Zaterdag was het feest. Feest bij middelste zus en lief.
Want elkaars liefste zijn ze nog niet zo lang en na deze eerste jaren was het moment aangebroken om beide families aan elkaar voor te stellen.
Een stralende zon, lekker zomers eten en de sublieme locatie van hun huis in een bos in Zoersel zorgden ervoor dat de basis al goed zat.
Maar toen ik daar buiten zat en keek naar de donkergroene tafel met daarop borden in verschillende vormen, maten en kleuren en glazen allerlei. Toen ik keek naar de vlagjes, naar de bedjes in de tuin, de hangmat, het opblaasbaar zwembad in een huis waar geen kinderen wonen, het badmintonnet, ... en vooral wat elk van ons aan het doen was, toen schoot er toch door mijn hoofd dat wij een familie zijn met een hoek af.
Een ferme.
Zot zijn doet geen zeer.
Gelukkig maar.
|
