Door West-Nebraska, op weg naar Denver (Colorado), zijn we via Scotts Bluff gereden. Het National Monument bestaat uit een rotspunt, dat voor de pioniers bij de trek naar het westen, rond 1850, een herkenningspunt was. Deze weg naar het westen is ook wel bekend als de Oregon Trail. Men had op dat punt 6 tot 8 weken vanaf de Mississippi over de (vlakke) Plains getrokken en men had dan ongeveer een derde van de reis er op zitten. Na dit punt wordt het heuvelachtiger en daarna komen de Rocky Mountains. De gids vertelde hoe belangrijk de voorbereiding is. Als je niet op het juiste moment in het seizoen start (meestal april) dan wordt het te heet in de Plains, zijn de rivieren niet te doorwaden, krijg je sneeuw in de bergen. Men liet de karren eerst trekken door paarden, maar in de Plains is onvoldoende voedsel voor paarden. Het gras is te hard. Met ossen en muilezels gaat het langzamer, maar die houden het langer vol en kunnen wel het gras van de Plains eten. Ook begon men de wagens vol te pakken, waardoor ze erg zwaar werden. De gids vertelde dat de nieuwe reizigers vaak de route vonden op basis van natuurlijke herkenningspunten als bergen en karresporen, maar ook door allerlei huisraad en andere spullen langs de weg, die ‘overboord’ waren gegooid om gewicht te besparen. Per dag werd 15 tot 20 km afgelegd en iedereen (ook de kinderen) liepen naast de kar, omdat erin onvoldoende plaats was. In circa 30 jaar zijn een half miljoen pioniers vertrokken voor de reis van ongeveer 3.000 km.

Er is een weg aangelegd om boven op de Bluff te komen om een beeld van de omgeving te krijgen. Men biedt ook een shuttlebus aan voor mensen die niet in een personenauto rijden (zoals wij). Op verzoek werden we naar boven gereden en op het afgesproken tijdstip stond onze ‘taxi’ weer klaar om ons weer naar beneden te rijden. Het was ons iets te warm om via de trail naar beneden te lopen.

De weg verder in de richting van Denver was wat eentonig. Veel grasland, af en toe wat mais en aardappelen, maar wel lekker rustig qua verkeer.