Een meerderheid van Britten moet 'm niet meer. Liefst zagen zij hem
vandaag nog vertrekken. Wat is er toch geworden van de fonkelende ster
die medio jaren 90 aan het politieke firmament verscheen ? Toen Blair
in 1997 Downingstreet 10 betrok, leek het alsof er voor
Groot-Brittannië een heel nieuw tijdperk aanbrak. Weg de onbezielde
hardheid van het Tory-regime, eindelijk kwam er een einde aan een lange
reeks van sex en andere schandalen. Tony glansde, zijn blad was wit.
Dezer dagen worstelt hij zich door de laatste hoofdstukken van zijn
politieke carrière, kapittels die hij schrijft in rood. Rood als het
Iraakse bloed dat aan zijn handen kleeft. Rood als de zitjes van het
Britse 'House of Lords' die, dat vermoedt althans het gerecht, voor
grof geld van de hand gaan bij Blairs partij 'Labour'. Van dat laatste
schandaal lig ik niet wakker, met geld is nu éénmaal alles te koop. Het
slijk der aarde glipt door spleten en kieren, zelfs tot in de cenakels
van de zogenaamde socialisten. De wereld zal er echt niet door vergaan.
Dat andere schandaal echter, Blairs perfide rol als puppy van een
oorlogszuchtig Amerikaans president, dat schandaal had de man al lang
zijn kop moeten kosten. Niet alleen omdat hij als tweederangsacteur
meespeelde in het propagandistisch theaterstuk dat aan de oorlog vooraf
ging. Ook omdat hij met zijn houding bijdroeg aan de tweespalt in
Europa, hij die ooit zo'n vurig pleitbezorger was van het Europees
project. Zou Bush het werkelijk aangedurfd hebben Irak binnen te vallen
als Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk zich daar in blok
tegen hadden verzet ? Misschien wel, misschien ook niet. We zullen het
nooit weten. Toen het wat heet werd onder Tony's pootjes, rende hij
jankend naar papa Bush toe. Zijn soldaatjes hebben het ondertussen
mogen ontgelden, 130 doden, talloos meer verminkten. Irak gaat ten
onder aan geweld, het land werd een kweekschool voor terroristen. Het
conflict dreigt zich in de toekomst te verbreiden naar het hele
Midden-Oosten. Wat een erfenis, wat een ontgoocheling, wat een
oorverdovend gebleir en o zo bitter weinig wol.
