Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
31-03-2015
imprESSEN : Walk the plank
Walk the plank (Mayday games) :
+ grappig concept + prima materiaal + de mogelijk uit te voeren acties zijn wel ludiek + speelt erg snel en vlot
- de kleuren van het spelersmateriaal is nogal flets - af en toe voorzie je acties die je niet kan uitvoeren of die totaal in je nadeel zijn (eigen schuld, dikke bult) - de symbolen op de kaarten zijn op zich duidelijk als je ze kent, maar in het begin waren er toch wel wat vragen
Conclusie : Walk the plank is een handig, snel, ludiek spelletje waarbij je elkaar een beetje pest en vooral tracht om jezelf te redden. Het rare aan het spel is het einde, waarbij er nog twee piraten moeten overblijven. Op die manier deel je de winst vaak met een andere speler, op zich niets mis mee natuurlijk, maar zo'n spel verdient toch een "smerige" winnaar vind ik. Het concept van het kiezen van de acties, het gelijktijdig omdraaien, actie per actie en ze dan uitvoeren, kan me wel bekoren in dit spel, vooral omdat het zo'n kort spel is. Walk the plank vertoont eigenlijk weinig negatieve puntjes en doet waarvoor het gemaakt is, het levert speelplezier en hilariteit rond de speeltafel op. Het spel is op KS aangeboden in een trilogie met Get bit en Hold your breath, maar was een beetje prijzig voor Europa naar mijn mening. Ook nu vind ik de prijs voor het spel los nog aan de hoge kant, maar mocht ik het ooit ergens op de kop kunnen tikken voor een prijsje dan laat ik het zeker niet na om het aan te kopen.
+ prachtige bakalieten tegeltjes + de kleuren zijn lekker helder en duidelijk + abstract puzzelen + solospel met voorgedrukte inlegpuzzels zijn leuk
- ik ben te dom voor dit spel vrees ik, zelfs de makkelijkste opdracht, bleek een hele opgave
Tantrix is al een ouder spel (van 1991 blijkbaar) dat ik al vaak zag liggen, maar nog nooit speelde. Het is een leuk abstract puzzelspel dat ook niet pretendeert meer te zijn dan dat. Als je hier van houdt, is dit zeker een aankoop waard, maar voor mij persoonlijk hoeft het niet onmiddellijk. In dit genre prefereer ik sommige van de Smartgames boven dit spel, wat zeker niet wil zeggen dat dit niet goed is, want dat is het overduidelijk wel.
+ de kleuren en vormen van Qwirkle komen netjes terug (herkenbaar als je Qwirkle ken) + op de achterkant van de kaarten staat een overzicht van de kleuren en vormen + het Rummikub-gevoel dat er nu bij is gekomen, is echt een leuk aspect + de symbolen staan zowel links als rechts op de kaart, dus het maakt niet uit of je links- of rechtshandig bent (lijkt een raar pluspunt, maar de laatste tijd zien we vaak petieterige kaartjes waarvan het symbool dan nog verscholen zit als je de kaarten omgekeerd op handen neemt) + geen puntengetel tijdens het spel
- je moet echt wel goed naar de vormen en kleuren kijken en gaat vaak op zoek naar het ontbrekende element, maar eens je halverwege het spel zit, ben je er volledig in - het verschil tussen geel en oranje is bij slecht licht niet echt duidelijk - geen puntengetel tijdens het spel, enkel de Qwirkles tellen (voor de fans van de puntjes een nadeel)
Conclusie : Qwirkle is een topper en z'n kleine "kaart"broertje doet daar in mijn ogen geen sikkepit voor onder. Het speelt erg vlot, is leuk puzzelachtig en het Rummikub-aspect waarbij je kaarten in andere rijtjes mag gaan leggen om nieuwe combo's te maken, maken het zo leuk. Je bent constant in spanning tot het je beurt is omdat je al bepaalde zaken ziet. Niemand durft natuurlijk de vijfde kaart van een rijtje leggen, maar soms moet je dit gewoon doen. Het spel is erg herkenbaar ondanks het feit dat dit toch een nieuw spel is. Ook nieuwe spelers gaan hier ongetwijfeld erg veel plezier aan beleven. Bovendien is dit een perfect reisspel, klein, fijn en vol plezier (maar dat was de grote broer eigenlijk ook wel)!
+ OMG !!! + leuk speelmateriaal, voodoopopje, scorespoor in het doosje, knappe dobbelstenen + hilarisch spel, met uiterst genante situaties (vooral op een beursvloer) + dat is een partyspel in de zuiverste zin van het woord
- mensen die niet kunnen lachen en elkaar pesten tijdens een spel moeten hier in een wijde boog rondlopen - het is met momenten echt wel té, sommige vloeken kan je gewoon niet combineren - bij een speluitleg heb je de neiging om héél snel en héél hard weg te lopen van de tafel
Conclusie : Eigenlijk vatten bovenstaande zinnen al erg veel samen. Als je het spel ziet liggen, dan schuif je zeker even aan om het te bekijken. Na een initiële speluitleg of een kort overzichtje heb je dan weer de neiging om de tafel snel te verlaten, maar ik kan u aanraden om het toch eens een kans te geven. Doe dit wel enkel als je echt in de "mood" bent voor dit type van partyspel. Aan de hand van je dobbelresultaat ga je proberen vloeken over de andere spelers uit te spreken. Zij moeten dan bepaalde fysieke handelingen stellen gedurende het ganse spel, bepaalde geluiden maken vooraleer ze de dobbelstenen gooien of genante bewegingen maken vooraleer het voodoopopje (actieve speler) door te geven. Wordt er iets vergeten, dan krijgen de spelers die dit opmerken zelf er de punten bij. Ik kan u verzekeren dat het uiterst irritant is om het ganse spel met beide handen op elkaar te moet spelen, halverwege ook nog de opdracht te krijgen dat je met één hand telkens te tafel moet aanraken en op die manier nog je kaarten moet proberen vast te houden en dobbelstenen te gooien. Om nog maar te zwijgen van het feit dat je moet knippen met je vingers, over je haar strijken en luidkeels "Ahïa" moet roepen als je het voodoopopje moet doorgeven. Toch wist ik te winnen, en daarmee basta!
+ leuke tekeningen op de kaarten + snel, vlot pest-kaartspelletje + een verrassing op Zuiderspel voor mij + het spel is kort en kan erg snel gedaan zijn, timing is belangrijk
- het is en blijft een pestspelletje waarbij je wat geluk moet hebben - het spel is, zeker voor de verliezers, waarschijnlijk te snel gedaan, zeker als je nog een dikke goudkaart op handen hebt als het spel eindigt
Conclusie : Dieven! heeft me kunnen bekoren. Ik ben niet onmiddellijk een kaartspeler en de kleine doosjes laat ik meestal liever in de doos zitten. Toch hebben we dit leuke spelletje een kans gegeven en het was de moeite waard. Bovendien hadden we de kans om het te spelen met de auteur wat op zich ook wel fijn was. Het is een luchtig kaartspelletje, perfect geschikt voor families die de pestfactor wel kunnen smaken. Ik zou het zeker niet erg vinden mocht dit spel ooit in onze collectie terecht komen, want het gaat zeker uit de kast komen. De korte speelduur en het eenvoudige concept maken dit tot een erg geslaagd spel.
+ snelle, relatief eenvoudige deckbuilder + verschijnt binnenkort in het Nederlands bij 999 games + er is een gratis app verkrijgbaar voor de ipad (speelt erg goed) + er zijn ondertussen al enkele boosterpacks met uitbreidingen die het spel nog beter maken + de eigenschappen van de kaarten zijn erg duidelijk + het spel is relatief goedkoop (10 à 15 euro voor het basisspel, waarvoor je toch héél wat spel krijgt)
- het is een pure 2-speler, hoewel je met 2 spellen toch met meer spelers aan de slag kan gaan - nog een deckbuilder??? Na al die Dominions, Thunderstones en andere Eminent domains?
Conclusie : Eigenlijk zijn mijn 2 negatieve puntjes zelfs niet negatief. Persoonlijk vind ik dit prima als 2-speler en hoeft het voor mij helemaal niet uitgebreid te worden qua spelersaantal. Zeker als je weet dat het gaat om spelereliminatie, dan lijkt het me zelfs het beste met z'n tweeën, de één z'n dood is de andere z'n ... overwinning. Het speelt echt belachelijk vlot en is duidelijk qua regels (zeker als je Dominion kent). En wat het tweede puntje betreft, ik vind dit spel beter dan Dominion en alle andere deckbuilders (Eminent domain misschien buiten beschouwing gelaten). Een potje is zo opgesteld en gespeeld dat een rematch er snel inzit. Persoonlijk vond ik dit één van de leukste verrassingen die ik op Zuiderspel te spelen kreeg. Het spel is al een tijdje uit, maar ik had het nog even links laten liggen, zeker ook omdat het constant uitverkocht was. Nu is het spel voorhanden, met alle mogelijke uitbreidingen, maar zou het spel ook bij 999 games verschijnen. Het valt dan misschien nog wel even af te wachten of ook de uitbreidingen vertaald zullen worden. Want dit is na enkele potjes basisspel toch wel een vereiste denk ik.
+ Het ziet er allemaal kleurrijk en mooi uit + Diegene die het snelste speelt, mag als eerste een bonusdobbelsteentje nemen
- Compleet willekeurig dobbelsteen gooien - Zenuwachtige bedoening om goeie combinaties te maken - Te weinig mogelijk combinaties om te scoren (enkel trio en straatje tellen) - Enkel de hoge dobbelstenen leveren effectief iets op - Als je hergooit, moet je alle dobbelstenen hergooien, dus je moet echt geluk hebben met die ene rol
Conclusie : Ik maak voor dit spel eigenlijk liever een conclusie dan alle bovenstaande plus- en minpunten. Mij beviel dit spel eigenlijk totaal niet. Het zag er leuk uit, de tafel op Zuiderspel was vrij (zegt misschien ook voldoende???), dus waagden we het erop. Het spel wil eigenlijk een beetje een mix zijn van dobbelcombinaties vormen en dit galaxy-trucker-gewijs doen op tijd tegen elkaar. Diegene die snel bouwt, zet de rest onder druk. Probleem is dat je hier totaal afhankelijk bent van één enkele dobbelsteenrol. Er is geen mogelijkheid om gegooide dobbelstenen terzijde te leggen. Als je hergooit, moet alles op nieuw, dus nog meer kans dat je nog slechter gooit, of dat je ineens allemaal lage waarden gooit. Het feit dat er in twee kleuren wordt gespeeld, zorgt op zich wel voor een puzzelachtig gevoel, want je probeert toch dezelfde kleuren op een rij te krijgen, zeker omdat je punten dan verdubbelen. In het beste geval blijf je natuurlijk gooien tot je allemaal zessen hebt gegooid, maar dit is quasi onmogelijk met 9 dobbelstenen. Zelfs de kans dat je een trio gooit is erg klein, dus dan blijven de straatjes over. En zelfs dan kan het perfect zijn dat ook dat niet lukt. Iets te veel willekeur voor mij. Queen z'n kleine doosjes zijn over het algemeen niet van een al te hoog niveau en deze titel mag netjes bij in de rij.
+ het materiaal van de KS-versie is fantastisch mooi met die pepermeeples + het spelverloop van dit spel is nog eens lekker ouderwets, een aantal stapjes doorlopen per ronde, maar loopt erg goed + er is toch wel wat interactie en mogelijkheid tot "dwarsbomerij", hoeveel bied je voor welke positief? Ga je eerst planten? Dan kan je pas als laatste gaan oogsten, maar weer als eerste gaan verkopen en recepten maken. Deze denkoefening is erg interessant en niet altijd even eenvoudig + het feit dat er telkens andere marktkaarten en recepten gebruikt worden, zal elk spel toch ietsje veranderen + het spel gaat gestaag de hoogte in, het lijkt bij aanvang moeilijk om bepaalde combinaties van pepers te verzamelen, maar dat komt in de loop van het spel helemaal goed
- ondanks het knappe materiaal zijn de muntjes (zeker die van waarde 1) echt wel petieterig klein - het aantal pepers dat voorhanden is, lijkt ook ons te beperkt, zeker als je met vier of meer spelers aan de slag gaat (wij met drie hadden af en toe maar net genoeg)
Conclusie : Scoville is een heerlijk, pittig spel dat vooral een familiespel is, het is toegankelijk en erg aantrekkelijk qua uitzicht. Pepers verzamelen in bepaalde kleurtjes en deze inruilen voor geld, punten of recepten. De juiste wandelwegen gebruiken op het speelbord om de juiste pepers te verzamelen en vooral een spannende eindtelling met erg kleine verschillen, dat is Scoville in mijn ogen. Bovendien moet u het juist aantal tijd spenderen aan dit spel. Mijn gevoel met drie spelers zegt dat dit ideaal was, ook met vier lijkt me prima. Ik kan me wel voorstellen dat met 5 of 6 spelers je zowel pepers te kort komt als te lang bezig bent over een potje, maar mij kon het alleszins bekoren. Verwacht geen arty-farty nieuwe spelmechanismen, want dan komt u bedrogen uit.
Deelnemers : Kamiel, Viktor (voor het apero), Andy en hier en daar een demonstrator of auteur voor de hoofdmoot
Gespeelde spellen : Gemaskerd bal van de lieveheersbeestje, Stef Stuntpiloot, Cubo, The orchestra, Star realms, Tantrix, Clover, Mixtour, Samsara, Gunslinger, Vudu, Qwirkle cards, Walk the plank, Dieven, Coco king & The worst game ever.
Speeldatum : 22/03/15
Speelplaats : thuis en op Zuiderspel
Conclusie : Het dagje Zuiderspel was meer dan de moeite waard. Eerst en vooral opwarmen met de zoontjes, die stilaan het spellenvirus toch ook te pakken krijgen (ik kan eigenlijk al niet wachten tot ze enkele jaren ouder zijn, maar alles stap voor stap en genieten maar). Daarna richting Zuiderspel vertrokken en ik kan eigenlijk enkel positieve zaken vertellen over deze beurs. Een erg mooie locatie, dito zaal, lekkere catering, prima verhouding winkels/speeltafels/open ruimte/..., gezellige drukte maar niet té druk, leuke aanbiedingen voor diegene die op zoek waren naar koopjes (vooral WGG), leuke uitgeversrally van BSM, toffe ontmoetingen, beloftevolle prototypes, vriendelijke mensen, ruime parking, schappelijke entreeprijs, ... Ik ga volgend jaar zeker terug!
Opmerkelijk : ik ga proberen imprESSENs te schrijven van alle gespeelde spellen, dan zijn we weeral een week of twee zoet met elke dag een nieuwe imprESSEN.
+ materiaal en artwork zijn meer dan dik oké + belachelijk veel verschillende karakters, met elk hun eigen "bescheiden" eigenschap, die toch telkens ietsje anders speelt + het marktsysteem op zich is erg fijn gevonden + het spannende race-aspect + het feit dat er héél wat verschillende kaarten in het spel zijn, die het spel telkens anders zullen maken
- het spel is wel wat repetitief, verzamel voldoende grondstoffen, schaf een gebouw aan en begin opnieuw - het is zeer moeilijk om, eens je achterstand hebt door de één of andere reden, terug bij te halen - je kan elkaar een klein beetje pesten misschien door het marktsysteem en het kiezen van de acties, maar je hebt eigenlijk wel ruimte zat (maar dit kan u ook als een positief punt beschouwen als je niet al te veel interactie wil)
Conclusie : Harbour is op zich een erg sterk, inhoudelijk spel in een belachelijk klein doosje. Het lijkt een trend te worden, na Tiny Epic Kingdoms is dit zeker ook een straf spel in een kleine verpakking. Het materiaal is meer dan degelijk, uiteraard brengt de Kickstarterversie nog wel wat extra's met zich mee. Het sleeven van de kaarten bijvoorbeeld, dit is niet echte vaste prik bij mij, maar aangezien ze er nu toch bijzaten blijft alles mooi netjes en past het net in de doos. De combo's zoeken en de kracht van de gebouwen proberen te optimaliseren is bij dit spel de boodschap en u gaat in elk spel anders te werk moeten gaan. Het is een race tot aan de vier gebouwen, waarin je zenuwachtig en spannend aftelt naar het moment dat je een aankoop kan doen (hopend dat de markt niet verandert net voor jouw beurt). En toch ... ondanks hetgene dat u hierboven allemaal las (en dat toch positief was), moet ik toch een kleine domper op de feestvreugde plaatsen. Ik vind het spel zeker niet slecht, maar het is (ondanks de korte speelduur) redelijk saai en repetitief. Je verzamelt grondstoffen, hoopt ze tegen een sterke marktwaarde in te ruilen voor geld zodat je de betere gebouwen kan kopen en begint van voor af aan. Natuurlijk is dit voor iedereen gelijk en komt het erop aan om een goede timing te hebben en dito grondstoffenmanagement, maar zowel tijdens de solovariant als ons eerste speelpotje was dit onmiddellijk het geval en dan is het mijn plicht om u dit te melden. Kortom, Harbour leg ik zonder meer nog graag op tafel (en dat zal zeker nog wel gebeuren ook) omdat het zo'n "groot" spel is in een klein doosje met korte speelduur is, maar zal me hopelijk toch nog wat meer gaan verrassen de volgende keren.
+ Vienna is licht, heel licht + het inzetten van dobbelstenen à la Kingsburg kunnen we wel smaken + de speciale actiekaarten zijn krachtig, maar gaan van hand tot hand, dus niet te overpowerend + de speelduur is kort, een halfuurtje en je bent rond + je kan elkaar een beetje gaan pesten en dobbelstenen tactisch plaatsen, maar je hebt altijd wel mogelijkheden + ook met een mindere dobbelsteenrol kan je nog steeds iets forceren
- Vienna is licht, te licht - wij speelden het spel met drie spelers, maar vier of vijf lijkt ons beter te zijn - er is wel niet erg veel diepgang en de acties die je gaat kiezen zijn soms te duidelijk
Conclusie : Vienna is weer zo'n typisch Schmidt spel waarover ik het in de bespreking al een keertje had. Het speelt snel, vlot, is makkelijk qua spelregels en zal door niet-veelspelers ongetwijfeld als vernieuwend en aangenaam beschouwd worden. Als véélspeler is het fijn om een keertje te doen, maar blijf je toch wat op je honger zitten. Het lijkt also men een Kingsburg (qua dobbelsteen plaatsen), Rococo (qua artwork), Caylus (qua actiespoor) heeft gemixt en dan volledig (maar dan ook volledig) gestript tot er eigenlijk weinig of niets meer overblijft. Het grootste voordeel van dit spel is zeker de korte speelduur, op een ronde of vijf à zes ben je er zeker klaar mee. Een nadeel is dat je een leider moeilijk kan gaan inhalen, proberen op gelijke hoogte te blijven is de boodschap, want het spel loopt maar tot 25 punten en als je weet dat je bij de slottelling eigenlijk maar een vijftal punten kan verdienen, is dat niet veel. Anderzijds zorgt dit ook voor spannende eindtaferelen en winst met een puntje verschil. Het feit dat het bord een dag- en nachtkant heeft is fijn, maar totaal overbodig. Wij kozen voor de donkere nachtzijde omdat die ons iets mooier (rustiger) leek. De actieplaatsen zijn erg duidelijk en makkelijk in te schatten, maar sommige hogere actieplaatsen zijn echt wel sterk. Je kan de dobbelstenen voldoende manipuleren zodat je voldoende opties hebt, maar ons eerste spel leerde ons wel dat je toch die éne bepaalde actie echt wil doen. Het feit dat je enkel terug kan keren op de weg tegen betaling is goed en leuk gevonden, maar uiteindelijk kies je dan meestal toch gauw eerst voor de cruciale plaatsen en betaal je die kosten graag. Kortom, dit is zo'n spel dat je best eerst een keertje probeert, dan weet je onmiddellijk of het iets voor jou en jouw publiek is, maar een blinde aanschaf zou ik hier toch afraden.
Speeldatum : 20/03/15 Speelplaats : Spellenclub Spelhamels Beerse Opmerkelijk
:
Drie nieuwigheden getest, dus er komen weer imprESSENs aan. Hopelijk kunnen we er dit weekend nog enkele testen, zodat we ons lijstje niet-gespeelde-spellen stilletjes aan toch wat korter kunnen maken.
Adventure tours is een spel dat reeds in Essen is uitgebracht vorig jaar. Het stond al een tijdje op ons lijstje en voegen we nu dan ook graag toe aan onze collectie. Zonder dit spel gespeeld te hebben, wisten we toch dat dit een leuk spel was. Reden ... het is een herwerkte versie van Mai-Star, een kaartspel dat AEG nog een jaartje eerder uitbracht. De setting is totaal anders, maar aan het spelverloop en mechanisme is er weinig veranderd. Het spel bestaat uit 102 avonturierkaarten, 18 overzichtskaarten (in diverse talen), 6 expeditieborden (dubbelzijdig), 90 munten (in verschillende waarden), de spelregels en een overzichtsblad met de eigenschappen van de avonturiers en expeditieborden.
Het spel wordt gespeeld gedurende drie expedities, 3 ronden waarin we telkens hetzelfde gaan doen en telkens terug van nul starten. De speler die na drie ronden het meeste geld heeft weten te verzamelen, wint het spel. Om het spel enigszins in deze bespreking te kunnen uitleggen, moet u vooral de avonturierkaarten een beetje beter begrijpen, vandaar onderstaande foto die ik graag even toelicht. Vooraleerst zijn er drie kleuren van avonturiers, die elk hun eigen behoeften, voorwaarden en eigenschappen hebben. In de linkerbovenhoek staan de voorwaarden en het geld dat de avonturier aan de expeditie toedraagt indien hij wordt toegevoegd aan de expeditie. Linksonder staat een waarde (met een +) die de capaciteit van je expeditie kan verhogen (de rest van de kaart wordt dan genegeerd). Tenslotte staat de persoonlijke eigenschap, die wordt geactiveerd als je de avonturier toevoegt aan je expeditie, centraal onderaan op de kaart.
Voor aanvang van het spel kiezen de spelers of ze met dezelfde expeditieborden spelen (voorkant) of met diegene voor de gevorderde variant, waarbij elk expeditiebord z'n speciale eigenschap heeft. Daarnaast starten de basisexpedities allen met een waarde 3 van de drie verschillende ondersteuningen en zijn de achterkanten ietsje anders. Alle avonturierkaarten worden geschud en elke speler krijgt er zes op handen.
In een beurt heeft een speler twee opties : - z'n uitrusting verbeteren door kaarten rechts naast z'n expeditiebord te spelen en op die manier de waarde van de ondersteuningen te verhogen (de kaarten worden op elkaar gelegd, zodat enkel de linkerrand nog zichtbaar is) - een avonturier als expeditielid gebruiken door deze boven het expeditiebord te leggen
Indien je een kaart gebruikt als ondersteuning, trek je nadien een nieuwe kaart van de trekstapel. Indien je een avonturier aan de expeditie wil toevoegen, moet je er allereerst mee rekening houden dat je voldoet aan z'n voorwaarden. In de linkerbovenhoek van de kaart staat een waarde aangegeven in één van de drie kleuren. Je moet deze waarde minstens halen met je ondersteuning. Nadat je de kaart boven je bord legde, mag (moet) je de eigenschap van de avonturier onmiddellijk uitvoeren (er is één uitzondering, schildje dat je beschermt tegen onheil en dat je buiten je beurt om mag spelen). Nadat je een avonturier toevoegt aan de expeditie trek je GEEN nieuwe kaart. Indien een speler geen handkaarten meer heeft na z'n beurt, eindigt de ronde onmiddellijk en volgt er een telling. Ook wanneer de trekstapel opgebruikt is, eindigt de ronde onmiddellijk. De spelers tellen de waarden van hun uitgespeelde avonturiers (in expeditie) op en trekken daarvan 2 af per kaart die ze nog op handen hebben. (je kan niet minder dan 0 scoren).
Alle kaarten worden terug geschud, elke speler krijgt er zes en een nieuwe ronde kan van start gaan. Zijn er drie ronden gespeeld, wint de speler met het meeste geld.
Eigenschappen van avonturiers : - extra kaarten trekken en weggeven aan medespelers - een extra handkaart mogen spelen - een kaart van een tegenspeler verwijderen (ondersteuning of expeditie) - een extra beurt spelen - onmiddellijk een extra avonturier toevoegen aan je expeditie in dezelfde kleur (als aan de voorwaarden wordt voldaan) - een expeditielid van een tegenspeler afsnoepen - alle kaarten in een bepaalde kleur van je ondersteuning naar je expeditie overhevelen - jezelf beschermen tegen onheil (schildje)
Eigenschappen van de expedities : - een extra handkaart mogen spelen - een extra beurt spelen - de eigenschap van een avonturier dubbel gebruiken - een extra avonturier aan de expeditie toevoegen (twee in één beurt) - de eigenschap van een avonturier gebruiken die je ter ondersteuning speelt - een extra handkaart uitdelen
Titel : Adventure tours Auteur : Seiji Kanai Uitgeverij : Schmidt spiele Aantal spelers : 3-6 Speelduur : 35 min. Leeftijd : 10+
De Spielwarenmesse in Nürnberg is traditioneel niet onmiddellijk de grootste spellenbeurs, dat is Spiel Essen. De Duitse uitgeverijen kunnen het echter niet maken om zich daar van hun beste kant te laten zien, voor hen is die beurs op zich denk vaak belangrijker nog dan Spiel, aangezien deze beurs puur voor de winkels en professionelen is. Schmidtspiele is een naam die in Duitsland staat als een huis en ze hebben een reputatie hoog te houden. Niet zozeer voor de spellen voor veelspelers, maar qua familiespellen, toegankelijke, hoogwaardige, degelijke spellen. Ik denk spontaan aan pareltjes zoals Oasis, Portobello market, Livingstone, ... Velen onder u die deze spellen reeds speelden gaan waarschijnlijk niet al te grote superlatieven bovenhalen, maar dat vind ik persoonlijk onterecht. Dit soort spellen verdient alle krediet, want ze zijn véél en véél toegankelijker dan héél wat van die spellen waar wij (als veelspelers) zo hoog mee oplopen. Ook ik maak mij daar wel eens schuldig aan, maar we mogen nooit vergeten waar het eigenlijk om draait, nl. spelplezier. En voor vele mensen is dit niet een half uur peinzen over een volgende, mogelijke zet of een spelregelboek van meer dan 20 bladzijden waar ze niet uit wijs geraken. Bij deze presenteer ik dan ook graag Vienna, de nieuwste big-box van Schmidt spiele.
Het spel Vienna, speelt zich, zoals u waarschijnlijk wel verwacht, af in Wenen. De spelers gaan, door middel van een worker-placement-mechanisme, de eigenschappen van de diverse plaatsen langs de S-vormige baan in Wenen opeisen. Op deze manier vergaren ze inkomsten, bepaalde eigenschappen, karakterkaarten en overwinningspunten. Het venijn zit 'm echter in de volgorde van deze actieplaatsen. De meer waardevolle plaatsen bevinden zich aan het eind van de baan en de spelregels willen nu net dat je de plaatsen in oplopende volgorde moet claimen. Het zal dus wat inzicht en timing vragen om op het gepaste moment de juiste dobbelstenen (dit zijn eigenlijk je acties) in te zetten. De speeldoos bevat 1 speelbord, 26 dobbelstenen (5 per spelerskleur en 1 witte dobbelsteen), 55 kaarten (6 startkaarten, 5 speciale kaarten en 44 karakterkaarten), 25 munten, 5 scorefiches en 1 politieagent.
Je kan kiezen of je het speelbord op de dag- of nachtkant gebruikt (puur decoratief) en legt deze in het midden van de tafel. Kies een startspeler, die de speciale actiekaart "startspeler" krijgt, de andere speciale actiekaarten worden naast het bord gelegd. Elke speler krijgt 4 dobbelstenen ter beschikking (met drie spelers krijg je er ééntje meer). De scorefiches worden op het scorespoor geplaatst, zoals aangegeven (volgens aantal spelers). Elke speler krijgt een startkaart en neemt het aangegeven aantal munten. De karakterkaarten worden geschud en er wordt er één minder dan het aantal spelers opengelegd naast het bord. (er mogen nooit twee dezelfde karakterkaarten naast het bord liggen, indien dit ooit het geval zou zijn, wordt deze kaart onder de stapel gestopt en een nieuwe kaart getrokken).
De spelers komen om beurten aan de beurt. In je beurt gooi je je dobbelstenen en ga je er 1 of 2 van op het speelbord plaatsen. Het gooien gebeurt slechts één keer aan het begin van een ronde (en de spelers doen dit niet simultaan, maar om beurten). Om beurten plaatsen de spelers 1 (of 2 opgetelde) dobbelstenen op een actieplaats op het speelbord dat dezelfde waarde vraagt als dit op je gegooide dobbelsteen. Indien een speler niet tevreden is over z'n gooi, mag hij tegen betaling van 1 munt ofwel een gekozen aantal dobbelstenen hergooien ofwel een dobbelsteen waarde 1 hoger of lager maken. (dit mag meermaals gedaan worden, zolang je maar kan betalen). Wat het plaatsen van de dobbelstenen op het bord betreft, is er eigenlijk maar één gouden regel. Je mag je volgende dobbelstenen enkel op actieplaatsen zetten die verder op de baan liggen dan je voorgaande geplaatste dobbelstenen. Enkel tegen betaling van 1 munt mag je er ook voor opteren om een eerdere plaats te bezetten. Elke plaats kan uiteraard maar door één speler bezet worden en je mag natuurlijk plaatsen overslagen en je dobbelstenen verder op de baan inzetten. Als alle spelers hun dobbelstenen geplaatst hebben, worden de plaatsen gewaardeerd en uitgevoerd. Een speler die sneller zonder dobbelstenen valt, wordt gewoon overgeslagen.
De actieplaatsen worden in volgorde afgewerkt, vertrekkende bij het begin van de baan. Plaatsen die niet zijn bezet, worden logischerwijs overgeslagen. Sommige plaatsen leveren munten op, andere overwinningspunten of de aanschaf van karakterkaarten. Ook de speciale actiekaarten staan in de aanbieding. Sommige velden (met een bliksemschicht) worden onmiddellijk bij de plaatsing van de dobbelstenen uitgevoerd, maar de algemene regel is dat dit pas bij de waardering gebeurd. De politieagent kan een speler inzetten om een veld op de baan volledig af te sluiten, zodat deze niet kan gekozen worden. Nadat alle plaatsen zijn gewaardeerd, worden resterende karakterkaarten afgelegd en nieuwe karakterkaarten getrokken. De politieagent wordt terug naast het bord geplaatst, maar de speciale kaarten blijven de spelers liggen en kunnen in de volgende ronde opnieuw gebruikt worden.
De speciale actiekaarten laten je het volgende toe : startspeler worden, 2 beurten onmiddellijk na elkaar dobbelstenen plaatsen op actieplaatsen, 1 extra dobbelsteen (wit) tijdens een ronde, een joker karakterkaart (die elk symbool heeft) en een kaart die je toelaat om elke gegooide 1 om te zetten in een waarde naar keuze. De karakterkaarten tonen allemaal symbolen die de spelers verzamelen. Sommige actieplaatsen geven de speler overwinningspunten als ze een meerderheid aan symbolen op hun karakterkaarten hebben ten opzichte van de andere spelers.
Zo gauw een speler na een ronde 25 of meer punten heeft, is het spel ten einde. Alle symbolen op de karakterkaarten worden een laatste keer vergeleken met de buurspelers. Voor elke meerderheid scoor je 1 punt. Elke drie munten zijn ook nog 1 punt waard. De speler met de meeste punten wint het spel. In geval van gelijke stand wint de speler met de meeste resterende munten.
Titel : Vienna Auteur : Johannes Schmidauer - König Uitgeverij : Schmidt spiele Aantal spelers : 3-5 Speelduur : 30 min. Leeftijd : 10+
Eindelijk is er een kaartversie op de markt van het superpopulaire Qwirkle. Qwirkle wist ons enkele jaren geleden al te charmeren als uiterst interessant, abstract familie-tegel-legspel. In deze variant krijgt u een pakketje van 108 speelkaarten die de gekende symbolen in de zes verschillende kleuren herbergt. Van elke kaart zijn er drie exemplaren in het spel, dus wat dat betreft is het volledig te vergelijken met z'n grotere broer.
Ook qua spelconcept zitten beide spellen in dezelfde lijn, maar waar Qwirkle nog een puntensprokkelspel was, gaat het hier enkel en alleen om het vormen van de Qwirkles (6 verschillende kaarten in één set). De speler die erin slaagt om het meeste van deze Qwirkles te verzamelen trekt aan het langste eind en mag zich de winnaar noemen.
Bij aanvang van het spel worden alle kaarten grondig geschud en krijgt elke speler 9 handkaarten. De speler die de grootste combinatie van set kan vormen, mag beginnen. Een set bestaat steeds uit ofwel verschillende vormen van één kleur of dezelfde vorm in diverse kleuren. In een set mogen overigens ook nooit twee dezelfde kaarten zitten. (idem Qwirkle)
Als je aan de beurt bent, mag je zoveel handkaarten uitspelen als je wil. Je kan hiermee nieuwe sets gaan vormen en deze open op tafel leggen. Enige voorwaarde is dat een set steeds uit minstens drie kaarten moet bestaan. Ofwel vul je een eerder gelegde set verder aan door ontbrekende kaarten toe te voegen. Als je erin slaagt om de zesde kaart aan een set toe te voegen, dan neem je deze set en leg je ze gedekt (of open, afhankelijk van wat je afspreekt) voor je op tafel. Als je met opengelegde qwirkles speelt, kan je nagaan welke kaarten er eventueel nog in de trekstapel zouden kunnen zitten.
Tot zover eigenlijk weinig nieuws onder de zon, maar het kaartspel voegt een portie "Rummikub" toe aan het spel. Je mag ook kaarten toevoegen door sets op te splitsen en anders in te delen. Zo lang er op het einde van je beurt maar telkens correcte sets op tafel liggen van minstens drie kaarten. Op het einde van een beurt vult een speler z'n hand terug tot 9 handkaarten aan en komt de volgende speler aan de beurt. Dit wordt herhaald tot de trekstapel is opgebruikt. Elke speler krijgt nu nog één speelbeurt en dan wordt er geteld wie de meeste qwirkles wist te verzamelen.
Titel : Qwirkle cards Auteur : Susan McKinley Ross Uitgeverij : Schmidtspiele Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 20 min. Leeftijd : 8+
+ de opblaasbare knotsen zijn zonder meer het uithangbord van dit spel + het materiaal is top, zonder meer + het thema is wel grappig
- er zit wel erg weinig materiaal in de grote doos - het geven van de opdrachten was bij ons vaak zo complex dat het op de duur gewoon niet leuk meer is - het slaan met de knots is een leuk gimmick, maar ik begrijp niet wat er mis is met een gewone kreet om kenbaar te maken of iets goed is of niet. Vaak wordt de fout overigens door de "verteller" zelf gemaakt, zonder dat deze het door heeft en dan krijg je de ene slag naar de andere
Conclusie : het feit dat dit spel als partygame in de FFG-lijn terechtkwam zegt toch al wel een beetje over dit spel. Het zal hoogstwaarschijnlijk populair zijn bij onze Amerikaanse vrienden, maar ik werd er eigenlijk niet warm van. Het gevoel dat je krijgt, is dat van Tokyo train, maar dan in slow-motion. Wat Tokyo train nu net zo leuk maakt, is de snelheid waarmee je de opdrachten probeert af te haspelen. Het over de tong struikelen en opdrachten kenbaar te maken aan je gebuur is daar een winner, hier valt die volledig in het water door die domme knots waarmee je elkaar op het hoofd moet slaan. Hoogstwaarschijnlijk wordt dit spel beter als je wat op elkaar bent ingespeeld en de opdrachten beter uit het hoofd kent. Bovendien kan je je waarschijnlijk ook beter voorstellen wat je moet bouwen als je het spel al een keertje speelde. Maar dit heeft dan waarschijnlijk weer tot gevolg dat geoefende spelers een groot voordeel hebben en dat je op niveau moet gaan spelen. Oereka is een partyspel dat u misschien wel weet te behagen, maar ik neem dan liever het handige doosje van Tokyo train mee naar de spellenavond.
+ kleurrijk, leuk artwork en erg mooie dobbelstenen + als je houdt van snel dobbelen, hectische toestanden, een belletje op je speeltafel, dan is dit een pluspunt + het concept is duidelijk, simpel en het spelen in team zorgt voor nog meer geharrewar dan een spel per twee
- als je niet houdt van snel dobbelen, hectische toestanden en een irritant belletje op je speeltafel, dan is dit een erg groot minpunt - de dobbelstenen zijn mooi, maar het gele sterrertje (dat een joker voorstelt) mocht ietsje groter - of er al dan niet eerlijk en juist gespeeld wordt, kan volgens mij niet echt goed nagegaan worden
Conclusie : Voor mij hoeft er niet echt nog een speelsessie te komen van dit spelletje. Het sprong er in Essen wel uit door z'n artwork en dobbelstenen. De animo bij dit spel is ook zonder meer groot te noemen, maar daar houdt het dan ook op voor mij. Bij Halli galli heb je ook zo'n irritant belletje, maar daar moet je nog optellen en dan snel zijn. Ik krijg een hoog Halli galli meets Escape gevoel bij dit spel. Op zich twee spellen die ik wel leuk vind, maar gecombineerd vond ik het niet zo geslaagd. Er zijn héél wat andere leuke dobbelspellen en snelheidsspelletjes die ik beter vind. Gooi er de pestfactor die dit spel nog herbergt bovenop en je draait helemaal door. Kortom : Mooi? Ja. Leuk? Bwa. Aanschaf? Na.
Speeldatum : 7/03/15 Speelplaats : Spellenplezier Bredene Opmerkelijk
:
Eerste spellenbeurs in Bredene was een wisselend succes. Er was een niet al te grote opkomt, wat erg jammer was voor de organisatie (want die was perfect), maar de aanwezigen waren laaiend enthousiast. Ik heb er de ganse dag spellen gedemonstreerd van Asmodée en had bijna telkens de mogelijkheid om mee te spelen, dus dat is natuurlijk ook niet slecht. Moest er een herhaling komen van deze beurs dan ben ik zeker aanwezig. Hopelijk u dan ook!
Speeldatum : 5/03/15 Speelplaats : bij Nele en Johan Opmerkelijk
:
Na véél te lang geleden nog eens een potje "Village" (ofte het Dorp). Mijn stereotype spel heeft het gehaald, dus volgende keer zeker terug met de uitbreiding(en). Graag ook een keertje met de "Port" dan, want die moet nog van het lijstje geschrapt worden.
Met Xanadu hebben we nog eens exotisch product in onze spellenkast gekregen. Volgens mij is dit het eerste Columbiaanse spel dat we mogen toevoegen. Xanadu speelt zich wel af in Mongolië, waar de bekende Chinese architect Liu Bingzhong een zomerpaleisje wil neerplanten voor Kublai Khan. De spelers trachten tegelijk de bouwwerken te laten vorderen, maar laten het uiteraard niet na om hun tegenspelers te saboteren.
Het spel bestaat uit 70 kaarten (24 bruin, 24 blauw, 12 geel en 10 groen, 1 overzichtskaart, 1 einde-van-het-spelkaart) en 60 geldfiches met waarden 1-3-5. Meer heb je niet nodig om dit unieke kaartspel te spelen. Doel van het spel is om zoveel mogelijk geld te vergaren tijdens het spel, dat zo lang duurt tot de stapel kaarten 2 maal is gebruikt (voor een langer spel kan je ook drie keer de deck doorlopen). Op het einde van het spel verkopen de spelers hun nog resterende gebouwkaarten en tellen hun geld bij elkaar op. Bij aanvang van het spel wordt de einde-van-het-spelkaart even terzijde gelegd, de andere kaarten worden geschud en elke speler krijgt er 7 op handen. De rest vormt de trekstapel. Elke speler moet een bruine kaart voor zich open op tafel leggen als startkaart (indien je geen bruine kaart hebt, start je met een blauwe kaart, indien je dit nog niet hebt, begin je met een gele kaart). Het geld wordt als voorraad terzijde gelegd.
Om het spel enigszins voor te stellen, is het belangrijk om de kaarten te begrijpen. De achterkant van de kaart toont een arbeider, deze is voor alle kaarten identiek. Hun werking wordt hier later nog toegelicht. De voorkant toont verschillende kleuren, kostprijs, grondstoffen die ze opleveren en een score.
Concreet voor onderstaande kaart : - linksboven staan de bouwkosten (in dit geval 1 goud, 1 inkt en 1 klei) - bovenaan staat ook de naam van het gebouw (in dit geval "pagode tempel") - rechtsbovenaan kan er een passieve grondstof staan die beschikbaar is als de kaart voor je ligt (in dit geval jade (draak)) - aan de rechterkant zie je verschillende waarden, dit is het geld dat je krijgt als je de kaart verkoopt (de eerst zichtbare waarde wordt uitbetaald, meer hierover later) - in het midden van de kaart staan de grondstoffen die je kan krijgen als je arbeiders op de kaart plaatst (je moet ze van onderaan beginnen opvullen) - helemaal links op de kaart staan de grondstoffen die je krijgt als je op deze hoogte al arbeiders hebt geplaatst (hier porselein op het eerste niveau)
Tijdens een beurt doorloopt een speler 3 fasen : 1) Verkoop kaarten : vooraleer een speler acties gaat uitvoeren, mag hij één of meer gebouwen die voor zich openliggen verkopen. De huidige waarde van de kaart wordt uitbetaald en de kaart (met eventueel eropliggende arbeiders) wordt afgelegd. Je mag ook kaarten met waarde 0 verkopen. Indien alle kaarten (bij alle spelers) op een gegeven moment verkocht zouden zijn, nemen de spelers tot 7 handkaarten en leggen ze wederom een bruine kaart open als startkaart.
2) Wijs arbeiders toe en bouw een gebouw : de speler mag zoveel arbeiders aan kaarten toewijzen als hij wil. Door deze op kaarten te leggen, bij jezelf of tegenspelers en grondstoffen af te dekken, verkrijgt hij deze grondstoffen fictief. De plaatsen op een kaart moeten van beneden naar boven worden afgedekt. De op deze manier verworven grondstoffen kunnen gebruikt worden om een andere handkaart te bouwen en voor zich uit te leggen. Ook de passieve grondstoffen van eerder gebouwde eigen kaarten en grondstoffen die de linkerkolom van hun kaarten aangeven, mogen éénmalig per ronde gebruikt worden hiervoor. De nieuw gebouwde kaart wordt voorlopig nog horizontaal gelegd en kan nog niet gebruikt worden. Een speler mag ook arbeiders spelen om andere spelers te saboteren (grondstoffen af te nemen of waarde te verlagen) of hun eigen kaarten te upgraden. Een speler mag ten allen tijde maximaal 5 kaarten voor zich open hebben liggen.
3) Trek kaarten van de trekstapel : afhankelijk van de acties die een speler uitvoerde, mag hij nieuwe handkaarten nemen van de trekstapel. 1 kaart als je niets verkocht hebt deze ronde, 3 kaarten indien je wel iets verkocht deze ronde of de hand aanvullen tot 7 indien er geen acties werden uitgevoerd in de vorige 2 fasen. Een speler kan nooit meer dan 7 handkaarten hebben. Tot slot draait de speler z'n horizontale kaart verticaal en moet eventueel uitgeputte gebouwen (die vol liggen met arbeiders) verkopen.
Als de trekstapel één keer is doorgespeeld, worden de kaarten terug geschud en wordt de einde-van-het-spelkaart toegevoegd aan de laatste tien kaarten (deze worden ook nog eens geschud en onderop gelegd). Zo gauw de kaart wordt getrokken, eindigt het spel. Elke speler verkoopt z'n kaarten nog tegen hun huidige waarde en de speler met het meeste geld wint.
Titel : Xanadu Auteurs : Javier Velasquez, Carolina Tobar & Santiago Salazar Uitgeverij : Azahar Juegos Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 50 min. Leeftijd : 13+
Deze titel van Gryphon games verscheen al in 2013 en had toen al onmiddellijk onze aandacht. Enerzijds omdat het materiaal wederom fantastisch is en anderzijds omdat het biedsysteem (en vooral de toegankelijkheid) in het spel ons aansprak. Een tijdje geleden konden we dit spel eindelijk een keertje spelen bij "De Kolonisten", een winkel in Turnhout. Het spel voldeed aan mijn persoonlijke verwachtingen, maar zoals u ook kon lezen in onze imprESSEN weerhield de prijs ons toch wel van een aanschaf. Dit weekend op de "Kempen speelt" beurs stond het spel echter in promo en konden we het spel echt niet laten liggen. Vandaar dat ik u graag Karesansui voorstel hier op de blog.
In de stevige, gekende Gryphon-doos, zit wederom een erg functionele inlay die al het materiaal vlekkeloos bij elkaar houdt. Hieronder verstaan we 76 houten stenen (15 wit, 15 bruin, 15 grijs, 15 roos,15 geel en 1 zwarte steen, telkens allen met waarde I, II en III), 1 stoffen buidel om de stenen in te bewaren, 40 strafpuntkaarten (in 4 soorten), 6 spelersborden, 6 kartonnen harken en 1 biedbord.
Het biedbord wordt in het midden van de tafel gelegd. Elke speler krijgt z'n spelersbord en hark. De speelborden zijn dubbelzijdig bedrukt (de ene kant geeft je wat hulp wat betreft het plaatsen van de stenen, voor het overige is er geen verschil). De strafpuntenkaarten worden per soort in oplopende volgorde (van 1 tot 10 strafpunten) naast het speelbord gelegd. De zwarte steen wordt op het rondespoor (rond het biedbord) op nummer 1 geplaatst, de andere stenen worden in de stoffen buidel geschud en elke speler trekt er vijf uit die hij op z'n spelersbord plaatst (op de juiste plaats). Er wordt willekeurig een startspeler gekozen.
Elke ronde bestaat uit vijf stappen, die in volgende volgorde worden uitgevoerd : 1) De startspeler trekt nieuwe stenen uit de zak en legt deze op het biedbord 2) De spelers bieden voor de nieuwe stenen 3) Spelers betalen hun bod en plaatsen hun nieuwe stenen op hun spelersbord 4) Spelers ruilen verboden sets in voor strafpuntenkaarten (in speelvolgorde) 5) De nieuwe startspeler verzet de zwarte steen op het rondespoor en begint een nieuwe ronde
1) De startspeler trekt stenen uit de zak en vult een aantal vakken op het biedbord met stenen, gelijk aan het aantal spelers -1. Hij trekt de stenen één voor één tot de totale waarde van het vak op zes of meer komt. (foto onder : een spel met vier spelers, dus 3 vakken gevuld)
2) Beginnend met de startspeler moet elke speler ofwel een bod uitbrengen op de set stenen die hij wil bekomen of passen. Om te bieden nemen de spelers een aantal stenen van hun spelersbord, leggen deze op hun hark en wijzen de set stenen aan die ze willen verwerven. Er is geen limiet wat betreft het bieden. Indien je wil bieden op een set waarop reeds geboden is, moet je in totaal een lagere waarde bieden of dezelfde waarde met minder stenen. De speler wiens bod overboden is, neemt z'n bod terug op handen en kan in z'n volgende beurt terug meebieden. Dit gaat zo verder tot op alle sets geboden is en tot er een speler past.
3) Indien een speler past, neemt hij de bovenste paskaart (waarop ook strafpunten staan) en trekt één steen uit de zak die hij op z'n spelersbord plaatst. De andere spelers nemen de stenen waarop ze geboden hebben en leggen deze op hun spelersbord. De stenen waarmee ze geboden hebben, gaan terug in de zak.
4) In spelersvolgorde ruilen de spelers verboden sets van stenen in en nemen de overeenkomstige strafkaarten. Je mag zelf kiezen in welke volgorde je de stenen inruilt (hierdoor kan je soms strafkaarten vermijden). De stenen die je afgeeft, gaan terug in de zak. De verboden sets zijn : - een set van drie identieke stenen - een set van vier stenen van dezelfde waarde maar verschillende kleur - een set van drie stenen van dezelfde kleur met waarden I, II en III De genomen strafkaarten worden gedekt voor de speler gelegd en vormen op het einde van het spel strafpunten.
5) De zwarte steen wordt naar de volgende ronde geschoven op het rondespoor en een nieuwe ronde begint. Na ronde 5 verdwijnt de zwarte steen in de zak.
Het spel kan eindigen op twee manieren : -Wanneer de zwarte steen uit de zak wordt getrokken (indien bij het aanvullen van het biedbord onmiddellijk, indien bij het trekken van de paskaart eindigt het spel na de lopende ronde) - Wanneer de laatste kaart van één van de strafkaartenstapels wordt getrokken. De lopende ronde wordt afgehandeld. Extra strafpunten worden onthouden of genoteerd als er geen strafkaarten meer voorhanden zijn.
De speler die het minste strafpunten heeft vergaard tijdens het spel wint! In geval van gelijke stand wint de betreffende speler met de minste stenen op z'n spelersbord.
Titel : Karesansui - the rock garden Auteur : Joseph Kisenwether Uitgeverij : Gryphon games Aantal spelers : 3-6 Speelduur : 45-60 min. Leeftijd : 10+
+ in mijn ogen een prima hybride tussen euro en ameritrash + een stevig spel dat toch vlot loopt en door één van de medespelers "Eclipse light" werd genoemd + het dobbelen bij vijandige overname is éénvoudig en overzichtelijk, geen onmogelijk te begrijpen combat-fase + de kaarten zitten compleet in dezelfde sfeer en artwork als Among the stars (enkel toe te juichen) + thematisch is dit spel weer erg verzorgd en goed uitgewerkt. Ook het feit dat dit een vervolg is op Among the stars, maar een volledig nieuw spel is, kunnen we appreciëren + men voorziet onmiddellijk twee varianten standaard bij het spel en dit is erg fijn, zo zijn er toch weer een heleboel meer en andere mogelijkheden
- de spelregels zijn kort en duidelijk, maar bij een eerste lezing stel je je toch nog wel wat vragen (deze vragen verdwenen wel bij het spelen van het spel, alle tekst op de kaarten is éénduidig en erg natuurlijk) - er zijn ook erg mooie miniaturen verkrijgbaar van de ambassadeurs, jammerlijk genoeg redelijk prijzig en dus niet standaard in de doos - onze speelsessie met drie spelers wees toch uit dat je dit spel best met een even aantal spelers speelt, er kan zich dan minder iemand op de vlakte houden - het is erg agressief, je moet aanvallen en moet hier en daar tegen een stootje kunnen
Conclusie : New dawn stond al een hele tijd op de kast te pronken om gespeeld te worden. Enkele leessessies van de spelregels en vooral het bekijken van een filmpje laaiden dit gevoel enkel op. Ik ben dan ook zeer blij dat we dit spel op tafel hebben gekregen, want het is zondermeer de moeite waard om eens uit te proberen. Het is in mijn ogen niet een volwaardige Ameritrash, maar het is ook zeker geen euro, dus ik vermoed dat héél wat veelspelers hier wel een boontje voor zullen hebben. Mensen die me kennen weten dat ik geen fan ben van het ameritrash genre, maar er zijn zo enkele uitzonderingen die er bijzonder vlot en goed ingaan bij mij ... en deze titel is er daar één van. Als ik het spel moet quoteren, denk ik toch dat het zal stranden op 8 op 10. Dit is zonder meer meer dan gemiddeld te noemen en mag gerust het label "goed" dragen, maar de iets langere speelduur en het thema zullen misschien dan weer héél wat spelers afschrikken. Bent u echter een veelspeler, zoekt u graag goeie combo's, bent u agressief van aard en kan u goed met aanpasbare dobbelstenen gooien, dan moet u niet twijfelen en dit spel op tafel gooien.
+ eenvoud troef, push-your-luck met kaarten + kleurrijke kaarten + verschillende decks met diverse thema's overigens, voor elk wat wils + het spel is wat het aankondigt, een snel caféspel
- men heeft wat arty-farty willen doen met de nummering van de kaarten, soms een cijfer, dan weer een woord, we hadden graag steeds hetzelfde gezien - slechts één verliezer in een spel, de rest winnaars, het blijft raar - er zit bijzonder weinig achter dit spel, ik weet niet of het zo erg vaak op tafel zal komen
Conclusie : Pairs is perfect wat het aankondigt te zijn. Een spel dat je in elk café op de toog (of tafel) kan gooien. Een spel dat je ook donkere kroegen kan spelen, daar er niet veel licht aan hoeft te pas komen. Ook wanneer je licht bijna uitgaat van een te veel aan alcohol lijkt het me nog mogelijk om dit spel winnend af te sluiten. Op zich is dit een kaartspelletje waarvan er 13 in een dozijn zijn. Het feit dat het in verschillende decks is uitgekomen is wel fijn, dan kan je kiezen wat jou het beste ligt. Langs de ene kant twijfel ik over de herspeelbaarheid, maar aan de andere kant is dit misschien wel één van de meest toegankelijke spellen die er zijn. Daarnaast is er ook een erg aangename speelduur, zeker als je met de variant speelt waarbij er niet telkens moet geschud worden. Dit houdt de vaart veel meer in het spel en zorgt ervoor dat het niet begint te slepen. Zeker geen flop, maar ook niet top!
Gespeelde spellen : Steam donkey, Pairs & New Dawn
Speeldatum : 28/02/15 Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkelijk
:
Eindelijk een keertje New Dawn, een spel van Artipia dat zich afspeelt in de Among the Stars-wereld. Een imprESSEN volgt, maar ik kan u al vertellen dat ik (jawel, ikzelve) deze Ameritrash wel weet te pruimen.
