28.09.2009, drieeneenhalf jaar geleden kwam ik hier voor het eerst.
Zoekend naar een weg om de onmacht in mijn buik rond het ziek zijn van Zita en de confrontatie met de kwetsbaarheid rond mijn eigen kinderen van me af te kunnen schrijven.
Tien kleine meisjes stonden deze ochtend vooraan in de kerk.
En elk van hen ken ik van dag één in de peuterklas. Sommigen van hen al van toen ze slechts nog maar een kinderwens van hun mama en papa waren.
Zo ontzettend mooi waren die tien kleine meisjes, hoe ze eruit zagen, wat ze deden.
En zo bijzonder, zo ongelofelijk prachtig dat zij ertussen stond.
|
