Hoihoi allemaal.

De meesten van jullie weten al dat we weer gezond en wel in Nederland terug zijn. We hebben een zeer voorspoedige en snelle terugreis gehad. We waren zelfs 3 kwartier eerder op Schiphol dan gepland. Onze zoon Sjoerd wilde ons verwelkomen, maar doordat we zoveel te vroeg waren konden we hem van de trein halen. Even gezellig samen koffie gedronken. We waren om 10.45 uur weer thuis.

Om nog even terug te komen op de blog, we zijn blij dat we met de blog gestart zijn, en gezien jullie reacties zijn jullie er ook blij mee... Het is voor ons ook een document om nog geregeld door te kijken. Ik hoef dit jaar voor het eerst geen foto-album meer te maken.
We gaan er volgend jaar gewoon mee door.
Er liggen alweer plannen op de plank die komende winter verder uitgewerkt zullen worden. We zullen jullie op de hoogte houden.

Bedankt voor jullie belangstelling en alle mailtjes.

Hieronder nog een 20-tal  snapshots uit onze foto's.

Een heerlijke winter toegewenst en tot volgend jaar.

Clemens en Marion.

Hoihoi allemaal,

Gisteren na een luie dag op de camping (buiten de was en het ruimen) weer op pad. We wilden door een deel van de Catskills rijden en naar Woodstock. In de Catskills een wandeling naar een waterval gemaakt. Onderweg reden we langs een vrij ruwe rivier, waar veel bomen omver lagen en zelfs een brug was weggespoeld. Het waren de effecten van de orkaan Irene, die onder meer in de naast New York gelegen staat Vermont heel veel schade heeft aangericht.

Het Woodstock is, ja bekend van het Woodstock-festival in 1969. Wat wil nu het geval. Het Woodstock-festival is nooit in Woodstock geweest. Dit omdat de boer die daar zijn weiland beschikbaar had gesteld, zich heeft teruggetrokken op aandringen van dorpsbewoners. Uiteindelijk is het festival gehouden in Bethel, een uur rijden van Woodstock. De naam is gebleven omdat er met die naam al veel reclame voor het festival was gemaakt. Maar toch is het een gezellig plaatsje, met een paar leuke winkeltjes met souveniers met betrekking tot die flower power-tijd, muziek, kunst en spirituele dingen. En een paar bejaarde hippies.... Vorig jaar zijn we er ook geweest. En toen ook in Bethel, waar een museum is over het festival, de tijdgeest van toen, die muziek, politiek etc. Er is een monument bij het terrein waar het muziekfestijn zich toen heeft afgespeeld. Het museum is echt de moeite waard als Woodstock je iets zegt.

Vandaag naar West Point. Daar is de enige Amerikaanse militaire academie, al sinds 1787. De opleiding voor legerofficier duurt 4 jaar. We hadden ons ingeschreven voor een (bus)tour, want die zou ook de Cadet Chapel aandoen, waar hele mooie gebrandschilderde ramen zijn. Als de tour start is het eerste wat de gids vertelt: Sorry, maar de kapel is dicht in verband met 3 trouwpartijen vandaag. De tour ging over de campus en een keer een uitstap met wat uitleg over standbeelden in de verte. In de bus verdere uitleg over het leven van de cadetten. Daar hoef je niet jaloers op te zijn.

24 uur 7 dagen in de week in een strak stramien. Dan moet je wel heel graag officier willen worden.

Toch starten, nadat je door hoge overheidspersonen bent voorgedragen en na strenge selectie, ieder jaar 4000 cadetten de opleiding. Na de tour het museum bezocht. 's-Middags zijn we (na paspoortcontrole) op eigen gelegenheid het terrein opgelopen. Als eerste naar de kapel. Er was een trouwerij gaande, maar we mochten achter in de kerk kijken. Daarna een flinke wandeling gemaakt.

Er zijn standbeelden van vele bekende Amerikaanse generaals, zoals McArthur en Eisenhouwer. Er is ook een standbeeld van Generaal George Patton jr. Hij was in WOII verantwoordelijk voor het geallieerden-offensief na D-day vanuit Frankrijk en Belgie naar Duitsland. Hij is onder meer bekend vanwege het Ardennen-offensief (winter 1944-'45). Deze generaal Patton heeft als enige 5 jaar over de opleiding gedaan. Op vragen waarom hij er langer over heeft gedaan, antwoordde hij steevast dat hij de bibliotheek niet kon vinden. De werkelijke reden was dat hij dyslectisch was. Zijn standbeeld hebben ze bij de bibliotheek geplaatst, zodat hij nooit de weg meer hoefde te zoeken.

Hoihoi allemaal,

We wilden van Albany richting de Catskills, een natuurgebied zuidelijker van Albany. Aangezien de afstand niet zo groot was, hebben we Bets (onze Tomtom) ingesteld op de kortste weg. Je krijgt dan vaak de kleinere wegen. We werden van “Hwy.” nr... naar “Hwy” nr.... geleid. De Hwy's waren soms zo smal dat er geen middenstreep was. Het was een mooie route door de natuur met hier en daar een boerderij.

Plotseling keken we elkaar aan. Is dit een fata morgana of is het echt??? Het is echt! Langs een smalle weg (nabij South Cairo NY) een hele grote poort naar de Mahayana Boeddhistische tempel. De poort was dicht, maar er stond wel Welcome, dus naast de poort het pad op met de camper. We kwamen op een terrein met een tempel en een aantal andere gebouwen. Er stond een grote bus, waar een groep oudere dames mee gekomen was. Wij onze camper geparkeerd en naar de tempel gelopen, waar een meneer ons vertelde dat het vrij was om rond te lopen, foto's te maken en eventueel te mediteren. In 1971 is mrs. Ying hier begonnen met de bouw van een meditatiecentrum op Boeddhistische grondslag. Ze zijn nog steeds gebouwtjes aan het bijbouwen. Ook in de Chinatown van New York-city heeft deze dame een tempel gebouwd.

In deze tempel staan beelden waarvoor giften staan uitgestald, waaronder schalen met fruit. Een ander gebouw loop je binnen, waarin je vervolgens van alle kanten wordt aangekeken door 500 verschillende, een soort van boeddha-beelden, die er op de tribune zitten en jij het onderwerp van gesprek bent. Ja Harmien, echt een eldorado voor jou. In weer een ander gebouw staat een beeld van een meneer of mevrouw(?), die er voor zorgt dat als je in de hel terecht komt, hij/zij je helpt dat je in zeven stappen uiteindelijk de hemel bereikt. Hoe dat in z'n werk gaat, staat er niet bij. We hebben in Ski Lanka, Hong Kong en Japan, veel van dit soort tempels gezien, maar nooit aan zo'n boerenweggetje als in de State New York.

Vandaag op de camping gebleven, in een lekkere zon gezeten en om bij te komen van al het mediteren van gisteren.... en alvast de eerste voorbereidingen getroffen voor het vertrek naar Nederland. Over een kleine 2 weken is het alweer zover....

Woensdag een route gereden op de grens van de staat New York/Adirondack en Vermont. De scheiding wordt gevormd door Lake Champlain. Langs dit meer liggen verschillende forten uit de 18e eeuw. Eerst werd hier de (expansie-)hebzucht tussen de Engelsen en Fransen bevochten en later tussen de Engelsen en de Amerikanen. Deze forten deden in die tijden ook dienst als handelsposten. Van het ene fort zijn alleen de ruines over; van anderen zijn de forten herbouwd en worden 's-zomers allerlei voorstellingen gegeven.

Donderdag was de voorspelling van het weer wat minder. In de buurt is een kleine outlet. Daar is ook een Merrell-winkel. Dat komt goed uit, want daar moeten we een bezoekje aan brengen. Wat is het geval. Clemens had nieuwe sandalen nodig. Die hebben we bewust niet in Nederland gekocht, als je weet dat je in Amerika langs een outlet komt. Deze hebben we begin juni (een van de eerste dagen van onze vakantiereis) bezocht. Daar heeft Clemens Merrell-sandalen gekocht. Met 20%-korting toch nog $80. Vorige week bleken de hakken ervan behoorlijk afgesleten. Bij het zien van de sandalen bood de verkoopster direct aan dat we het geld terug konden krijgen, of een ander paar uitzoeken. Laat nu een vergelijkbaar model van $90 nu voor de helft zijn. Dat betekent dus nieuwe sandalen, $35 terug en een zomer kosteloos gelopen......Afwachten of we aan het eind van de komende zomer weer terug moeten naar de winkel.....

We staan momenteel een paar dagen op een bosrijke camping, omdat de weersverwachting wat minder is (regen) en de piek van de bladverkleuring komende week wordt verwacht. Dus even 'pas op de plaats, rust'. Dit zijn we niet zo gewend, want meestal rijden we telkens wel een stukje verder.

Vandaag, vrijdag toch redelijk weer en goed voor een wandeling door het bos. Op die route van zo'n 12 km hadden we toch weer een lekker zonnetje en zijn we weer leuke plekjes tegengekomen (zie foto's). Alleen jammer dat we niet buiten kunnen zitten. Dit vanwege de 'bugs' (muggen). Of The Weather Channel het voor morgen en overmorgen bij het rechte eind heeft, zullen we zien....Zij voorspellen namelijk voor het noordwesten van USA regen tot woensdag en temperaturen die dalend tot 7 gr.C. Toch wel lekker als je op de campingsite naast elektra, water en riool ook 'cable' op de camper kunt aansluiten. Dit hebben we deze reis nog niet gehad, dus we kunnen na 4 maanden reizen weer eens 75 zenders kijken......

Foto's: vuurtoren aan Lake Champlain, restanten van het fort, ook de kabouters gaan al in een appartementencomplex wonen, een aantal watervalletjes onderweg waarvan hier eentje.De waarschuwing op de boom, vooral, de bovenste zie je niet vaak, maar wel leuk. Deze brievenbus is waarschijnlijk van mensen met Nederlandse herkomst. Overal komen we dit jaar (houten) ADK-stoelen (Adirondack) tegen in verschillende kleuren. Ook in Oost-Canada. Ze zitten erg lekker. Als de ontwerper hierop patent heeft gekregen, dan is hij/zij wel 'binnen'. En een foto van Lake Paradox....

Hallo allemaal,

Op de tweede en derde dag in de Adirondack worden we beide dagen wakker met een lekker zonnetje op het dak. Het zijn weer een schitterende dagen geworden, 25 gr. en veel zon. Dus op tijd op pad en via scenic roads door een deel van de Adirondack gereden. Tijdens een van deze ritten hebben we onder meer Lake Placid aangedaan. Hier waren in 1932 en in 1980 de Olympische Winterspelen. We konden met een stoeltjeslift naar boven en dan nog eens 120 meter met een lift met uitzicht. Boven op de grote ski-schans aangekomen hebben we een fantastisch uitzicht over de mooie omgeving. Op hetzelfde complex waren jonge sporters aan het oefenen in freestyle schansspringen. Dit is van een wat lagere schans salto's en pirouettes maken. Bij dit oefenen landen de sporters in....het zwembad.

Onderweg kwamen we weer schitterende paddenstoelen tegen, waarvan 1 hierbij op foto. Ook de bloemetjes en bijtjes gaan het hele jaar door hier.

Watervallen zijn niet rijkelijk vertegenwoordigd, maar af en toe kom je er eentje onderweg tegen. De eerste waterval  kwamen we per surprise tegen en was erg mooi. Via een foldertje kwamen we ook langs de High Falls Gorge. Het plaatje op de folder zit er goed uit, maar als je er bent, is die waterval ook niet meer dan dat. De toegangsprijs is $11 (x2). Eigenlijk een afknapper als je de watervallen van Watkins Glen ($8 per auto) hebt gezien. Zie de foto's. De tweede is van de gorge.

Het verkeersbord met het golfkarretje waren we nog niet eerder tegengekomen. In de Adirondack zijn heel veel golfbanen.

Rond 1760 is het fort Stanwix gebouwd door de Engelsen. Kort daarna is het fort door de Amerikanen ingenomen en rond de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring (1776) versterkt om de noordwest grens van de natie (toen) te beveiligen. Dit fort wordt dan ook als een belangrijk monument in de geschiedenis van Amerika gezien.

Toen in de jaren 60 van de vorige eeuw de fabrieken uit het centrum van Rome vertrokken werd het plan uitgewerkt om een reconstructie te maken van het oude fort op de plek waar het toendertijd stond. Met de viering van de 200-jarige Onafhankelijkheid in het vooruitzicht was dit een extra stimulans.

Het fort geeft een goed beeld hoe men daar toen leefde. Dit werd nog eens versterkt door de enthousiaste vrijwilligers die er in gepaste kledij rondliepen en hun verhaal deden over de tijd en hun rol daarin.

Na zo'n 2 uur hebben we onze reis vervolgd in de richting van de Adirondack. Op weg hierna toe kwamen we de plaatsnamen als Holland Patent en Barneveld tegen. De Adirondack is een groot natuurgebied, zo groot als half Nederland. We verwachten daar een en ander te gaan zien van de verkleuringen van de bladeren in de herfst. Op onze route zijn we al iets in hoogte gestegen. Dat is dan ook al goed te zien aan de verkleuringen. We    zijn benieuwd wat ons de komende dagen brengt.

Hoihoi allemaal,

In Auburn de Willard Memorial Chapel bezocht. Het is een kapel van de Presbyterian Church. Het bijzondere is dat deze geheel is ontworpen door Tiffany, dus met veel Tiffany-glas in de ramen, luchters en wanddecoratie. Een van de wanddecoraties is een groot goudkleurig mozaik van stukjes glas. Het houten plafond is helaas erg donker. Kleine stukken zijn daarvan schoongemaakt, waar onderuit de tekeningen naar voren komen. In de 70-jaren zijn de wanden wit gemaakt, wie doet nou zoiets, onbegrijpelijk. En de orgelpijpen koper-bruin, waardoor de orginele versieringen niet meer te zien zijn. De dame, die ons ”rond tourde “, vertelde dat er voor enige restauratiewerkzaamheden geen geld was, dat de muren en orgelpijpen eigenlijk door vrijwilligers schoongemaakt zouden moeten worden, maar die waren er ook niet. Dus het blijft zo. De kapel wordt gebruikt voor bruiloften en orgelconcerten.

Doorgereden richting Rome. Onderweg kwamen we door het plaatsje Cleveland. Hier kwamen we weer een herdenkingsplaats tegen van de 11 september 2001. De nine-eleven wordt in heel veel plaatsen op verschillende manieren herdacht. In Cleveland in een soort van prieel, met aandacht voor de aanvallen op de Twin Towers, het Pentagon en het vliegtuig in Pennsylvania.

De verkleuring van de bladeren begint hier te komen.

Hoihoi allemaal,

Vandaag zijn we naar de Watkins Glen State Park geweest. Het was mooi weer, het zonnetje scheen. We zouden een gorge (kloof) ingaan, en we zouden 800 treden omhoog moeten. Dat leek mij erg veel, dus ik moest even nadenken. Maar we hebben een prachtige wandeling gehad. Het was rustig met bezoekers, dus we konden rustig lopen. Er kwamen op deze wandeling ook twee watervallen waar we achterlangs konden lopen. Het is echt zo'n gorge waar je constant foto's wilt maken, want iedere paar meter heb je andere plaatjes. Dan zie je pas wat water kan creeren.

We hebben genoten van deze dag.

Hoihoi allemaal,

Wij zijn vandaag bij Adriaan en Aggie (heerlijke Nederlandse namen he) geweest. Wij hebben genoten van een heerlijke lunch in een prachtig huis, met dito tuin. Een echt sprookjeshuis met een grote tuin met heel veel bloemen en grote bomen. Het huis zelf was een verzameling van alles wat in hun familie (grootouders-ouders) was gebruikt. Hele wanden vol met foto's. Het huis was heel vol maar heel gezellig, net als de mensen zelf.

Hoihoi allemaal,

Wij zijn deze zondag begonnen in de katholieke kerk St.Joseph. Wij hebben een Latijnse mis bijgewoond. Hoe dat zo, hoor ik heeeeeeel veeeeeel mensen denken. Nou het zit zo, wij waren in een Mall een hapje Japans aan het eten, toen een meneer ons aansprak, Do I hear a Dutch accent? Yes, that's right, zeiden we. Hij woont al sinds de jaren 50 in Amerika. Na even ging hij zijn vrouw er maar eens bijhalen. Het zijn Adriaan en Aggie. Ze zijn 81 en 70 jaar. Erg aardige mensen. Zij vertelden wat ze allemaal doen. Ze vangen mensen op die hulp nodig hebben bij van alles en nog wat. Maar waar ze mee begonnen zijn toen ze in deze plaats kwamen wonen, is dit katholieke kerkje weer bloeiend te maken. Ze hebben een koor, waar ze zelf ook in zingen, en ze zijn begonnen de Latijnse mis weer terug te laten keren. Aan ons de uitnodiging om zondag naar de kerk te komen. Nadien een koffietafel waar we ook van harte voor werden uitgenodigd. En de kerk zat vol. Na de mis werden we aan de priester en veel kerkgangers voorgesteld. Het was wel heel leuk allemaal. Na de kerk werden we uitgenodigd om morgen bij hen te komen lunchen. Dat gaan we dan maar doen.

De rest van deze zondag hebben we aan het water doorgebracht, mooi weer, blauwe lucht en 22 gr. Deze dag was weer een cadeautje, zoals we er al velen hebben mogen ontvangen.

Over de foto's: het kerkje, op de foto van het Ontario Lake kun je zien hoe mooi het weer is. De bomen hangen vol met appels, net de Betuwe hier. Als je zo'n rij brievenbussen op een rij hebt, weet je dat er een groot aantal mensen wonen, maar je ziet alleen de brievenbussen, de huizen zijn verstopt in de bossen. En natuurlijk, aan het water kom je altijd wel weer een tegen, de vuurtoren. En het mooie brandweermannetje doet mij altijd weer glimlachen.

Hoihoi allemaal,

In New York state kwamen we door de plaats Batavia. We keken elkaar aan.... hier moet iets Hollands aan ten grondslag liggen. Dus een wandeling door Mainstreet. En ja hoor, er is een museum in het Holland Land Office-gebouw. De geschiedenis hiervan is dat eind 1700 met financiering door 3 Nederlandse bankiers het westelijk deel van de huidige staat New York van de indianen is gekocht. De Holland Land Company werd opgericht, die vervolgens de grond in kleinere stukken verkocht. Alles geregeld vanuit het Holland Land Office. Het stadje dat zich langzamerhand vormde werd ter herinnering aan de financierders Batavia genoemd. Sinds eind 1800 (!) is dit gebouw een museum, dat een overzicht geeft over de ontwikkeling van het gebied en laat diverse handwerktuigen zien uit de 19e eeuw.

Op weg naar Batavia kwamen we deze schuur tegen. In Amerika gebeurt het vaak dat oude schuren of huizen vanzelf moeten vergaan. Deze is dus al een eind op weg.

Na Batavia zijn we naar het water gereden (Lake Ontario), waar we weer verschillende vissers tegenkwamen, waaronder deze meneer, trots op zijn vangst.

Een foto van een huis dat al een klein beetje begint met de versieringen van Halloween.

Een postbode-mevrouw op een “postfiets”. Deze wagentjes brengen de post rond met het stuur aan de rechterkant. Dan hoeven ze niet uit te stappen om de post in de brievenbus te doen.

In de stadjes onderweg kom je downtown, waar veel gebouwen leeg staan. Enkele winkels zijn nou gevuld met kunst. Maar het is vaak triest hoe uitgestorven het nu allemaal is, sinds de grote mall's (winkelcentra) buiten de steden zijn gesitueerd.

In het volgende dorp was volop feest, waaronder een band die allemaal Beatles liedjes speelde. Erg gezellig allemaal.