Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
25-08-2017
imprESSEN : Century - de specerijenroute
Century - de specerijenroute (Plan B games) :
+ je wil toegankelijkheid in een spel, hier is de perfecte gateway-game + het spel wordt constant vergeleken met Splendor, een enorm compliment vind ik dat + het artwork is erg fraai, de grootte van de kaarten is dat eveneens + de functionele inlay, de metalen muntjes en de potjes voor de specerijen, topnotch + duidelijke, overzichtelijke spelregels + er zijn niet veel verschillende kaarten, slechts 3 soorten actiekaarten en 1 type contracten, het houdt het wel erg overzichtelijk + de speelduur is naar mijn bescheiden mening redelijk perfect, zelfs met vijf spelers + het feit dat een uitgeverij 3 spellen in dezelfde speelwereld tegelijk aankondigt, die jaar op jaar zullen verschijnen, maakt ons wel nieuwsgierig + dit spel is snel opgesteld, snel uitgelegd en snel gespeeld, dus ook erg snel aan te schaffen
Endangered orphans of Condyle cove (Certifiable studios) :
+ een leuk en duister thema, niet-alledaags + het artwork is echt wel uniek in dit spel, ook de gebruikte kleuren ademen het thema gewoon uit + de miniatuurtjes zijn schitterend en liggen lekker in de hand + bij de KS-versie zitten speelmatjes, geen must, maar erg fijn om erbij te hebben + op de website kan je een soundtrack downloaden die het speelplezier nog verhoogt + er is een solo-variant voorzien, alsook een variant voor 4 spelers een een uitbreiding die gekoppeld is aan de soundtrack
- het spel is duur, misschien wel te duur voor wat het spel voorstelt - de regels zijn op zich wel duidelijk eens je het spel speelde, maar de spelregels zijn allerminst goed geschreven (men hanteert vooral een niet-alledaagse stijl, met humor en dat maakt het niet altijd eenvoudig) - er is geen duidelijk overzicht van welke kaarten wanneer dienen gebruikt te worden - als je niet van full-contact-pesten houdt, dan ga je in een erg ruime boog om dit spel héén (maar je piept toch even naar de art) - de soundtrack kan je wel downloaden, maar het "scream-mechanisme" dat gekoppeld is aan de uitbreiding kan enkel met de pc (heb ik ook wat achter moeten zoeken, maar vind je op endangeredorphans.com/sound)
Conclusie : Ik heb het woord al enkele keren gebruikt, niet-alledaags. Zowel qua thema, speelstijl, als spelregels is dit spel een buitenbeentje. Op zich geen erg, zelfs een beetje verfrissend in deze spellenwereld, maar ik vind dat de mensen van Certifiable misschien iets te laks omspringen met onze hobby. Wij houden ervan dat regels duidelijk zijn, dat de FAQ zo beperkt mogelijk blijft en dat we vooral erg snel en duidelijk aan de slag kunnen. Ik ben erg blij dat ik het spel een eerste keer voorgesteld kreeg door iemand die het al een keertje speelde. Pas op, het stelt op zich weinig of niets voor, maar toch slagen ze erin om problemen te creëren bij het opstellen van het spel. De kaarten op zich zijn wel duidelijk en de acties die je mag uitvoeren redelijk intuïtief. Is dit toch een keertje niet het geval, dan kan je een antwoord gaan zoeken, maar de kans dat je het vindt is klein. Een mailtje naar de uitgever of BGG zal enkel worden gerepliceerd met "neem het spel niet te serieus, doe wat je denkt dat juist is". Ze doen dit niet omdat ze je niet verder willen helpen, maar dat is het gevoel dat ze met dit spel willen aanleveren. Mij stoort het niet zo erg, maar als je hier niet van houdt, dan moet je er wel rekening mee houden. Laten we wel wezen, dit is een uniek spel, een spel dat iets heeft en dat je toch graag op tafel gooit. Een ideale filler in zekere zin, door z'n uiterlijk, z'n unieke thema en z'n erg korte, maar agressieve speelstijl. En nu ... is het tijd ... om nog enkele wezen ... op te eten!
+ push-your-luck van het zuiverste soort + handig formaat doosje zodat het overal mee naartoe kan + er zit verduiveld veel kleine beslissingen in dit doosje + je kan echt niet diep duiken, een rondje zuurstof is zo opgebruikt + het speelt erg vlot en een rematch is geen moeite bij dit spel + het artwork is niet alledaags, maar wel erg fraai. Bovendien trekt men dit artwork door in alle andere spellen die in de reeks verschijnen, dat is een leuk gimmick voor de verzamelaars onder ons
- de kostprijs ligt redelijk hoog - de geluksfactor stoort mij persoonlijk niet in dit spel, maar is natuurlijk spelbepalend - misschien maakt de buzz die het spel krijgt de verwachtingen net iets te hoog en kan het er niet volledig aan voldoen
Conclusie : Deep sea adventure is zo'n spel dat enorm veel buzz kreeg, zowel bij z'n release als tijdens de volgende beurzen waarop het werd voorgesteld. Het is misschien wel één van de snelste en beste push-your-luck-spellen aangezien je echt wel tactische keuzes kan maken. Eigenlijk voelt het zo'n beetje aan als een combinatie van Diamant en K2. Uiteraard blijf je wel afhankelijk van de dobbelsteenworp. Op een juist moment een hoge waarde gooien om net binnen te komen of juist kleine stapjes kunnen zetten om veel schatten op te rapen terwijl je voldoende zuurstof hebt, het moet wel wat meezitten. Ondanks het feit dat het eigenlijk een makkelijk spelletje is, lees je de spelregels best goed door. Je vergeet erg snel om je aantal schatten af te trekken van je dobbelsteenworp. Het lijkt me ook aanbevolen om één iemand verantwoordelijk te maken voor het verzetten van de zuurstof zodat dit niet vergeten wordt. Voor mij is het zeker geen must om dit spel onmiddellijk in de collectie te hebben, zeker niet tegen z'n huidige prijs. Maar moest dit spel ooit in onze schoot vallen (of zelfs een herdruk krijgen waardoor de prijs gedrukt kan worden) dan zou ik daar ook niet rouwig om zijn.
+ het artwork is erg fraai te noemen + elke deck speelt totaal anders en past echt bij de diersoort die eraan gekoppeld is + het is en blijft in de eerste plaats een race naar het vervolledigen van je marktkraam, het speelt daardoor snel weg + de eigenschappen van de kaarten zijn vooral in het eerste gedeelte van het spel van toepassing, nadien ga je aan je marktkraam bouwen, maar toch je eigenschappen nog proberen uit te spelen ten gepaste tijde + het speelt op zich erg vlot, ondanks dat het in het begin even wennen is aan de diverse decks + het speelbordje is eigenlijk overbodig, maar fijn dat het er toch bij zit voor een nette opstelling + de variëteit is al redelijk groot, maar wij zouden Dale of merchants 2 er graag extra bijhebben om nog meer combo's te maken
- de kaarten liggen erg goed in de hand voor de rechtshandigen onder ons, de linkshandigen gaan weer moeten aanpassen - aanvankelijk is het wel wat tekst die je moet verwerken als je begint te spelen en het Engels niet echt machtig bent (de kaarten komen wel open voor iedereen, dus je kan elk kaartje onmiddellijk verduidelijken indien dit nodig zou zijn) - ondanks het feit dat het speelbordje overbodig is, zou een speelmat hier op zich wel een fijne toevoeging zijn. Dat heeft men bij Snowdale design ook door en daarom zijn er al matjes (voor 2 spelers) verkrijgbaar via hun website, nu nog voor vier spelers
Opmerkelijk : * in tegenstelling tot de meeste deckbuilders gaat een nieuw aangekochte kaart naar je hand en niet je aflegstapel * de passieve kaarten in je hand zijn ook even wennen, hun uitwerking blijft gelden zolang je de kaart op handen houdt, dit is een zeer interessant concept en zorgt ervoor dat je soms toch gaat afwegen om de kaart niet af te werpen * de eigenschappen van de diverse decks liggen enorm ver uit elkaar ... en toch lijkt alles redelijk uitgebalanceerd, erg fijn
Conclusie : Dale of merchants behoort tot de categorie kaartspellen die zeker z'n plaats heeft in menig spellencollectie. Het herbergt de eigenschappen van een stevige deckbuilder à la Dominion maar dan met iets meer verfijning en een veel kleiner doosje. De eigenschappen van de diverse decks lopen echt ver uit elkaar en toch zijn ze met elkaar te rijmen. Je weet dat er gepest gaat worden, je weet dat er zaken kunnen veranderen die roet in het eten gooien, maar hierop ga je anticiperen. Het spel is eigenlijk best wel fijn uitgebalanceerd en eens de race naar de perfecte marktkraam begonnen is, moet je mee zo ver het kan. Afhankelijk van de gebruikte decks speelt het spel ook totaal anders, dat maakt de herspeelbaarheid echt wel een stukje groter. Het leuke is ook dat je je deck eigenlijk steeds relatief klein houdt, omdat je kaarten gaat uitspelen voor je marktkraam. Je krijgt je kaarten snel terug op handen en kan dus echt bepaalde acties of combo's proberen te plannen. Dit spel af en toe op tafel gooien is absoluut geen straf voor ons en het zou me niet verbazen dat de 2de editie van het spel er ooit ook nog zou bijkomen.
In Dale of merchants proberen de spelers om toe te treden tot de extraordinary guild in the Dale, een gilde bestaande uit de meest prestigieuze handelaren. Het spel speelt zich af in een een wondere wereld waarin de dieren een hoofdrol spelen. De diverse handelaren zijn dieren zoals papegaaien, panda's, wasberen, eekhoorns, vossen en kameleons, elk met hun eigenschappen en sterke punten. Doel van het spel is een marktkraam op te stellen die voldoet aan de nodige eisen, namelijk een oplopende rij van 1 tot en met 8 voor je neerleggen. Je zal dit enkel kunnen doen door je handkaarten goed te managen en de unieke eigenschappen van de karakters gepast te gebruiken.
Het spel bestaat uit 110 kaarten, zijnde 6 decks van 15 kaarten met dierenvolk (de diverse dieren in het spel) en 20 rommelkaarten. Daarnaast krijg je ook een klein speelbordje (dat dienst doet als vitrine om kaarten aan te schaffen) en een dobbelsteen (die bij één van de volkeren wordt gebruikt). Het unieke aan dit spel is dat je niet alle dierenvolken gaat gebruiken en dat de combinatie die je maakt het spel telkens totaal anders zal maken. Kies je eerder voor een strategische variant, ééntje waar geluk z'n part speelt of wil je veel interactie? Of misschien wel een combinatie van bovenstaande? Bovendien is er ook al een tweede versie van dit spel verschenen waarbij er zes nieuwe decks ter beschikking zijn en je beide spellen perfect kan gaan combineren.
Bij aanvang van het spel kies je een aantal dierendecks gelijk aan het aantal spelers plus één. De andere decks gaan terug in de doos en worden in dit spel niet gebruikt. Elke speler krijgt van elk deck een kaart met waarde 1 en vult z'n hand aan met rommelkaarten (allen waarde 1) tot hij 10 handkaarten heeft. Deze kaarten worden geschud en vormen z'n persoonlijke trekstapel. De resterende kaarten met waarde 1 worden ook uit het spel verwijderd. De andere dierenkaarten (waarden 2-5) worden geschud en als trekstapel klaargelegd. Er worden alvast 5 kaarten opengelegd op het speelbord. Dit vormt de markt waaruit je kaarten zal kunnen aanschaffen. Elke speler neemt alvast 5 kaarten op handen en de speler die het vroegste opstond, mag het spel aanvatten.
Een beurt bestaat telkens uit 2 fasen : 1) actiefase waarin de speler één van de vier mogelijke acties onderneemt : - marktactie : aanschaffen van een kaart uit de markt - techniekactie : spelen van een techniekkaart - kraamactie : je marktkraam verder uitbouwen - inventariseeractie : afleggen van handkaarten
2) opschoonfase waarin je je hand aanvult tot 5 kaarten (indien je er al meer vasthebt, doordat je extra kaarten mocht trekken in je beurt, gebeurt er niets. Je moet deze extra kaarten ook niet afleggen). Tenslotte vul je eventueel lege plaatsen van de markt. Je schuift eerst alle kaarten naar rechts en vult de lege velden links op met kaarten van de trekstapel.
In principe kan je tijdens je actiefase maar één actie uitvoeren, tenzij je een techniekkaart speelt die het toelaat om een extra actie uit te voeren (je merkt dit aan het plusteken in de linkerbovenhoek van de kaart). Als je een kaart moet "discarden" gaat deze op je eigen aflegstapel, indien je "throw away" moet uitvoeren, gaat de kaart naar de algemene aflegstapel van de desbetreffende soort. Je mag ten allen tijde de aflegstapels doorkijken. Belangrijk is te weten dat er drie soorten kaarten zijn, nl. techniekkaarten (die je gebruikt voor het beschreven affect), passieve kaarten (welk effect onmiddellijk van kracht is als de kaart op handen is, je laat de kaart gewoon zien aan de andere spelers als je het effect gebruikt) en rommel (dat veelal je deck vervuilt, maar ook kan gebruikt worden om nieuwe kaarten aan te schaffen).
- Marktactie : je legt een aantal handkaarten af met minimaal de waarde van de kaart die je wil aanschaffen van het marktbord. Afhankelijk van de positie op het speelbord komen er extra kosten bij zoals aangegeven (+1,+2,+3,+4, de meest rechtse kaart heeft geen extra kosten). De gekochte kaart neem je onmiddellijk op handen. Je mag te veel betalen, maar het teveel moet minder zijn dan elke individuele kaart die je speelt.
- Techniekactie : voer de actie uit die onderaan op de kaart staat en leg de kaart nadien op je aflegstapel. Meestal mag je nog een extra actie uitvoeren (plusteken) en kan je wederom kiezen uit één van de vier mogelijkheden. Zo kan je dus meerdere acties na elkaar gaan spelen.
- Kraamactie : je legt één (of meerdere) kaart(en) open voor je neer. Je moet dit wel telkens in oplopende volgorde doen. De eerste kaart moet waarde 1 hebben, de volgende 2, ... Je kan elke beurt max. één stuk kraam verder uitbouwen. Je mag meerdere kaarten combineren, maar dan moeten deze van dezelfde kleur zijn. De waarde moet exact kloppen. Kaarten die in je kraam liggen kan je niet meer gebruiken voor het effect. De speler die als eerste het marktkraam kan uitbouwen tot waarde 8 wint het spel.
- Inventariseeractie : je legt een willekeurig aantal handkaarten op je aflegstapel.
Uiteraard blijft deze beschrijving vrij algemeen, aangezien alle "bewegende" delen van het spel zich centraliseren rondom de eigenschappen van de kaarten. Afhankelijk van de decks die je gebruikt zal je extra kaarten kunnen gaan trekken, gewoon kaarten toevoegen uit de markt, kaarten bij elkaar gaan stelen, een marktkraam met een hogere of lagere waarde uitspelen, kaarten die alle mogelijke waarden, kleuren en effecten aannemen, ... Wat dat betreft valt er héél wat te ontdekken in dit spel, zeker als je alle mogelijke combinaties wil doorgronden. Hiervoor moet u onze imprESSEN misschien nog even afwachten.
Titel : Dale of merchants Auteur : Sami Laakso Uitgeverij : Snowdale design Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 30 min. Leeftijd : 10+
+ het thema is niet-alledaags te noemen + als je je een beetje kan inleven in het drugsmilieu en je taalgebruik rond de speeltafel aanpast, ga je wel wat aflachen + je moet goed kunnen balanceren tussen tijdelijke en permanente kaarten, want naar het einde van het spel zou je motor wel eens te sterk kunnen worden en in je nadeel gaan spelen + het draften van de kaarten blijft een fijn spelmechanisme + de voorwaarden die de verschillende karakters stellen aan hun drugs is een fijn concept, iedereen z'n klemtoon ligt anders + de finale scores liggen bijzonder dicht bij elkaar, en dit was aanvankelijk niet verwacht
- het spel wordt geleverd zonder marihuana-geur - qua herspeelbaarheid lijkt me dit niet echt onmiddellijk het beste drafting-spel - in de Engelse spelregels is een stukje gewoon weggelaten, de Franse regels boden gelukkige soelaas - het aantal punten dat je krijgt voor het meeste verschillende kaarten verzamelen is niet in verhouding met het werk dat je erin stopt - er zijn toch nog enkele kleine onduidelijkheden in de spelregels
Conclusie : GrowerZ is een spel dat toevallig z'n weg heeft gevonden naar onze spellenzolder. Uiteraard valt in de eerste plaats het thema op, we hadden nog geen "drugs"spel in de collectie. Het spel speelt op zich ook redelijk vlot weg en is eigenlijk niet meer dan kaarten draften, aanbouwen en dan drie categorieën op je kaarten optellen en scoren. Het is echter wel ietsje meer dan dat. Je zit eigenlijk constant te twijfelen of je op lange of korte termijn gaat werken. Mij lijkt korte termijn het beste, want je moet elke ronde gewoon het maximum aan punten uit je planten halen. Het spel zou in mijn ogen iets meer diepgang krijgen als er extra punten te verzamelen zijn aan het einde van het spel (misschien dat een uitbreiding hiervoor kan zorgen). Er zijn wel wat diverse kaarten, met allen tof artwork overigens, maar na één speelsessie zijn ze allemaal wel gekend. Bovendien doet het er eigenlijk niet zo veel toe wat er op de kaarten staat, het gaat enkel over de waarden en de symbolen die erop staan. GrowerZ is zo'n spel dat een aanvulling voor de collectie is qua thema en dat af en toe een keertje op tafel zal komen (omdat mensen vooral door het thema zullen aangetrokken worden).
In Level 8 trachten de
spelers zo gauw mogelijk een aantal opdrachten te vervullen. Ze doen dit door
combinaties aan kaarten weg te spelen. Indien je erin slaagt om ook je hand
leeg te spelen, ga je zelfs opdrachten mogen overslaan. De speler die als
eerste acht opdrachten weet te vervullen, wint het spel.
In de doos vinden we 99
speelkaarten (waarde 1-15 in 6 kleuren, 6 jokers en 3 beurt-overslaan-kaarten),
6 level-kaarten en 6 level-aanwijzers. Voor je eerste spel moet je alvast met
een mes aan de slag en slipjes maken in de level-aanwijzers, zodat je de
level-kaarten erin kan schuiven en de opdrachten zichtbaar zijn in het
gecreëerde venster. Elke speler legt alvast z'n combinatie voor zich open.
Er wordt een deler gekozen
die alle speelkaarten schudt en nadien er 10 aan elke speler geeft als hand. De
rest vormt een trekstapel en de bovenste kaart wordt alvast opengedraaid en als
aflegstapel voor de deler naast de trekstapel gelegd. Elke speler zal in dit
spel een persoonlijke aflegstapel hebben, die ze rondom de trekstapel
plaatsen.
De speler links naast de
deler voert als eerste z'n beurt uit. Een beurt bestaat uit 3 fasen :
1) je moet een kaart
trekken : dit mag van de trekstapel zijn of de bovenste kaart van eender welke
aflegstapel
2) je mag je gevraagde
combinatie van je level-kaart afleggen : let wel, je mag nooit meer of minder
afleggen, enkel exact wat er gevraagd wordt. Deze opdrachten zijn meestal
rijtjes (straten), paartjes, drie dezelfde, ... Nadat je aan je opdracht bent
tegemoetgekomen mag je je andere handkaarten in deze beurt en volgende beurten
gaan proberen weg te spelen door ze aan straten, paartjes, ... aan te leggen
3) je moet één van je
handkaarten afleggen op je persoonlijke aflegstapel
Indien je in fase 3 je
laatste handkaart aflegt, eindigt de lopende ronde :
- de speler die de ronde
beëindigt, zet z'n level-kaart 2 stappen verder (en slaat dus één opdracht
over)
- alle spelers die hun
opdracht hebben vervult, schuiven hun level-kaart 1 stap verder
- spelers die hun opdracht
niet hebben volbracht, doen niets
De speler links naast de
vorige deler wordt de nieuwe delen, hij verzamelt alle kaarten en een nieuwe
ronde begint (zoals hierboven beschreven). De speler die als eerste z'n achtste
opdracht weet uit te leggen, wint het spel. Wanneer een speler z'n achtste
level overslaat, doordat hij al z'n handkaarten heeft uitgespeeld, wint hij het
spel onmiddellijk.
Level 8 master is exact hetzelfde spel, maar er zijn enkele extraatjes toegevoegd. Eerst en vooral heeft men het spelersaantal hier herleid tot 5 spelers. Daarnaast mag een speler als hij level 5,6,7 of 8 niet kan afleggen in een lopende ronde tot vier handkaarten op handen houden. Hij krijgt voor de volgende ronde gewoon kaarten bij zodat z'n hand terug 10 kaarten bevat (dus je hebt niet meer kaarten, maar de kans dat je je level haalt, wordt dan groter). Tenslotte zijn er ook enkele nieuwe kaarten in het spel die een specifieke eigenschap hebben :
- de jokers : ze nemen niet zomaar elke waarde meer aan. Je hebt jokers die de waarde 1-7 kunnen aannemen en jokers die waarde 8-14 kunnen aannemen.
- stelen : in fase 3 leg je deze kaart open onder de trekstapel ipv een kaart op je aflegstapel. Iedere tegenspeler moet drie handkaarten open leggen. De speler die de steelkaart speelt, mag één van deze kaarten op handen nemen. De speler wiens kaart gestolen werd, neemt een nieuwe kaart van de trekstapel of de bovenste van een aflegstapel. De andere opengelegde kaarten worden terug op handen genomen.
- ruilen : in fase 3 leg je deze kaart open onder de trekstapel ipv een kaart op je aflegstapel. Je neemt dan tot 3 handkaarten en legt deze in een zelf gekozen volgorde op je aflegstapel. Je neemt evenveel kaarten van de trekstapel terug op handen als je er af legde.
- behouden : je legt deze kaart open voor je neer. Op het einde van een ronde mag deze speler tot 3 van z'n handkaarten op handen houden om mee te nemen naar de volgende ronde. Dit geldt enkel als je je huidige level niet hebt uitgespeeld. Je mag deze kaart meermaals spelen, zodat ze gecombineerd wordt (ook met de bovenstaande regel dat je kaarten op handen mag houden als je level 5-8 niet voltooit).
+ een schattige panda op het doosje in combinatie met auteur Antoine Bauza + het materiaal is naar Ravensburger-normen, erg mooi en die serviesdelen zijn echt schitterend + het is een hectische bedoening waar je je hartslag onder controle moet proberen te houden + het is een spel dat vooral met kinderen en op extra-muros-activiteiten tot z'n recht zal komen + voor het stapelen van het servies heb je best een vaste hand, want dit is echt niet makkelijk (zeker als de stress toeslaat) + het lijkt een beetje raar om de dobbelstenen te verdelen over de spelers en spelers zonder dobbelsteen te laten zitten, maar het werkt verduiveld goed eigenlijk + het doorschuiven van de dobbelstenen zorgt voor extra hectiek, maar is een must voor het spel, goed gevonden
- een schattige panda op het doosje in combinatie met auteur Antoine Bauza, dat hebben we al een keertje gezien en het thema is hier overigens wel héél erg dun - het is een erg hectische, chaotische bedoening, als je dit niet leuk vindt, ga je er beter in een grote boog rond - of het spel wekelijks op tafel zal komen met je vaste speelgroep, daar heb ik mijn twijfels bij - eigenlijk komt alles neer op dobbelen, vooral op het juiste moment pech of geluk (bij het dobbelen voor strafpunten) maken het ganse spel
Conclusie : Paku Paku is een schattig, klein hebbedingetje. Er is eigenlijk weinig of niets mis met dit spel en het doet volledig wat er van verwacht wordt. Hou je dus van hectiek, snel dobbelen, met een vaste hand bouwen, lachen en gieren omdat er altijd wel een klungel in je speelgroep zit, ... dan is dit misschien wel een spel voor jou. Zeker als je nog kinderen in huis hebt, is dit spel een voltreffer. Het spel is snel opgezet, erg snel uitgelegd en speelt vlot weg. Bovendien moet je het voor de prijs ook niet laten, uit deze euro's ga je wel het nodige speelplezier halen dan. Met ervaren spelers is dit niet onmiddellijk de beste filler, bovendien gaan de meeste "serieuze" spelers hier een afkeer van hebben, aangezien de gebruikte spelmechanismen meestal niet hun beste vriend zijn.
Behendigheid en snelheid, dat zijn de ingrediënten die je nodig hebt om de hongerige panda te voeden in dit spel. Het lijkt de perfecte combinatie : Antoine Bauza en een pandabeer, schattig is het alleszins. In dit kleine doosje vinden we een speelbordje, 5 dobbelstenen, 40 strafpuntenfiches en 24 serviesdelen (kommen, borden en schalen).
Het doel van het spel is om de andere speler als eerste 10 strafpunten in de nek te draaien. Bij aanvang van het spel wordt het speelbordje in het midden van de tafel gelegd met de serviesonderdelen ernaast. De dobbelstenen worden gelijkwaardig over de spelers verdeeld (als er spelers dobbelstenen meer hebben dan anderen in dit stadium of zelfs geen is dat niet erg). In volgende rondes mag de speler met de meeste strafpunten de dobbelstenen verdelen zoals gewenst. De spelers tellen af 3-2-1 ... en dan begint het spel.
De spelers gooien hun dobbelstenen. Indien je een groen symbool gooit, geef je deze dobbelsteen door aan je linkerbuur. Gooi je een cijfer, dan gebeurt er niets, deze dobbelstenen moet je gewoon hergooien. Indien je een rood symbool gooit, moet je een serviesonderdeel naar keuze op de stapel afwas plaatsen op het speelbordje. Enige regel is dat het steeds een ander serviesonderdeel moet zijn van hetgeen dat er net onder zit in de stapel.
Indien de stapel tijdens het stapelen omvalt, dan eindigt de ronde en moet je alle dobbelstenen die je hebt gooien. De som van de gegooide cijfers vormen je strafpunten. Rode en groene symbolen leveren geen strafpunten op. Valt de stapel niet om, dan ga je verder met dobbelen (je aantal dobbelstenen is misschien al verhoogd met dobbelstenen die je kreeg van je buur).
Indien je op een ogenblik een speler betrapt met alle dobbelstenen roep je "Paku Paku". De ronde eindigt en de speler met de dobbelstenen gooit ze en krijgt de overeenkomstige strafpunten. De eerste speler met 10 strafpunten is de verliezer van het spel.
Titel : Paku Paku Auteur : Antoine Bauza Uitgeverij : Ravensburger Aantal spelers : 2-8 Speelduur : 10 min. Leeftijd : 8+
+ authentiek, vlot, retro-racespel + het spel is spannend, altijd interessant qua keuzes en nooit moeilijk om te spelen + thematisch klopt het allemaal wel, erg fijn om te zien dat de spelmechanisme dit dien en er geen overvloed aan tekst nodig is om hiervoor te zorgen + het euvel van de slechte zichtbaarheid in verschil tussen rouleur en sprinter heeft men opgelost + ik vind het artwork erg fraai, maar er zullen er ook velen zijn die niet van het retro-gevoel houden + dit is een racespel zoals het hoort te zijn, snel, spannend en bovendien zonder al die moeilijke regeltjes die je telkens in een spelregelboek moet gaan opzoeken + speelgevoel, dat is hetgene dat hier primeert + de tactische keuzes, het inschatten van je deck, zijn niet enorm, maar zijn toch niet te onderschatten
- de rennertjes zijn mooi maar ze vallen van hun fiets, een beetje secondelijm moet dit verhelpen - het spel ziet er retro uit en zo speelt het ook wel, we zijn de laatste tijd verwend en als je flashy artwork verwacht valt dit spel (op het eerste zicht) tegen
Conclusie : Ik had al veel goeie dingen gehoord over deze Flamme rouge en ik moet bekennen dat ik persoonlijk het ook best begrijp waarom het spel zo'n lof krijgt. Flamme rouge is een rechtlijnig, duidelijk, fraai wielrennerspel dat doet waar het voor staat ... en bovendien doet het dit erg goed. De kritiek dat dit een verijdeld "ganzenbord" zou zijn, dat zie ik dan maar als een erg groot compliment (daar ganzenbord z'n strepen in spellenland verdient heeft). Het spel is echter veel meer dan dat, je moet je decks beheersen. Uiteraard ben je een beetje afhankelijk van de kaarten die je op handen krijgt. Natuurlijk ben je afhankelijk van de keuzes van de tegenspelers, maar zo gaat het in een peloton er ook aan toe. Je moet je proberen te sparen, je moet met je hoofd koersen en niet alleen die sterke benen laten spreken. Als je constant met je smoelwerk in de wind zit, zal je daar op korte of lange termijn de gevolgen van dragen en in dit spel is dat blijkbaar net voor de eindstreep. Ik vind dat je echt aanvoelt hoe je het in een echte koers ook zou ervaren (maar dan zonder de pijnlijke benen en het overvloedige zweet). Ik zie dit spel in no-time een toppertje worden in speelgroepen die een hart hebben voor de koers, die houden van eenvoudige spelregels, die graag een spel voorzien van sportcommentaar, die graag kleine, toffe, tactische keuzes maken, die graag zelf creatief aan het werk gaan met puzzelstukjes om een parcours uit te zetten, die zelf geschilderde rennertjes gaan gebruiken, die hun drank serveren in bidons, die hun benen scheren en insmeren voor het spel, die zich in wiereroutfit gehuld rond de speeltafel zetten en die zonder enige twijfel ook de uitbreidingen (die er zeker zullen komen) van dit spel aanschaffen.
+ een geslaagde make-over, prachtig artwork + dit spel verdiende echt om terug op de markt te worden gebracht + het omkopen van de karakters en het verdelen van je invloedsstenen blijft een tof spelmechanisme + papieren geld is niet onmiddellijk ons favoriete spelonderdeel, maar hier valt de kwaliteit wel mee + de diamantjes en de meeples in de spelerskleuren zijn fraai en ogen ook mooi + de opstelling van het spel is veel eenvoudiger geworden door het speelbord
- het artwork is erg mooi, maar het bord toont aanvankelijk erg druk, het is even wennen voor je ogen - de familietegels blijven (in tegenstelling tot Louis XIV) gewoon liggen zoals je ze in het begin van het spel legt. Handlangers waar je moet vechten voor de 1ste plaats blijven dat zo het ganse spel en als die te veelvuldig aanwezig zijn, maken ze het spel nauwer. De spelregels schrijven voor dat je er max. 6 gouden mag hebben, ik zou zelfs aanraden om er maar 4 te gebruiken (en dan nog liefst niet veel bij de karakter 1 t.e.m. 4)
Conclusie : men heeft een pareltje dat onder de radar is gebleven naar een hoger (familiaal) niveau getild. Door het enkele kleine wijzigingen te geven in spelmechanismen is het eleganter en toegankelijker geworden. En vooral de grote opknapbeurt qua artwork zal het spel ook bij het grote publiek aantrekkelijker maken. Het spel met 31 pagina's aan spelregels is er eentje van 8 bladzijden geworden, zonder dat er eigenlijk véél veranderd is. Spellen zijn gewoon de laatste jaren complexer geworden en wat 10 jaar geleden met talloze voorbeelden moest geïllustreerd worden, is nu bij wijze van spreken met 1 zinnetje duidelijk. Voor diegene die Louis XIV niet in huis hebben, het Duits niet echt machtig zijn en niet van stoffige thema's houden, raad ik deze versie dan ook aan boven z'n oude voorganger. Ben je een Alea-fan, wil je de volledige reeks, hou je wel van over-geparfumeerde Franse vorsten en geef je graag veel geld uit aan een spel dat moeilijk te vinden is, dan kan je ook voor Louis XIV gaan, maar je moet dit spel (in welke vorm dan ook) in je collectie hebben.
Na meer dan 10 jaar in de spellenscène zijn we stilaan aanbeland in het recyclage-tijdperk. De laatste tijd zie ik "nieuwe" titels verschijnen die al enkele jaren mijn spellenkast sieren. Vaak gaat het om herdrukken van oudere spellen, meestal bij dezelfde uitgeverij, zoals Alea nu zijn ganse reeks aan het vernieuwen is (Puerto Rico, Notre Dame, In the year of the dragon, ...). Maar we zien ook meer en meer reïmplementaties van spellen onder een andere naam, met kleine wijzigingen, ander artwork en materiaal en dit alles bij nieuwe, kleinere uitgeverijen. Uiteraard is dit erg fijn voor de "jongere" spelers die nu makkelijker toegang krijgen tot deze topspellen, anderzijds is het fijn om te zien dat deze spellen wel een opsmukbeurt krijgen, maar dat het spelontwerp zelf stevig staande blijft. In sommige gevallen was een remake zelfs nodig om het toegankelijker en fraaier te maken, Mafiozoo is hiervan een mooi voorbeeld. Het spel is afgeleid van het Alea-spel Louis XIV. Als je onze imprESSEN van 21 maart 2010 leest, dan zie je exact wat ik bedoel. Je vindt hem overigens hier : http://www.bloggen.be/speleninlille/archief.php?ID=635448
Op zich is er bijzonder weinig veranderd aan het spelconcept, maar het artwork en regelboek is dat des te meer. Men heeft het spel iets gestroomlijnder gemaakt door de opdrachtkaarten uit het spel te verwijderen, een stukje opschoonfase eruit te gooien en vooral het opstellen van het spel te vergemakkelijken door gebruik te maken van een speelbord in plaats van tegels. Mijn bedenking bij de Alea-versie heeft steeds geweest dat dit in mijn ogen een big-box had moeten zijn, zo'n "groots" spel in zo'n "klein" doosje, kon ik niet rijmen. Supermeeple vond dit blijkbaar ook en bracht ons Mafiozoo. Ze namen het spelmechanisme, plakten er een goofy thema op (maffia in de dierentuin) en zorgden er op die manier voor dat dit een spel is dat je zeker eens moet bekijken.
In de fraaie doos vinden we 1 speelbord, 12 familietegels, 34 gunstfiches, 60 buurtfiches, 30 omkoopkaarten, 12 informantkaarten, 8 peetvaderkaarten, 33 geldbriefjes (waarden 5 en 1), 1 startspelerfiche, 1 peetvaderfiche en 16 diamanten en meeples in elk van de spelerskleuren. Doel van het spel is om zo veel mogelijk invloed uit te oefenen op de trouwe trawanten van de peetvader Wally Walrus. Op die manier tracht je jouw plaats "in de familie" te verwerven. Sommige trawanten geven je geld, anderen geven gunsten die je op hun beurt gebruikt om aanzien te verwerven in de buurt. Aan het einde van het spel wint de speler die het meeste punten vergaat door het verzamelen van het aantal buurtfiches, de sets die je vormt met deze fiches, de invloed in de buurt en het plaatsen van je handlangers in deze buurt. Hoe je dit spel opzet ga ik hier niet uit de doeken doen, dat kan je netjes in de spelregels volgen. Het is overigens zo dat dit misschien wel de beste verbetering is ten opzichte van Louise XIV aangezien je gewoon moet doen wat er op het speelbord staat afgebeeld, dit vereenvoudigt de opstelling en vermindert vooral de opsteltijd.
Het spel loopt over vier ronden, die op hun beurt bestaan uit 4 fasen : 1) Inkomstenfase : - de startspeler schuift kloksgewijs door (behalve in de 1ste ronde) - de bovenste peetvaderkaart wordt opengedraaid (deze bepaalt welk personage extra gewaardeerd wordt deze ronde) - de omkoopkaarten worden geschud en vormen een nieuwe trekstapel - elke speler trekt 5 omkoopkaarten op handen - elke speler krijgt de bonus van de locaties in de stad waarop hij reeds een handlanger heeft staan
2) Omkopen : Om beurten spelen de spelers één van hun omkoopkaarten uit en plaatsen hun edelstenen op de trawanten om invloed op hen te winnen. Dit wordt vier keer herhaald, de laatste omkoopkaart wordt niet gespeeld en gewoon afgelegd. Als je een kaart speelt, kan je ervoor opteren om 3 (of 2 afhankelijk van de kaart) edelstenen vanuit de algemene voorraad naar je persoonlijke voorraad te krijgen OF ga je 3 (of 2 afhankelijk van de kaart) edelstenen inzetten op de trawanten. De eerste steen moet telkens op de afgebeelde figuur op de kaart, de volgende stenen mogen een treintje vormen op aangrenzende trawanten. Het aantal edelstenen dat je op de personages legt, gaat bepalen wie z'n gunsten je kan afdwingen. Sommige personages geven enkel een gunst aan de speler die het meeste investeert, andere geven een minimum aan edelstenen weer en nog anderen vragen je een bepaald bedrag op te hoesten.
3) Gunsten : De personages worden in volgorde (van 1 t.e.m. 12) afgehandeld en de spelers krijgen geld, gunsten, edelstenen, extra plaatsingen afh. van het karakter dat ze beïnvloeden. In de meeste gevallen gaan je gebruikte edelstenen naar de algemene voorraad, vis je achter het net komen de stenen terug naar je persoonlijke voorraad. Het karakter dat deze ronde door de peetvader wordt bezocht (zie stap 1, peetvaderkaart) wordt extra gewaardeerd, de speler die hier het meeste investeerde krijgt een extra gunstfiche (peetvader) die als joker dienst doet in de invloedsfase.
4) Invloed : De spelers kunnen gunstfiches gaan inruilen om hun meeples op de stad te zetten. Op elke locatie kan je max. 1 meeple per speler hebben. De locaties leveren je vooral extra inkomsten op of leveren je voordelen op tijdens de omkoopfase (zoals kortingen, extra edelstenen die je mag inzetten, ...). Op de gebouwen aan de rand van de stad mag je sowieso een meeple inbrengen, die in het centrale gedeelte moeten grenzen aan eerder geplaatste meeples. Hou er rekening mee dat je slechts 1 gunstfiche mag meenemen naar de volgende ronde, dus het is verstandig om ze zeker te investeren in de stad.
Titel : Mafiozoo Auteur : Rüdiger Dorn Uitgeverij : Supermeeple Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 60 min. Leeftijd : 12+
Ga aan de slag als amateur-cannabisteler en probeer de beste planten te kweken die jouw klanten verwachten. Voldoe aan de vraag en de noden en scoor hiermee het meeste punten. Het spel bestaat uit 165 kaarten, waarvan 30 zomer-, winter-, lente- en herfstkaarten, 14 vrouwelijke plantkaarten, 12 zelfbestuivende plantkaarten, 6 karakterkaarten, 12 plaatskaarten en 1 startspelerkaart.
Elke speler neemt een karakterkaart. Deze kaart geeft aan welke de noden en vraag zijn van jouw klant qua kwaliteit, kwantiteit en inzet. Daarnaast krijgt je 2 plaatskaarten (een serre en een groeitentje) die je open voor je legt. De plantkaarten vormen twee afzonderlijke trekstapels (vrouwelijk en zelfbestuivend) en de bovenste kaart van beide stapels wordt ernaast opengelegd. De seizoenskaarten worden per seizoen geschud en klaargelegd. Elke speler ontvangt 5 winterkaarten op handen. Resterende kaarten worden niet gebruikt in dit spel.
Een spel loopt over vier seizoenen, waarbij elk seizoen bestaat uit 4 fasen : 1) Kiezen : elke speler kiest één van z'n handkaarten en legt die voor zich op de tafel. Een plaatskaart wordt naast de andere plaatskaarten gelegd; een gebeurteniskaart idem; eender welke andere kaart wordt op een plaatskaart gelegd en zal de groeiomstandigheden voor je planten bevorderen (je mag geen twee dezelfde kleuren bij elkaar liggen). Tijdelijke kaarten (zandlopersymbool) kunnen op tijdelijke plaatsen gespeeld worden, permanente speel je op permanente plaatsen (de 2 waar je het spel mee startte).
2) Zaaien : in speelvolgorde neemt elke speler één plantkaart van een stapel naar keuze (open of gesloten) en legt deze op een plaats. Indien je de open kaart neemt, trek je onmiddellijk de bovenste kaart van de desbetreffende trekstapel en leg je deze kaart open. De plantkaarten moeten wel op een plaatskaart gelegd worden die de kaart kan ontvangen, vrouwelijke planten kunnen enkel binnen gekweekt worden, de planten die zichzelf bestuiven kunnen overal terecht. Nadat elke speler een kaart heeft gezaaid, worden de resterende handkaarten doorgegeven (kloksgewijs in winter en zomer, tegen de klok in lente en herfst) en worden stappen 1 en 2 nog drie keer herhaald. De laatste kaart wordt niet meer uitgespeeld maar gewoon afgelegd.
3) Oogsten : Elke speler telt de waarde van z'n planten uit qua kwaliteit, kwantiteit en inzet en vergelijk dit totaal met het scoreoverzicht van z'n karakterkaart. Zit de score in de rode zone ontvang je nul punten, in de gele zone 2 punten en in de groene zone 3 punten. Zit je voor alle zones in het groen voor één plant dan scoor je 6 extra bonuspunten. Noteer de punten op een papiertje of gebruik de app die je kan downloaden via de google play store (jammerlijk genoeg niet iOS) Indien je een gebeurteniskaart speelde kan je 3 of 6 punten scoren voor elk overeenstemmend symbool dat je plantkaart heeft met de gebeurteniskaart.
4) Opschonen : verwijder alle tijdelijke kaarten (zandlopersymbool) uit je plantage, geoogste planten gaan op hun respectievelijke aflegstapel. Indien een stapel is opgebruikt wordt de aflegstapel geschud en een nieuwe trekstapel gevormd.
Na vier seizoenen worden de punten opgeteld. De speler die, na het verwijderen van tijdelijke kaarten, het meeste gekleurde kaarten bij één van z'n plaatsen heeft liggen scoort 6 extra punten. Bij gelijkstand krijgen al deze speler de zes punten.
Titel : GrowerZ Auteur : Alberto Barbieri Uitgeverij : Post Scriptum Aantal spelers : 2-6 Speelduur : 25-40 min. Leeftijd : 18+
In Flamme rouge gaan de spelers aan de slag met twee wielrenners, een rouleur en een sprinter, om een klassieker te winnen. De speler die zich het meeste in de wielen kan zetten, uit de wind, heeft een grote kans om dit spel te winnen. In de doos vinden we 4 spelersborden, 8 fietsfiguren (4 rouleurs en 4 sprinters in de vier spelerskleuren), 21 parcourstegels, 15 sprinterkaarten in elke spelerskleur, 15 rouleurkaarten in elke spelerskleur, 30 sprinteruitputtingskaarten en 30 rouleuruitputtingskaarten. Daarnaast zijn er 4 overzichtskaarten en 6 etappekaarten. Kies één van de zes etappekaarten en bouw het parcours met de juiste tegels na (er staan telkens letters vermeld, zowel op de kaart als de tegels om dit te vergemakkelijken) of bouw je eigen parcours natuurlijk. Op BGG vind je overigens al héél wat alternatieve parcoursen en zelfs een solo-variant voor dit spel.
Elke speler neemt z'n spelersbord, alsook z'n beide stapels speelkaarten. Beide stapels worden afzonderlijk geschud en als gedekte trekstapels op het spelersbord gelegd. De beide stapels uitputtingskaarten worden als open trekstapels klaargelegd (al deze kaarten tonen de sprinter of rouleur met waarde 2). De rouleur heeft in z'n stapel telkens 3 kaarten met waarden 3,4,5,6 en 7, zodat deze een egaal ritme aanhoudt, de sprinter daarentegen heeft telkens drie kaarten met waarden 2,3,4,5,9 en is dus wispelturiger. Om beurten, vertrekkende van de startspeler plaatsen de spelers hun fietsers op een vrij vak achter de startlijn (je moet niet als eerste gaan staan). Elk vak bestaat uit twee banen (rechts heeft in het spel telkens voorrang). Daarna ben je volledig klaar voor de start van de race.
Een etappe bestaat telkens uit verschillende rondes, waarbij elke ronde op z'n beurt bestaat uit 3 fasen. Dit wordt telkens herhaald tot er minstens één fietser over de finishlijn is gekomen. De speler die hierin slaagt is de winnaar. Komen er meerdere spelers in dezelfde beurt over de streep is diegene die het verst voorbij de finish is de winnaar. Staan beide fietsers dan nog gelijk, wint diegene die rechts staat op het parcours. De drie fasen die je doorloopt zijn :
1) Energiefase : de spelers spelen gelijktijdig. Ze kiezen één van hun renners, nemen vier kaarten van deze trekstapel en weerhouden er één van die ze gedekt naast de stapel leggen. De resterende kaarten komen open terug onder de trekstapel terecht. (je mag deze open kaarten steeds gaan bekijken, is de trekstapel opgebruikt, wordt deze terug geschud). Nadien herhalen ze dit proces voor hun andere renner. Let op : je mag de kaarten van de tweede renner NIET bekijken vooraleer je die van de eerste renner terzijde hebt gelegd.
2) Verplaatsingsfase : alle gekozen kaarten worden gelijktijdig opengedraaid. De voorste renner beweegt als eerste (bij gelijkstand speelt eerst de renner die rechts staat). Het veranderen van baan kost geen bewegingspunten. Je zet de renner steeds rechts indien dit mogelijk is. Een renner kan door andere renners doorbewegen, maar kan niet op hetzelfde vak eindigen. Indien je onvoldoende bewegingspunten hebt om renners te passeren, dien je erachter te blijven. Herhaal dit voor alle renners.
3) Eindfase : alle gespeelde kaarten worden uit het spel verwijderd. Daarna ga je kijken of er spelers kunnen "wieltjeszuigen" ofte "slipstreamen". Je vertrekt vanaf de laatste renner (of groep renners) en kijkt of er exact één vak is tussen deze en de voorgaande renner of groep. Is dit het geval, dan schuift de groep één gratis vak op. Daarna wordt er naar de volgende groep gekeken, op deze manier kunnen renners meerdere keren in één ronde gaan slipstreamen. Tenslotte ga je kijken welke renners met hun neus in de wind zitten en vermoeid worden. Elke renner die een vrij vak voor zich uitheeft, moet een uitputtingskaart nemen van de desbetreffende open trekstapel en deze toevoegen aan z'n persoonlijke trekstapel door ze open onder deze stapel te steken.
Tenslotte voorziet het spel nog een extraatje in de vorm van hellingen. Aan de zijkanten van de weg staan rode (helling) of blauwe (afdaling) pijlen om dit aan te geven. De volgende regels dienen te worden toegepast op deze vakken : - op een helling kan een renner zich maximaal 5 stappen per beurt verplaatsen, resterende bewegingspunten vervallen - op een helling kan een renner nooit gebruik maken van de slipstream (bergop is het ieder voor zich) - tijdens de afdaling beweegt een renner altijd met een minimum van 5 stappen per beurt, onafhankelijk van de gespeelde kaart - tijdens de afdaling wordt de slipstream WEL toegepast
Titel : Flamme rouge Auteur : Asger Harding Granerud Uitgeverij : HOT games Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 30-45 min. Leeftijd : 8+
+ artwork van Ryan Laukat + spelontwerp van Ryan Laukat (in de stijl van Above & Below) + uitgegeven door Red Raven Games ... oh had ik al gezegd dat dit de firma is van Ryan Laukat? + het materiaal is fantastisch mooi, erg tactiel en draagt enorm bij aan de speelervaring en kruiding van het spel + waar A&B nog echt storytelling was, zit er hier meer spel in verborgen, je gaat ook aan worker-placement doen, je kan dobbelsteenworpen gaan aanpassen (en zelfs tot een minimum gaan reduceren) + ook nu weer kom je in contact met de fijne, korte verhaaltjes en avonturen in de wondere wereld van de Glogo's + je kan op meer diverse manieren punten gaan scoren + het is een campaignspel waarbij je kennis gaat opdoen en gebruiken in volgende spellen (Legacy-stijl) + er is een charactermodus waarbij je specifieke verhaallijnen krijgt voor elk karakter afzonderlijk + er is een arcademodus als je niet veel zin hebt in veel leeswerk (of het Engels niet al te machtig bent), maar toch wil genieten van het Near & Far-gevoel + er zitten hier en daar enkele kleine dingetjes in die je kan toevoegen of weglaten om het spel nog wat aan te passen (kiwi/schildpad), is geen must, maar is fijn meegenomen + de metalen munten verdienen een extra vermelding, they are just gorgeous!
- er is maar één potloodje voorzien in het spel (maar is makkelijk op te lossen natuurlijk) - aan het einde van de rit is er nogal wat telwerk, een overzichtje (buiten de spelregels) of scoreboekje ware handig geweest - de spelregels zijn volledig en zijn aangenaam om te lezen, maar ze zijn ietwat onoverzichtelijk (je kan uiteraard niet alles goed kunnen Ryan) - het vraagt wel wat tijd om op te stellen, zeker de eerste keer dat je het speelt en nog niet goed weet welke modus je best neemt, wat je al dan niet gebruikt in welke modus, ... gewoon stapsgewijs de regels volgen is dan het beste
Conclusie : Ik ben erg blij dat ik Near & Far in mijn collectie heb. Ik heb deze dan ook zonder twijfelen gebackt op Kickstarter. Het duurde wel even voor hij op mijn speeltafel lag, maar het was elke dag het wachten waard. Bovendien kon ik via de KS ook de extra's van A&B toevoegen, dus dat was mooi meegenomen. N&F is voor mij iets meer spel dan wat A&B inhoudt. Je gaat meer opbouwen, worker-placement doen, grondstoffen verzamelen, je verzekeren van punten, hartjes, zwaardjes en oogjes en trekt er dan op uit om de gekste avonturen mee te maken. Het spel zuigt je weer mee in de wereld die Ryan Laukat toch elke keer weet te creëren. Het is ongelooflijk tof om te zien dat deze auteur telkens weer iets nieuws brengt dat zich toch in hetzelfde universum afspeelt. Het is alleszins een plaats waar het heerlijk toefen is en waar je ons gerust een tijdje mag achterlaten!
+ partyspel dat zeker z'n mannetje staat + het tijdsaspect werkt echt stresserend + de variatie die je kan maken met alle mogelijke tegels, eigen scenario's bedenken, ... + de "doe-eens-iets"-pion is een fijn gimmick, maar hij wordt véél gebruikt dus ook hem zal je moeten zoeken + aanvankelijk is het moeilijk om je op alles te concentreren, maar eens je jouw actie in je hoofd hebt, gaat het erg vlotjes + het is een leuk tussendoortje + ondanks het feit dat alles in stilte moet gebeuren, zal er toch de nodige animo rond je speeltafel zijn + er zijn al uitbreidingen op til, dus als dit helemaal je ding is, kan je binnenkort weeral in de geldbuidel tasten
- voor hartlijders is dit niet echt ideaal - als je tegenstander bent van dit soort spellen ga je best in een wijde boog rond dit spel heen - de stickers zijn wel mooi, maar erg onhandig om op een pion te kleven
Conclusie : Het was al een geruime tijd geleden dat we de spelregels van Magic maze vertaalden. Het spel zat dus wel erg ver in ons achterhoofd toen het op tafel verscheen. Er zijn wel wat spelregeltjes, maar als je scenario per scenario uit de kast haalt, dan leer je al doende en gaat het erg vlot. Ik durf niet te zeggen welk spelersaantal nu het beste werkt, daarvoor heb ik het te weinig kunnen spelen tot nog toe, maar met erg veel spelers lijkt het me erg chaotisch te gaan worden. Ik vermoed dat het met vier spelers het soepelste zal draaien. Het is zo'n spel dat perfect is voor te demonstreren, animo te maken op een beurs, de speeltijd is kort, het gevoel nadien erg fijn (en opgedraaid). Ik denk dat de Belgische uitgeverij Sitdown! met deze titel eindelijk er eentje in huis heeft waar het op grote schaal mee zal kunnen scoren en dat bewijzen de verkoopscijfers en extra druks alvast. Ik zou je enkel kunnen aanraden om het spel een keertje te testen en nadien te bepalen of je een tweede "Escape" (Queen games) in huis wil halen.
