er vaak gevonden  vielen. De indianen hebben hun verteld hoe het moest met het goede gereedschap. Van de bomen werden de huizen gebouwd. De dominee heeft het dorp Holland genoemd. Nog veel Nederlandse namen zijn er te vinden. Er is ieder jaar begin mei het Tulip Festival met een parade met allemaal mensen in Nederlandse klederdracht en wagens vol met tulpen. We kwamen in een snoepwinkel waar ook de hagelslag verkocht werd voor 8 dollar per pakje, nog geldig tot augustus 2012. Dat kon ik er toch echt niet voor betalen. De klokkenmaker heeft een aantal Nederlandse klokken, maar voor de rest hing zijn hele toko vol met koekoeksklokken uit Duitsland. Het stadsembleem van Holland is typisch Hollands. 

Hoihoi allemaal, zondag naar de Sleeping Bear Dunes National Park gereden. Dit is een schitterend duingebied waar diverse trails lopen. Wij hebben daar een trail gelopen dwars door de duinen. We hebben duinen in Nederland, maar ik moet zeggen, we zitten in Amerika, dus de duinen zijn ook behoorlijk groter (uitgestrekter en hoger) dan bij ons. Hoe kan het ook anders. Het was weer behoorlijk warm, rond 32 gr. C en natuurlijk weinig schaduw in de duinen.

We zijn daarna doorgereden naar een uitkijkpunt waar je inderdaad je ogen uitkijkt. Het is een opgang naar het strand. Maar ze kunnen het beter een downgang noemen. Het gaat steil naar beneden. Ongeveer een hoogteverschil van 150 meter. De meesten (de stoertjes onder ons) rennen met een rot vaart naar beneden om daar meteen het water in te rennen.  Maar dan moeten ze ook weer naar boven. Dan is de stoerheid helemaal verdwenen. De mensen klauteren op handen en voeten weer naar boven. Ze zijn echt helemaal kapot als ze boven zijn. Het is ook nog zo dat ze 3 passen vooruit en 2 achteruit gaan. Zo rul is het zand. Er was een vader die zijn zoontje op de rug had genomen. Wat een karwei om boven te komen. Maar het was wel heel leuk om vanaf boven naar te kijken. We zijn in het park een nachtje naar de camping gegaan.