Mooier dan mooi is het om nu te wandelen. De mensen die me vergezellen op de vele uren buiten, de natuur. De takken van de fruitbomen zwaar onder het gewicht. Moeder Aarde heeft (en geeft) een kracht en welwillendheid die me blijft verbazen.
Waar haalt ze de moed? Hoe groot is haar draagkracht?
De takken van de fruitbomen zwaar onder het gewicht en een zin uit een gedicht 'De appels in de boomgaard blozen...' houden me bezig.
Een gedicht dat we gebruikt hebben op de geboortefeesten van onze kinderen.
Maar eerst deze appeltjes:
Ambrosia, wat vloeit mij aan?
uw schedelveld is koeler maan
en alle appels blozen.
Jan Engelman
|
