Mama heeft een operatie achter de rug. Op zich niet fijn en een moeilijke operatie, maar alles is goed verlopen en de biopsie wijst enkel goedaardig aan. Gisteren mocht ze naar huis en dat was weer even diep kunnen ademhalen. Want een zevenenzeventig jarige en dementerende papa die enkel thuis wil zijn is niet bepaald bevorderlijk voor een goede gemoedsrust.
Of zoals mama pragmatisch zei : ik heb gevraagd aan mijn beschermengelen om voor papa te zorgen, en ook aan de zijne. En als er dan nog iets gebeurt dan is het teken dat het zo moet zijn'.
Oftewel : What will be, will be.
Dinsdag wordt Piets papa geopereerd en beginnen we van vooraf aan opnieuw. Piets mama wil ook het allerliefst thuisblijven.
Al zal het hier, door een langere revalidatieperiode, onze organisatie nog iets meer op de proef stellen.


http://www.youtube.com/watch?v=MXQTWCTc0aI