Aan het werken voor school en mijn blik op de kast voor me die me terug brengt naar mijn papa. Zijn zware vingers de verf ervan schrapend met een stukje glas, een druppel bloed en hier en daar een vloek. De lichtblauwe verf die hij aan de binnenkant aanbracht is nog steeds dezelfde en is de achtergrond voor een deel van mezelf : keramiek die ik verkoop, drie foto's van mijn kinderen toen ze klein waren, foto's van mensen die heengegaan zijn en waarbij ik glimlach als ik aan hen denk en wat kaartjes. Waaronder een verjaardagskaart van mijn mama aan mij vorige maand. Aan de voorkant drie kittens geschilderd vroeg in de vorige eeuw, aan de achterkant woorden van Kris Gelaude:

Tel niet de jaren.

Tel de sterren.

De uren van vervulling.

De stappen naast de jouwe.

De ochtenden vol schoonheid.

De tekenen van vriendschap.

De ogenblikken van verwondering.

De redenen tot dankbaarheid.

De ontelbare namen voor geluk.