 |
|
| 08-05-2010 |
 I want it all ! |
Ik wil met je vrijen.Hard, zacht, kort, lang, ondergaand, dominerend, teder, geil, beminnend, gebruikend, ik wil het met jou allemaal.
En lachend zong ze het lied dat door haar hoofd flitste en spoelde verder de aardbeien schoon.
Rode aardbeien in een zwart vergiet.
Ze roken zo heerlijk.
http://www.youtube.com/watch?v=gfLD-7bCtME
|
|
|
|
| 05-05-2010 |
| Slamelange |
Zondag is het hier feest.
Want Piet, mijn ene zus, mijn metekindje, mijn andere zus, Remi en Piets papa zijn jarig in de tijdsspanne van één maand.
Tel daarbij die dag vijf vrouwen op die 'moederke' zijn en dan kunnen we klinken op tien van de negentien genodigden.
Een echt feest dus.
En toen ik deze ochtend wakker werd had ik het licht gezien. Een italiaanse maaltijd zou het worden!
Dus deze namiddag twee kookboeken uit de kast genomen.
'Da's pas koken, Italiaans'. Met op de cover geschreven : 'met dit boek krijg je zin om te koken'. Als u het zegt.
En 'Jamie's Italië' van jamie Oliver.
Een keuze van hapjes, voorgerechtjes, soep, dessert; daar raak ik meestal makkelijk uit.
Een hoofdgerecht daarentegen is voor mij als notoire vegetariër stukken moeilijker.
Het is niet zo eenvoudig je een voorstelling te maken van 'coniglio marinato alla griglia' (geroosterd en gemarineerd konijn met tijm, rozemarijn, citroen, honing en pancetta) en meer bepaald of dit lekker zou zijn, als je nog nooit konijn en pancetta gegeten hebt.
En meestal is het de eerste beste carnivoor die me passeert die dan maar een keuze moet maken.
Piet deze keer.
Met de gepaste en nodige ernst lees ik een recept voor.
Bij één ingredient haper ik even.
'Slamelange'.
Slamelange ... wat zou dàt zijn?
Langzaam maar zeker valt mijn frank.
En nu maar hopen dat ik niet de enige ben die slamelange las in plaats van de vermoedelijk bedoelde sla-mélange.
Voor wie het interesseert : Kwartel met salie en citroen is het geworden.
En slamelange natuurlijk.
|
|
|
|
| 03-05-2010 |
| As the girl in pink on the milk-white horse |
http://www.youtube.com/watch?v=7A2GI69__ec
Deze link kreeg ik te zien via facebook.
En het draait en draait en draait maar rond in mijn hoofd.
Niet in het minst door de vreemde clip.
Een 'bovenstuk' van de mevrouw, ronddraaiend, 'niets'-doend, geen oogcontact met de camera. Toch wel opvallend te noemen in deze sprankelende flitsende tijden.
En daarnaast het repititieve van de melodie en tekst, door de clip extra in de verf gezet.
It thrills me.
|
|
|
|
| 02-05-2010 |
| 't Zijn al dezelfde! |
Deze namiddag was Remi uitgenodigd op een feest.
Tijdens het rijden naar stoppen we even aan het huis van een C., want hij en zijn twee zusjes zijn ook uitgenodigd.
In de auto vraagt C. aan Remi of zijn mama hem ook waarschuwingen gegeven heeft.
Remi weet niet wat C. precies bedoelt.
Ewel, geweetwel, beleefd zijn, dank u zeggen ...
Waarop Remi lachend aanvult : Ajaaaaa,... en rustig zijn, en niet heel de tijd eten en flink zijn! Want anders mag ik niet meer gaan.
Ah,... is dat bij jullie zo...? Bij mij moet ik dan in de hoek of recht naar mijn bed.
En ik zit lachend achter het stuur en denk : die mama's, 't zijn al dezelfde!
|
|
|
| 01-05-2010 |
| Fluitekruid |
Nooit is dat holle wegje zo mooi als in de eerste drie dagen van Mei.
Mijn ogen vochtig van zoveel schoonheid.
Het fluitekruid bloeit.
|
|
|
| 28-04-2010 |
| Boeken |
Boeken, ik en boeken.
En meer bepaald een boekenkast die nog maar net aangekocht al veel te klein is.
En dat is een probleem voor mij.
Ik hou namelijk van boeken die gesorteerd staan.
Ik vind het fijn dat als ik een boek wil, ik daar met vaste en zekere tred recht naartoe kan gaan.
En daarnaast hou ik niet van boeken die neerliggen, niet van dubbele rijen, niet van boeken die bovenop liggen.
Als dit de enige probleemstelling zou zijn dan valt daar glimlachend mee te leven, maar ik hou ruimhartig veel van boeken.
Weinig boeken kunnen me niet bekoren.
Zo stap ik dus nu met een boog rond de boekwinkel.
Tot ik hou van drie-, vier-, vijf-! dubbele rijen boeken.
|
|
|
|
|
| Hou me tegen voor de top |
|
Het hoogste punt
Er is een plaats vlak bij de top
waar ik met jou wil zijn. Niet om
het uitzicht of de vlaggen
of de klimmers die hun kop
volzuigen met zuurstof
maar om het uitstel van de laatste
stap. Er is geen plaats daar verderop,
er is een afdaling. Dus neem mijn hand,
ga met mij mee de zangberg op
en hou me tegen voor de top.
Adriaan Jaeggi (1963-2008)
uit: Het is hier altijd laat van licht (2008)
|
|
|
|
| 27-04-2010 |
| Geen pak op |
Er zijn zo van die dingen die aan je blijven hangen en waar je het gevoel hebt 'geen pak op te krijgen'.
Dingen waar je, ook na enig denkwerk, rondlezen, rondvragen, niet zomaar klaarheid in krijgt.
Ik zou het willen citeren, maar kan me begot (bijgod?) niet meer herinneren waar of in welke context ik het gelezen heb. Mijn eigen woorden zullen dus even moeten volstaan. Het artikel ging over alle relatiemogelijkheden naast monogamie.
Hetgene dat me zo bij blijft is het feit dat de auteur zei dat, ongeacht de relatievorm die je aanhangt, elk van ons steeds streeft naar één ding.
Een oergegeven, een basisverlangen.
De eerste zijn.
Niet persé de enige, maar wel de eerste.
De eerste in rij, de préférée, de voorkeur, de vrouw van zijn leven, de eerste viool, the love of his life.
Welke invloed dit gegeven heeft op en hoe het te rijmen valt met polyamory, concubinaat, minnaarschap, schuinmarcheerderij of hobbyvriendjes, daar krijg ik geen pak op.
http://www.youtube.com/watch?v=WoXSOH2fUY0
|
|
|
|
| 21-04-2010 |
| De zandbak |
Op deze mooie woensdagnamiddag sta ik aan het raam in de keuken en was mijn handen, kleverig door het schillen van fruit.
Ik zie een tuin, zo frisgroen als het enkel in de lente kan zijn.
In de verte, achter de serre, twee jongenskopkes die af en toe omhoog piepen boven de haag.
Hét succesnummer van onze tuin en garant voor uren speelplezier; een reuzetrampoline.
Links voor me zie ik de zandbak.
Een zandbak van zo'n meter diep die vrijwel leeg is. Want Remi heeft bijna al het zand eruit geschept.
De voorbereiding tot het omvormen van zandbak tot 'legerput'. Na navraag meen ik te begrijpen dat hij een put wilt, omringd door bergen zand en door een net overdekt waar vanalles inzit.
'Vanalles' blijkt zijn namaakgeweer, verrekijker, takken en bladeren te zijn.
Godzijdank dat dit achtjarig jongentje dit enkel kent vanuit boeken of film.
De zandbak dus. Die op dit moment even in bruikleen is aan twee kleine meisjes.
Ik sta aan het raam en was mijn handen en bedenk dat deze twee kleine meisjes geslaagd zijn in hetgene twee volwassenen zelf niet konden.
Door hun samenspelen moeten de ouders wel omgaan met elkaar.
Zij het summier, zij het voorzichtig en op afstand.
Maar één moet letterlijk een deur opendoen en een ander moet binnengaan.
Eén moet de deur weer opendoen om de ander buiten te laten en de ander moet weer buitengaan.
En aangezien 'dag' zeggen bij toekomen en weggaan flink geconditioneerd zit in elk van ons, worden minstens vier woorden uitgesproken ; 'dag', 'dag, 'dag' en 'dag'.
Maar gelukkig was het nu heel wat meer.
Desalniettemin hebben de twee kleine meisjes ons flink bij ons pietje te pakken.
|
|
|
|
| 20-04-2010 |
| Do not stand at my grave and weep |
|
Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.
I am in a thousand winds that blow,
I am the softly falling snow.
I am the gentle showers of rain,
I am the fields of ripening grain.
I am in the morning hush,
I am in the graceful rush
Of beautiful birds in circling flight,
I am the starshine of the night
I am in the flowers that bloom,
I am in a quiet room.
I am in the birds that sing,
I am in each lovely thing.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there. I do not die.
Toegeschreven aan Mary Elizabeth Frye (1905-2004)
|
|
|
| 08-04-2010 |
| Ons kot |
|
| |
