Al altijd was ik fan van Meryl Streep, maar ontroerd was ik toen ik haar Julia zag vertolken in de film 'Julie and Julia'. Ontroerd en geraakt door het neerzetten van een passie die aanvoelde als de mijne.
Dit las ik vandaag en vatte samen wat ik de laatste jaren voelde. Life begins at fifty en het wordt steeds mooier en mooier en gemakkelijker.
'I no longer have patience for certain things,
not because Ive become arrogant, but simply because I reached a point in my life where I do not want to waste more time with what displeases me or hurts me.
I have no patience for cynicism, excessive criticism and demands of any nature. I lost the will to please those who do not like me, to love those who do not love me and to smile at those who do not want to smile at me.
I no longer spend a single minute on those who lie or want to manipulate. I decided not to coexist anymore with pretense, hypocrisy, dishonesty and cheap praise.
I do not tolerate selective erudition nor academic arrogance. I do not adjust either to popular gossiping. I hate conflict and comparisons. I believe in a world of opposites and thats why I avoid people with rigid and inflexible personalities.
In friendship I dislike the lack of loyalty and betrayal. I do not get along with those who do not know how to give a compliment or a word of encouragement. Exaggerations bore me and I have difficulty accepting those who do not like animals.
And on top of everything I have no patience for anyone who does not deserve my patience. - Meryl Streep
17 jaar geleden geboren. Een goedlachse jongedame die weet wat ze wil en wat niet en dat met haar blik onmiskenbaar duidelijk maakt. Met een groot hart voor mens en dier en uitgesproken interesse voor kledij en muziek waarvan dit lied tijdens deze vakantie dagelijks weerklinkt.
Helena, bon anniversaire, ma bien aimée! ♥️
https://youtu.be/7fxL-sxN7fo
Fietsen langs de Schelde en wegelkes om in Zevergem te baden in de geur van de bloeiende Vlierbes en daar niet weg te geraken.
'Genieten in veelvoud, in alle eenvoud' schreef een vriendin over het samenzijn in de natuur met haar lief en vatte daarmee alles samen wat ik niet kan verwoorden.
https://youtu.be/0E1bNmyPWww
In de week dat een mama van een kindje uit mijn klas uit het leven stapt, Lucas onverwacht eerder terug thuis komt, Remi twintig geworden is en hopelijk de laatste onderzoeken ondergaat, de volle maan als Bloemenmaan schijnt op de vele bloemen in de bermen langs de schelde, mama met mij wandelt langs de oostendse vaart, een vriend verjaart die eeuwig 67 blijft
brengt dit lied uit mijn kindertijd me steeds weer terug naar alle liefde die ik in me voel voor het leven.
https://youtu.be/RjEk0AMpI90
Ik mocht kiezen.
Ik wist het niet.
Ik koos de vrede.
De waarheid en de schoonheid,
ik liet ze gaan,
en ook de wijsheid en de weemoed -
zelfs de liefde
die zo verwonderd naar mij keek,
zwarte wolken dreven met haar mee.
Vrede, het was vrede.
En in de verste hoeken van mijn ziel
dansten wezens
waarvan ik zelfs nog nooit had gehoord!
En in de hemel hing een andere zon.
Een wandeling langs bloeiende bermen, Fluitekruid en Meidoorn. 't Is toch erg, zegt mijn mama, de vrouwen vroeger konden in bed nooit genieten. Ofwel waren ze bang om zwanger te worden van het zoveelste kind ofwel waren ze bang omdat ze niet deden wat de kerk hen zei. De kerk heeft toch veel slecht gedaan. Vrouwen waren ofwel een heilige ofwel een hoer en iets anders bestond er niet.
En ik moet denken aan de vrouwen die ik ken en hun issues en moet al zoeken naar een die tevreden is met sexualiteit in haar leven. Wegens ofwel onbestaand ofwel het verplichte nummertje op zondagochtend ofwel het niet kennen en bijgevolg niet uitspreken van hun eigen verlangens ofwel verwijten die naar de partner gaan wegens de onverenigbaarheid tussen verlangens die wel uitgesproken worden versus ego's die enkel hun eigen tekortschieten horen.
Sex. Eén van de dingen waar het meest wordt over gesproken, gestoefd, gegniffeld en tegelijkertijd het minst wordt over gesproken, het minst au serieux genomen wordt en het minst een plaats in de agenda krijgt.
Het eten in de oven, blote voeten en dit liedje luid: https://youtu.be/6ge53QaDpKQ
I'm a bitch
I'm a lover
I'm a child
I'm a mother
I'm a sinner
I'm a saint
And I do not feel ashamed!
Gsm beneden, regendruppels op het platte dak, de geur van dennehout en de warmte van de sauna, een boek dat ik moeilijk aan de kant kan leggen en de douchegel van Weleda die schuimende melk wordt eens in contact met natte huid. Sensualiteit; teder, nietsontziend en vooral: ten volle.
Waar gisteren de meidoorn me voortdurend deed stoppen en lokte om dichterbij te gaan ruiken komt vandaag deze tekst op mijn pad.
Ahawa, huis voor levensverdieping, sjamanisme-druïdisme :
Meidoorn, het Hart tussen de uitersten
Huath, de Meidoorn, vertelt over de kracht en de dans van uitersten.. over hoe door verscheidenheid de éénheid zichzelf leert kennen.
In de kracht van Meidoorn wordt de ene pool uitgedaagd door de andere pool om in eigen waarheid te gaan staan.. de uitdaging van uitersten door elkaar en ten opzichte van elkaar.
Wanneer het ene ten volle dat ene is, kan het het andere ten volle betreden, als het andere ten volle het andere is.
Vrouw noodzaakt de man om Man te zijn. Man noodzaakt de vrouw om Vrouw te zijn.
Omdat Meidoorn de uitersten uitdaagt om in relatie tot elkaar zichzelf te zijn, is ze tevens een boom van Balans waar de uitersten in Evenwicht vertoeven..
De Ouden kennen in ons lichaam een plaats die eveneens de Balans vertegenwoordigt: dit is het Hart.
Men kent drie primaire Schalen in het lichaam: de Schedel, het Bekken en het Hart. Het Hart dat tussen beide andere Schalen vertoeft, houdt het Evenwicht. Men zegt dan ook dat dit de reden is dat de Meidoorn als plant de medicinale eigenschappen bezit als ondersteuning voor het hart.
Het horizontale lichtgroen van de eerste beukenblaadjes geaccentueerd door de verticale gladde grijze stammen. Als de blaadjes nog doorzichtig zijn en de grond lila kleurt. Dan wordt ze teruggeworpen naar die dag. De dag waarop lichtgroen en grijs en lila en intens geluk samenkwamen.
De nieuwe maan vanavond, het elke keer reikhalzend uitkijken naar de interpretatie van Fran Tielemans en het boek 'Leven met de maan' dat ik vorige week onverwacht kado kreeg. Over hoe de maancycli werken en hoe je de energie van de maan in jouw leven kunt inzetten.
'Kom, zij die willen komen. Ga, zij die willen gaan. Blijf, zij die willen blijven' zegt Tom Waes op bezoek bij een druïde op de achtergrond. Benieuwd of dit boek en zijn inhoud iets is dat ik gewoon informatief zal lezen of werkelijk zelf toepassen. Wordt vervolgd. 'The moon she is waning, waxing and waning. The moon she is waning, for us to be free. Sister Moon, watch over me, your child I will always be. Sister moon, watch over me, untill we are free.'
Een of andere hoek
De wereld was één huis, wat straten en de buren. De dagen
gingen traag. Je telde af. Kruiste wensen in de folders aan
alsof je invloed had. Wie de koek krijgt, wie de gard.
Soms zocht je naar een hint, naar pakjes in de voorraadkast.
Je trof er nooit iets aan. Je moeder maakte
chocolademelk uit lege dozen.
Je grote broer gebruikte woorden die niet mochten, noemde dat
gedichten. Er liep een spoor van plakband door het huis.
Briefjes met verboden hier te komen.
Je zag je moeder, in de keuken, rekeningen tellen. Huur, gas.
Te kleine winterjas, broek met lapjes. Een chocolade Piet,
afgeprijsd, omdat ie al gebroken was.
Straks, dacht je, staat de rijkdom op ons dak. Een vriend
waarin je bleef geloven. Een sterk verhaal dat zelfs
je grote broer niet had verpest.
De geur van jute. Alles begon. De maan scheen ook bij jullie
door de bomen, net zo groot als bij de rest.
Je zong zo hard je kon.
Ester Naomi Perquin (1980),
2 december 2017
Rust. Rust in de onrust en angst die zo sterk naar voor komt in de maatschappij nu. De natuur, de mensen die belangrijk zijn voor me, de boeken van Christina von Dreien en deze muziek. Rust rond me, in me.
https://youtu.be/VrX9XA_dtEw
Een honderdtal meter achter onze tuin is er een bosje. Rond zonsondergang komen de eerste kauwen aangevlogen. Per twee, per drie, hier en daar een enkeling. Om een half uur later uit te monden in honderden kauwen die er een waar en luidruchtig schouwspel van maken. Het bosje, ondergaande zon, honderden kauwen en een zetel vanachter in de tuin. Geluk is soms zo eenvoudig dat we erover kijken.
Hoe covid-19 eens niet de eerste plaats innam, maar wel de presidentsverkiezingen in de USA. Opstaan en slapen gaan met de eerste en laatste blik op de nieuwsberichten. Waar tergend traag de boodschap gevormd werd dat Donald Trump mag beschikken. Eindelijk. Dat is één. Het tweede zal misschien een nog hardere dobber worden; het weer samenbrengen waar vier jaar lang verdeeldheid gezaaid is. Ook vier jaar lang heeft een vriend op Facebook elke dag een tekening of schilderij gemaakt, van de inauguratie van Trump tot en het beëindigen van zijn ambt, als stil en krachtig protest. 'We gaan op berejacht. We gaan een hele grote vangen. Wat een prachtige dag. Wij zijn NIET bang!'
Als Lucas thuis is heeft hij de gewoonte om muziek aan te zetten als hij een douche neemt. Waarbij de volumeknop niet anders kan dan een flinke 'draai' krijgen, aangezien hij anders niets hoort. Meerdere keren verbaasde hij me met zijn muziek. Ofwel omdat het voor mij een nieuwe liefde was of omdat ik de muziek kende uit mijn jeugdjaren. Zo passeerde onder andere Simon and Garfunkel, Deep Purple en Dire Straits de revue.
Welke muziek Remi beluistert weet ik niet. Ik weet wel dat oortjes of koptelefoon hem quasi overal vergezellen.
Helena daarentegen strooit zingend en dansend haar muziek rond en deelt graag haar ontdekkingen die blijkbaar vaak via Tiktok op haar pad komen. Zo ook in de auto gisteren.
Eeuwen geleden, nog altijd even smooth en nog altijd even recht naar mijn buik.
'I see the chrystal raindrops fall and the beauty of it all when the sun comes shining trough.'
https://youtu.be/Uw5OLnN7UvM
Mijn zus die vertelt over haar eerste keer skieën twee jaar na een zware beenbreuk door het vallen tijdens een slalomtraining. Hoe het leek alsof ze er nooit tussenuit geweest was. Hoe haar lichaam zich precies herinnerde hoe het moest en hoe het voelde. Hoe ik zo een paar handelingen en het gevoel dat ik erbij had kan oproepen dat blijkbaar in het geheugen van mijn lichaam zit en het boek op mijn nachtkastje. Heerlijk vind ik het : boeken naast mijn bed die me roepen waardoor ik verlang naar boven te gaan. 'Het sprekende hart' van Louise Hay deze keer. Hier een bespreking, gevonden op het worldwideweb.
Het celgeheugen van je hart: aangestuurd door oude opgeslagen herinneringen:
Dat hart van je: er is steeds meer over te lezen en te vinden. Je kunt geen tijdschrift meer openslaan of er staat wel een artikel in over het hart. Er wordt geschreven over de kracht van het hart en hoe mooi de wereld kan zijn als je in verbinding bent met je hart. Wat echter maar weinig mensen goed beseffen, is dat ons hart ook hersencellen bevat en ook een celgeheugen heeft. Vandaar dat het soms best een uitdaging kan zijn om in contact te komen met je hart. Dat betekent namelijk ook dat je je weer bewust gaat worden van alle herinneringen en beschermlaagjes die je onbewust hebt aangebracht of geparkeerd.
Donorhart
Wellicht dat je er wel eens van gehoord hebt. De verhalen van mensen met een donorhart, die ineens compleet andere behoeftes en gevoelens gaan ervaren na de operatie. Van een vrouw die ineens enorm trek kreeg in bier en bitterballen, terwijl ze hier voorheen nooit zin in had. Na navraag, bleek ze het hart te hebben gekregen van een man die in zijn vrije tijd graag een biertje dronk en bitterballen deelde met zijn vrienden in het café.
Ook Pearsall beschrijft in zijn boek Het geheugen van het hart meerdere van dit soort ervaringen. Een voorbeeld van zon ervaring vindt plaats wanneer een 8-jarig joods jongetje komt om bij een auto-ongeluk. Zijn dood betekent de redding voor een 3-jarig Arabisch meisje met een ernstige hartafwijking. Wanneer het meisje ontwaakt uit de narcose, vraagt zij haar moeder om een joods snoepje waarvan zij de naam niet kon kennen
En zo zijn er honderden ervaringen die gedeeld worden over de persoonlijke overdragingen na donoroperaties. Een prachtig gegeven, maar het laat ook zien dat ons hart bepaalde herinneringen opslaat en zelfs herkent als eigen. Hoe zit dat dan precies?
Celgeheugen
Naast de fysieke celopbouw heeft het hart ook een energetische functie. Dat wil zeggen: je hart heeft een bepaalde uitstraling. Die uitstraling noemen we ook wel eens een elektromagnetisch veld. Dit komt doordat er informatie uit die uitstraling kan worden opgevangen. Dit is ook het veld waar helder waarnemende personen hun informatie vandaan kunnen halen.
Dat informatieveld van je hart bevat alle ervaringen en persoonlijke gevoelens die voor jou als persoon heel gewoon zijn. Het hart slaat die ladingen van gevoelens allemaal op. Degenen uit je jeugd, maar ook je hedendaagse ervaringen. Je kunt je dat voorstellen als een hart met daaromheen allemaal onzichtbare laagjes. Ze zijn misschien niet per se zichtbaar, maar zeker wel heel voelbaar. Daar hoef je niet helder voelend voor te zijn. Iedereen kan waarnemen dat de ene persoon een veel luchtigere uitstraling heeft als een andere persoon. Dat heeft ook zo zijn weerslag op hoe jij je voelt en gedraagt bij iemand anders.
Gevoelsoverdracht
Jouw lichaam reageert namelijk ook op de uitstraling van een andere persoon. Omdat jouw lichaam een elektromagnetisch veld heeft, ben je door andere trillingen, gevoelens of uitstralingen beïnvloedbaar. Jouw lichaam heeft de neiging om mee te gaan bewegen met de uitstraling van jouw omgeving. In dit geval is dit een andere persoon om je heen. Het kan echter ook komen door bepaalde muziek of bepaald voedsel. Alles heeft zijn eigen informatieveld en beïnvloedt daarmee jouw informatieveld.
De Japanse wetenschapper Dr. Emoto bewees dit ook al. Hij heeft fotos gemaakt van het effect dat menselijke emoties, maar zelfs ook intenties, hebben op waterkristallen. Prachtige en duidelijke fotos van ijskristallen laten zien dat wij de hele dag door onze omgeving en materie beïnvloeden met onze uitstraling.
Sommige mensen voelen dit heel bewust. Andere mensen reageren er vooral onbewust op. Maar dat er een reactie ontstaat, is heel zichtbaar. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar kinderen of dieren. Zij zijn nog heel puur in hun reactie en vinden de speelse mensen vele malen interessanter dan mensen die vooral in hun hoofd zitten. Doordat ze daar niet zo veel bij voelen. Heel veel kinderen willen een persoon die niet lekker in zijn vel zit, van nature ook liever geen handje geven.
Je hart als generator
Je hart functioneert eigenlijk als een soort van versterker. Dat weet waarschijnlijk iedereen wel. Iemand die vanuit een passie spreekt, maakt veel meer indruk op je dan iemand die droge informatie met je deelt. Dat doet je letterlijk minder, doordat droge informatie alleen in het brein verwerkt wordt. Iemand die zijn/haar passie deelt, deelt echter naast informatie ook een gevoel. Hierdoor wordt jouw lichaam vele malen intensiever beïnvloed. Onderzoeken geven aan dat het verschil tussen een signaal van je hersenen of een signaal van je hart heel groot is. Een signaal van je hart heeft een 100x sterker elektrisch effect op je zenuwstelsel en een wel, houd je vast, 5000x sterker magnetisch effect op je lichaam en je omgeving. Jouw uitstraling bestaat uit dat elektromagnetische veld en laat dat nu net 5000x sterker worden beïnvloed door je hart dan door je hersenen.
Gregg Braden geeft daarnaast aan dat er zich ongeveer 40.000 gespecialiseerde hersencellen in je hart bevinden. Deze zijn zo geconcentreerd dat we die ook wel de kleine hersenen noemen. Deze hersencellen kunnen onthouden en communiceren met ons, onafhankelijk van de hersencellen in ons brein. Ze communiceren op een andere en subtielere manier met ons.
Maar wij zijn zo geconditioneerd om de wereld waar te nemen via onze hersenen, dat we de intelligentie van ons hart niet altijd serieus nemen.
Je hart als grote aanstuurder
Wat dat betreft werkt ons hart, naast als een enorm krachtige pomp voor ons bloedvatenstelsel, ook nog eens als een soort usb stick. Het slaat namelijk alle persoonlijke gegevens op die voor jou als persoon belangrijk zijn geweest. Maar met die opgeslagen informatie stuurt hij onbewust jouw uitstraling aan.
Dat begint al vanaf het moment dat je je eerste hartcellen aanmaakt in de buik van je moeder. Het gevoel dat je moeder tijdens haar zwangerschap heeft ervaren, zijn de eerste signalen en daarmee de eerste informatie die jouw hartcellen hebben mogen verwerken.
Je hart bevrijden en je usb stick opschonen
Hoe doe je dat nu zelf: je hart weer terugbrengen naar zijn oorspronkelijke vibratie? Naar een blanco informatieveld, zodat je niet steeds wordt aangestuurd door oude opgeslagen ervaringen.
Dat doe je door je hart consequent met een intensief gewenst gevoel in aanraking te brengen. Het gevoel en het bewustzijn dat je hart weer helemaal terug mag keren in zijn oorspronkelijke vrijheid, zonder oude informatie van je ouders en zonder oude opgeslagen informatie van je ervaringen. Des te vaker je je richt op het verlichte gevoel van totale vrijheid, zonder oude structuren, des te beter je hart dit gevoel gaat leren kennen. En het mooie daarvan is, dat het hart zijn oorspronkelijke ongeladenheid heel graag weer terug wilt. Het is een hele natuurlijke, haast kinderlijke toestand.
Vandaar dat het hart soms zijn oude laagjes weer omhoog brengt om ze aan je te laten zien. Zodat jij de beslissing kunt maken, wil ik deze informatie bij me blijven dragen, of is het tijd om deze oude aansturing los te laten? Jij mag in ieder moment kiezen hoe je jouw leven wilt aansturen. Jij kunt jouw aansturing bepalen, mits je bereid bent om de subtiele taal van je hart te gaan leren kennen en te gaan leren spreken.
'Weet je wat ik graag zou hebben? Een schedel.'
'Een schedel als van : een doodskop?'
'Ja, ik zou dat graag hebben. Ik zie dat als meditatie. De vergankelijkheid, vanitas. Ik kijk daar graag naar.'
'Maar moeke, ik denk dat je dat zelf niet eens kan aankopen, dat dat verboden is.'
'Aja, natuurlijk. Maar moest ik een vinden op een kerkhof; ik nam hem mee.'
Een vrijdagnamiddag wandelen met mama op het strand aan De Haan, een stralende zon, de bistro's gesloten, een schedel en de gedachte: 'Je kent nooit iemand te volle.'
In de tuin ga ik rond en kijk naar de prachtige halve maan en naar het onvatbaar mysterie dat het heelal is, het universum, de hemel en vraag me af waar mijn papa is. Waar je ook bent papa; gelukkige verjaardag, ik zie je graag, ik mis je.
Zeven maal om de aarde te gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zeven maal, om die ene te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde te gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die ene doen keren.
Zeven maal over de zeeën te gaan
zeven maal om met zijn tweeën te staan.
Ida Gerhardt
Het horizontale lichtgroen van de eerste beukenblaadjes geaccentueerd door de verticale gladde grijze stammen. Als de blaadjes nog doorzichtig zijn en de grond lila kleurt. Dan wordt ze teruggeworpen naar die dag. De dag waarop lichtgroen en grijs en lila en intens geluk samenkwamen.
