Een zomerdag. De zon trilde in mijn ogen.
Ik had een afspraak met mijn nieuw vriendinnetje en probeerde te vergeten, maar mijn been deed pijn en mijn hoofd zat vol akelige gedachten die ik maar niet van me af kon zetten.
Er kwamen wat mensen samen : jongemannen, vrouwen in jurken, net bloemen.
Ik zag je een eindje van hen vandaan staan, in een groene jurk. Je schaduw viel schuin op de weg. Je had zacht donker haar, grijze ogen en een trage blik. Er ging een deur in mij open.
Huis van herinneringen, Nicci Gerrard, blz 315
|
