Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
30-09-2010
Ochs & Esel (Pegasus)
Dit spel is gekend in de nederlandse spellenwereld onder de naam "wie is de ezel?", dit spel van Phalanx games, trouwens één van hun enige kaartspellen is een grappige variant van presidenten ofte "de grote dalmuti". Het enige verschil met deze laatste is dat u kaarten gaat afleggen in stijgende volgorde en niet in dalende. Wat doet die os er dan bij hoor ik u zeggen? Wel, ze hebben een variantje voorzien waarbij de oskaart wordt gebruikt. Deze oskaart komt overeen met de ezelronde van wie is de ezel, maar in plaats van deze kaarten op handen te nemen, wordt de slag opzij gelegd en telt deze sowieso al als strafpunten.
Misschien even kort het geheugen opfrissen en de spelregels erbij halen. Afhankelijk van het aantal worden een aantal kaarten willekeurig uit het spel verwijderd. De kaarten tonen waarden 1 tot en met 13, er zijn enkele jokerkaarten (die elke waarde aannemen in combinatie met een andere kaart of waarde 14 indien alleen gespeeld). Daarnaast zit er sowieso een ezelkaart in het spel (de oudste speler begint met deze kaart, of je verdeelt random). Indien je met de oskaart wil spelen voeg je die ook gewoon toe. Het spel verloopt weer over meerdere ronden (in spelregels geeft men 5 aan, maar kan gerust een hele avond duren als je wil).
De startspeler (met ezelkaart) opent het spel door een of meerdere kaarten van eenzelfde waarde uit te spelen. De andere spelers kunnen nu in volgorde eenzelfde aantal kaarten afleggen van een hogere waarde of passen. Als iedereen gepast of gelegd heeft, eindigt de ronde en komt de speler die het hoogste legde aan slag. Zo wordt het spel verder gespeeld tot een speler al z'n kaarten kwijt is. Het spel stopt dan onmiddellijk en de spelers tellen hun handkaarten bij elkaar op, dit zijn hun strafpunten. De ezelkaart levert trouwens 20 strafpunten op, een joker 14.
Als je aan slag bent, mag je ook de ezelskaart spelen (als je deze bezit en ze niet net hebt ontvangen), dan volgt er een ezelsronde. De spelers leggen om beurten één kaart. De speler met de hoogste kaart (of bij gelijke stand, diegene die laatst de kaart speelde) neemt de slag op handen en komt voor een volgende slag uit.
Speel je de variant met de os dan worden de os- en ezelskaart in het spelbegin in het midden van de tafel gelegd. We spelen eerst een ezelsronde om de os op handen te nemen, nadien één om de ezel op handen te nemen. Wanneer je terug aan slag komt, kan je de oskaart spelen. Diegene die de hoogste waarde (joker telt voor 1 overigens) legt, dient de slag opzij te leggen en ontvangt hiervoor al sowieso strafpunten, jokers tellen nu als 1 minpunt, de oskaart telt voor 0 punten. Heb je de oskaart nog op handen als het spel eindigt, is deze wel 15 strafpunten waard. (opgepast : de os en de ezel kunnen nooit in dezelfde slag gespeeld worden)
Titel : Ochs & Esel Auteur : Wolfgang Kramer Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 3-12 Leeftijd : 8+ Speelduur : 20 min.
Hier zijn de kakkerlakken weer, dit is overigens het oudste spelletje in de reeks. Daarnaast is het ook het moeilijkste, het speelt nogal abstract en is zeker voor kleinere kinderen te moeilijk om te vatten, maar dat heb je wel meer als je moet pokeren. U kent het principe, ik leg een kaart, zeg dat "zus" erop staat, u gelooft me of u gelooft me niet.
Er zijn 64 kaarten in het spel, met hierop acht verschillende dieren afgebeeld (vleermuis, vlieg, kakkerlak, pad, rat, schorpioen, spin en wandluis). De speler die als eerste vier dezelfde dieren bijeen verzamelt, verliest het spel. De kaarten worden onder de verschillende spelers verdeeld. De startspeler kiest een kaart, schuift deze door naar z'n buurman en zegt de naam van één van de dieren. De volgende speler heeft nu de keuze om de kaart te aanvaarden of door te geven. - aanvaarden : je zegt of de bewuste buurman liegt of niet, heb je gelijk dan krijgt de buurman de kaart voor zich, ben je fout moet jij de kaart open voor jou leggen - doorgeven : je bekijkt in het geheim de kaart en schuift de kaart dan door, je mag er zelfs een andere dierennaam bij zeggen, de volgende speler heeft dan weer de optie om door te geven of te aanvaarden. Dit doorgeven kan maar gebeuren tot alle spelers zijn afgegaan. De laatste speler moet voor de optie aannemen kiezen.
Het spel eindigt als een speler een kwartet voor zich heeft liggen. Hij verliest, de anderen delen de overwinning. Of wanneer een speler aan de beurt komt en deze geen kaart meer kan uitspelen, dan verliest hij het spel.
Titel : Kakkerlakkenpoker Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 8+ Speelduur : 25 min.
Ook dit spel is een blufspelletje en dus voor de iets oudere kinderen onder ons. Je kan het spel winnen met een haai-alarm of met dolfijnkaarten. Elke speler krijgt drie kaarten. Als je aan de beurt komt, mag je één van de volgende drie acties uitvoeren : - een gedekte kaart spelen : je legt een dolfijn- of haaienkaart uit je hand gedekt af en onthoudt wat je gelegd hebt (je trekt een nieuwe handkaart van de stapel, je hebt steeds drie handkaarten) - een eigen kaart onthullen : je legt een kaart open die voor je ligt - een vreemde kaart onthullen : dit mag je doen vanaf het moment dat je één haaikaart open voor je hebt liggen, je draait een kaart van een tegenspeler open, er kunnen zich volgende situaties voordoen : * je draait een haai om : leg deze open bij je eigen kaarten, als tegenprestatie leg je een gedekte kaart van de stapel bij je medespeler * je onthult een dolfijn : je legt deze op bij je eigen kaarten, als tegenprestatie leg je een haai van jezelf bij de medespeler
Het spel eindigt zo gauw er aan één van volgende drie zaken is voldaan : - dolfijnen in zicht : een speler heeft zeven dolfijnen voor zich liggen - haai-alarm : een speler heeft drie open haaien meer voor zich liggen dan de medespelers - geen paniek : indien één speler geen enkele open kaart voor zich heeft liggen op het moment dat een speler een haai-alarm heeft, probeert hij vijf eigen dolfijnkaarten te onthullen, lukt hem dit, dan wint hij het spel
Titel : Haai-alarm Auteur : Anja Wrede - Christoph Cantzler Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 8+ Speelduur : 15 min.
Een spelletje op de reactiesnelheid. Een speler probeert om het snelst vier dezelfde dieren of vier verschillende dieren te verzamelen. De spelers kiezen elke ronde welk dier ze willen vervoeren, is dit hetzelfde zal het op de snelheid aankomen. De speler die als eerste z'n hand op de bewuste kaart legt, wint de kaart.
Alle dierenkaarten worden gesorteerd en open in vijf stapels in het midden van de tafel gelegd. De spelers krijgen een set huiskaarten waarop de huisjes van elk dier te zien zijn. De jongste speler krijgt de stop kaart en mag het spel beginnen. Elke speler kiest in het geheim één van z'n huiskaarten uit en legt deze gedekt voor zich neer, dan sluit de startspeler een dier uit door er de stopkaart op te leggen. Dit dier kan deze ronde niet gewonnen worden. Nu draaien alle spelers tegelijk hun huiskaart om en leggen hun hand op de gekozen dierenkaart. De spelers die hierin slagen, mogen de dierenkaart open voor zich neerleggen. Indien iemand een verkeerde of geblokkerde stapel aanraakt, moet hij een dierenkaart als straf terugleggen.
De stopkaart verhuist naar de volgende speler en de volgende ronde kan van start gaan. Zodra een speler vier dezelfde of vier verschillende dieren heeft verzameld, wint deze het spel.
Titel : Gogogo Auteur : Roberto Fraga Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 5+ Speelduur : 10 min.
De spelers moeten zo snel mogelijk hun zwijntjeskaarten zien kwijt te spelen. Wanneer Camille de boer of Stijn het everzwijn opdoeken, is het pas een echte varkensstal. Diegene met de minste strafpunten na vier rondes is de winnaar.
Spelvoorbereiding :
De kaarten worden geschud en verdeeld onder de spelers. Elke speler krijgt zeven kaarten, de resterende kaarten vormen de trekstapel, waarvan één kaart wordt opengelegd. Er wordt een startspeler gekozen. Er wordt om beurten gespeeld en je mag één van volgende acties uitvoeren :
1)Dezelfde kaart afleggen :
Leg een varken met dezelfde waarde als de kaart die al openligt op de aflegstapel
2)Twee kaarten afleggen door te rekenen :
Je mag twee kaarten tegelijk afleggen door met het getal van de aflegstapel en twee handkaarten een rekeningoefening te maken door op te tellen of af te trekken.
Bv. Je wil een 3 en 5 afleggen en op de aflegstapel ligt een 2 (2 + 3 = 5)
Je wil een 3 en 5 afleggen en op de aflegstapel ligt een 8 (8 5 = 3)
De speler zegt de oefening luidop als hij zn kaarten aflegt.
3)Een speciale kaart afleggen :
Als je geen zwijntjeskaart wil of kan afleggen, mag je een speciale kaart spelen.
Speciale kaarten worden op een afzonderlijke aflegstapel afgelegd.
4)Je kan of wil geen passende kaart afleggen. Neem een kaart van de trekstapel.
Einde van een spelronde :
Indien je nog maar één of twee kaarten in je hand hebt, moet je dit melden door luid te knorren. Eénmaal knorren als je nog één kaart hebt, tweemaal als je twee kaarten hebt. Vergeet je dit, moet je twee strafkaarten nemen. Een ronde eindigt wanneer een speler zn laatste kaart aflegt, of alleen nog mesthopen in handen heeft. Er wordt dan geëvalueerd. Evaluatie :
-zwijntjeskaarten tellen als minpunten voor hun waarde
-boer Camille, het gelukszwijntje en het everzwijn staan voor 10 minpunten
-een mesthoopkaart telt voor 15 minpunten
-een speler die 3 mesthoopkaarten in de hand heeft, krijgt 30 pluspunten
Einde van het spel :
Wie na vier rondes het minste minpunten heeft, wint het spel.
SPECIALE KAARTEN :
Camille de boer : de volgende speler moet één zwijntje afleggen met dezelfde waarde als de kaart van de aflegstapel. Kan of wil hij dit niet, dan moet hij een kaart van de trekstapel nemen.
Het gelukszwijntje : het gelukszwijntje is een joker die elke waarde van zwijn kan aannemen. (deze kaart wordt op de gewone aflegstapel gelegd)
Stijn het everzwijn : de volgende speler moet een bepaald aantal kaarten van de trekstapel nemen, afhankelijk van welke zwijnkaart je speelt. Dus deze kaart speel je in combinatie met een zwijntjeskaart. Wil de volgende speler geen kaarten nemen, dan kan hij zelf ook een everzwijnkaart spelen, dan dient de volgende speler de kaarten te nemen.
Mesthopen : betekenen veel minpunten bij de evaluatie (tenzij je er drie verzamelt). Je kan een mesthoop kwijtspelen als je een zwijntje kan uitspelen met een waarde exact hetzelfde als het aantal kaarten dat één van de medespelers in de hand heeft. Het zwijntje komt op de aflegstapel, de mesthoop gaat naar de tegenspeler wiens aantal je hebt afgelegd.
Titel : Zwijntjeskermis Auteur : Inon Kohn Uitgeverij : Drie magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 6+ Speelduur : 25 min.
Na sterren op de dansvloer en so you think you can dance kon een dansspel niet uitblijven. In dit kaartspel ga je een tango dansen met een tarantula. Probleem is natuurlijk dat niemand met dit vieze, harige beest op de dansvloer wil springen.
Het spel omvat 115 dierenkaarten (hond, koe, ezel, geit, kat en papegaai), 5 tarantulakaarten en 1 tarantulaspelbordje. Het spelbordje wordt in het midden van de tafel gelegd, de kaarten geschud en eerlijk verdeeld onder de spelers. Bedoeling is om als eerste weer van je kaarten zien af te komen. (à la Kakkerlakkensalade)
De jongste speler vangt het spel aan door de bovenste kaart van z'n gedekte stapel kaarten om te draaien en aan een zijde van het spelbordje te leggen. Daarna legt de volgende speler een kaart af. Er kunnen nu verschillende scenario's voorvallen : - op de kaart van je voorganger staat een dier met één tarantula : maak eerst het geluid van het afgebeelde dier en leg je eigen kaart aan de volgende zijde van het spelbord - op de kaart van je voorganger staat een dier met twee tarantulas : boots het geluid van het afgebeelde dier tweemaal na en leg je eigen kaart aan de volgende zijde van het spelbord - op de kaart van je voorganger staat een dier zonder tarantula : je legt je kaart vliegensvlug langs de volgende zijde van het spelbord en maakt geen geluid - op de kaart van je voorganger staan twee dieren zonder tarantula : je legt je eigen kaart niet langs de volgende zijde maar twee zijden verder, zonder geluid te maken - op de kaart van je voorganger staat een tarantula : alle spelers slaan met vlakke hand op de tafel, de laatste neemt alle afgespeelde kaarten als straf
Uiteraard gelden ook weer de gekende regels : * er moet vlot gespeeld worden, maximum 2 seconden bedenktrijd * een speler mag niet stotteren of een verkeerd geluid maken * een speler mag niet op een fout moment kloppen Indien hier inbreuken tegen worden begaan, neemt de betreffende speler alle afgelegde kaarten als straf bij in zijn stapel. Tip : wees streng voor iedereen (ook jezelf )
Diegene die als eerste al zijn kaarten wegspeelt, wint het spel.
U merkt dat dit weer een leutig, leuk tussendoortje betreft, dat volledig binnen het gamma past van Drei Magier Spiele. Op het eerste zicht is het spel wel ietsje makkelijker dan Kakkerlakkensalade, vandaar ook waarschijnlijk dat ze ook enkele regels voor gevorderden hebben toegevoegd . Deze zorgen dat de speelrichting kan draaien, dat je twee beurten na elkaar kan spelen, dat je een vorige speler moet imiteren of die je aanzet om je kaart op een andere plaats aan te leggen.
Titel : Tarantula tango Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 7+ Speelduur : 15 min.
Het tweede kaartspelletje van Pegasusspiele waarover ik het ga hebben, is deze David & Goliath. Dit spel heeft een redelijk uniek principe. Het spel wordt wederom afgehandeld in verschillende slagen, waarbij de speler van de laagste kaart de hoogste kaart wint en de speler van de hoogste kaart, de rest van de slag. Deze gewonnen kaarten tellen op het einde als overwinningspunten. Maar pas op : heb je van een kleur slechts twee kaarten, dan krijg je de punten die op de kaarten staan. Heb je echter meer dan twee kaarten, krijg je voor elke kaart in die kleur één punt. Wie na meerdere ronden het meeste punten heeft, wint het spel (tijdsduur is dus wederom afh. van eigen keuze)
Elke speler krijgt 15 handkaarten in een ronde (afh. aantal spelers worden bepaalde kaarten uit het spel gelaten). De kaarten hebben waarden 1 tot en met 18 in vijf kleuren. Een ronde duurt dus 15 slagen. De startspeler speelt een willekeurige kaart uit de hand. Je moet kleur bekennen, kun je dat niet, gooi je een willekeurige andere kaart weg. De speler die de laagste kaart speelde (onafh. kleur, en bij gelijke stand de laatst gespeelde) krijgt de hoogst gespeelde kaart als winst De speler die de hoogste kaart speelde (onafh. kleur, en bij gelijke stand de laatst gespeelde) krijgt de andere kaarten uit de slag Na 15 slagen worden de punten berekend zoals hierboven beschreven.
De woorden die bij mij opkomen voor dit spel zijn : ludiek, snel, vernuftig kaartspel
Titel : David & Goliath Auteur : Reinhard Staupe Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 3-6 Leeftijd : 8+ Speelduur : 60 min.
De volgende dagen mag u meerdere tussendoortjes verwachten van Pegasus spiele. Zij brengen reeds een tijdje kaartspellen uit in mooie blikken doosjes. De spelletjes zijn niet gans nieuw, vaak zijn het remakes van gekende kaartspellen zoals u zal merken, maar men tracht toch telkens een kleine, ludieke toevoeging te doen, die het moet gezegd, wel geslaagd zijn.
Indien u van slagen halen houdt en u kan er tegen dat de traditionele regels af en toe worden doorbroken, dan is dit spel zonder meer iets voor u. De titel tussendoortje is bij dit spel echt wel op z'n plaats (bij de meeste volgende tussendoortjes die zullen verschijnen overigens). Uiteraard beslist u zelf hoe lang u dit spel doorspeelt, maar in de spelregels wordt aangeraden om dubbel zo veel rondes te spelen als er spelers zijn, zodat elke speler 2 keer heeft kunnen delen.
Het spel is telkens opgebouwd uit zes fasen : 1) de deler aanduiden : om beurten volgens de klok worden de spelers deler (sommige kaarten worden uit het spel gelaten afhankelijk het aantal spelers) 2) uitdelen van de dierenkaarten : de deler deelt de dierenkaarten uit (er zijn zwaardvissen, schorpioenen, wespen en stekelvarkens) 3) plusminuskaarten uitdelen : elke speler heeft per ronde één plusminuskaart ter beschikking (indien je er nog één hebt van vorige ronde krijg je geen extra) 4) speciale opdrachtkaarten kiezen : de speciale kaarten worden per soort gelegd en in vier stapels in het midden van tafel gelegd. De speler links van de deler kiest als eerste één van de vier kaarten die deze ronde geldt, daarna kiest de volgende speler nog één opdrachtkaart. De andere opdrachtkaarten tellen niet mee. (deze opdrachtkaarten maken het spel nu net zo ludiek, ze bepalen of er een troef is of niet, ze geven extra punten/strafpunten voor het behalen van bepaalde diersoorten in de slagen, ze geven extra punten/strafpunten voor het aantal slagen of het meeste/minste slagen, ... 5) slagen uitspelen : nu volgt gewoon een spelletje slagen halen, de speler die naast de speler zit die de laatste opdrachtkaart koos, moet beginnen. Je moet steeds kleur bekennen indien mogelijk. Indien er een troef is, kan je een slag afkopen indien je niet kan volgen. Je kan bij een kaart ook je plusminuskaart spelen (indien nog niemand dit voor je deed) en op deze manier je kaart 2 meer of minder waard maken. De speler die de hoogste kaart speelt, wint de slag. (bij gelijke stand is het voordeel steeds voor de speler met de plusminuskaart) 6) punten noteren : elke slag brengt je één punt op, daarnaast scoor je extra punten/strafpunten afh. de gekozen opdrachtkaarten.
De speler die de meeste punten heeft verzamelt na het aantal afgesproken ronden wint dit waanzinnig leuke slagen-halen-spel.
Titel : Stich oder nicht Auteur : Thomas Nezold Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 3-6 Leeftijd : 8+ Speelduur : 30 min.
U houdt van eenvoudige, maar toch zenuwslopende kaartspelletjes? Zoek niet verder, u heeft hem hier gevonden. In kakkerlakkenpoker krijgen de spelers een even grote stapel kaarten en proberen deze zo snel mogelijk weg te spelen. Als je aan de beurt bent, draai je een kaart van je dichte stapel en legt deze op de centrale stapel, bovendien vermeld je razendsnel de soort groente die op de kaart staat, zijnde paprika, tomaat, sla of bloemkool.
Eenvoudig zou u zeggen ... ja, maar ... er zijn wel enkele uitzonderingen : - als de kaart die er reeds ligt, dezelfde kaart is, moet je een ander soort groente vermelden - als de kaart er reeds ligt en ook daarbij is een andere groente moeten gezegd worden, dan dien jij weer een andere groente te zeggen - indien er een kakkerlak opstaat, moet je kakkerlak roepen en wordt de centrale stapel even afgesloten, van nu af aan spelen we op een tweede stapel en is de groente met de kakkerlak taboe en mag dus nooit gezegd worden - indien er een tweede kakkerlak wordt opengedraaid, sluit deze de tweede stapel af en spelen we gewoon verder op de eerste stapel
Als er iemand een fout zou maken (stotter, twijfel, foute groente, ...) in het ganse proces moet deze alle afgelegde kaarten als straf toevoegen aan z'n stapel. De speler die als eerste al z'n kaarten kan wegspelen, wint het spel.
Titel : Kakkerlakkensalade Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 6+ Speelduur : 20 min.
Mocht kakkerlakkensalade nog te makkelijk zijn voor jou, dan kan je dit spel er eventueel nog aan toevoegen. Pas op, dit is een zelfstandig spel en kan dus ook zonder kakkerlakkensalade worden gespeeld. Het spelconcept is identiek, maar hier betreft het andere groenten, zijnde wortelen, prei, champignon en pepers.
Het verschil bestaat er hier in dat een groente die taboe is, niet moet worden verzwegen, maar als die te voorschijn komt, dan moeten de speler "slurp" roepen, de volgende keer als ze tevoorschijn komt, moet er "hmmm" gezegd worden. Zo wisselen ze elkaar af.
Bij een fout of aarzeling moet die speler weer alle kaarten als straf nemen. De speler die z'n kaarten als eerste opspeelt, wint het spel. Je zou beide spellen perfect kunnen combineren, maar dan wordt het echt wel een "soep". Uit ervaring weet ik dat de vlotte gameplay dan toch een beetje stokt. Dus heb je nog geen van beide spellen in je collectie, haal er dan zeker één binnen, met een lichte voorkeur voor kakkelakkensalade.
Titel : Kakkerlakkensoep Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 6+ Speelduur : 20 min.
Door kaarten aan elkaar te leggen wordt er een doolhof gevormd. In dit doolhof liggen schatten, die je kan verzamelen als je een gang in elkaar knutselt waarin twee dezelfde schatten liggen. Slaag je in dit opzet, krijg je één kaart als prijs. De speler met de meeste kaarten op het einde van het spel, wint dit leuke aanlegspel.
Elke speler krijgt twee handkaarten. Vier kaarten worden in een vierkant op tafel gelegd als startdoolhof. De jongste speler mag beginnen.
1) een kaart aanleggen : je moet één kaart aanleggen die een verbinding heeft met het reeds aanwezige doolhof. Leg je de kaart zo aan dat er een doorgaande weg is van een schat op je kaart met éénzelfde schat ergens anders in het doolhof, dan kan je schatten pakken.
2) schatten pakken : wijs de weg die je volgt met je vinger, pak dan de kaart met de schat die op deze manier bereikt werd, maar alleen als de overige kaarten met minstens één kant aan elkaar blijven hangen. (hoekverbindingen zijn niet toegestaan) Het doolhof mag niet uit elkaar vallen. Soms lukt het zelfs om meerdere schatten met elkaar te verbinden, je mag in dit geval meerdere kaarten nemen, zo lang je niet zondigt tegen de regels.
3) een nieuwe kaart nemen : op het einde van de beurt neem je een nieuwe kaart op handen van de dichte trekstapel.
Het spel is afgelopen zo gauw de stapel kaarten is opgebruikt en alle spelers hun kaarten hebben afgelegd.
Titel : Labyrinthe, het kaartspel Auteur : Max J. Kobbert Uitgeverij : Ravensburger Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 7+ Speelduur : 30 min.
Wie onthoudt het beste de lettergrepen? De oudste speler start het spel als opperhoofd en neemt de kaartenhouder. De eerste speler neemt de eerste kaart en leest de lettergreep die erop staat, geeft de kaart aan het opperhoofd die de kaart in de kaartenhouder steekt, zodat niemand het kan lezen (behalve hijzelf). De volgende speler neemt een kaart en zegt de eerste getrokken lettergreep en dan die van hem, geeft de kaart aan het opperhoofd, ...
Maakt er een speler een fout, dan roept het opperhoofd stop. Deze speler wordt uitgesloten van de ronde. De volgende speler trekt geen nieuwe kaart maar herhaalt het te zeggen woord. Indien hij het juist doet, gaat het spel weer z'n gewone gang, bij een fout, valt ook hij af. Er wordt gespeeld tot er maar één speler overblijft. Hij krijgt als beloning een kaart uit de kaartenhouder. De rol van het opperhoofd schuift door. Wanneer elke speler minstens één keer opperhoofd is geweest, eindigt het spel. De speler met de meeste kaarten wint het spel.
Titel : Die sprache des MA-NI-TU Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 7+ Speelduur : 15 min.
Ciao ciao is een racespel, waarbij je met je pionnen probeert om zo snel mogelijk over een brug te geraken. Dit doe je door een dobbelsteen te gooien. Saai zou je zeggen, neen, toch niet, want die dobbelsteen zit in een potje met een doorzichtig deksel. Je gooit de dobbelsteen en mag liegen over je worp. De andere spelers kunnen ten allen tijde je gooi in vraag stellen.
De dobbelsteen bevat cijfers van 1 tem 4 en twee kruisen. Als je een kruis dobbelt valt je pion van de brug, dus zal je sowieso moeten liegen over je worp. - Indien iedereen je gelooft, eindigt je beurt en zet je het aantal stappen vooruit dat je had gezegd. - Indien iemand je niet gelooft, wordt er gecheckt. Heb je niet gelogen mag je de pion van de tegenspeler die je niet geloofde van de brug gooien en de bewuste stappen voortzetten. Indien je wel gelogen hebt, vlieg jij van de brug en mag je tegenspeler de stappen vooruit zetten.
De speler die als eerste drie pionnen aan de overkant van de brug krijgt, wint het spel. Lukt dit niemand worden de punten geteld die op het overzichtje staan aan de overkant van de burg. Diegene die als eerste aankwam scoort 1 punt, de 2de twee, ... dus het komt er nog op aan om zo laat mogelijk de brug over te steken indien mogelijk.
Titel : Ciao ciao Auteur : Alex Randolph Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 10+ Speelduur : 30 min.
Schitterend kaartspelletje omtrent recycleren. Bovendien word je hier ook effectief gestraft als je het onvoldoende of niet doet. De spelers gaan afval sorteren bij de vier verschillende afvalbedrijven. Ze sorteren plastic, glas, staal en papier. Op deze manier proberen ze punten te scoren in de verschillende kleuren. Er zijn wel twee zaken waar je rekening mee dient te houden. Halverwege de stapels overwinningspunten zit een negatieve fiche en je scoort pas punten als je twee fiches van eenzelfde kleur hebt verzameld. Bovendien krijg je nog strafpunten voor strafkaarten die je in de loop van het spel bij elkaar zamelt. Hoge scores ga je in dit spel dan ook niet al te vaak tegenkomen.
De fabrieken worden klaargelegd met hierop de puntenfiches (in volgorde 0,1,2,3,-2,4 en 5). Aan elke uitgang van de fabrieken wordt al één afvalkaart gelegd. De spelers krijgen drie afvalkaarten op handen. (let op : je mag max. 5 handkaarten hebben in de loop van het spel, heb je er meer dan leg je deze voor je neer, dit zijn strafpunten op het einde van het spel).
Als je aan de beurt bent : - speel je een willekeurig aantal kaarten van een soort bij de overeenkomstige fabriek - neem je de afvalkaarten die aan de andere kant liggen - vul je deze kant aan met een aantal kaarten gelijk aan het aantal afgespeelde kaarten +1 - indien je een totale waarde van vier afval bereikt bij een fabriek wordt het afval gerecycleerd en scoor je de bovenste puntenfiche, de afvalkaarten worden verwijderd en het fabriek wordt terug klaargemaakt voor de volgende ronde
Vanaf het moment dat de fiches van één fabriek verdwenen zijn, eindigt het spel en worden de punten geteld. Je scoort enkel voor fabrieken waarvan je minstens 2 fiches verzamelde (je telt de waarden op), nadien trek je voor elke strafkaart nog 1 punt af. De speler met het meeste punten wint het spel.
Titel : R-eco Auteur : Susumu Kawasaki Uitgeverij : Z-man games (In Essen verschijnt de nieuwe versie bij Amigo spiele) Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 8+ Speelduur : 30 min.
Een tactisch spel voor de oudere kinderen onder ons toch wel. In het spel zit een spelbord, 16 spoken die in twee worden onderverdeeld blauw en rood (goed en slecht) (dmv. pinnen die in de achterkant van de spoken worden gestopt)
Elke speler krijgt 4 goede en 4 slechte spoken en plaatst deze op de 2 eerste rijen voor zich (à la stratego). De speler beslist hoe hij de spoken zet. Er wordt een startspeler gekozen (ik stel steeds voor om 2 spellen te spelen, met wisselende startspeler). In een beurt mag een speler een spook verschuiven naar een aangrenzende kamer (vooruit, achteruit of zijwaarts, niet diagonaal).
Indien een speler een spook plaatst in een kamer waar al een spook van de tegenstander staat, dan wordt het spook gevangen en uit het spel verwijderd. Een speler wint als hij al de goede spoken van de tegenstander weet te slaan. Maar je wint ook als je tegenstander al je slechte spoken heeft geslagen. Tenslotte kan je ook trachten om met één van je goede spoken via één van de twee uitgangen bij je tegenstander buiten te lopen.
Dit is een zeer eenvoudig spel qua spelregels, maar zal u toch héél wat plezier doen beleven. Het is net zoals dammen, vier-op-een-rij, stratego, maar net dat ietsje sneller en anders.
Titel : Die guten und die bösen geister Auteur : Alex Randolph Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2 Leeftijd : 6+ Speelduur : 20 min.
De doos van dit spel is tegelijk het speelbord, het toont een grasveld met 10 mollenhopen in. In deze mollenhopen worden 10 mollen geplaatst. Deze mollen zijn eigenlijk twee aan elkaar gemaakte mollen van verschillende kleuren (zie ook foto boven). Daarnaast zijn er 30 opdrachtkaarten met stijgende moeilijkheid (1 tot 4 schopjes). De bedoeling van het spel is om ter meeste van die schopjes verzamelen.
De opdrachtkaarten worden in volgorde gelegd van makkelijk naar moeilijk en iedere speler krijgt een kaart. De jongste speler begint het spel. Als je aan de beurt bent, moet je drie mollen op het spelbord omdraaien, zodat ze met een andere kleur naar boven komen te liggen. Na het omdraaien moeten de mollen die op je opdrachtkaart staan zichtbaar zijn. Maar pas op ... het moet exact kloppen. Als je opdrachtkaart bijvoorbeeld twee gele mollen toont mogen er geen drie gele op het bord staan. Is je opdracht geslaagd, dan win je het kaartje en krijg je een nieuwe opdracht voor de volgende ronde. Is het niet gelukt, dan is je beurt over.
Kan een speler geen kaartje meer trekken dan is het spel afgelopen, de spelers tellen nu het aantal schopjes op hun gewonnen opdrachtkaarten. Je kan het spel ook verkorten door bijvoorbeeld af te spreken om slechts vijf kaartjes te verzamelen. Wij spelen vaak de variant dat er een opdrachtkaart wordt omgedraaid en dat iedereen deze opdracht tracht te vervullen. Diegene die de kaart wint, blijft overigens aan de beurt tot hij een fout maakt. Wie het graag nog even verwarrend maakt, kan bijvoorbeeld de doos een kwartslag draaien bij elke gevonden opdrachtkaart.
Titel : up and down Auteur : Gunter Baars Uitgeverij : Ravensburger Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 5+ Speelduur : 20 min.
Het verhaal: Waar Spokentrap stopt, daar begint spokenwoud. Nadat de kinderen het spook hebben laten verschieten met een luide BOE veranderen ze ook in spoken. Gelukkig veranderen ze terug in zichzelf een door een geheime gang kunnen ze ontsnappen naar ruïnes van de toren. Daar zien ze een donker pad dat hen naar buiten zal leiden. Ze kunnen daarbij rekenen op een kabouter om hun daarbij te helpen. Toch zijn er nog 2 "leerling-spookjes" die hen het leven zuur zullen maken...
Net als bij spokentrap is het de bedoeling om als 1ste aan het einde van de weg aan te komen. De magneetjes zitten deze keer niet meer in het hoofdje van de pion maar erin. Door te werken met een + en een - pool plakken de kinderen zich vast aan de kabouter bij het passeren ervan. Kinderen stoten elkaar af. Toch kunnen er meerdere kinderen door de kabouter worden geholpen Door het gooien van de dobbelsteen kunnen we onze pion verplaatsen. De kabouter kan niet alleen verplaatst worden; er moet dus een kindje bij hem zijn. Indien er een spookje wordt gedobbeld dan plaatsen we een spookje over een speelfiguur en dan kan deze niet meer bewegen. Als de pion aan de kabouter hing, dan wordt de mag(net)ische band verbroken. Indien de 2 spookjes in gebruik zijn, wisselen we terug van spookje ttz. we zetten het hoedje op een andere pion en niet de volledige pion zoals bij spokentrap. Halverwege de weg moet de rivier worden overgestoken door middel van een omgevallen boom. Als de kabouter over deze boom stapt vallen alle kinderen die bij hem zijn in het water en moeten ze opnieuw beginnen. Als de kabouter door het zonlicht stapt, dan gaan alle spoken zich snel verstoppen achter de toren. De speler(s) die als 1ste aan de eindmeet is (zijn) wint het spel. Je hebt ook een jeton van je kleur voor handen. Je mag deze éénmaal in het spel afgeven om je te verlossen van een spookje.
Titel : Spokenwoud Auteur : Michelle Schanen Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 5+ Speelduur : 15 min.
Zie hier, het enige Haba-spel in onze collectie. We hebben een tijdje onze best gedaan om een overeenkomst met Haba af te sluiten, maar dit bleek zeer moeilijk te liggen. Ook via omwegen langs Banier, Krokodil, e.a. konden ons niet helpen. Bovendien zou het ons vrij duur komen te staan, want het mooie houten speelgoed van Haba heeft een prijs. Daarnaast zijn deze spellen natuurlijk niet echt voor onze doelgroep, maar gezien de babyboom die plaatsvindt in de club, zou het toekomstgericht toch misschien niet slecht zijn.
Dit spel haalde onze collectie dus wel, en ... terecht. Het is een reactiespelletje, dus indien u bijzonder slecht bent in beestenboel, jungle speed, halli galli en andere kakkerlakkensalades haakt u misschien best af.
Het spel bestaat uit 60 kaarten en 5 gekleurde figuren (witte hond, blauwe boot, gele schatkist, groen vikingkindje en rode viking). De kaarten worden in het midden gelegd als trekstapel en de vijf figuren dienen bereikbaar te zijn voor alle spelers. In een beurt wordt er een kaart omgedraaid en dienen de spelers om ter snelste het juiste figuurtje te grabbelen ... maar dit blijkt niet altijd zo makkelijk te zijn.
De kaarten tonen één figuur en drie andere kleuren. Er kunnen zich twee situaties voordoen. - Ofwel staat het figuurtje niet in z'n eigen kleur : dan zoek je zo snel mogelijk het figuurtje waarvan de kleur niet staat aangegeven op de kaart (bv. een gele boot op rood-groene achtergrond ==> je dient de witte hond te grijpen) - Ofwel staat het figuurtje wel in z'n eigen kleur : dan grabbel je zo snel mogelijk naar het afgebeelde figuurtje (bv. een blauwe boot op geel-groene achtergrond ==> je moet de blauwe boot grijpen)
Grijp je het juiste figuurtje, win je de kaart. Grijp je fout, dan mag je niet meer meespelen voor die kaart. Je kan eventueel zelfs afspreken dat je één kaart als straf moet afgeven. De speler die als eerste vijf (of af te spreken aantal) kaarten verzamelt, wint het spel.
Klinkt erg makkelijk hé, wacht maar tot je het spel eens speelt met specialisten van een jaar of zes. Neem van me aan dat je op je donder krijgt. Erg vermakelijk en zeer snel gespeeld, een echt tussendoortje dus ... en absoluut z'n plaats waard in deze reeks.
Titel : Oeps mis Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Haba Aantal spelers : 2-8 Leeftijd : 6+ Speelduur : 5 min.
Korte spelbeschrijving Je moet proberen om als eerst bovenaan de trap te staan, maar simpel is anders.
Iedereen begint met zijn eigen kleur aan de start en moet doormiddel van de dobbelsteen een x-aantal zetten. Op de dobbelsteen staan ook 2 spoken afgebeeld. Als er een spook gedobbeld wordt moet er over een pion een spook gezet worden. Doordat er een spook over staat is de kleur niet meer bekend, aangezien alle spoken er het zelfde uitzien. Als er weer een spook gedobbeld wordt, nadat iedereen aal een spook is, moeten er 2 spoken van plaats veranderd worden. Elke speler heeft ook een gekleurde schijf voor hem liggen om te weten wie met welke kleur speelt. Voor gevorderden kan je ook zeggen dat er 2 schijven van eigenaar mogen worden gewisseld. Als je niet meer weet waar jouw pion onder zit en je gooit een nummer moet je gewoon een spook verzetten waarvan je denkt dat het de jouwe is.
Bij de uitbereiding zit naast 2 extra spelerspionnen en een extra stuk trap ook een fles. Bij het dobbelen van een spook moet er dan een fles over een spook gezet worden. Zolang de fles over een spook staat mag deze niet verzet worden. Maar bij het gooien van een spook, moet de fles wel verzet worden op een ander spook.
Wie zijn spook als eerste bovenaan de trap is wint het spel.
Beoordeling Een leuke vorm van memorie. Je moet de hele tijd proberen je eigen kleur te onthouden. Het lijkt heel simpel en enkel voor kinderen, maar je zal snel merken dat dat niet het geval is en dat het ook voor volwassenen niet altijd even simpel is. Zeker voor volwassenen is de uitbreiding een must. Titel : Spokentrap Auteur : Michelle Schanen Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-4 (met uitbreiding tot 6) Leeftijd : 4+ Speelduur : 15 min.
Bij deze al de nieuwsbrief voor onze spellenavond van volgende week vrijdag, 1 oktober. U bent dan weer allen van harte welkom in de cafetaria van Lindelo vanaf 19.00 uur. Klik even op de foto om te vergroten. Veel leesplezier!
Serendipity, ofte toevallige toevalligheid, is zonder meer het meest complexe spel van Drei magier spiele. Het is vrij abstract, maar vooral erg kleurrijk (ik zal onderaan een fotootje toevoegen, zodat u hiervan kan genieten) Elke speler speelt met een kleur bloemen en probeert een zo groot mogelijk aanééngesloten perk van z'n bloemen te creëren.
Alle kaarten worden geschud en gedekt op tafel gelegd. Ze worden in een grote zeshoek gelegd waarvan de zes zijkanten uit zes kaarten bestaan. Elke speler kiest een kleur, bij 2 of 3 spelers kiezen de spelers respectievelijk 3 of 2 kleuren. Alle niet gekozen kleuren hebben geen eigenaar en zijn betekenisloos.
De jongste speler begint het spel en voert z'n beurt uit. Daarin draait hij een tegel om, er kunnen zich drie mogelijkheden voordoen : 1) draai een vreemde kaart om : draai terug om en einde van je beurt 2) draai een eigen kaart om : laat zichtbaar liggen daarna mag hij een volgende kaart omdraaien of de open kaart ruilen met een afgedekte kaart naar keuze 3) draai een serendipkaart (hierop staan alle kleuren) om : je laat deze ter plaatse open liggen en bijkomend mag de speler een kaart naar keuze verwisselen met een andere kaart naar keuze (open of gedekt) OF de serendipkaart met een kaart naar keuze ruilen, na deze ruil is de speler nog aan de beurt.
Er wordt gespeeld tot de 13 serendipkaarten open liggen en minstens één speler al de bloemkaarten van één kleur gespeeld heeft. Dan worden de punten geteld.
Puntentelling : - tel de kaarten van de grootste aan elkaar grenzend bloemenperk (kan verbonden zijn met serendipkaarten) - elke kaart is 1 punt waard - elke serendipkaart is 2 punten waard - elke serendipkaart verbonden met de juiste kleur levert nog 2 punten extra op
Titel : Serendipity Auteur : Matthias Etter Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 8+ Speelduur : 45 min.
Het spel bestaat weer uit erg mooi houten materiaal met de gekende magneten. In dit spel ga je je weg zoeken in het magische labyrinth. Diegene die het labyrinth beheerst, wint het spel.
Spelmateriaal : - 1 spelbord - 1 doos waarin het labyrinth wordt opgebouwd - houten tussenschotjes om het labyrinth samen te stellen - 4 gekleurde pionnen met magneet - 4 magnetische ballen - verschillende fiches
Spelidee : De spelers trachten door trail and error het labyrinth te memoriseren en zo snel mogelijk op een bepaalde plaats te geraken op het speelveld. Diegene die hier in slaagt, wint een fiche. Diegene die als eerste x aantal fiches verzameld heeft, wint het spel.
Spelvoorbereiding : In de doos wordt een labyrinth samengesteld met de houten tussenschotjes. Nadien wordt het spelbord erbovenop gelegd zodat het labyrinth niet meer zichtbaar is. De vier pionnen starten in de hoeken van het speelbord. De bijhorende magnetische ballen worden onder het spelbord aan de pion gehangen.
Spelverloop : Er wordt een fiche omgedraaid. Hierop staat een symbool afgebeeld dat ook ergens op het spelbord staat. De spelers trachten zo snel mogelijk aan dit symbool te geraken. Een speler gooit met de dobbelsteen en zet een aantal stappen gelijk aan het aantal ogen. Als hij geen muurtjes raakt, blijft hij op de plaats waar hij eindigt staan. Gaat hij tegen een muur van het magische labyrinth, valt de magnetische bal naar beneden. Deze rolt automatisch terug naar één van de hoeken, zodat je terug in je eigen hoek kan starten. Wie memoriseert als eerste het ganse bord? Wie verzamelt als eerste het benodigde aantal fiches? Dat wordt de winnaar van dit erg mooie spel.
Titel : Das magische labyrinth Auteur : Dirk Baumann Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 6+ Speelduur : 15 min.
Misschien bent u wel gekend met de spellen van Arne Lauwers, z'n grootste succes het kaartspel "Arne", waar ik ondanks dat het mijn naamgenoot is, onnozel van word. Daarnaast kwam hij met het spel Project X op de proppen, dit spel zou later opgepikt worden door Hasbro en in grote getale verspreid worden onder de naam Pictureka. Het doel was het vinden van tekeningetjes op negen tegels die vol getekend stonden met allerlei voorwerpen, dieren, personen, ... U kan het spel vergelijken met de boeken "waar is Wally?".
Nu is er ook een kaartspel verschenen van dit leuke familiespel. En u krijgt maar liefst vier spellen voor de prijs van één. Wat had u gedacht? U krijgt een stapel kaarten, bestaande uit twee delen : opdrachtkaarten en afbeeldingkaarten. De vier spellen die in de spelregels voor u uit de doeken worden gedaan zijn : - 8 weg : zodra je een opdrachtkaartje te zien krijgt van één van je kaarten, mag je hem wegleggen. De eerste die al z'n kaarten kwijtspeelt, wint. Je legt vier handkaarten naast elkaar en de andere vier er bovenop. Je mag enkel de bovenste kaarten proberen af te leggen. Er wordt een opdrachtkaart omgedraaid en je gaat vliegensvlug op zoek naar een verband met één van je kaarten. Vind je dat, roep je "Pictureka" en leg je de kaart weg (indien de medespelers het gegrond vinden natuurlijk). De speler die als eerste z'n kaarten wegspeelt, wint deze variant.
- alfabetti : een supersnelle zoekrace, zoek plaatsen die beginnen met een serie letters. De opdrachtkaarten heb je nu niet nodig. De startspeler neemt de stapel afbeeldingskaarten en roept de letter waarmee we iets gaan zoeken, daarna begint hij kaarten om te draaien. Zie je iets dat begint met de afgeroepen letter, roep je weer "pictureka" en geef je het antwoord. Je krijgt de kaart als prijs. Daarna is de volgende speler de startspeler. Je kan het hele alfabet afgaan of een deeltje ervan. (naar believen) Diegene met de meeste kaarten wint natuurlijk.
- geheugenspel : (een memory mag toch niet ontbreken) : zoek 2 plaatjes bij de opdracht Er worden 20 afbeeldingskaarten gebruikt om memory mee te spelen. Het enige verschil met memory is, dat de opdracht steeds veranderd. Er wordt een opdrachtkaart omgedraaid, deze toont twee zaken. Je gaat nu op zoek naar twee kaarten die verband hebben met één van de twee opdrachten. Slaag je hierin win je de opdrachtkaart, verwissel je de 2 afbeeldingkaarten met 2 van de trekstapel. De speler die als eerste 4 opdrachtkaarten wint (of naar believen), wint het spel.
- creatieve koeiencombi : combineer kaarten om je opdrachten op te lossen De spelers krijgen 3 afbeeldingskaarten en 1 opdrachtkaart. Als ze aan de beurt komen, nemen ze eerst 2 afbeeldingskaarten en zoeken dan in hun 5 kaarten er drie uit die aan de opdracht voldoen. Lukt dit niet, dan ruilen ze één afbeeldingskaart met een nieuwe. Lukt het nog steeds niet, dan geef je 2 handkaarten aan je buurman. Nu is hij aan de beurt. Lukt het je wel, dan win je de opdrachtkaart en leg je de gebruikte afbeeldingskaarten af. Je krijgt 3 nieuwe afbeeldingskaarten en 1 opdrachtkaart. Diegene die als eerste 4 opdrachtkaarten wint (of naar believen), wint deze variant.
Titel : Pictureka kaartspel Auteur : Arne Lauwers Uitgeverij : Hasbro - Parker Aantal spelers : 2+ Leeftijd : 6+ Speelduur : 15 min.
Muizencarrousel is een memorievariant voor de allerkleinsten onder ons. Het speelbord bestaat uit een kartonnen schijf met 6 "wc-rolletjes" op. Er zijn zeven houten muisjes bij het spel die elk een andere kleur vertegenwoordigen. Zes muizen worden bij aanvang van het spel in de rollen gestopt en de schijf wordt gedraaid, zodat niemand weet welke kleur waar zit.
In een zak zitten kaasblokjes van de verschillende kleuren. Er worden er drie uitgetrokken, deze kleuren gaan we zoeken. Als je aan de beurt bent, neem je de overige muis en stopt deze in een rolletje en duwt zo de andere muis eruit. Is dit een kleur van een blokje, dan win je het blokje en blijf je aan de beurt. Is dit niet het geval is het aan de volgende speler om de juiste muis te zoeken. Als de drie blokjes zijn verdeeld, worden er drie nieuwe getrokken. Er zijn ook gouden blokjes, deze worden bij een andere kleur gelegd en kunnen tegelijk gewonnen worden.
Het spel eindigt als alle blokjes verdeeld zijn. De blokjes worden geteld, een goud telt voor 2, de speler met de meeste punten wint het spel. Je kan bovendien een moeilijkere variant spelen, daarin win je pas de blokjes als je alle drie de kleuren na elkaar kan vrijspelen.
Titel : Muizencarrousel Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 4+ Speelduur : 15 min.
Is rijmen en dichten je leven, dan kan je nu al beginnen zweven. Dit spel van Repos verwacht van jou een geschreven epos. Ga vliegensvlug naar die mooie jonkvrouw, laat haar niet staan in de kou. Punten scoor je door unieke rijmwoorden te vinden en in de gunst te komen bij je vrienden. Hier zal ik nu maar met dichten stoppen, want anders ga ik enkel mezelf foppen.
In dit spel gaan de spelers hun weg naar de jonkvrouw trachten zo snel mogelijk af te leggen. U ziet deze op de schrijfbladeren (zie afbeelding) aan de rechterkant, boven in de toren. U, een fantastisch dichter, start beneden aan de ladder. De geliefden kunnen op twee manieren bij elkaar komen : de dichter kruipt op de ladden omhoog en de mooie deerne daalt langs de trap naar beneden.
In een beurt neemt de startspeler drie kaarten van de stapel en schuift deze in de toren. Deze toont dan drie zaken : - het onderwerp waarover je gedicht moet handelen - twee lettergrepen waarmee er gerijmd dient te worden (als hulp staan er steeds twee rijmwoorden bij de lettergrepen, deze worden voorgelezen zodat niemand zich kan vergissen)
Daarna starten de spelers met het schrijven van een gedicht, bestaande uit vier regels, twee rijmend op de éne lettergreep en twee rijmend op de andere lettergreep. Tenslotte verzin je ook nog een passende titel (niet noodzakelijk, maar wel leuk). Indien je dit spel de eerste keren speelt, geef je de spelers best voldoende tijd om na te denken. Indien je al een beetje gevorderd bent, kan je een tijdslimiet afspreken.
Als iedereen klaar is, worden de gedichten voorgelezen. De dichter herhaalt ook de rijmwoorden. Indien hij een passend rijmwoord gebruikte dat niemand anders heeft (en ook niet de voorbeelden) scoort hij een punt en mag hij een kruisje zetten op de ladder. De dichter kruipt op deze manier omhoog. Hebben andere spelers ook dit rijmwoord gebruikt, scoort niemand hiervoor. Zo worden alle gedichten afgehandeld.
Nadien volgt er een stemronde om te checken of je ook goede smaak hebt voor gedichten. Elke speler heeft een set kaarten met daarin de emblemen van de spelers. Iedereen kiest de kaart van de speler waarvan hij vindt dat deze het beste gedicht schreef (mag ook zichzelf zijn). Daarna worden al deze kaarten tegelijk omgedraaid en punten verdeeld. Je mag je mooie deerne x aantal plaatsen laten zakken als er dezelfde kaarten zijn gekozen als jij. Heb je bijvoorbeeld voor de zwarte speler gekozen en nog twee andere spelers deden dat, dan mag je drie kruisjes zakken in de toren.
Indien er na het scoren iemand met de dichter en deerne op hetzelfde verdiep zit, dan wint deze speler. Is dit nog niet het geval, volgt een nieuwe ronde. Komen er meerdere spelers gelijk aan, wint diegene met het meeste kruisjes op de ladder (dichter). Is het nog steeds gelijk volgt er een rijmduel, waarbij de spelers om beurten verder blijven rijmen met een bepaalde lettergreep (getrokken). De speler die als eerste niets meer weet, verliest in dit geval.
Titel : Cyrano Auteur : Angèle & Ludovic Maublanc Uitgeverij : Repos production Aantal spelers : 4-9 Leeftijd : 8+ Speelduur : 45 min.
Vampieren van de nacht is nog eens een bigbox game van Drei magier spiele. In het vorige spel "het magische labyrinth" lag de nadruk op het memorygehalte net als in "Spokentrap". Daarnaast zijn ze natuurlijk vooral gekend voor de hele kakkerlakkenreeks waarbij je gek wordt als je de verkeerde groente eruit floept. Met "Nacht der magiërs" sloegen ze een andere weg in, ze maakten een spel dat in het donker diende gespeeld te worden en waar het vooral om behendigheid draait. Ook nu, met "Vampieren van de nacht" gaan ze die richting uit.
Vampieren van de nacht bestaat uit een, zoals gewoonlijk, erg mooi speelbord. Dit maal een volledige ruïne in 3D die moet worden opgebouwd. In de bodem van de doos staat een tombe afgebeeld waar de babyvampiertjes liggen te slapen. Op hun dak liggen allerlei fiches met knoflook die de vampierjager Knobelzobel daar heeft neergestrooid. Vampier Leo Langtand en zijn dappere kleine vleermuis gaan moedig aan het werk om alle look uit de ruïne te verwijderen. De vampier en z'n vleermuis zijn twee magneten die elkaar afstoten. Met een stokje (waaraan de vleermuis is bevestigd) duw je de vampier verder over het spelbord. Op die manier duw je de knoflookfiches weg.
Het is de bedoeling om de fiches uit de ruïne te duwen, maar pas op, want hier en daar zitten er gaten in de grond en de fiches zouden er wel eens kunnen doorvallen en bij de babyvampieren terechtkomen. Als een speler aan de beurt is, neemt hij de vleermuis en duwt hij de vampier rond over het spelbord.
Zijn beurt eindigt als zich volgende zaken voordoen : - een knoflookfiche(s) val(len)t van het spelbord : de speler neemt de fiche(s) in de hand, dit zijn punten op het einde van het spel - de vampier valt van het spelbord : de beurt is over, de vampier wordt terug in het midden van het spelbord gezet - een knoflookfiche valt in een gat : de beurt is over, de volgende speler speelt verder
Wanneer alle lookfiches van het bord zijn verwijderd, eindigt het spel. De speler die het meeste bollen knoflook heeft verzameld, wint het spel.
Titel : Vampire der nacht Auteur : Jens-Peter Schliemann - Kirsten Becker Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 6+ Speelduur : 25 min.
Prachtig speelmateriaal, laat me daar mee beginnen. Oké, het speelbord is dan wel van "stevig" karton, maar de speelstukken zijn allemaal hout. 4 houten tovenaars met lichtgevende hoeden, 12 houten ketels, 12 schijven met lichtgevende symbolen, 12 houten bomen, 12 grote houten schijven, 24 kleine schijven en nog een setje stickers om alles in elkaar te knutselen.
Het opzetten van dit spel vraagt wel enige nauwkeurigheid en doet u, in tegenstelling tot het spel, toch best bij dag- en/of kunstlicht. Het spel zelf dient u te spelen in de absolute donkerte. Dat maakt het allemaal nog spannender en magischer, maar vraagt achteraf wel een kwartiertje klimatiseren voor uw ogen vooraleer u aan het volgende spel begint.
Het spelbord wordt opgebouwd vanuit het midden, daar plaatsen we de sokkel met vuur, hierrond de 12 ketels met symbolen en daarrond worden afwisselend de kleine en grote houten schijven gelegd, tot alles netjes volligt. De spelers krijgen hun tovenaar en is eigenaar van drie ketels met hetzelfde symbool. (vooraleer u kan spelen dient u alle lichtgevende speelstukken op te laden onder kunstlicht)
In een beurt neemt een speler z'n tovenaar, brengt hem langs de zijkant op het speelbord en verplaatst hem langzaam en voorzichtig naar een plek naar keuze op het bord. Wanneer de speler iets horen vallen, is het de beurt aan de volgende speler. De tovenaar blijft op die plek staan. Als een speler terug aan de beurt komt, mag hij verderspelen van waar z'n tovenaar staat of hem opheffen en ergens anders aan de rand terug starten. Alle gevallen stukken blijven liggen met uitzondering van een tovenaar en ketels (terug naar eigenaar). Een speler valt uit als z'n drie ketels van het bord zijn geduwd, het spel eindigt ook als een tovenaar tot in de lichtkring geraakt, hij is de winnaar.
Titel : Nacht der magier Auteur : Jens-Peter Schliemann - Kirsten Becker Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 6+ Speelduur : 20 min.
Dit is een zeer eenvoudig, snel letterspel om samen met de kinderen te spelen. De inhoud van het doosje omvat 55 kaarten in een plastic houdertje en dit is alleszins al een vooruitgang ten opzichte van de losse kaarten zoals gewoonlijk in deze doosjes.
Bij aanvang van het spel kiest een speler een woord van vier letters en legt dit woord met kaarten in het midden van de tafel. De kaarten tonen overigens twee letters (op voor- en achterkant andere letter), je kan in de bovenhoeken zien welke letters er op een kaart staan. De overige letterkaarten worden over de spelers verdeeld. De spelers bekijken even rustig hun kaarten en dan kan het spel beginnen.
Eén speler zegt "klaar? Af!", de spelers proberen hun woord in het midden te veranderen door één letter uit hun hand op het woord te leggen zodat een ander woord van vier letters ontstaat. (bv. startwoord = boom, een speler gebruikt de n en vormt boon). Om dit te mogen doen, roep je het woord en leg je de letter op de betreffende letter. Alle woorden zijn toegestaan (zolang ze in het woordenboek voorkomen), woorden mogen ook herhaald worden, maar je mag geen letter op éénzelfde letter spelen. Er zitten ook enkele blanco-kaarten in het spel, dit zijn jokers en nemen eender welke letter aan.
De speler die als eerste al z'n kaarten kan wegspelen, wint het spel. Indien niemand nog een nieuw woord kan vormen, wint de speler die op dat ogenblik het minste handkaarten heeft.
Titel : Boggle boem Auteur : Joe Wetherell Uitgeverij : Hasbro Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 8+ Speelduur : 15 min.
Twee magiërs - Kathi Kappler en Johann Rüttinger - die in de spellenwereld een bijzondere naam hebben en de branche met viel goede ideeën verblijden, richtten in maart 1994 in een oude molen in het Frankische Ühlfeld de uitgeverij "Drei magier spiele" op. De derde magiër Rolf Vogt voegde toverachtige illustraties, artwork voor de covers en grafische concepten toe aan deze kleine, maar fijne uitgeverij. Hun doel is vooral gericht op het publiceren van hoogwaardige kinderspellen.
Drei magier spiele werkt al geruime tijd samen met Schmidtspiele, die we hier op de blog al uitvoerig bespraken. Nu hebben ze ook een overéénkomst gesloten met het Nederlandse 999 games voor de verdeling van hun producten in de Lage Landen, waarom eigenlijk is me nog steeds niet duidelijk, aangezien hun speelmateriaal taalonafhankelijk is en er steeds Nederlandstalige handleidingen bij hun spellen werden toegevoegd, misschien proberen ze op deze manier een groter publiek te bereiken dat 999 games in de loop der jaren heeft opgebouwd.
Drei Magier Spiele by Schmidt Spiele GmbH Lahnstraße 21 12055 Berlin
Zoals u zal merken verschijnen er af en toe ook tussendoortjes. Dit zijn spellen die aan onze collectie worden toegevoegd en die we niet echt kunnen thuisbrengen bij een reeds aangemaakte categorie.
We beginnen onze tussendoortjes met een ludiek kaartspel van Gamewright, de uitgeverij die naam en faam begint te maken in Europa na de release van Forbidden island (waarover in november veel meer). In "Loot", een luchtig kaartspelletje van Reiner Knizia gaan de spelers elkaar de duvel aandoen op een piratenschip. Ze trachten de meest waardevolle handelschepen te onderscheppen en voor zich te winnen.
Het spel bestaat uit 78 kaarten, opgedeeld in piratenschepen (in vier kleuren), handelsschepen met verschillende waarde van 2 tot 8 goudstukken, 4 kapiteins en 1 admiraal. Al deze kaarten worden geschud en vormen een trekstapel. De spelers krijgen zes handkaarten om te beginnen. Als een speler aan de beurt is, kan hij opteren voor één van volgende opties : 1) een kaart trekken van de deck 2) een handelsschip uitspelen : je legt het schip voor je neer, met de romp naar je toe. Indien het niet wordt aangevallen, win je deze kaart als je terug aan de beurt bent. 3) een piratenschip uitspelen : je valt een handelsschip aan bij een tegenspeler, je legt de romp in jouw richting zodat je weet dat jij die kaart speelde, je mag enkel een kaart spelen van een kleur die er nog niet aanligt (en zorgt er natuurlijk voor dat jouw schip sterker is dan de anderen, je kan dit zien aan het aantal doodshoofden). Je wint het handelsschip als je de hoogste aanvalswaarde hebt, tegen je volgende beurt. 4) een kapitein uitspelen om je aanval kracht bij te zetten, je legt de kapitein van de kleur van je gespeelde kaart bovenop je piratenschip (de speler die het laatste een piratenkapitein speelt, wint het handelsschip). Je wint het handelsschip indien je de laatste was die een kapitein heeft gespeeld. 5) de admiraal uitspelen om je eigen handelsschip te verdedigen : je legt deze bij je eigen handelsschip om het te verdedingen tegen piratenschepen. Je wint het handelsschip indien je terug aan de beurt bent en er geen andere speler een piratenkapitein heeft gespeeld na je admiraal.
Als iemand een handelsschip wint, legt hij deze omgekeerd voor zich neer. De kaarten die er rond liggen worden allemaal afgelegd in de doos. Als alle kaarten van de trekstapel zijn opgebruikt en een speler z'n laatste kaart speelt, eindigt het spel onmiddellijk. De spelers tellen hun gewonnen goudmunten op de handelsschepen op en verminderen met de goudstukken die ze nog op handen hebben. De speler met het hoogste aantal goudmunten wint het spel.
Titel : Loot Auteur : Reiner Knizia Uitgeverij : Gamewright Aantal spelers : 2-8 (afh. of je in team speelt of niet) Speelduur : 20 min. Leeftijd : 8+
Net zoals Alea spiele, komt Ystari niet met aparte uitbreidingen, maar met een doosje vol met uitbreidingen voor diverse spellen uit hun gamma. Ik heb deze uitbreidingenbox nog niet aangeschafd en kan dus weinig inbrengen wat de kwaliteit betreft van deze extra's. Ik heb al wel gelezen dat sommigen een meerwaarde bieden, maar dat anderen eigenlijk maar wat extra vulling van uw doos zullen zijn. Maar dit is overal wel zo'n beetje het geval.
Vooral de extra kaarten voor Metropolys en Yspahan lijken de moeite. Even een opsomming van de inhoud : 1) Caylus magna carta : er wordt een extra spelersbord toegevoegd waarop de privileges worden bijgehouden. Dit onderdeel werd aanvankelijk nog weggelaten en was het grootste verschil met het bordspel. Nu kan je dus terug koninklijke privileges gaan verzamelen. Ook enkele nieuwe gebouwen en een setje voor een vijfde speler worden toegevoegd. 2) Amyitis : extra spelersbord met twee extra personages wiens hulp je kan gaan inroepen 3) Yspahan : nieuwe kaarten ter vervanging van deze uit het basisspel 4) Sylla : nieuw setje kaarten met karakters, gebeurtenissen en werken 5) Metropolys : setje nieuwe doelkaarten 6) Mykerinos : uitbreiding de Nijl (hebben we apart al verkregen), deze zit enkel in de Rio Grande-versie voor de States.
Yspahan, het spel dat zich afspeelt in de woestijn met de kamelenkaravaan en de winkeltjes van de soeks. Het spel is bovendien vertaald in het Nederlands door Quined en uitgebracht als Master Print Editie.
Er zijn verschillende speelborden : de stad, de toren, de karavaan en inviduele spelersbordjes. De stad is verdeeld in vier wijken, die bestaan uit kraampjes. Tussen deze wijken loopt er een opzichter. Rond het spelbord is het scorespoor, en er is ook een weekteller en dagteller voorzien. De toren is de plaats waar de dobbelstenen na de worp worden gerangschikt, deze geven de verschillende mogelijke acties aan. De karavaan wordt in de loop van het spel gevuld met handelswaren en deze zullen punten opleveren. Op de inviduele spelersbordjes kan je zien wie welk gebouw heeft kunnen bouwen en tot zijn beschikking heeft.
Het spel verloopt over drie weken, die elk bestaan uit zeven dagen. Elke speelbeurt bestaat dan weer uit twee fasen : de bevoorrading en de spelersacties. Aan het einde van elke week vindt een puntentelling plaats. De speler die na drie tellingen het meeste punten heeft, wint het spel.
Fase 1 : bevoorrading : de startspeler gooit de 9 witte dobbelstenen (kan er eventueel nog gele bijkopen) en plaatst ze op de juiste plaats in de toren. Let op : de groep met grootste waarde komt steeds op de bovenste verdieping. De eventuele gele dobbelstenen worden na de beurt van de startspeler onmiddellijk verwijderd (enkel voordeel voor betalende startspeler)
Fase 2 : spelersacties : een groep dobbelstenen uitkiezen en facultatief een gebouw neerzetten De speler kiest een groep dobbelstenen uit de toren en voert de bijbehorende actie uit. - kamelen nemen : neem het aantal kamelen gelijk aan het aantal dobbelstenen - goud nemen : neem het aantal goudstukken gelijk aan het aantal dobbelstenen - kraampjes vullen : plaats kubussen uit de eigen voorraad in de wijk aangegeven in de toren - opzichter verplaatsen : precies zoveel velden verplaatsen als de waarde (!) van de dobbelstenen (altijd mogelijk) als de opzichter z'n beweging eindigt aan kraampjes met een kubus worden deze naar de karavaan verscheept of tegen betaling het kubusje laten staan en 1 kubus uit de algemene voorraad verschepen. - kaart trekken : één kaart trekken en toevoegen aan handkaarten (altijd mogelijk) - geen beschikbare actie : trek een kaart (als er geen dobbelstenen meer liggen) Een speciaal gebouw neerzetten tegen de juiste betaling (kamelen en/ of goudstukken), vanaf dat moment kan het gebouw gebruikt worden in de volgende ronden.
Op het einde van zeven dagen (acties) volgt er een telling. De speler die een volledige soek heeft kunnen bezetten met zijn kubussen scoort de overeenkomstige punten. Indien hij over de bazaar beschikt scooort hij nog 2 bonuspunten. Niet volledige bezette soeks leveren niets op. Alle kubussen worden terug verwijderd. Scoren van de karavaan : het aantal blokjes x de waarde van het hoogstgelegen gedeelte waar nog kubussen van hem liggen. De karavaan wordt niet automatisch geleegd, dit gebeurt enkel bij een telling van een compleet beladen karavaan.
Inzetten van kaarten : kaarten kunnen voor twee zaken gebruikt worden, ten eerste kan je een kaart afgeven bij het nemen van dobbelstenen, de kaart telt dan gewoon als een extra dobbelsteen. (zo kan je ook een lege verdieping in de toren kiezen en deze actie uitvoeren) De kaart kan ook ingezet worden gedurende het spel om het effect van de kaart toe te passen. Er is geen limiet van aantal handkaarten dat een speler in z'n beurt mag spelen, zelfs niet als hij al een kaart heeft gebruikt als extra dobbelsteen.
Titel : Yspahan Auteur : Sébastien Pauchon Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 10+ Speelduur : 60 min.
De eerste telg van de reeks was direct een schot in de roos bij de spelers die van biedspellen houden. In dit spel tracht je punten te scoren door de meest waardevolle edelstenen te verzamelen en hun waarde nog op te drijven op de markt.
Het spelbord van Ys is opgedeeld in twee stukken, de stad en de markt. De stad is op z'n beurt nog eens onderverdeeld in vier regio's telkens bestaande uit drie ringen. In de haven (buitenste ring) kunnen de spelers zwarte edelstenen verdienen, in de middelste ring kan je onmiddellijk punten scoren en de binnenste ring levert een karakterkaart op waarmee je in de loop van het spel kan zondigen tegen de standaardregels. Haal je de beste score in één van de vier regio's krijg je twee edelstenen, de tweede en derde krijgen nog één edelsteen overeenkomstig met de edelstenenkaart die op voorhand wordt opengelegd. Op de markt ga je ook edelstenen kunnen winnen, maar bovenal de waarde van de soorten edelstenen veranderen. De populairste kleuren zullen worden opgewaardeerd, de mindere gaan in waarde afnemen.
Het spel verloopt over vier ronden, die op hun beurt uit vier fasen bestaan. 1) klaarzetten : karakters, edelsteenkaarten worden klaargelegd, de markt wordt klaargemaakt 2) speelvolgorde : de spelers kiezen twee handelaren (dit zijn pionnen met waarden 0 t.e.m. 4) en zetten deze voor hun scherm, de waarden worden opgeteld, de speler met het hoogste totaal kiest zijn plaats, daarna kiezen ook de andere spelers hun plaats tijdens fase 3 3) handelaren plaatsen : de resterende handelaren worden in de stad of op de markt geplaatst, de spelers plaatsen telkens 2 handelaren één open, één gesloten op een plaats naar keuze op het speelbord 4) telling : in de stad wordt gekeken wie welke regio wint, de verschillende ringen worden ook bekeken en de spelers krijgen de voordelen. Bij gelijke spelen tellen de handelaars voor het scherm (hoogste waarde wint, bij gelijke stand wint diegene met de laagste speelvolgorde). Ook de edelstenen op de markt worden verdeeld (meerderheid in rij) en de waarden van de edelstenen aangepast (kolommen), diegene die het meest heeft geïnvesteerd op de markt mag nog één waarde aanpassen.
Na vier ronden tellen de spelers hun aantal edelstenen in de verschillende kleuren en krijgen ze punten afhankelijk van de waarde van deze edelstenen (volgens tabel in spelregels), ook de zwarte stenen leveren nog punten op (ook tabel spelregels). De speler met de meeste punten wint het spel uiteraard. Bij gelijke stand tellen we het aantal verzamelde edelstenen (kleur en zwart)
Er is ondertussen ook een mini-uitbreiding verschenen die het mogelijk maakt om met z'n vijven te spelen, enkele extra edelsteenkaarten en gebeurteniskaarten. En als je je spel een beetje wil pimpen is er ook een zakje met glazen stenen te koop (nadeel is dat deze eigenlijk iets te groot zijn om op de edelstenentrack te leggen).
Titel : Ys Auteur : Cyril Demaegd Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 12+ Speelduur : 90 min.
Sylla zit in de grootte van doos van een bordspel, maar durf ik toch eigenlijk wel een kaartspel noemen. De kern van het spel draait om het gebruiken van kaarten. Er is nochtans nog wel héél wat ander materiaal in de doos : tegels, 1 speelbord(je), fiches, muntstukken, 4 spelersschermen, kubusjes en een beurtenteller.
Sylla is weer een echte ystari, net zoals bij Caylus en Amyitis gaan we weer verschillende stapjes doorlopen om uiteindelijk zo goed mogelijk te hebben opgebouwd en het meeste punten te scoren, maar dit keer verloopt alles in het Romeinse thema, met decandente feestjes in schril contrast met de hongersnood van het plebs. De kaart decadentie zit er trouwens twee keer in, één redelijk naakte versie en één opgekuiste versie omdat de Amerikanen hun oogjes pijn begonnen doen.
Het spel wordt opgedeeld in vijf ronden die op hun beurt uit zeven fasen bestaan. De startspeler (consul) verzet na elke fase de fiche, zodat de fasen netjes kunnen gevolgd worden op het speelbord. Al het materiaal wordt ook rond dit speelbordje opgebouwd, de kaarten, de tegels, de gebeurtenissen, de hongersnoodfiche verschuiven, de res republica fiches op- of afwaarderen. Dit laatste zal uiteindelijk het belangrijkste blijken te zijn. In de loop van het spel ga je fiches verzamelen in verschillende categorieën (burgergeest, gezondheid, vrije tijd). Afhankelijk van hun waarde op het einde van het spel krijg je punten voor het aantal behaalde fiches in deze verschillende categorieën.
De kern van het spel zijn dus de kaarten, meer bepaald de karakterkaarten. Hierop staan senatoren, handelaars, legionairs en vestaalse maagden. Elke kaart heeft een dubbele betekenis, je kan de kaart gebruiken voor het karakter dat erop staat, maar ook de gekleurde symbolen bovenaan de kaart die je nodig hebt om nieuwe gebouwen op te richten (tegels).
Fase 1 : eerste consul : het aantal senatoren die voor je liggen + bod met geld (blind) bepalen de consul. Deze is startspeler en heeft nog enkele voordelen, hij mag bijvoorbeeld onmiddellijk een fiche naar keuze nemen, nadien beweegt hij de hongersnoodfiche het aantal plaatsen voort zoals aangegeven op de openliggende gebeurteniskaarten. Fase 2 : aanwerving : om beurten kiezen de spelers één van de zes openliggende karakterkaarten. Fase 3 : gebouwen : de consul kiest één van de zes gebouwtegels en biedt dit gebouw aan. De verkoopskleur dient betaald te worden met overeenkomstige kleuren op de karakterkaarten. De spelers bieden om beurten voor het gebouw. Iedereen mag slechts éénmaal spreken of passen. Indien een speler een gebouw koopt, draait hij de gebruikte karakterkaarten 90° (deze kaarten kunnen deze ronde niet meer gebruikt worden). Deze fase gaat door tot 5 gebouwen verkocht zijn. Fase 4 : inkomsten : de spelers krijgen inkomsten afhankelijk van het aantal handelaarskaarten dat ze hebben (min. 3) Fase 5 : gebeurtenissen : de spelers plaatsen om beurten blokjes op de gebeurteniskaarten afh. van het aantal ongebruikte legionairs of vestaalse maagden. De gebeurteniskaarten geven aan welk karakter waar gebruikt kan worden. De speler met het meeste kubussen op bepaalde kaarten wint een fiche. Voor winst op de decadentiekaart krijg je een punt. De twee gebeurteniskaarten met het meeste blokjes worden voorkomen, de andere twee worden uitgevoerd. De gebeurtenis met de meeste kubussen wordt helemaal verwijderd en hiervoor komt er een nieuwe in het spel voor de volgende ronde. Fase 6 : grote werken : tijdens deze fase bouwen we samen aan het grote bouwwerk door blind geld te bieden en de duim op of neer te wijzen. Duim neer, je geeft geld aan het volk = 2 stemmen zijn één punt. Duim op, het groot werk wordt al dan niet gemaakt, de spelers scoren punten en passen de waarde van de fiches aan. Fase 7 : hongersnood en crisis : spelers verliezen punten afhankelijk van het niveau van hongersnood en hun aanwezige velden. Indien een fiche zich in crisiszone bevindt, zal er zich een crisis voordoen. De spelers laten hun fiches in die kleur zien, de speler met de minste fiches moet 3 punten in aanzien afgeven.
Het spel eindigt na vijf beurten. De spelers kunnen nog extra punten verdienen voor karakters met een christelijk karakter (2 punten per karakterkaart), vrijlaten van slaven voor 2 munten = 3 punten per slaaf. Tot slot worden de fiches gewaardeerd afhankelijk van hun waarde. De speler met de meeste punten wint het spel
Titel : Sylla Auteur : Dominique Ehrhard Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 12+ Speelduur : 60-120 min.
Dit spel blinkt weer uit door z'n eenvoud en toch voldoende diepgang. Het is overigens ook een Ystari met een redelijk korte speelduur, dus die zal vaak toch iets sneller uit de kast worden gehaald. Dit spel was overigens ook de bevestiging voor mij voor deze uitgeverij. Het spel is geruime tijd uitverkocht geweest en onvindbaar voor een (toen toch nog) leek in spellenland. Na een tijdje heb ik hem toch op de kop kunnen tikken, en ik heb er nog geen moment spijt van gehad.
Mykerinos is ook zo'n spelletje dat in een kleiner doosje zit, formaat Caylus magna carta, jawel een kaartspel. Het bord van mykerinos bestaat uit twee delen, enerzijds heb je een overzichtsbord met museum, personages en volgordetabel, maar het eigenlijk speelveld wordt opgebouwd uit tegels. Deze tegels hebben aan de ene zijde een Egyptisch landschap (al dan niet met piramiden) en aan de andere kant één van de personages.
De spelers gaan in dit spel proberen om door tactisch inzetten van hun blokjes, deze tegels te winnen en uiteindelijk hun gevonden schatten te tonen in de mooiste gangen en kamers van het museum. De speler die de beste combinaties kan verdienen, zal het spel dan ook winnen. Uiteindelijk is het belangrijk dat je weet waar je naartoe moet werken en dat is het volgende : in het museum zijn er vijf gangen voorzien voor elk van de personages, je tracht een eigen blokje in één van de kamers of gangen te leggen (deze leveren punten op 2,3 of 5 per tegel die je op het einde van het spel van het betreffende personage hebt). Je krijgt ook vijf punten extra voor elke set van vijf verschillende personages die je hebt verzameld.
Het spel zelf dan : het bestaat uit vier seizoenen, in een seizoen wordt telkens eerst het speelbord opgesteld, vinden de opgravingen (inzetten blokjes) plaats, volgt er een onderzoeksfase (uitdelen van de prijzen) en wordt de ronde afgewerkt. Afhankelijk van het aantal spelers mogen de spelers elk seizoen een aantal eigen blokjes uit de algemene voorraad nemen, de tegels worden klaargelegd. De opgravingsfase is de belangrijkste, want nu gaan de spelers trachten hun tegels te verzilveren, ze hebben de keuze uit volgende acties : - een nieuwe opgraving starten : één blokje op een willekeurige lege plaats - een bestaande opgraving uitbreiden : twee blokjes plaatsen aan een blokje dat er al ligt (horizontaal of verticaal) - passen (je doet dit seizoen niet meer mee) : plaats je pasmarker op het speelbord (belangrijk bij gelijke stand) - een beroep doen op een personage : deze laten je zondigen tegen de basisregels, je mag ze één keer per seizoen gebruiken a) lady violet : neem één extra blokje uit de algemene voorraad bij je persoonlijke voorraad b) lord lemon : je mag bouwen op een vakje met een piramide (wat normaal verboden terrein is) c) sir brown : je plaatst een blokje rechtstreeks in het museum d) mrs. blackmore : een nieuwe opgraving starten mag zelfs met twee blokjes naast elkaar e) colonel tangarine : een opgraving uitbreiden mag je met drie blokjes doen
Nadat alle spelers hebben gepast, worden de verschillende gebieden bekeken en de prijzen verdeeld. De speler die het meeste blokjes in een gebied heeft, mag als eerste opteren voor één van de tegels te nemen, of een blokje in het museum te plaatsen. Daarna heeft de tweede speler de keuze om de andere tegel te nemen of het museum in te gaan. Als de derde of vierde speler nog een tegel kunnen nemen, mogen ze dit doen. Naar het museum mogen zijn niet gaan.
Ik begrijp dat het misschien allemaal een beetje abstract lijkt als je dit leest, maar dat is het totaal niet, het spel zit eenvoudig in elkaar en je kan al vrij snel tactisch spelen, zelfs al ken je het spel niet zo goed. Ik houd hier wel van en ben er steeds voor te vinden om deze boven te halen.
Titel : Mykerinos Auteur : Nicolas Oury Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 10+ Speelduur : 45 min.
Deze titel is buitenbeentje in de Ystari-familie, maar het is wel een spel naar mijn hart. De spelregels zijn superéénvoudig, maar de diepgang is enorm. Af en toe heb je bij het spelen van een spel onmiddellijk het idee "dit is iets goed", wel schrijf deze maar bij op de lijst. De cover alleen al doet je watertanden, maar de rest van de artwork is redelijk sober. Het speelbord vind ik persoonlijk zelfs een beetje donker. De spelers krijgen elk een setje gebouwen van verschillende hoogten en genummerd van 1 t.e.m. 13.
Dit spel omvat een familieversie en een gevorderde variant, het verschil is er enkel in het begin van het spel. Je krijgt namelijk een geheime opdracht, waarop staat afgebeeld waar jij je gebouwen op het speelbord moet proberen te plaatsen. Bij de expertenvariant krijg je een moeilijkere opdracht te verwerken en krijg je bovendien nog een tweede opdracht waarbij je punten scoort door op bepaalde kleuren te bouwen. Enkele mogelijke opdrachten zodat u een idee heeft : aangrenzende gebouwen aan een brug, drie gebouwen rond een toren, drie gebouwen rond een meer, drie gebouwen in een stadsdeel, ...
In een beurt wordt er geboden om te bouwen op bepaalde bouwplaatsen. De startspeler plaatst een gebouw op een willekeurige (leeg) bouwplaats. De andere spelers plaatsen om beurten een gebouw van hogere waarde aan een aangrenzend gebied of passen. Als je past, mag je niet meer meedoen in deze ronde. De spelers blijven doorgaan tot alle spelers behalve één gepast hebben of tot een speler een gebouw met de hoogste mogelijke waarde plaats. Enkel dit gebouw wordt gebouwd (omgedraaid). De speler krijgt de eventuele fiches die op de bouwplaats liggen ook mee. Dit kunnen zowel plus- als minpunten zijn. De speler die laatst bouwde, start de volgende ronde. Het spel eindigt als één speler al zijn gebouwen heeft kunnen inzetten. De spelers krijgen punten voor hun verzamelde fiches en hun uitgevoerde opdracht (kan meermaals bekomen worden). Tenslotte worden er ook nog punten uitgedeeld voor de hoogste gebouwen. In elk stadsdeel wordt gekeken wie het hoogste gebouw heeft geplaatst, bij gelijke stand wordt er naar het tweede, derde, ... gebouw gekeken. Hier zijn ook telkens vijf punten mee te verdienen. Deze puntentelling is voor de expertenvariant. De familieversie houdt het enkel bij de fiches en opdrachten.
Titel : Metropolys Auteur : Sébastien Pauchon Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 10+ Speelduur : 30 min.
Elke topper moet toch z'n kaartspel hebben, moet men bij Ystari gedacht hebben, zo ook Caylus. In caylus magna carta hanteren we eigenlijk dezelfde speelwijze als bij z'n grote broer. Ook nu weer verdienen de spelers punten door te bouwen aan het kasteel, volgen ze ongeveer dezelfde fasen en bouwen ze aan de weg.
Ik zal even de verschillen voor u op een rijtje zetten, dan is onmiddellijk duidelijk wat u wel en niet mag verwachten : - er is geen spelbord voorzien (maar dit is redelijk logisch bij een kaartspel, alhoewel ...) - de koninklijke privileges zijn volledig weggelaten - de te bouwen gebouwen zijn niet meer een algemene voorraad, maar elke speler heeft dezelfde handkaarten met hierop de gebouwen - de huisjes die in het basisspel op de gebouwen werden geplaatst, zijn hier te onderscheiden door de kleur van de kaart - de huisjes die je op het kasteel moest zetten, krijg je hier in de vorm van fiches, die overwinningspunten voorstellen - ipv overwinningspunten krijg je een extraatje als een andere speler jouw gebouw gebruikt (extra's staan op de kaarten) - diegene die het beste werkt aan het kasteel, krijgt een goud blokje (geen privilege) - voor elke drie denirs krijg je op het einde van het spel één punt (ipv 4 in het basisspel)
Wat blijft er wel allemaal hetzelfde : - nog steeds beweegt er een provoost over de weg - de weg bestaat ook nu nog uit neutrale gebouwen, eigen gebouwen, een brug en kasteel (deze twee laatste worden boven de weg gelegd) - de houten blokjes hebben dezelfde kleuren - de spelers bezitten 4 arbeiders om in te zetten - ook nu moeten denirs betaald worden om arbeiders te mogen inzetten - je krijgt inkomen + extra voor residentieel gebouw en hotel (de bib is er niet meer bij) - enkel de gebouwen die zich voor de provoost op de weg bevinden, worden geactiveerd - in het kasteel dienen er nog steeds drie verschillende grondstoffen te worden afgegeven voor een fiche - voor een goudblokje krijg je op het einde nog één punt, voor elke drie grondstoffen ook - ook nu verloopt de actiefase om beurten, het inzetten van arbeiders tegen betaling, die omhoog gaat als er iemand past
De mogelijke acties : - neem een extra handkaart van je trekstapel - vervang al je handkaarten - plaats een arbeider op een gebouw - bouw een gebouw uit je hand - bouw een prestige gebouw (uit de voorraad, komt op je residentieel gebouw te liggen) - passen
Zoals steeds zijn er voor- en tegenstanders van dergelijke kaartspellen, het is natuurlijk een afkooksel van het bordspel. Maar net zoals bij San Juan is het hier wel goed gedaan. Het spelconcept boet weinig of niets in, het idee is gelijklopend, het is gewoon allemaal iets handiger (of toch eenvoudiger) geworden qua spelmateriaal. Hoewel San Juan toch nog meer vernuft in zich heeft als kaartspel, aangezien de kaarten echt verschillende functies hebben, is dat hier wel niet het geval. Je moet nog steeds met blokjes rommelen, arbeiders inzetten, fiches verzamelen. Eigenlijk heeft men hier gewoon het speelbord weggenomen en getracht om toch hetzelfde spel te kunnen spelen, ... en ze zijn er aardig in gelukt. Mijn bescheiden mening als u toch moet kiezen tussen Caylus en Caylus magna carta : koopt u gerust het basisspel, een spel van dit allooi, die speelduur en moeilijkheidsgraad verdient eigenlijk wel een deftig bordspel te zijn. Het kaartspel is daarentegen sneller gespeeld, ook ietsje makkelijker (denk ik gevoelsmatig) en handiger om mee op reis te nemen. Aan u de keuze, maar mocht uw budget het toelaten, haal ze dan gewoon maar allebei in huis.
Titel : Caylus magna carta Auteur : William Attia Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 10+ Speelduur : 75 min.
Wat Agricola twee jaar geleden in Essen was, was Caylus vier jaar geleden. Dit spel was net zoals Agricola een aanval op de top 10- ranking op Boardgamegeek. Dit spel omvatte zo ook een beetje alles, bieden, arbeiders inzetten, bouwen, punten scoren, voordelen meenemen, grondstoffen verwerven, ...
Ondertussen is de lijst van zulke spellen al redelijk lang geworden, maar toch blijft dit één van de toppers. In de eerste plaats verdient dit spel gewoon z'n plaats in die top 10 omdat het prima uitgebalanceerd is, je constant het gevoel hebt dat je meespeelt, elkaar een beetje kan pesten door het vooruit of achterschuiven van de provoost en thematisch en grafisch zit ook alles wel snor.
Zoals bij veel spellen tellen uiteindelijk de punten, maar de speler die z'n spel het beste opbouwt en z'n arbeiders op het juiste moment op de juiste plaats weet in te brengen zal enkel kans maken om dit spel te winnen. Je kan dit spel ook echt wel leren en verbeteren door het vaak te doen. Voor mij persoonlijk is het weeral te lang geleden dat we dit spel uit de kast hebben gesleurd, dus voor mij zou het terug van nul beginnen zijn, maar we hebben het indertijd enkele malen na elkaar gespeeld en vonden al snel goede strategieën.
Er is al zeer veel inkt gevloeid bij besprekingen van dit spel, dus ik verwijs ook voor meedere opinies graag door naar deze besprekingen. Ik geef een vluchtig verloop van een ronde weer. Het spel is ten einde als het kasteel volledig is afgebouwd. Dit kasteel bestaat uit drie sectoren : kerken, muren en torens. Elke ronde bestaat op z'n beurt uit zeven fasen : 1) incasseren van inkomen : 2 dinars + eventuele extra's voor residentieel gebouw, bib en hotel 2) arbeiders aan het werk zetten : op de verschillende gebouwen inbrengen tegen betaling, prijs wordt opgedreven naarmate meerdere spelers passen, éérste passer krijgt 1 dinar 3) activeren van de speciale gebouwen : inzetten extra arbeider, geld ontvangen, provoost verzetten, koninklijk privilege vergaren, spelersvolgorde wisselen en korting bij het inzetten van arbeiders 4) het verplaatsen van de provoost : tegen betaling vooruit of achteruit op de weg (enkel gebouwen voor provoost worden afgehandeld) 5) activeren van gebouwen : opbrengen grondstoffen, mogelijkheid tot bouwen, omzetten geld in grondstoffen/punten, goud vergaren, ... 6) het bouwen aan het kasteel : betalen 3 verschillende grondstoffen (waarvan zeker één voedsel), punten hiervoor, ontvangen privileges 7) einde van een ronde : verzetten van provoost en stadshouder
Punten kan je extra verdienen door het bouwen van monumenten, die pas later in het spel zullen komen aangezien je hiervoor steen en goud zal nodig hebben. Vaak geven deze bouwwerken de doorslag bij winst of verlies. Indien een deel van het kasteel werd afgebouwd volgt er een tussentelling (slottelling op het einde) waarbij spelers die meebouwden aan het kasteel privileges bemachtigen. Deze privileges zijn vrij te kiezen en leveren geld, punten, grondstoffen of bouwkorting op. Op het einde van het spel krijgen de spelers nog 3 punten voor elk goud, 1 punt voor elke 3 willekeurige grondstoffen en 1 punt voor elke 4 dinars. De speler met de meeste punten wint het spel.
Titel : Caylus Auteur : William Attia Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 12+ Speelduur : 120 min.
De spelers nemen de rol aan van handelaars in India. Ze rijden op olifanten rond Bombay en bouwen paleizen, kopen zijde op de handelsposten en verkopen het in de steden. De rijkste speler op het einde van het spel wint.
Spelmateriaal :
-1 spelbord
-1 olifant, 1 scherm en 5 paleizen per speler (in vijf kleuren)
-1 zak met 17 blokjes zijde
-12 grote vraagblokjes
-75 rupee-fiches
-5 actiefiches
-8 paleisfiches
-8 handelspostfiches
-16 stedenfiches
-16 klantenfiches
Spelverloop :
Een spel bestaat uit vier sets. Een set bestaat uit herstockeren en vier speelrondes. In elke ronde hebben de spelers om beurten drie acties ter beschikking.
De startspeler neemt 9 blokjes uit de zak en sorteert ze per kleur. Diegene waar er het meeste van zijn worden op de meest linkse markt geplaatst, de tweede op de tweede markt, enz.
De handelspostfiches waarvan de kleur niet vertegenwoordigt is in de markten worden omgedraaid en zijn deze ronde onbeschikbaar.
De startspeler legt elke ronde een actiefiche af zodat duidelijk is in welke ronde we zitten. Dan nemen de spelers om beurten drie acties. Je mag minder acties spenderen, maar deze acties ben je kwijt en kan je niet meenemen naar een volgende ronde. Je mag éénzelfde actie meermaals uitvoeren, met uitzondering van het aankopen van een blokje zijde.
Mogelijke acties :
-je fortuin consolideren
-je olifant verplaatsen
-een blokje zijde kopen in een handelspost
-een blokje zijde verkopen in een stad
-een paleis bouwen
1)je fortuin consolideren :
je mag je drie acties omruilen tegen 1 rupee van de bank 2)je olifant verplaatsen :
je mag je olifant verplaatsen van de ene plaats naar de andere, de kosten hangen af van waar de olifant eindigt. Is dit op een heuvel, kost het je 2 acties, op de andere velden kost het 1 actie. Meerdere olifanten mogen op eenzelfde plaats staan.
3)een blokje zijde kopen in een handelspost :
je moet met je olifant in een open handelspost staan en mag een overeenkomstig blokje kopen van de markt. De prijs hangt af van de positie op de markt. De linkse markt vraagt 1 rupee en 1 actie als prijs, de middelste markt kost 1 rupee en 2 acties en de rechtse markt kost 2 rupees en 2 acties. De speler plaatst het blokje op de rug van zijn olifant, je kan slechts twee blokjes vervoeren, dus je mag niets kopen als de olifant al twee blokjes draagt. (deze actie mag slechts één maal per beurt)
4)een blokje zijde verkopen in een stad :
je moet met je olifant in een stad staan om een blokje te verkopen. Het kost je één actie om het blokje af te geven (terug in de zak steken). Het blokje dat je afgeeft moet wel overeenkomen met de vraagblokjes die in de stad liggen. De opbrengst hangt af van de positie van het vraagblokje. Het bovenste blokje levert 4 rupees op, het middelste levert 3 rupees op en het onderste 1 rupee en 1 klantfiche. Daarna wordt het vraagblokje van de verkochte kleur naar de onderste positie verschoven. Een geel blokje levert 1 extra rupee op, een paars blokje levert 1 extra klantfiche op. Tenslotte mag de speler een stadfiche nemen van de overeenkomstige stad, indien hij nog geen fiche had van deze stad. Indien er geen fiche meer beschikbaar is, heb je pech.
5)een paleis bouwen :
als je olifant op een plaats staat waar geen gebouw op staat, mag je een paleis bouwen door 1 actie en 1 blokje (eender welke kleur) af te geven. Daarna plaats je je paleis op deze plaats. Indien er een paleisfiche ligt, mag de speler deze fiche nemen en het effect uitvoeren. Als er later in het spel tegenstanders passeren langs het paleis, krijgt de eigenaar van het paleis 1 rupee van de bank.
Als er vier rondes zijn gespeeld, worden de actiefiches doorgegeven aan de volgende startspeler. Dit gaat zo door, tot elke speler startspeler is geweest.
Speleinde :
Op het einde van het spel worden nog geld uitgereikt :
-paleizen en klanten : je telt je paleis- en klantenfiches op. De speler met de meeste punten, krijgt 8 rupees, de tweede krijgt er 4 en de derde 2. Bij gelijke stand krijgen beide spelers hetzelfde aantal
-stedenfiches : elke speler met drie stedenfiches krijgt 4 rupees, elke speler met 4 stedenfiches krijgt 8 rupees.
De speler met het meeste geld wint het spel. Bij gelijke stand tellen het aantal klantenfiches.
Titel : Bombay Auteur : Cyril Demaegd Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 10+ Speelduur : 30-60 min.
Dit is de voorlopig laatste telg uit het Ystari-gamma. En het lijkt wel een trend te zijn, maar elke uitgeverij heeft wel een racespel. Ook Ystari kon niet ontbreken en bracht Asteroyds uit. Eigenlijk kan je dit spel een beetje vergelijken met Roborally, of nog beter, het minder gekende Duck, duck, go. De spelers plannen op voorhand hun acties en daarna begint alles op het speelbord te verschuiven en te bewegen. En dan maar hopen (in mijn geval toch), dat je niet te veel obstakels tegenkomt op je weg, zodat je zonder te veel schade je einddoel bereikt.
Waarom Ystari dit spel eigenlijk uitbrengt, is me een raadsel, want het past totaal niet in de kraam van deze uitgeverij. Ik meen ergens gelezen te hebben dat zij zich, net als andere uitgeverijen, op diverse doelgroepen wil storten en vandaar verschillende lijnen wil uitbrengen. Het verschil in lijn zou duidelijk gemaakt worden door de vorm van de doos. Dit is het tweede spel in de vierkante "kosmos"-doos, na Bombay en dit blijken dan ook de meer familiegerichte spellen te gaan worden.
In de doos vindt u een speelbord, planningsbordjes voor de spelers, drie dobbelstenen, asteroïden voor op het bord, enkele fiches en een klokje. Deze klok speelt een belangrijke rol in het spel, want u gaat uw planning op tijd moeten doen. U kan zelf kiezen hoeveel tijd u zichzelf en uw medespelers geeft. Zo kan er gedifferentieerd worden, ook de startopstelling van het speelbord is moduleerbaar en volledig te veranderen naar uw smaak en goesting.
Bovendien schrijven de spelregels diverse modussen voor, maar het hoofdidee blijft wel telkens hetzelfde. U moet zo snel mogelijk naar de verschillende gates vliegen en diegene die dit het snelste doet en met het minste schade wint het spel. In een speelbeurt worden eerst de dobbelstenen gegooid, de rode, witte en blauwe. Zij stellen de verplaatsing van de asteroïden voor. Het nummer geeft aan naar waar de asteroïden zich verplaatsen. Daarna beginnen alle spelers deze asteroïden in gedachten te verplaatsen en hun bewegingen met hun ruimteschip te plannen op hun spelersbord. Als de tijd afgelopen is, dan worden eerst alle asteroïden verplaatst en komen dan de spelerschepen in beweging. Veel meer houdt dit spel op zich niet in. Oké, de ene piloot heeft een ander extraatje dan de ander, er zijn enkele regels omtrent botsingen met vaste voorwerpen of bewegende voorwerpen en je kan in de variant ook gaan schieten op asteroïden, maar daar blijft het bij. Op zich is het speelprincipe eenvoudig, maar indien u niet zo'n held bent in op voorhand plannen en denkbeeldige bewegingen uit te voeren, dan is dit spel misschien niets voor u. Raak u lichtjes gestresseerd of volledig in paniek als u onder tijdsdruk uw spel moet spelen, dan laat u dit misschien ook best aan de kant. Maar ... hou je wel van zo'n kort spel, waarin je toch het nodige denkwerk moet verrichten en het spel telkens anders verloopt, dan zou ik het toch een keertje aanbevelen.
Titel : Asteroyds Auteur : Frédéric Henry & Guillome Blossier Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 10+ Speelduur : 30 min.
U zat er misschien al een tijdje op te wachten. Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik fan ben van Ystari. De Franse uitgeverij die er probeert een erezaak van te maken om in al hun titels de letters Y en S te steken, u weet wel : ys, yspahan, metropolys, mykerinos, sylla, caylus, ... Dit keer kwamen ze in Essen met de titel : Assyria. Een spel van Emanuele Ornella, die ook het nieuwe 2-persoonsspel van QWG "Martinique" voor zijn rekening nam. (De illustrator van beiden spellen is trouwens ook dezelfde) Of dit een referentie is, laat ik in het midden, maar na het lezen van de spelregels is mijn interesse in dit spel zeker aangewakkerd.
In Assyria staat iedere speler aan het hoofd van een nomadenstam. Zij reizen door de woestijn om voedsel te vinden, waterputten en zigguratste bouwen. Gedurende drie perioden proberen ze te domineren in het land "Assyria". De meest invloedrijke stam zal zegevieren.
Het spel bestaat uit een spelbord, dat tweestromenland toont en voor de rest woestijn, met verschillende voedselbronnen. Er zijn 54 kaarten (eten, uitbreiding, bonus en ploegkaarten) en 16 grijze fiches die de waterputten voorstellen. Daarnaast krijgt elke speler 10 hutten, 4 zigguratbasissen, 4 zigguratmiddenstukken, 4 zigguratdaken en 4 fiches in hun kleur.
Een spel verloopt dus over drie periodes. De periodes bestaan uit 3 ronden, behalve de 1ste periode die slechts 2 ronden telt. Na elke periode volgt er een overstroming, waar het spelbord veranderingen ondergaat en waar de spelers punten scoren. Een spelronde op zich bestaat dan ook weer uit drie fasen : 1) landbouwfase (zaaien, oogsten, nieuwe spelersvolgorde) 2) uitbouwfase (nieuwe hutten, voedselvoorziening, hongersnood, waterputten, bereik en prestige) 3) actiefase (bouwen of uitbouwen ziggurat, intrigeren, offeren aan de goden, kopen van een ploeg/voedselkaart)
1) LANDBOUWFASE - zaaien : afhankelijk van het aantal spelers worden de voedselkaarten uitgelegd en vijf kolommen van elk twee kaarten. de kaarten met minder symbolen worden links gelegd, meer symbolen rechts en de jokers sowieso helemaal rechts - oogsten : de spelers kiezen in spelersvolgorde een kolom met kaarten uit en nemen deze open voor zich - nieuwe spelersvolgorde : de fiches van de spelers worden zo gelegd in de volgorde dat ze kaarten kozen, diegene die de meest linkse kaarten koos, wordt dus de startspeler
2) UITBOUWFASE - nieuwe hutten : neem het aantal hutten uit de voorraad aangegeven op de uitbreidingskaart van deze ronde, de hutten moeten op lege plaatsen worden gezet die grenzen aan eigen hutten of ziggurats - voedselvoorziening : voor elke hut moet het afgebeelde voedsel op de tegel worden betaald in de vorm van voedselkaarten, er wordt niet weergegeven, je zet de hut op het symbool als je het voedsel hebt geleverd - hongersnood : de hutten die niet zijn voorzien van voedsel worden van het bord genomen - waterputten : deze worden geplaatst op een kruispunt van tegels waar de speler drie hutten heeft, je kan er geen bouwen naast een ziggurat, niet tussen de twee rivieren, niet op andere waterputten - bereikbaarheid : voor elke hut gebouwd op de rivier krijgt de speler kamelen (1ste hut op een rivier = 3 kamelen, elke volgende hut = 2 kamelen), de limiet van kamelen is 10 - prestige : elke hut tussen de rivieren levert 2 punten op, de hutten erbuiten 1, elk deel van een ziggurat levert 1 punt op, waterputten leveren in periode één 6 punten op, in periode 2 nog 5 en in periode 3 nog 4 punten.
3) ACTIEFASE In de actiefase gebruiken de spelers hun kamelen om acties uit te voeren. De mogelijke acties zijn : - bouwen of uitbouwen van een ziggurat : in de plaats van een hut, niet op een rivier, niet naast een waterput; kostprijs = 6 kamelen voor basis, 3 voor een middenstuk en 2 voor een dak (uitbreiden slechts één stuk per ronde) - intrigeren : hutten op invloedstracks plaatsen; kostprijs = 3 voor bovenste, 2 voor middelste en 1 voor onderste track - offeren aan de goden : 1 tot 3 kamelen offeren en fiche evenveel plaatsen verderschuiven - koop een ploeg/ voedselkaart : kopen van een niet gekozen kaart; kostprijs = aantal kamelen op de kaart
Op het einde van een ronde volgt er een overstroming. Er wordt een nieuwe uitbreidingskaart getrokken. Alle hutten worden terug van het symbool gezet.
OVERSTROMING - alle hutten op de rivieren gaan terug naar de voorraad - punten voor invloed (bovenste = 3 punten per hut; middelste = 2 punten per hut; onderste = 1 punt per hut) - meeste invloed krijgt nog extra aantal punten gelijk aan de hoogste waarde van de uitbreidingskaarten, de tweede krijgt de tweede waarde, de derde krijgt tenslotte de laagste - daarnaast zijn er nog de bonussen van de invloeden (bovenste = 1, 4 of 8 punten afhankelijk van het aantal hutten; middelste = een ploegkaart indien je een hut plaatste; onderste = één kameel per hut) - offers = een aantal punten gelijk aan het aantal ziggurats (hoeft niet voltooid te zijn) x de waarde van hun offers, de offerfiche start daarna terug op nul
Titel : Assyria Auteur : Emanuele Ornella Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 12+ Speelduur : 60 min.
In dit spel bouwen we aan de hangende tuinen van Babylon. Des te hoger de tuinen gelegen, des te meer punten, maar des te duurder ook qua planten, bevloeiing en bouwgrond. Amyitis is naar mijn inziens één van de moeilijkste spellen van Ystari. Misschien omdat ik het nog maar weinig heb gespeeld in vergelijking met de andere spellen, maar toch. Amyitis speelt op zich wel vlot eens je vertrokken bent, maar een winnende tactiek heb ik nog niet gevonden. (maar dat zal eerder aan mij liggen)
Er zijn twee spelborden : één stelt de tuinen voor, met daarrond een scoretrack, drie tempeltracks, een pasveld en de akkers. Het tweede speelbord is Mesopotamië waar je met je kamelenkaravaan doorreist op zoek naar planten en ontwikkelingen om op een hoger niveau te kunnen bouwen. De kern van het spel zijn karakterkaarten die elke ronde worden opengelegd en wiens kunde kan worden ingeroepen door de spelers. Maar telkens worden ze duurder om te gebruiken.
Het spel verloopt over verschillende ronden, die op hun beurt bestaan uit 3 fasen : 1) voorbereiding 2) acties uitvoeren 3) einde van de ronde
1) De karakterkaarten worden in groepjes van drie opengelegd (afh. aantal spelers). De spelers krijgen inkomen afhankelijk van de bankierkaart die ze bezitten. Je start zonder bankierkaart, dus hebt aanvankelijk geen inkomen. Ook de bankierkaart kan worden ontwikkeld.
2) De kern van het spel. De spelers hebben de mogelijkheid tussen passen, rekruteren van karakters of de karavaan verplaatsen. Als je past, mag je deze ronde niet meer meespelen, maar krijg je elke keer als de anderen acties blijven uitvoeren een munt (als het terug jouw beurt zou zijn). Om te rekruteren kies je een kaart uit de setjes van drie en gebruikt de eigenschap van het karakter. De eerste kaart van een setje is gratis, je draait ze om na gebruik. De tweede kaart kost daarna één munt, de derde kaart zelfs twee munten. BOER : je kan gaan werken op de akkers om grondstoffen in te slaan PRIESTER : je plaatst een blokje in de tempel (in fase 3 leveren deze een bonus op) INGENIEUR : plaats een irrigatieblokje in de tuinen (beginnend aan de rivier en telkens verder omhoog) en scoor 2 punten HANDELAAR : neem een kameel uit de voorraad Opteer je voor het verplaatsen van de karavaan, verzet je de karavaan een aantal plaatsen gelijk aan het niveau van je kameeldrijver en geef je sowieso een kameelfiche af. Geef je meer fiches af, mag je meer stappen zetten. In de karavaan kan je goederen verkopen voor prestigepunten, hofkaarten kopen om tot een hoger niveau te komen (bank, kameeldrijver, ...), planten kopen (afh. eigen niveau) en onmiddellijk planten indien er voldoende irrigatie is en het niveau van de plant op het juiste niveau van de tuinen kan worden gezet (de tuinmankaarten kunnen dit een beetje manipuleren). Wanneer er wordt gepland krijgt de speler die het stuk tuin het meest bevloeid een bonus, prestigepunten gelijk aan het niveau van de plant.
3) Eerst komt het tot een processie waarbij alle spelers om beurten één blokje in een tempel naar keuze zetten. Daarna worden de tempels beloond met kamelenfiches, punten, munten of blokje op de akkers.
Het spel eindigt als er nog maar een bepaald aantal tegels in de tuinen aanwezig zijn (afh. aantal spelers). De spelers krijgen nog een bonus voor het aantal verzamelde tegels. Elke goederenfiche levert ook nog één punt op, kamelen en geld niets. De speler met de meeste punten wint, indien gelijk zijn er meerdere winnaars.
Titel : Amyitis Auteur : Cyril Demaegd Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 12+ Speelduur : 75 min.
Wederom een uitgeverij naar mijn hart. Net zoals bij Aleaspiele, staat een nieuwe titel van deze uitgeverij sowieso op ons verlanglijstje. Ystari is een redelijk kleine Franse uitgeverij onder leiding van Cyril en Arnaud Demaegd. Samen kiezen ze zorgvuldig de spellen uit die ze uitgeven en zijn ze ook bedenker en illustrator van talloze kwalitatieve hoogstaande spellen, zoals u in het vervolg van de reeks zal lezen.
Een héél deel van de spellen is ondertussen ook vertaald in het Nederlands. Vooral QWG heeft een nauwe samenwerking met deze sympathieke Fransozen.
Ystari streeft naar kwaliteit op alle niveau's, zowel qua spelmateriaal als spelplezier. Het heeft enkele tactische spellen in z'n rangen, maar daarom hoeven deze spellen ook niet aartsmoeilijk te zijn. Metropolys is een erg mooi voorbeeld hoe een spel fantastisch goed kan zijn in z'n eenvoud en op die manier toegankelijk voor een erg breed publiek.
Het allergrootste succes was ongetwijfeld Caylus, dit was ongetwijfeld de hype van 2005 in Essen en dit liet zich resulteren en een hoop awards in 2006. Een kaartspel kon dan ook niet uitblijven. Eigenlijk kan je deze twee spellen best vergelijken met wat Puerto Rico en San Juan zijn voor Alea spiele.
Ystari is ondertussen ook een andere weg ingeslagen, die de meeste kleinere uitgevers doen, namelijk het verdelen van topgames uit andere landen, vertalen in het Frans en distributeren op de plaatselijke markt, voorbeelden als Le havre, Agricola en Endeavor liegen niet om de perfecte kennis en kunde qua spellen van de Demaegdjes.
)
