Vorige week vrijdag, de laatste schooldag voor Lucas, twee examens op één ochtend en een smsje om 09.45 : 'vakantie!!!'.
Ik ga op mijn handen zitten en slik de woorden 'Had je niet beter iets langer aan je examens gewerkt? Even herlezen?' in. Die woorden kunnen wel wachten tot deze namiddag.
Die avond komen vriendjes sinds kleutertijd langs en of ze mogen blijven slapen?
De tijd wordt gamend gevuld, elk op hun eigen laptop, een kamer bruisend van aankomend testosteron.
Ik steek mijn hoofd binnen even voor middernacht. Gaan jullie afsluiten jongens?
Nog even, nog heel even mama.
Als ik 's ochtends vroeg opsta zijn de heren al weer aan het gamen. De kledij nog aan, de bedden onbeslapen, de gezichten vrolijk en blij, twaalf blikjes energiedrank op de vensterbank. Twaalf. Binnengesmokkeld met de pijama en tandenborstel. Eén blikje het equivalent van vier koppen koffie.
Het is goed voor één keer heren. En : liever hier dan op café.
Maar lap me dat geen tweede keer. Don't you dare!
|
