Lucas is drie januari dertien geworden.
En op het kaartje dat ik toen van mijn mama kreeg stond geschreven wat een geluk dat hij had dat zijn wiegje bij ons stond.
Ik herinner me dat toen ik het las ik er wat om lachte. Wegens ouderwets en oubollig.
Ik meende toen nog dat 'ons' Piet en mezelf inhield.
Maar toen het leven en de blik wat ruimer werd heb ik vaak aan haar woorden terug gedacht.
En niet enkel als ik een foto zie van een jongentje onder het puin van Port-au-Prince of lees dat driejarige chinese meisjes alvast als bruid ontvoerd worden voor de vierentwintig miljoen chinese mannen die geen vrouw vinden.
Wat een ongelofelijk kado voor het leven om bij 'ons' geboren te worden !
|
