Het Zielezingen gisteren en de opmerking dat het altijd gaat over groeien, groeikans en dat we misschien beter zouden ontgroeien.
Minderen versus meerderen.
Niet alleen op gebied van consumptie dus.
Terug naar ons begin, naar wie we zijn, naar ons levensdoel.
Zoals de vlinders die vanaf de grens van mexico 5000 km vliegen om samen te komen in noord-amerika met miljoenen soortgenoten.
En hoe ze steeds bij hun doel aan komen.
In 3 generaties vliegen ze heen, in 2 generaties terug.
Iedere volgende generatie heeft dit doel reeds in zijn lichaam meegekregen. En de vraag of dit misschien ook bij ons zo is dat er een doel opgeslagen in ons lichaam, een levensopgave?
In een artikel daarover 'De berg van de geest' uit pentagram lectorium rosicrucianum staat :
Deze opgave; zijn weg terug te vinden naar zijn geestelijke oorsprong, is eerst onbewust.
In de alchemie noemen we dit de nigredo-fase, de duistere toestand in de mens die het op hem schijnende licht niet waarneemt.
Wij identificeren ons veel te veel met onze gevoelens en onze gedachtes, ons denken.
Naarmate we door onze ervaringen merken dat we uit onszelf niet verder komen, gaan we op zoek naar alternatieven.
Het vierkant, circel en driehoek als symbool vinden wij zowel bij de alchemisten als bij de rozenkruisers terug.
De vierhoek : als teken voor de vier elementen, als een symbool voor de aarde, waar de zoektocht begint.
De cirkel : als teken voor de microkosmos, een sterrenhemel.
De driehoek : als teken voor het noodzakelijke proces.
En wat een verrassing was het dat ik tijdens de Gentse Feesten een kettinkje tegenkwam met deze symbolen.
Waar ik naar gelang mijn nood/mood kan kiezen welk symbool ik draag of niet.
Waar ik naar gelang mijn nood/mood kan kiezen tussen zilver-, goud- of bronskleurig.
Waarbij ik mezelf toespreek dat het Leven vast en zeker niet zal vallen over mijn aardse invulling. Alle wegen leiden naar Rome enzovoort.
|
