Een hele geladenheid hing er altijd rond mijn kinderjaren. Een geladenheid en een onduidelijkheid. Wegens maar korte tijd ergens wonen en de herinnering eraan die niet levendig gehouden werd doordat je door de beperkte media toen geen contact hield met de vriendinnetjes en mijn fotoalbum dat verdwenen is tijdens een of andere verhuis.
Moeilijk vind ik het als men vraagt ' waar kom je vandaan?' en als dat voor jou een gegeven is in de laag 'welke soep at jij vandaag?' dan weet je waarschijnlijk ook niet hoeveel die vraag gesteld wordt.
Mijn ouders kwamen uit 's Gravenwezel en Dudzele. Maar eigenlijk ook niet, want ook hun ouders waren inwijkelingen. Ik ben geboren in Antwerpen omdat we toen in Schoten woonden. Dan zijn we verhuisd naar Mariaburg en later naar Munsterbilzen. Nog wat jaren later naar Ursel en dan naar Snellegem. Van Snellegem en een jaartje Erps-kwerps naar Merelbeke waar ik me vasthoudt als een boomkikkertje aan een blad met zijn vochtige hechtschijven. Terwijl ik droom, droom, droom, van groene stille weidsheid.
Een hele geladenheid dus waar met regelmaat er stukjes vanaf brokkelden omdat er ongepland of onverwacht andere stukjes toegevoegd werden. Het hernieuwde contact met een boezemvriendinnetje nadat ik haar zus tegenkwam en meende te herkennen op een concert, een brief die bewaard was door een vroegere buurvrouw en die ik schreef als 12-jarige, het huis zien waar ik als kleuter woonde, wandelen in eerdere woonplaatsen, een school binnenstappen en deze foto. Getrokken in 's Gravenwezel bij mijn bomma en bompa. De zorgende armen van mijn meter rond me. Weer een stukje tastbare jeugdherinnering bij. Mijn hart blij.
Bijlagen:
20230520_105658.jpg (419.1 KB)
|
