Hoihoi allemaal, jaja, op de eerste foto zien jullie Clemens iets doen wat hij de hele vakantie nog niet gedaan heeft. Hij mocht van de campingbazin de hele dag soppen en poetsen voor 5 dollar. Hij heeft zich uitgeleefd en genoten.

Vandaag eerst Moab nog even ingelopen. Bij het benzinestation kwamen we  een heeeeele grote off the road vehicle tegen en even verderop een fiets en fietsje, groot verschil in vervoersmiddelen. Na de lunch zijn we via de scenic byway (Rt 128) weer richting Colorado gereden. Onderweg zouden we door het dorpje Cisco komen. Cisco is een ghost town geworden…. Bij binnenkomst van de State naar het Visitor Center en daar wezen ze ons op een Scenic Route, zijnde een weg door het Colorado National Monument. Een weg van 23 mijl langs een canyon. Het was mooi aangelegd met verschillende uitzichtpunten.

Wil en Dick: gezien het aantal OHV’s (Off-Highway Vehicle) dat in en rond Moab rondrijdt, moet het hier het ‘Mekka’ voor de OHV zijn….  

Gisterenmiddag (maandag) laat in Moab (Utah) aangekomen. De camping waar we wilden gaan staan, was helemaal vol. Maar we mochten 2 nachten voor $ 10 per nacht op een grasveldje staan. We kunnen gebruik maken van de douches, toiletten en internet. De derde nacht is er wel een “echte” plaats voor ons. Echt is met elektrisch, water en afvoer. En dat voor $ 17 per nacht. En dat is dan weer inclusief 50% korting (o.b.v. lidmaatschap van Passport America). Het is erg druk in Moab. We spraken  een echtpaar uit Canada van rond de 75 jaar. Die hadden afgelopen nacht in de auto geslapen. De betaalbare hotels en motels waren vol. Ze konden nog een kamer voor $ 200 krijgen. De man zei: “Dan slaap ik nog liever met mijn hoofd op het stuur”.

Vandaag zijn we Arches National Park in geweest. Een park bestaande uit redrocks canyons en die redrocks bestaan uit sandstone. Deze redrocks hebben door weers invloeden de meest grillige vormen gekregen, doordat de zachte delen er tussenuit spoelen. Het park ligt bovendien op een zoutbed dat medeverantwoordelijk is voor de vormen van bogen, spiralen en balancerende rotsblokken en meer. Dit zoutbed is 300 miljoen jaren geleden op het Colorado Plateau “neergelegd” toen de zee over deze regio kwam en uiteindelijk verdampt is. In een tijdsbestek van miljoenen jaren zijn resten van overstromingen, wind en oceanen die kwamen en gingen op deze zoutlaag samengedrukt  tot soms een hoogte van 1 mijl (= 1,6 km), de redrocks. Zout onder druk is onstabiel en het zoutbed, dat onder Arches ligt, kan het gewicht van de redrocks niet dragen, waardoor ….. zie foto’s. De Arch op het plateau (foto 2) wordt de Delicate Arch genoemd. Het is het beeldmerk van Utah. De Delicate Arch vind je bijvoorbeeld op alle Utah-autonummerplaten.

Gisteren (zondag) zijn we vanuit Bluff naar Natural Bridges National Park gereden. Daar zijn drie natural bridges, twee ervan konden we nauwelijks ontdekken, de derde was goed te zien. Daarna zijn we op aanraden van Yvon de Route 95 door Utah verder noordwaarts vervolgd. Yvon bedankt! Een prachtige Scenic Route. Een heerlijke en mooie weg om te rijden. Heel weinig verkeer en helemaal door de bergen met na iedere bocht een ander uitzicht. Soms is de weg dwars door de berg geboord. Bij Glen Canyon National Recreation Area, een uitloper van Lake Powell, hebben we op een camping overnacht. Er waren weinig mensen, maar we stonden toch met 7 camperaars en vanochtend verder. Weer rustig en afwisselend. Onderweg Goblin Valley State Park bezocht. Het is een soort van kabouterland. Het zijn formaties van sandstone. Het onderste gedeelte van de figuren zijn vrij poreus. Door vorst-sneeuw-regen en wind veranderen de figuren steeds. Als we er met Quinn doorheen zouden lopen, zou hij zeggen: “Op welke paddenstoel mag ik zitten?”

Vandaag (zaterdag) vroeg begonnen met de zonsopgang in Monument Valley. Altijd goed voor een paar leuke foto’s. Na het ontbijt zijn we vertrokken voor een hike om de linkerberg (door mij “de Pater” genoemd). Waarom weet ik niet. Maar toen ik de berg 5 jaar geleden voor het eerst zag, zag ik er een pater in. Na 2 uur lopen waren we weer bij de camper. Het was een mooie wandeling, maar wel zwaar. Na de koffie zijn we richting Bluff vertrokken, waar we met Yvon en Sil (ook Amerika-gangers en onze upper-chief) hadden afgesproken. Zij stonden op de fairground van Bluff. Er was daar een 5-daagse Pow-Wow bezig. Een feest van de indianen. We hebben ’s-middags eerst lekker zitten bijpraten, nadat we allebei een gerecht hadden klaargemaakt hebben we smakelijk zitten eten. Na het eten naar de rodeo gaan kijken en later naar het dansen van de Indianen. Leuk om eens een keer te zien. Bij deze Navajo-Indianen mochten we foto’s maken, wat lang niet altijd mag. Maar om paardrijdende cowboys en dansende indianen stil op de foto te krijgen, is met mijn toestel erg moeilijk. We hebben nog lekker “geborreld” nadien. Het was erg gezellig. De volgende ochtend praat je zo weer door. Tegen half twaalf hebben we elkaar goodbye gezegd en zijn weer ieder zijns weegs gegaan. Sil en Yvon naar het zuiden, wij naar het noorden. Wij vonden het erg leuk dat we elkaar toch konden ontmoeten op onze totaal verschillende routes door Amerika.

Vandaag weer een mooie scenic route gereden. We hebben eerst boodschappen gedaan en naar de laundry geweest. Kunnen we er weer een weekje tegen. Toen op pad naar de Four Corners. Een toeristische attractie: het 4 Staten punt, zijnde Utah-Arizona-New Mexico en Colorado. Via de Mexican Hat, een andere dan Clemens van de week op had, op weg naar Monument Valley. We hebben vandaag niet een bloemetje, maar een vogelbekkie. In Monument Valley aangekomen blijkt de camping, die we op internet vonden,  sinds april dicht. Maar we mogen voor 10 dollar op de parkeerplaats overnachten. Sunset bi j Monument Valley is altijd goed voor een paar leuke foto’s. We zijn bijna  4 maanden onderweg, maar hier komen we meer Nederlanders tegen dan de hele voorgaande periode.

Via een brede, maar afwisselende weg van Albuquerque naar Aztec (in NW van New Mexico) gereden. De trip was afwisselend vanwege het landschap en vanwege de diverse wolkenluchten. We hebben weer het bloemetje van de dag gevonden.

In Aztec het Aztec Ruins National Monument bezocht. Nadat we een video over de bevolking en leefwijze van de Ancestral Pueblo hebben gezien, zijn we door de ruïnes van een oud dorp gelopen. Het dorp moet uit meer dan 500 kamers hebben bestaan. Centraal in het dorp heeft een groter gebouw gestaan waarin ceremonies werden gehouden. Op de restanten die zijn aangetroffen is een reconstructie van dat gebouw gemaakt. Van het interieur is een foto bijgevoegd. Dit dorp moet rond 1100 na Christus zijn gebouwd. Evenals andere, dergelijke dorpen in de wijde omgeving is het onduidelijk waarom de bevolking rond 1300 uit deze omgeving is weggetrokken en waar ze heen  zijn gegaan. Mogelijke redenen zijn klimaatomstandigheden (bijv. te weinig voedsel door teveel of juist te weinig water), ziektes of verdreven door andere volkeren… Vroegere kolonisten dachten dat de ruïnes van Azteken waren en bedachten die plaatsnaam. De ruïnes hebben echter niets met de Azteken van doen.  

’s Avonds kwam er een donderbui aan de overkant voorbij. Het fototoestel nam niet de bliksem rechts van de bui maar de ontlading daarvan.

Er was eens een huisje met een schuurtje. Maar je ziet hier vaak dat het verlaten wordt, om wat voor reden ook, en dan vergaat het vanzelf.

Wij zijn vandaag (woensdag) met de bus downtown Albuquerque geweest. Niet zo’n hoge pet van op voor die tijd, maar het viel niet tegen. Downtown Albuquerque is opgedeeld in een aantal centrumdelen: Old Town, Downtown, Midtown en Nob Hill. We zijn in the Old Town uitgestapt. Er waren veel leuke winkeltjes rondom de plaza. In de winkeltjes natuurlijk weer veel kunst, waaronder dit keer ook betaalbare. We zijn nu dan ook met een klein tasje met spulletjes thuisgekomen. Clemens heeft er nog even aan gedacht om een mooie Mexicaanse hoed te kopen. Maar …. toch niet. Er werd live muziek op het pleintje gespeeld. Zo mooi, dat ik er tranen van in mijn ogen kreeg en een cd heb gekocht. We hebben op een bankje in het park onze lunch verorberd en zijn toen lopend naar Downtown gegaan. Daar kleurige pandjes en muurschilderingen. Deze weg is een gedeelte van de oude, nostalgische Route 66.

Hiep Hiep Hoera

Sven 17 jaar

Gefeliciteerd !!

Dikke knuffel van ons

Vandaag (maandag) weer met de bus naar downtown Santa Fe.  De eerste foto is van het Museum of Art en is een goed voorbeeld van een Adobe gebouw. Van daaruit naar de San Miguel Church gelopen. Die was gisteren gesloten. De oudste delen van deze kerk (steeds  behouden na iedere restauratie) zijn van 1610 en ze zeggen dat dit daarmee de oudste kerk is van Amerika. Na deze kerk bezichtigt te hebben zijn we naar het huidige State House gelopen. Dit New Mexico State House is een van de nieuwste van de USA (1966) en is helemaal rond gebouwd. We werden weer vriendelijk ontvangen door 2 dames. Zij vertelden dat we vrij waren om door het hele gebouw te lopen. Er was verder totaal geen beveiliging. Een van de dames vertelde dat er in dit gebouw voor $ 6.000.000 aan kunst hangt en staat. Ik vroeg of New Mexico zo rijk is. Ze werd een beetje boos en vertelde gelijk dat er geen cent van de belasting van de bevolking voor gebruikt wordt. De kunstenaar schenkt het of bedrijven kopen het en schenken het dan.  En als het eenmaal in het State House staat, gaat het nooit meer weg. Er hingen en stonden wel ontzettende mooie kunstwerken. De bizon bijvoorbeeld is gemaakt van onder meer linten van stof, gaas, kwasten, stoffers, krantenpapier en filmrolletjes. De ogen waren bolletjes katoen. Hij is een beetje te groot voor boven onze bank, maar anders…..  Verder hebben we rondgelopen door het stadje, waar veel kunstwinkels zijn. Heel mooi en heel duur.

Hoihoi allemaal, vandaag (zondag) in Santa Fe geweest, de hoofdstad van New Mexico. Met de bus. We konden een daypass kopen voor $ 1. De chauffeur zag aan onze gezichten dat we boven de 60 waren. En wij maar denken dat we er nog steeds jong uitzien. Er was een jaarlijks feestweekend, dat afgesloten werd met een Parade. We hebben eerst de kathedraal bezocht. In de Loretto Chapel staat een miraculeuze trap. Deze trap (uit 1870), die oorspronkelijk geen leuning had, maakt 2x een draai van 360 graden zonder tussenondersteuning. Hij is geheel van hout en houtverbindingen. Er is geen ander materiaal bij gebruikt. Dus ook geen spijkers etc.

Alles in Santa Fe is in Adobe stijl. In het begin van de vorige eeuw is verordonneerd dat alle nieuwbouw in het centrum van Santa Fe in Adobe-stijl moet worden gebouwd. Dit geeft een heel apart karakter aan de binnenstad. Ook daarbuiten is veel in Adobe.

 We kwamen een moeder met twee dochtertjes tegen in hun zondagse jurkjes. Ik mocht een foto maken. De optocht hebben we na 1,5 uur vaarwel gezegd. De optocht bestaat vaak uit jeugdgroepen van scholen, sportclubs, muziekbands. De politiek was ook ruimschoots aanwezig. In dit geval de Democraten, dus Obama. Er werd hier hard voor geklapt. Verder een marktje bezocht, alles is hier kunst en heel veel sieraden.

Op de Plaza was muziek met dansende en etende mensen. We hebben niet meegedanst, maar wel een lekkere muffin gegeten.

In Taos kleurde de ondergaande zon de hemel mooi rood aan de achterkant van de kar, terwijl er aan de voorkant een hele harde bui voorbij kwam, en het heel donker was.

Van Taos zijn we via de scenic route richting Santa Fe gereden. ’s Ochtends zat er nog erg veel vocht in de lucht van de regen van gisteren en vannacht. Het was bewolkt. Dat zijn ze hier niet gewend. Op de route kwamen langs de bedevaartsplaats Chimayo. In de 18^e eeuw is er door een aantal landarbeiders een groot houten kruis op een akker gevonden. Deze is  toen naar een stad verderop gebracht . Maar na enige tijd was het kruis daar verdwenen en vond men het op dezelfde akker terug. Toen werd op die plek een bidplaats gemaakt. Het verhaal ging dat er door het aanraken van de aarde ter plekke een aantal genezingen heeft plaatsgevonden. Sindsdien is het een bedevaartsoord geworden en is het enen na het andere kerkje ontstaan. In de week voor Pasen zijn er allerlei diensten die duizenden mensen trekken. Ze noemen het ook wel het ‘Lourdes van Amerika’.   Onderweg hadden we weer zo’n leuke lucht, links van ons de bewolking, rechts de blauwe lucht.

Bij een luxe casino, even voor Santa Fe, hebben we de camper geparkeerd. We konden daar  gratis “overnight parken”. En omdat we vandaag 40 jaar geleden verkering kregen (jaja), hebben we ons zelf maar eens  getrakteerd op een  uitgebreid buffet. Toen we wilden betalen, keken ze raar op , want iedereen betaald de eenheidsprijs bij de ingang van het buffet. Blijkbaar zijn wij er (onbewust) tussendoor geslopen. Het buffet kost in dit casino $20 pp. inclusief drinken, waarbij je $10 aan speeltegoed terugkrijgt. Die gok hebben we natuurlijk gewaagd. Voor Clemens duurde het spelletje slechts enkele minuten. Marion heeft uiteindelijk ruim $50,72 gewonnen. Dus een avondje gratis eten. Toch weer leuk.  Je kan dat geld dan wel  weer vergokken,  het geld komt niet uit eigen  je portemonnee. Maar het gevoel van winnen is leuker als je  met je bonnetjes naar de cashier gaat, en het laat uitbetalen.

Van Blanca naar Taos (New Mexico) gereden. In San Luis gestopt om de ‘kruisweg’ naar boven op de berg te lopen. Daar stond een leuk klein kerkje. Onderweg naar Taos kwamen we wilde paarden tegen, die langs de weg liepen te grazen. Op onze lunchplaats langs de weg vertelde een man dat de paarden net bij de kreek hadden gedronken en dat het wilde mustangs zijn.

Nabij Taos loopt de Rio Grande. Als je aankomt rijden is het landschap helemaal vlak. Tot je vlak voor de (platte)brug staat. Vanaf de brug zie je een klein stroompje lopen. Maar het indrukwekkende is dat dit stroompje zo’n 200m diep in de canyon ligt.

In Taos staat de San Francisco de Asis church. Deze adobe-kerk is opgebouwd uit een mengsel van leem en stro. Taos Pueblo is een reeds 1.000 jaren bestaande leefgemeenschap. De gebouwen staan op de Unesco-lijst van wereld erfgoederen.  In deze huizen is geen elektriciteit en geen stromend water. Men leeft er nog erg traditioneel. Een aantal van de huizen is nu een art & craft shop. Om de gemeenschap te laten meeprofiteren van het toerisme (veel kijkers, weinig kopers) wordt entree geheven ($10 pp+$6 per foto/filmtoestel).

’s Middags Taos zelf ingelopen. Vol met diverse soorten kunstwinkeltjes (en relatief weinig souvenirwinkels).  In de middag hebben we een behoorlijke regenbui gehad, in een plaats waar het zelden schijnt te regenen. Wel lekker verfrissend. Tegen de bergen zagen we nog een restant van een regenboog, die in feite tot de grond was ingezakt. Helaas lukte het niet dit horizontale kleurenlint op de foto te vangen. De temperatuur daalde gelijk  naar 16 graden, en dit overdag. Dit hebben we in deze vakantie overdag nog niet meegemaakt. Het “koudste”  is 25 gr.C geweest.

Vandaag naar The Great Sand Dunes National Park. Het is een mooie weg van ongeveer 20 mijlen vanaf de camping in Blanca. Er groeien veel prairie-zonnebloemen langs de weg, die het toch erg vrolijk maken. Ik vind het prachtige bloemen, die we ook in de vorige Staten veel  langs de wegen tegenkwamen. Eerst het Visitor Center bezocht. Daar liet de ranger een stukje “zand” zien. Op de plek waar ze dit gevonden hadden, was de bliksem ingeslagen, het zand gesmolten en weer afgekoeld en dan krijg je dit soort natuurwonderen.  Een trail gedaan, waar je weer leuke bloemetjes tegenkomt en verkoolde bomen van een oude bosbrand. The Sand Dunes zijn gigantisch groot. Het is niet druk, maar toch zijn er een aantal mensen die de Dunes tot boven aan toe bedwingen. Knap hoor. ik was de “platte” vlakte over en was al helemaal kapot. Je loopt door rul zand op 2500 mtr. hoogte in de zon. Clemens is nog een stuk verder gegaan. Bij het verlaten van het Park werden we “uitgezwaaid” door de fam. Hert. Weer terug op de camping een foto gemaakt van het uitzicht vanaf de camping op Blanca Peak (4.500 m), toen er zo een rode vrachtauto de foto inreed met een snelheid van zo’n 50 km per uur. Het lijkt of die geparkeerd staat, maar dat is echt niet zo. Ik vind het zelf een wonderlijke foto, dat je niet kunt zien dat hij rijdt.

Een noot voor Dick en Wil: een deel van dit park is alleen met een 4-wheel drive te doen. Jammer dat we die niet bij ons hadden. Maar misschien een idee voor jullie als je in deze buurt komt ….

Gisteren (maandag) zijn we uit Canon City via een scenic route naar Blanca gereden. Jaja zoek het allemaal maar eens in jullie atlas op. Het was een mooie weg langs de Rocky Mountains.Mooi weer, een blauwe lucht met mooie wolken. We kwamen langs de Beckwith Ranch. Uitleg hierover op foto 5. Geluncht in Westcliffe. Een dorpje met een aantal leuke winkeltjes. Weer iets gevonden voor de hobby van Lammie. Lammie, ik ben al helemaal klaar voor je verjaardag. Ja, je mag nog even nieuwsgierig blijven. Als je hier met eigenaren praat van de winkeltjes zijn ze in het zomerseizoen hier aan het werk, maar moeten ze in de winter toch een andere baan hebben. Je ziet op de foto’s hoe ruim alles is opgezet aan de voet van de Rocky Mountains, ruimte in overvloed. Je ziet de cowboys zo rijden, nu alleen met de auto. Zo gaat het elektrisch nog in heel veel delen van Amerika. Onderweg stond een hertje langs de kant van de weg. Het raakte niet in paniek toen wij stopten en liep rustig de weg over. Vlak voordat we in Blanca aankwamen, zagen we weer een aparte lucht. Wij konden heel goed de straling zien van de zon door de wolken. Maar een vreemd fenomeen was, dat die rechts onderin de hoek naar links afboog. Er zat een bui achter, want we stonden net toen het heel hard begon te waaien, een half uurtje, en toen was alles weer rustig. Vandaag staan we een dagje op een camping. En de was is weer klaar.

Vanochtend om 6.00 uur opgestaan om weer naar the Ballooning te gaan, om 7.00 uur zouden de ballonnen de lucht in gaan. Om half acht werd duidelijk gemaakt dat er teveel wind stond, waardoor het hele feest niet doorging. En het was om 6.30 uur al hartstikke druk.  Vandaar, eerst een ontbijtje gedaan en boodschappen en daarna naar Canon City gereden. Onderweg kwamen we weer een Veterans Memorial tegen. Daar zijn er zoveel van in Amerika. Amerikanen hebben ontzettend veel respect voor oorlogsveteranen. Dat bleek ook toen we dat optreden hadden van “Elvis Presley”(3 aug.). Hij vroeg of er veteranen in de zaal waren. Die waren er natuurlijk en dan gaat iedereen staan om voor ze te klappen. Doorgereden naar Canon City, ook wel de gevangenishoofdstad van Colorado genoemd. In 1876 heeft de stad gekozen voor de bouw van een Staatsgevangenis in plaats van een Staatsuniversiteit. Gevangenissen maken nog steeds een belangrijk deel uit van de regionale economie. Wij daar dus naar het Prison Museum. Je loopt meteen tegen de gaskamer aan. Deze gaskamer is gebruikt voor de laatste 8 executies in Colorado. De laatste gevangene die daar geëxecuteerd is op 2 juni 1967 is Louis Monge. Hij had zijn vrouw en 3 van zijn 10 kinderen gedood. Je wordt niet vrolijk in een voormalige gevangenis. Kleine cellen, wij zijn eens in het museum de Gevangenepoort in Den Haag geweest, daar zijn de cellen nog ruim. En daar zeiden we al van, als je hier toch in moet zitten. Daarna het stadje door, weer half leeg en in verband met Labor Day weekend ook de winkeltjes dicht. Wel weer een hoop kunstwerken langs de weg. En nog een muurschildering. Myrthe een foto van onze “huisdieren” voor jou. En een foto van onze sticker op de deur, met daarop de Staten waar we (in de afgelopen jaren) zijn geweest.

Vandaag begonnen met een gesprekje via skype met Myrthe,Sven en Jenny.  Altijd weer even leuk. Verder de ochtend lezend doorgebracht. Wij zijn ’s middags Colorado Springs in geweest. Een aardig centrum waar ivm Labor Day weekend ‘oud Hollandse spelletjes’ gedaan werden, o.m. touwtrekken en potato-sack run. Zo heette het echt. In het stadje veel kunstwerken. We hadden er weer mooi en warm weer bij.

’s Avonds naar de Ballooning. Er stonden ongeveer 30 ballonnen. Om 8 uur toen het donker was, draaiden ze na het aftellen allemaal op hetzelfde moment de gaskraan open. Leuk om naar te kijken en om aardige plaatjes te schieten.

Vandaag zijn wij weer opgestaan met de zon hoog aan de hemel en blauwe luchten. Het wordt vandaag 32 gr. C. Op de radio vinden ze dat een koelere dag, want morgen (zaterdag) wordt het weer 36 gr. C. Vandaag is onze bestemming The Garden of the Gods. Aan de voet van de Rocky Mountains. Het is een park met indrukwekkende zandsteenformaties. Vijf jaar geleden waren wij in april hier en hadden het park bijna voor ons zelf. Nu was het erg druk met wandelaars en klimmers. Het is een favoriet park voor bergbeklimmers. Hier kun je bijna alle categorieën goed oefenen.  Door middel van de foto’s kunnen jullie een beetje een beeld krijgen van het park. Wij hebben er weer erg van genoten.

Foto 2 zijn de Kissing Camels, omdat ze op 2 kussende kamelen lijkt.  Foto 4 zijn The Three Graces, foto 7 is The Balanced Rock, foto 9 is The Siamese Twin. Zo krijgen een heleboel  formaties namen in de loop van de tijd.

Nu de stalling is geregeld, hebben we nog ruim een maand te gaan voordat we naar Oklahoma gaan en daarna terug naar Nederland. We hebben Santa Fe (New Mexico) al een paar jaar op ons lijstje staan. Dus nu een goede gelegenheid om dit in te vullen.In Santa Fe bekijken we wel langs welke weg we weer naar Denver rijden.

Wij zitten in nu Colorado Springs. We zijn vandaag naar the Air Force Academy , het opleidingscentrum voor de Amerikaanse luchtmacht officieren, geweest. Vijf jaar geleden zijn we hier ook geweest. Wat wij niet vergeten waren, was de mooie Cadet Chapel. Hij valt erg op door zijn vorm.  Wij willen hem jullie ook laten zien. Het is een protestante kapel (lees kerk). Voor een kapel is hij wel erg groot. Onder de grote kerk zijn nog drie kleinere kerken gebouwd. In volgorde van de foto’s:  een voor katholieke cadetten, een voor joodse cadetten en een voor boeddhistische cadetten.

Het is een hele grote campus. Per jaar starten er ongeveer 1300 studenten, waarvan zo’n 1.000 de vierjarige opleiding afronden.  Het zijn voor 2/3 mannen en 1/3 vrouwen. Naast hard studeren en gedrild worden, wordt er ook veel aan sport en muziek gedaan.

Zondag zijn we in Denver aangekomen. De hoofdstad van Colorado.

Onderweg op de rest area kwam deze motorhome aangereden. Wij zijn er onderhand al aan gewend. In Nederland zie je dit soort dingen nog niet.

Maandag zijn we hele dag naar bedrijven geweest om te kijken waar we komende winter de kar kunnen stallen. Bij het ene bedrijf heb je gelijk een goed gevoel, bij een ander bedrijf denk je, daar zetten we de kar niet neer. Maar we denken een goede stalling gevonden te hebben. En we hebben een bedrijf gevonden die de auto helemaal kan nakijken. En als dit allemaal goed bevalt, kunnen we daar de komende jaren naar toe. Want onze bedoeling is, de komende jaren vanuit Denver onze reizen te gaan maken.

Vandaag (dinsdag) zijn we Denver in geweest met de bus. We hebben even getwijfeld, want het mooie en zeer warme weer 38 gr.C heeft ons weer opgezocht. De hele week blijft het zo warm. Maar de warmte is zeer droog , dan kan je het beter verdragen. Allereerst in Denver het State Capitol bezocht en daar een toer gedaan van 3 kwartier.  De rest van de middag rond gelopen. Het gezellige gedeelte van de stad is geconcentreerd rond een lange straat waar ook een gratis shuttle bus rijdt. Wat ons erg opviel, is dat er in Denver erg veel daklozen zijn.

Door West-Nebraska, op weg naar Denver (Colorado), zijn we via Scotts Bluff gereden. Het National Monument bestaat uit een rotspunt, dat voor de pioniers bij de trek naar het westen, rond 1850, een herkenningspunt was. Deze weg naar het westen is ook wel bekend als de Oregon Trail. Men had op dat punt 6 tot 8 weken vanaf de Mississippi over de (vlakke) Plains getrokken en men had dan ongeveer een derde van de reis er op zitten. Na dit punt wordt het heuvelachtiger en daarna komen de Rocky Mountains. De gids vertelde hoe belangrijk de voorbereiding is. Als je niet op het juiste moment in het seizoen start (meestal april) dan wordt het te heet in de Plains, zijn de rivieren niet te doorwaden, krijg je sneeuw in de bergen. Men liet de karren eerst trekken door paarden, maar in de Plains is onvoldoende voedsel voor paarden. Het gras is te hard. Met ossen en muilezels gaat het langzamer, maar die houden het langer vol en kunnen wel het gras van de Plains eten. Ook begon men de wagens vol te pakken, waardoor ze erg zwaar werden. De gids vertelde dat de nieuwe reizigers vaak de route vonden op basis van natuurlijke herkenningspunten als bergen en karresporen, maar ook door allerlei huisraad en andere spullen langs de weg, die ‘overboord’ waren gegooid om gewicht te besparen. Per dag werd 15 tot 20 km afgelegd en iedereen (ook de kinderen) liepen naast de kar, omdat erin onvoldoende plaats was. In circa 30 jaar zijn een half miljoen pioniers vertrokken voor de reis van ongeveer 3.000 km.

Er is een weg aangelegd om boven op de Bluff te komen om een beeld van de omgeving te krijgen. Men biedt ook een shuttlebus aan voor mensen die niet in een personenauto rijden (zoals wij). Op verzoek werden we naar boven gereden en op het afgesproken tijdstip stond onze ‘taxi’ weer klaar om ons weer naar beneden te rijden. Het was ons iets te warm om via de trail naar beneden te lopen.

De weg verder in de richting van Denver was wat eentonig. Veel grasland, af en toe wat mais en aardappelen, maar wel lekker rustig qua verkeer.