Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
22-09-2010
Serendipity
Serendipity, ofte toevallige toevalligheid, is zonder meer het meest complexe spel van Drei magier spiele. Het is vrij abstract, maar vooral erg kleurrijk (ik zal onderaan een fotootje toevoegen, zodat u hiervan kan genieten) Elke speler speelt met een kleur bloemen en probeert een zo groot mogelijk aanééngesloten perk van z'n bloemen te creëren.
Alle kaarten worden geschud en gedekt op tafel gelegd. Ze worden in een grote zeshoek gelegd waarvan de zes zijkanten uit zes kaarten bestaan. Elke speler kiest een kleur, bij 2 of 3 spelers kiezen de spelers respectievelijk 3 of 2 kleuren. Alle niet gekozen kleuren hebben geen eigenaar en zijn betekenisloos.
De jongste speler begint het spel en voert z'n beurt uit. Daarin draait hij een tegel om, er kunnen zich drie mogelijkheden voordoen : 1) draai een vreemde kaart om : draai terug om en einde van je beurt 2) draai een eigen kaart om : laat zichtbaar liggen daarna mag hij een volgende kaart omdraaien of de open kaart ruilen met een afgedekte kaart naar keuze 3) draai een serendipkaart (hierop staan alle kleuren) om : je laat deze ter plaatse open liggen en bijkomend mag de speler een kaart naar keuze verwisselen met een andere kaart naar keuze (open of gedekt) OF de serendipkaart met een kaart naar keuze ruilen, na deze ruil is de speler nog aan de beurt.
Er wordt gespeeld tot de 13 serendipkaarten open liggen en minstens één speler al de bloemkaarten van één kleur gespeeld heeft. Dan worden de punten geteld.
Puntentelling : - tel de kaarten van de grootste aan elkaar grenzend bloemenperk (kan verbonden zijn met serendipkaarten) - elke kaart is 1 punt waard - elke serendipkaart is 2 punten waard - elke serendipkaart verbonden met de juiste kleur levert nog 2 punten extra op
Titel : Serendipity Auteur : Matthias Etter Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 8+ Speelduur : 45 min.
Het spel bestaat weer uit erg mooi houten materiaal met de gekende magneten. In dit spel ga je je weg zoeken in het magische labyrinth. Diegene die het labyrinth beheerst, wint het spel.
Spelmateriaal : - 1 spelbord - 1 doos waarin het labyrinth wordt opgebouwd - houten tussenschotjes om het labyrinth samen te stellen - 4 gekleurde pionnen met magneet - 4 magnetische ballen - verschillende fiches
Spelidee : De spelers trachten door trail and error het labyrinth te memoriseren en zo snel mogelijk op een bepaalde plaats te geraken op het speelveld. Diegene die hier in slaagt, wint een fiche. Diegene die als eerste x aantal fiches verzameld heeft, wint het spel.
Spelvoorbereiding : In de doos wordt een labyrinth samengesteld met de houten tussenschotjes. Nadien wordt het spelbord erbovenop gelegd zodat het labyrinth niet meer zichtbaar is. De vier pionnen starten in de hoeken van het speelbord. De bijhorende magnetische ballen worden onder het spelbord aan de pion gehangen.
Spelverloop : Er wordt een fiche omgedraaid. Hierop staat een symbool afgebeeld dat ook ergens op het spelbord staat. De spelers trachten zo snel mogelijk aan dit symbool te geraken. Een speler gooit met de dobbelsteen en zet een aantal stappen gelijk aan het aantal ogen. Als hij geen muurtjes raakt, blijft hij op de plaats waar hij eindigt staan. Gaat hij tegen een muur van het magische labyrinth, valt de magnetische bal naar beneden. Deze rolt automatisch terug naar één van de hoeken, zodat je terug in je eigen hoek kan starten. Wie memoriseert als eerste het ganse bord? Wie verzamelt als eerste het benodigde aantal fiches? Dat wordt de winnaar van dit erg mooie spel.
Titel : Das magische labyrinth Auteur : Dirk Baumann Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 6+ Speelduur : 15 min.
Misschien bent u wel gekend met de spellen van Arne Lauwers, z'n grootste succes het kaartspel "Arne", waar ik ondanks dat het mijn naamgenoot is, onnozel van word. Daarnaast kwam hij met het spel Project X op de proppen, dit spel zou later opgepikt worden door Hasbro en in grote getale verspreid worden onder de naam Pictureka. Het doel was het vinden van tekeningetjes op negen tegels die vol getekend stonden met allerlei voorwerpen, dieren, personen, ... U kan het spel vergelijken met de boeken "waar is Wally?".
Nu is er ook een kaartspel verschenen van dit leuke familiespel. En u krijgt maar liefst vier spellen voor de prijs van één. Wat had u gedacht? U krijgt een stapel kaarten, bestaande uit twee delen : opdrachtkaarten en afbeeldingkaarten. De vier spellen die in de spelregels voor u uit de doeken worden gedaan zijn : - 8 weg : zodra je een opdrachtkaartje te zien krijgt van één van je kaarten, mag je hem wegleggen. De eerste die al z'n kaarten kwijtspeelt, wint. Je legt vier handkaarten naast elkaar en de andere vier er bovenop. Je mag enkel de bovenste kaarten proberen af te leggen. Er wordt een opdrachtkaart omgedraaid en je gaat vliegensvlug op zoek naar een verband met één van je kaarten. Vind je dat, roep je "Pictureka" en leg je de kaart weg (indien de medespelers het gegrond vinden natuurlijk). De speler die als eerste z'n kaarten wegspeelt, wint deze variant.
- alfabetti : een supersnelle zoekrace, zoek plaatsen die beginnen met een serie letters. De opdrachtkaarten heb je nu niet nodig. De startspeler neemt de stapel afbeeldingskaarten en roept de letter waarmee we iets gaan zoeken, daarna begint hij kaarten om te draaien. Zie je iets dat begint met de afgeroepen letter, roep je weer "pictureka" en geef je het antwoord. Je krijgt de kaart als prijs. Daarna is de volgende speler de startspeler. Je kan het hele alfabet afgaan of een deeltje ervan. (naar believen) Diegene met de meeste kaarten wint natuurlijk.
- geheugenspel : (een memory mag toch niet ontbreken) : zoek 2 plaatjes bij de opdracht Er worden 20 afbeeldingskaarten gebruikt om memory mee te spelen. Het enige verschil met memory is, dat de opdracht steeds veranderd. Er wordt een opdrachtkaart omgedraaid, deze toont twee zaken. Je gaat nu op zoek naar twee kaarten die verband hebben met één van de twee opdrachten. Slaag je hierin win je de opdrachtkaart, verwissel je de 2 afbeeldingkaarten met 2 van de trekstapel. De speler die als eerste 4 opdrachtkaarten wint (of naar believen), wint het spel.
- creatieve koeiencombi : combineer kaarten om je opdrachten op te lossen De spelers krijgen 3 afbeeldingskaarten en 1 opdrachtkaart. Als ze aan de beurt komen, nemen ze eerst 2 afbeeldingskaarten en zoeken dan in hun 5 kaarten er drie uit die aan de opdracht voldoen. Lukt dit niet, dan ruilen ze één afbeeldingskaart met een nieuwe. Lukt het nog steeds niet, dan geef je 2 handkaarten aan je buurman. Nu is hij aan de beurt. Lukt het je wel, dan win je de opdrachtkaart en leg je de gebruikte afbeeldingskaarten af. Je krijgt 3 nieuwe afbeeldingskaarten en 1 opdrachtkaart. Diegene die als eerste 4 opdrachtkaarten wint (of naar believen), wint deze variant.
Titel : Pictureka kaartspel Auteur : Arne Lauwers Uitgeverij : Hasbro - Parker Aantal spelers : 2+ Leeftijd : 6+ Speelduur : 15 min.
Muizencarrousel is een memorievariant voor de allerkleinsten onder ons. Het speelbord bestaat uit een kartonnen schijf met 6 "wc-rolletjes" op. Er zijn zeven houten muisjes bij het spel die elk een andere kleur vertegenwoordigen. Zes muizen worden bij aanvang van het spel in de rollen gestopt en de schijf wordt gedraaid, zodat niemand weet welke kleur waar zit.
In een zak zitten kaasblokjes van de verschillende kleuren. Er worden er drie uitgetrokken, deze kleuren gaan we zoeken. Als je aan de beurt bent, neem je de overige muis en stopt deze in een rolletje en duwt zo de andere muis eruit. Is dit een kleur van een blokje, dan win je het blokje en blijf je aan de beurt. Is dit niet het geval is het aan de volgende speler om de juiste muis te zoeken. Als de drie blokjes zijn verdeeld, worden er drie nieuwe getrokken. Er zijn ook gouden blokjes, deze worden bij een andere kleur gelegd en kunnen tegelijk gewonnen worden.
Het spel eindigt als alle blokjes verdeeld zijn. De blokjes worden geteld, een goud telt voor 2, de speler met de meeste punten wint het spel. Je kan bovendien een moeilijkere variant spelen, daarin win je pas de blokjes als je alle drie de kleuren na elkaar kan vrijspelen.
Titel : Muizencarrousel Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Leeftijd : 4+ Speelduur : 15 min.
Is rijmen en dichten je leven, dan kan je nu al beginnen zweven. Dit spel van Repos verwacht van jou een geschreven epos. Ga vliegensvlug naar die mooie jonkvrouw, laat haar niet staan in de kou. Punten scoor je door unieke rijmwoorden te vinden en in de gunst te komen bij je vrienden. Hier zal ik nu maar met dichten stoppen, want anders ga ik enkel mezelf foppen.
In dit spel gaan de spelers hun weg naar de jonkvrouw trachten zo snel mogelijk af te leggen. U ziet deze op de schrijfbladeren (zie afbeelding) aan de rechterkant, boven in de toren. U, een fantastisch dichter, start beneden aan de ladder. De geliefden kunnen op twee manieren bij elkaar komen : de dichter kruipt op de ladden omhoog en de mooie deerne daalt langs de trap naar beneden.
In een beurt neemt de startspeler drie kaarten van de stapel en schuift deze in de toren. Deze toont dan drie zaken : - het onderwerp waarover je gedicht moet handelen - twee lettergrepen waarmee er gerijmd dient te worden (als hulp staan er steeds twee rijmwoorden bij de lettergrepen, deze worden voorgelezen zodat niemand zich kan vergissen)
Daarna starten de spelers met het schrijven van een gedicht, bestaande uit vier regels, twee rijmend op de éne lettergreep en twee rijmend op de andere lettergreep. Tenslotte verzin je ook nog een passende titel (niet noodzakelijk, maar wel leuk). Indien je dit spel de eerste keren speelt, geef je de spelers best voldoende tijd om na te denken. Indien je al een beetje gevorderd bent, kan je een tijdslimiet afspreken.
Als iedereen klaar is, worden de gedichten voorgelezen. De dichter herhaalt ook de rijmwoorden. Indien hij een passend rijmwoord gebruikte dat niemand anders heeft (en ook niet de voorbeelden) scoort hij een punt en mag hij een kruisje zetten op de ladder. De dichter kruipt op deze manier omhoog. Hebben andere spelers ook dit rijmwoord gebruikt, scoort niemand hiervoor. Zo worden alle gedichten afgehandeld.
Nadien volgt er een stemronde om te checken of je ook goede smaak hebt voor gedichten. Elke speler heeft een set kaarten met daarin de emblemen van de spelers. Iedereen kiest de kaart van de speler waarvan hij vindt dat deze het beste gedicht schreef (mag ook zichzelf zijn). Daarna worden al deze kaarten tegelijk omgedraaid en punten verdeeld. Je mag je mooie deerne x aantal plaatsen laten zakken als er dezelfde kaarten zijn gekozen als jij. Heb je bijvoorbeeld voor de zwarte speler gekozen en nog twee andere spelers deden dat, dan mag je drie kruisjes zakken in de toren.
Indien er na het scoren iemand met de dichter en deerne op hetzelfde verdiep zit, dan wint deze speler. Is dit nog niet het geval, volgt een nieuwe ronde. Komen er meerdere spelers gelijk aan, wint diegene met het meeste kruisjes op de ladder (dichter). Is het nog steeds gelijk volgt er een rijmduel, waarbij de spelers om beurten verder blijven rijmen met een bepaalde lettergreep (getrokken). De speler die als eerste niets meer weet, verliest in dit geval.
Titel : Cyrano Auteur : Angèle & Ludovic Maublanc Uitgeverij : Repos production Aantal spelers : 4-9 Leeftijd : 8+ Speelduur : 45 min.
Vampieren van de nacht is nog eens een bigbox game van Drei magier spiele. In het vorige spel "het magische labyrinth" lag de nadruk op het memorygehalte net als in "Spokentrap". Daarnaast zijn ze natuurlijk vooral gekend voor de hele kakkerlakkenreeks waarbij je gek wordt als je de verkeerde groente eruit floept. Met "Nacht der magiërs" sloegen ze een andere weg in, ze maakten een spel dat in het donker diende gespeeld te worden en waar het vooral om behendigheid draait. Ook nu, met "Vampieren van de nacht" gaan ze die richting uit.
Vampieren van de nacht bestaat uit een, zoals gewoonlijk, erg mooi speelbord. Dit maal een volledige ruïne in 3D die moet worden opgebouwd. In de bodem van de doos staat een tombe afgebeeld waar de babyvampiertjes liggen te slapen. Op hun dak liggen allerlei fiches met knoflook die de vampierjager Knobelzobel daar heeft neergestrooid. Vampier Leo Langtand en zijn dappere kleine vleermuis gaan moedig aan het werk om alle look uit de ruïne te verwijderen. De vampier en z'n vleermuis zijn twee magneten die elkaar afstoten. Met een stokje (waaraan de vleermuis is bevestigd) duw je de vampier verder over het spelbord. Op die manier duw je de knoflookfiches weg.
Het is de bedoeling om de fiches uit de ruïne te duwen, maar pas op, want hier en daar zitten er gaten in de grond en de fiches zouden er wel eens kunnen doorvallen en bij de babyvampieren terechtkomen. Als een speler aan de beurt is, neemt hij de vleermuis en duwt hij de vampier rond over het spelbord.
Zijn beurt eindigt als zich volgende zaken voordoen : - een knoflookfiche(s) val(len)t van het spelbord : de speler neemt de fiche(s) in de hand, dit zijn punten op het einde van het spel - de vampier valt van het spelbord : de beurt is over, de vampier wordt terug in het midden van het spelbord gezet - een knoflookfiche valt in een gat : de beurt is over, de volgende speler speelt verder
Wanneer alle lookfiches van het bord zijn verwijderd, eindigt het spel. De speler die het meeste bollen knoflook heeft verzameld, wint het spel.
Titel : Vampire der nacht Auteur : Jens-Peter Schliemann - Kirsten Becker Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 6+ Speelduur : 25 min.
Prachtig speelmateriaal, laat me daar mee beginnen. Oké, het speelbord is dan wel van "stevig" karton, maar de speelstukken zijn allemaal hout. 4 houten tovenaars met lichtgevende hoeden, 12 houten ketels, 12 schijven met lichtgevende symbolen, 12 houten bomen, 12 grote houten schijven, 24 kleine schijven en nog een setje stickers om alles in elkaar te knutselen.
Het opzetten van dit spel vraagt wel enige nauwkeurigheid en doet u, in tegenstelling tot het spel, toch best bij dag- en/of kunstlicht. Het spel zelf dient u te spelen in de absolute donkerte. Dat maakt het allemaal nog spannender en magischer, maar vraagt achteraf wel een kwartiertje klimatiseren voor uw ogen vooraleer u aan het volgende spel begint.
Het spelbord wordt opgebouwd vanuit het midden, daar plaatsen we de sokkel met vuur, hierrond de 12 ketels met symbolen en daarrond worden afwisselend de kleine en grote houten schijven gelegd, tot alles netjes volligt. De spelers krijgen hun tovenaar en is eigenaar van drie ketels met hetzelfde symbool. (vooraleer u kan spelen dient u alle lichtgevende speelstukken op te laden onder kunstlicht)
In een beurt neemt een speler z'n tovenaar, brengt hem langs de zijkant op het speelbord en verplaatst hem langzaam en voorzichtig naar een plek naar keuze op het bord. Wanneer de speler iets horen vallen, is het de beurt aan de volgende speler. De tovenaar blijft op die plek staan. Als een speler terug aan de beurt komt, mag hij verderspelen van waar z'n tovenaar staat of hem opheffen en ergens anders aan de rand terug starten. Alle gevallen stukken blijven liggen met uitzondering van een tovenaar en ketels (terug naar eigenaar). Een speler valt uit als z'n drie ketels van het bord zijn geduwd, het spel eindigt ook als een tovenaar tot in de lichtkring geraakt, hij is de winnaar.
Titel : Nacht der magier Auteur : Jens-Peter Schliemann - Kirsten Becker Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 6+ Speelduur : 20 min.
Dit is een zeer eenvoudig, snel letterspel om samen met de kinderen te spelen. De inhoud van het doosje omvat 55 kaarten in een plastic houdertje en dit is alleszins al een vooruitgang ten opzichte van de losse kaarten zoals gewoonlijk in deze doosjes.
Bij aanvang van het spel kiest een speler een woord van vier letters en legt dit woord met kaarten in het midden van de tafel. De kaarten tonen overigens twee letters (op voor- en achterkant andere letter), je kan in de bovenhoeken zien welke letters er op een kaart staan. De overige letterkaarten worden over de spelers verdeeld. De spelers bekijken even rustig hun kaarten en dan kan het spel beginnen.
Eén speler zegt "klaar? Af!", de spelers proberen hun woord in het midden te veranderen door één letter uit hun hand op het woord te leggen zodat een ander woord van vier letters ontstaat. (bv. startwoord = boom, een speler gebruikt de n en vormt boon). Om dit te mogen doen, roep je het woord en leg je de letter op de betreffende letter. Alle woorden zijn toegestaan (zolang ze in het woordenboek voorkomen), woorden mogen ook herhaald worden, maar je mag geen letter op éénzelfde letter spelen. Er zitten ook enkele blanco-kaarten in het spel, dit zijn jokers en nemen eender welke letter aan.
De speler die als eerste al z'n kaarten kan wegspelen, wint het spel. Indien niemand nog een nieuw woord kan vormen, wint de speler die op dat ogenblik het minste handkaarten heeft.
Titel : Boggle boem Auteur : Joe Wetherell Uitgeverij : Hasbro Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 8+ Speelduur : 15 min.
Twee magiërs - Kathi Kappler en Johann Rüttinger - die in de spellenwereld een bijzondere naam hebben en de branche met viel goede ideeën verblijden, richtten in maart 1994 in een oude molen in het Frankische Ühlfeld de uitgeverij "Drei magier spiele" op. De derde magiër Rolf Vogt voegde toverachtige illustraties, artwork voor de covers en grafische concepten toe aan deze kleine, maar fijne uitgeverij. Hun doel is vooral gericht op het publiceren van hoogwaardige kinderspellen.
Drei magier spiele werkt al geruime tijd samen met Schmidtspiele, die we hier op de blog al uitvoerig bespraken. Nu hebben ze ook een overéénkomst gesloten met het Nederlandse 999 games voor de verdeling van hun producten in de Lage Landen, waarom eigenlijk is me nog steeds niet duidelijk, aangezien hun speelmateriaal taalonafhankelijk is en er steeds Nederlandstalige handleidingen bij hun spellen werden toegevoegd, misschien proberen ze op deze manier een groter publiek te bereiken dat 999 games in de loop der jaren heeft opgebouwd.
Drei Magier Spiele by Schmidt Spiele GmbH Lahnstraße 21 12055 Berlin
Zoals u zal merken verschijnen er af en toe ook tussendoortjes. Dit zijn spellen die aan onze collectie worden toegevoegd en die we niet echt kunnen thuisbrengen bij een reeds aangemaakte categorie.
We beginnen onze tussendoortjes met een ludiek kaartspel van Gamewright, de uitgeverij die naam en faam begint te maken in Europa na de release van Forbidden island (waarover in november veel meer). In "Loot", een luchtig kaartspelletje van Reiner Knizia gaan de spelers elkaar de duvel aandoen op een piratenschip. Ze trachten de meest waardevolle handelschepen te onderscheppen en voor zich te winnen.
Het spel bestaat uit 78 kaarten, opgedeeld in piratenschepen (in vier kleuren), handelsschepen met verschillende waarde van 2 tot 8 goudstukken, 4 kapiteins en 1 admiraal. Al deze kaarten worden geschud en vormen een trekstapel. De spelers krijgen zes handkaarten om te beginnen. Als een speler aan de beurt is, kan hij opteren voor één van volgende opties : 1) een kaart trekken van de deck 2) een handelsschip uitspelen : je legt het schip voor je neer, met de romp naar je toe. Indien het niet wordt aangevallen, win je deze kaart als je terug aan de beurt bent. 3) een piratenschip uitspelen : je valt een handelsschip aan bij een tegenspeler, je legt de romp in jouw richting zodat je weet dat jij die kaart speelde, je mag enkel een kaart spelen van een kleur die er nog niet aanligt (en zorgt er natuurlijk voor dat jouw schip sterker is dan de anderen, je kan dit zien aan het aantal doodshoofden). Je wint het handelsschip als je de hoogste aanvalswaarde hebt, tegen je volgende beurt. 4) een kapitein uitspelen om je aanval kracht bij te zetten, je legt de kapitein van de kleur van je gespeelde kaart bovenop je piratenschip (de speler die het laatste een piratenkapitein speelt, wint het handelsschip). Je wint het handelsschip indien je de laatste was die een kapitein heeft gespeeld. 5) de admiraal uitspelen om je eigen handelsschip te verdedigen : je legt deze bij je eigen handelsschip om het te verdedingen tegen piratenschepen. Je wint het handelsschip indien je terug aan de beurt bent en er geen andere speler een piratenkapitein heeft gespeeld na je admiraal.
Als iemand een handelsschip wint, legt hij deze omgekeerd voor zich neer. De kaarten die er rond liggen worden allemaal afgelegd in de doos. Als alle kaarten van de trekstapel zijn opgebruikt en een speler z'n laatste kaart speelt, eindigt het spel onmiddellijk. De spelers tellen hun gewonnen goudmunten op de handelsschepen op en verminderen met de goudstukken die ze nog op handen hebben. De speler met het hoogste aantal goudmunten wint het spel.
Titel : Loot Auteur : Reiner Knizia Uitgeverij : Gamewright Aantal spelers : 2-8 (afh. of je in team speelt of niet) Speelduur : 20 min. Leeftijd : 8+
Net zoals Alea spiele, komt Ystari niet met aparte uitbreidingen, maar met een doosje vol met uitbreidingen voor diverse spellen uit hun gamma. Ik heb deze uitbreidingenbox nog niet aangeschafd en kan dus weinig inbrengen wat de kwaliteit betreft van deze extra's. Ik heb al wel gelezen dat sommigen een meerwaarde bieden, maar dat anderen eigenlijk maar wat extra vulling van uw doos zullen zijn. Maar dit is overal wel zo'n beetje het geval.
Vooral de extra kaarten voor Metropolys en Yspahan lijken de moeite. Even een opsomming van de inhoud : 1) Caylus magna carta : er wordt een extra spelersbord toegevoegd waarop de privileges worden bijgehouden. Dit onderdeel werd aanvankelijk nog weggelaten en was het grootste verschil met het bordspel. Nu kan je dus terug koninklijke privileges gaan verzamelen. Ook enkele nieuwe gebouwen en een setje voor een vijfde speler worden toegevoegd. 2) Amyitis : extra spelersbord met twee extra personages wiens hulp je kan gaan inroepen 3) Yspahan : nieuwe kaarten ter vervanging van deze uit het basisspel 4) Sylla : nieuw setje kaarten met karakters, gebeurtenissen en werken 5) Metropolys : setje nieuwe doelkaarten 6) Mykerinos : uitbreiding de Nijl (hebben we apart al verkregen), deze zit enkel in de Rio Grande-versie voor de States.
Yspahan, het spel dat zich afspeelt in de woestijn met de kamelenkaravaan en de winkeltjes van de soeks. Het spel is bovendien vertaald in het Nederlands door Quined en uitgebracht als Master Print Editie.
Er zijn verschillende speelborden : de stad, de toren, de karavaan en inviduele spelersbordjes. De stad is verdeeld in vier wijken, die bestaan uit kraampjes. Tussen deze wijken loopt er een opzichter. Rond het spelbord is het scorespoor, en er is ook een weekteller en dagteller voorzien. De toren is de plaats waar de dobbelstenen na de worp worden gerangschikt, deze geven de verschillende mogelijke acties aan. De karavaan wordt in de loop van het spel gevuld met handelswaren en deze zullen punten opleveren. Op de inviduele spelersbordjes kan je zien wie welk gebouw heeft kunnen bouwen en tot zijn beschikking heeft.
Het spel verloopt over drie weken, die elk bestaan uit zeven dagen. Elke speelbeurt bestaat dan weer uit twee fasen : de bevoorrading en de spelersacties. Aan het einde van elke week vindt een puntentelling plaats. De speler die na drie tellingen het meeste punten heeft, wint het spel.
Fase 1 : bevoorrading : de startspeler gooit de 9 witte dobbelstenen (kan er eventueel nog gele bijkopen) en plaatst ze op de juiste plaats in de toren. Let op : de groep met grootste waarde komt steeds op de bovenste verdieping. De eventuele gele dobbelstenen worden na de beurt van de startspeler onmiddellijk verwijderd (enkel voordeel voor betalende startspeler)
Fase 2 : spelersacties : een groep dobbelstenen uitkiezen en facultatief een gebouw neerzetten De speler kiest een groep dobbelstenen uit de toren en voert de bijbehorende actie uit. - kamelen nemen : neem het aantal kamelen gelijk aan het aantal dobbelstenen - goud nemen : neem het aantal goudstukken gelijk aan het aantal dobbelstenen - kraampjes vullen : plaats kubussen uit de eigen voorraad in de wijk aangegeven in de toren - opzichter verplaatsen : precies zoveel velden verplaatsen als de waarde (!) van de dobbelstenen (altijd mogelijk) als de opzichter z'n beweging eindigt aan kraampjes met een kubus worden deze naar de karavaan verscheept of tegen betaling het kubusje laten staan en 1 kubus uit de algemene voorraad verschepen. - kaart trekken : één kaart trekken en toevoegen aan handkaarten (altijd mogelijk) - geen beschikbare actie : trek een kaart (als er geen dobbelstenen meer liggen) Een speciaal gebouw neerzetten tegen de juiste betaling (kamelen en/ of goudstukken), vanaf dat moment kan het gebouw gebruikt worden in de volgende ronden.
Op het einde van zeven dagen (acties) volgt er een telling. De speler die een volledige soek heeft kunnen bezetten met zijn kubussen scoort de overeenkomstige punten. Indien hij over de bazaar beschikt scooort hij nog 2 bonuspunten. Niet volledige bezette soeks leveren niets op. Alle kubussen worden terug verwijderd. Scoren van de karavaan : het aantal blokjes x de waarde van het hoogstgelegen gedeelte waar nog kubussen van hem liggen. De karavaan wordt niet automatisch geleegd, dit gebeurt enkel bij een telling van een compleet beladen karavaan.
Inzetten van kaarten : kaarten kunnen voor twee zaken gebruikt worden, ten eerste kan je een kaart afgeven bij het nemen van dobbelstenen, de kaart telt dan gewoon als een extra dobbelsteen. (zo kan je ook een lege verdieping in de toren kiezen en deze actie uitvoeren) De kaart kan ook ingezet worden gedurende het spel om het effect van de kaart toe te passen. Er is geen limiet van aantal handkaarten dat een speler in z'n beurt mag spelen, zelfs niet als hij al een kaart heeft gebruikt als extra dobbelsteen.
Titel : Yspahan Auteur : Sébastien Pauchon Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 10+ Speelduur : 60 min.
De eerste telg van de reeks was direct een schot in de roos bij de spelers die van biedspellen houden. In dit spel tracht je punten te scoren door de meest waardevolle edelstenen te verzamelen en hun waarde nog op te drijven op de markt.
Het spelbord van Ys is opgedeeld in twee stukken, de stad en de markt. De stad is op z'n beurt nog eens onderverdeeld in vier regio's telkens bestaande uit drie ringen. In de haven (buitenste ring) kunnen de spelers zwarte edelstenen verdienen, in de middelste ring kan je onmiddellijk punten scoren en de binnenste ring levert een karakterkaart op waarmee je in de loop van het spel kan zondigen tegen de standaardregels. Haal je de beste score in één van de vier regio's krijg je twee edelstenen, de tweede en derde krijgen nog één edelsteen overeenkomstig met de edelstenenkaart die op voorhand wordt opengelegd. Op de markt ga je ook edelstenen kunnen winnen, maar bovenal de waarde van de soorten edelstenen veranderen. De populairste kleuren zullen worden opgewaardeerd, de mindere gaan in waarde afnemen.
Het spel verloopt over vier ronden, die op hun beurt uit vier fasen bestaan. 1) klaarzetten : karakters, edelsteenkaarten worden klaargelegd, de markt wordt klaargemaakt 2) speelvolgorde : de spelers kiezen twee handelaren (dit zijn pionnen met waarden 0 t.e.m. 4) en zetten deze voor hun scherm, de waarden worden opgeteld, de speler met het hoogste totaal kiest zijn plaats, daarna kiezen ook de andere spelers hun plaats tijdens fase 3 3) handelaren plaatsen : de resterende handelaren worden in de stad of op de markt geplaatst, de spelers plaatsen telkens 2 handelaren één open, één gesloten op een plaats naar keuze op het speelbord 4) telling : in de stad wordt gekeken wie welke regio wint, de verschillende ringen worden ook bekeken en de spelers krijgen de voordelen. Bij gelijke spelen tellen de handelaars voor het scherm (hoogste waarde wint, bij gelijke stand wint diegene met de laagste speelvolgorde). Ook de edelstenen op de markt worden verdeeld (meerderheid in rij) en de waarden van de edelstenen aangepast (kolommen), diegene die het meest heeft geïnvesteerd op de markt mag nog één waarde aanpassen.
Na vier ronden tellen de spelers hun aantal edelstenen in de verschillende kleuren en krijgen ze punten afhankelijk van de waarde van deze edelstenen (volgens tabel in spelregels), ook de zwarte stenen leveren nog punten op (ook tabel spelregels). De speler met de meeste punten wint het spel uiteraard. Bij gelijke stand tellen we het aantal verzamelde edelstenen (kleur en zwart)
Er is ondertussen ook een mini-uitbreiding verschenen die het mogelijk maakt om met z'n vijven te spelen, enkele extra edelsteenkaarten en gebeurteniskaarten. En als je je spel een beetje wil pimpen is er ook een zakje met glazen stenen te koop (nadeel is dat deze eigenlijk iets te groot zijn om op de edelstenentrack te leggen).
Titel : Ys Auteur : Cyril Demaegd Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 12+ Speelduur : 90 min.
Sylla zit in de grootte van doos van een bordspel, maar durf ik toch eigenlijk wel een kaartspel noemen. De kern van het spel draait om het gebruiken van kaarten. Er is nochtans nog wel héél wat ander materiaal in de doos : tegels, 1 speelbord(je), fiches, muntstukken, 4 spelersschermen, kubusjes en een beurtenteller.
Sylla is weer een echte ystari, net zoals bij Caylus en Amyitis gaan we weer verschillende stapjes doorlopen om uiteindelijk zo goed mogelijk te hebben opgebouwd en het meeste punten te scoren, maar dit keer verloopt alles in het Romeinse thema, met decandente feestjes in schril contrast met de hongersnood van het plebs. De kaart decadentie zit er trouwens twee keer in, één redelijk naakte versie en één opgekuiste versie omdat de Amerikanen hun oogjes pijn begonnen doen.
Het spel wordt opgedeeld in vijf ronden die op hun beurt uit zeven fasen bestaan. De startspeler (consul) verzet na elke fase de fiche, zodat de fasen netjes kunnen gevolgd worden op het speelbord. Al het materiaal wordt ook rond dit speelbordje opgebouwd, de kaarten, de tegels, de gebeurtenissen, de hongersnoodfiche verschuiven, de res republica fiches op- of afwaarderen. Dit laatste zal uiteindelijk het belangrijkste blijken te zijn. In de loop van het spel ga je fiches verzamelen in verschillende categorieën (burgergeest, gezondheid, vrije tijd). Afhankelijk van hun waarde op het einde van het spel krijg je punten voor het aantal behaalde fiches in deze verschillende categorieën.
De kern van het spel zijn dus de kaarten, meer bepaald de karakterkaarten. Hierop staan senatoren, handelaars, legionairs en vestaalse maagden. Elke kaart heeft een dubbele betekenis, je kan de kaart gebruiken voor het karakter dat erop staat, maar ook de gekleurde symbolen bovenaan de kaart die je nodig hebt om nieuwe gebouwen op te richten (tegels).
Fase 1 : eerste consul : het aantal senatoren die voor je liggen + bod met geld (blind) bepalen de consul. Deze is startspeler en heeft nog enkele voordelen, hij mag bijvoorbeeld onmiddellijk een fiche naar keuze nemen, nadien beweegt hij de hongersnoodfiche het aantal plaatsen voort zoals aangegeven op de openliggende gebeurteniskaarten. Fase 2 : aanwerving : om beurten kiezen de spelers één van de zes openliggende karakterkaarten. Fase 3 : gebouwen : de consul kiest één van de zes gebouwtegels en biedt dit gebouw aan. De verkoopskleur dient betaald te worden met overeenkomstige kleuren op de karakterkaarten. De spelers bieden om beurten voor het gebouw. Iedereen mag slechts éénmaal spreken of passen. Indien een speler een gebouw koopt, draait hij de gebruikte karakterkaarten 90° (deze kaarten kunnen deze ronde niet meer gebruikt worden). Deze fase gaat door tot 5 gebouwen verkocht zijn. Fase 4 : inkomsten : de spelers krijgen inkomsten afhankelijk van het aantal handelaarskaarten dat ze hebben (min. 3) Fase 5 : gebeurtenissen : de spelers plaatsen om beurten blokjes op de gebeurteniskaarten afh. van het aantal ongebruikte legionairs of vestaalse maagden. De gebeurteniskaarten geven aan welk karakter waar gebruikt kan worden. De speler met het meeste kubussen op bepaalde kaarten wint een fiche. Voor winst op de decadentiekaart krijg je een punt. De twee gebeurteniskaarten met het meeste blokjes worden voorkomen, de andere twee worden uitgevoerd. De gebeurtenis met de meeste kubussen wordt helemaal verwijderd en hiervoor komt er een nieuwe in het spel voor de volgende ronde. Fase 6 : grote werken : tijdens deze fase bouwen we samen aan het grote bouwwerk door blind geld te bieden en de duim op of neer te wijzen. Duim neer, je geeft geld aan het volk = 2 stemmen zijn één punt. Duim op, het groot werk wordt al dan niet gemaakt, de spelers scoren punten en passen de waarde van de fiches aan. Fase 7 : hongersnood en crisis : spelers verliezen punten afhankelijk van het niveau van hongersnood en hun aanwezige velden. Indien een fiche zich in crisiszone bevindt, zal er zich een crisis voordoen. De spelers laten hun fiches in die kleur zien, de speler met de minste fiches moet 3 punten in aanzien afgeven.
Het spel eindigt na vijf beurten. De spelers kunnen nog extra punten verdienen voor karakters met een christelijk karakter (2 punten per karakterkaart), vrijlaten van slaven voor 2 munten = 3 punten per slaaf. Tot slot worden de fiches gewaardeerd afhankelijk van hun waarde. De speler met de meeste punten wint het spel
Titel : Sylla Auteur : Dominique Ehrhard Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 12+ Speelduur : 60-120 min.
Dit spel blinkt weer uit door z'n eenvoud en toch voldoende diepgang. Het is overigens ook een Ystari met een redelijk korte speelduur, dus die zal vaak toch iets sneller uit de kast worden gehaald. Dit spel was overigens ook de bevestiging voor mij voor deze uitgeverij. Het spel is geruime tijd uitverkocht geweest en onvindbaar voor een (toen toch nog) leek in spellenland. Na een tijdje heb ik hem toch op de kop kunnen tikken, en ik heb er nog geen moment spijt van gehad.
Mykerinos is ook zo'n spelletje dat in een kleiner doosje zit, formaat Caylus magna carta, jawel een kaartspel. Het bord van mykerinos bestaat uit twee delen, enerzijds heb je een overzichtsbord met museum, personages en volgordetabel, maar het eigenlijk speelveld wordt opgebouwd uit tegels. Deze tegels hebben aan de ene zijde een Egyptisch landschap (al dan niet met piramiden) en aan de andere kant één van de personages.
De spelers gaan in dit spel proberen om door tactisch inzetten van hun blokjes, deze tegels te winnen en uiteindelijk hun gevonden schatten te tonen in de mooiste gangen en kamers van het museum. De speler die de beste combinaties kan verdienen, zal het spel dan ook winnen. Uiteindelijk is het belangrijk dat je weet waar je naartoe moet werken en dat is het volgende : in het museum zijn er vijf gangen voorzien voor elk van de personages, je tracht een eigen blokje in één van de kamers of gangen te leggen (deze leveren punten op 2,3 of 5 per tegel die je op het einde van het spel van het betreffende personage hebt). Je krijgt ook vijf punten extra voor elke set van vijf verschillende personages die je hebt verzameld.
Het spel zelf dan : het bestaat uit vier seizoenen, in een seizoen wordt telkens eerst het speelbord opgesteld, vinden de opgravingen (inzetten blokjes) plaats, volgt er een onderzoeksfase (uitdelen van de prijzen) en wordt de ronde afgewerkt. Afhankelijk van het aantal spelers mogen de spelers elk seizoen een aantal eigen blokjes uit de algemene voorraad nemen, de tegels worden klaargelegd. De opgravingsfase is de belangrijkste, want nu gaan de spelers trachten hun tegels te verzilveren, ze hebben de keuze uit volgende acties : - een nieuwe opgraving starten : één blokje op een willekeurige lege plaats - een bestaande opgraving uitbreiden : twee blokjes plaatsen aan een blokje dat er al ligt (horizontaal of verticaal) - passen (je doet dit seizoen niet meer mee) : plaats je pasmarker op het speelbord (belangrijk bij gelijke stand) - een beroep doen op een personage : deze laten je zondigen tegen de basisregels, je mag ze één keer per seizoen gebruiken a) lady violet : neem één extra blokje uit de algemene voorraad bij je persoonlijke voorraad b) lord lemon : je mag bouwen op een vakje met een piramide (wat normaal verboden terrein is) c) sir brown : je plaatst een blokje rechtstreeks in het museum d) mrs. blackmore : een nieuwe opgraving starten mag zelfs met twee blokjes naast elkaar e) colonel tangarine : een opgraving uitbreiden mag je met drie blokjes doen
Nadat alle spelers hebben gepast, worden de verschillende gebieden bekeken en de prijzen verdeeld. De speler die het meeste blokjes in een gebied heeft, mag als eerste opteren voor één van de tegels te nemen, of een blokje in het museum te plaatsen. Daarna heeft de tweede speler de keuze om de andere tegel te nemen of het museum in te gaan. Als de derde of vierde speler nog een tegel kunnen nemen, mogen ze dit doen. Naar het museum mogen zijn niet gaan.
Ik begrijp dat het misschien allemaal een beetje abstract lijkt als je dit leest, maar dat is het totaal niet, het spel zit eenvoudig in elkaar en je kan al vrij snel tactisch spelen, zelfs al ken je het spel niet zo goed. Ik houd hier wel van en ben er steeds voor te vinden om deze boven te halen.
Titel : Mykerinos Auteur : Nicolas Oury Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 10+ Speelduur : 45 min.
Deze titel is buitenbeentje in de Ystari-familie, maar het is wel een spel naar mijn hart. De spelregels zijn superéénvoudig, maar de diepgang is enorm. Af en toe heb je bij het spelen van een spel onmiddellijk het idee "dit is iets goed", wel schrijf deze maar bij op de lijst. De cover alleen al doet je watertanden, maar de rest van de artwork is redelijk sober. Het speelbord vind ik persoonlijk zelfs een beetje donker. De spelers krijgen elk een setje gebouwen van verschillende hoogten en genummerd van 1 t.e.m. 13.
Dit spel omvat een familieversie en een gevorderde variant, het verschil is er enkel in het begin van het spel. Je krijgt namelijk een geheime opdracht, waarop staat afgebeeld waar jij je gebouwen op het speelbord moet proberen te plaatsen. Bij de expertenvariant krijg je een moeilijkere opdracht te verwerken en krijg je bovendien nog een tweede opdracht waarbij je punten scoort door op bepaalde kleuren te bouwen. Enkele mogelijke opdrachten zodat u een idee heeft : aangrenzende gebouwen aan een brug, drie gebouwen rond een toren, drie gebouwen rond een meer, drie gebouwen in een stadsdeel, ...
In een beurt wordt er geboden om te bouwen op bepaalde bouwplaatsen. De startspeler plaatst een gebouw op een willekeurige (leeg) bouwplaats. De andere spelers plaatsen om beurten een gebouw van hogere waarde aan een aangrenzend gebied of passen. Als je past, mag je niet meer meedoen in deze ronde. De spelers blijven doorgaan tot alle spelers behalve één gepast hebben of tot een speler een gebouw met de hoogste mogelijke waarde plaats. Enkel dit gebouw wordt gebouwd (omgedraaid). De speler krijgt de eventuele fiches die op de bouwplaats liggen ook mee. Dit kunnen zowel plus- als minpunten zijn. De speler die laatst bouwde, start de volgende ronde. Het spel eindigt als één speler al zijn gebouwen heeft kunnen inzetten. De spelers krijgen punten voor hun verzamelde fiches en hun uitgevoerde opdracht (kan meermaals bekomen worden). Tenslotte worden er ook nog punten uitgedeeld voor de hoogste gebouwen. In elk stadsdeel wordt gekeken wie het hoogste gebouw heeft geplaatst, bij gelijke stand wordt er naar het tweede, derde, ... gebouw gekeken. Hier zijn ook telkens vijf punten mee te verdienen. Deze puntentelling is voor de expertenvariant. De familieversie houdt het enkel bij de fiches en opdrachten.
Titel : Metropolys Auteur : Sébastien Pauchon Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 10+ Speelduur : 30 min.
Elke topper moet toch z'n kaartspel hebben, moet men bij Ystari gedacht hebben, zo ook Caylus. In caylus magna carta hanteren we eigenlijk dezelfde speelwijze als bij z'n grote broer. Ook nu weer verdienen de spelers punten door te bouwen aan het kasteel, volgen ze ongeveer dezelfde fasen en bouwen ze aan de weg.
Ik zal even de verschillen voor u op een rijtje zetten, dan is onmiddellijk duidelijk wat u wel en niet mag verwachten : - er is geen spelbord voorzien (maar dit is redelijk logisch bij een kaartspel, alhoewel ...) - de koninklijke privileges zijn volledig weggelaten - de te bouwen gebouwen zijn niet meer een algemene voorraad, maar elke speler heeft dezelfde handkaarten met hierop de gebouwen - de huisjes die in het basisspel op de gebouwen werden geplaatst, zijn hier te onderscheiden door de kleur van de kaart - de huisjes die je op het kasteel moest zetten, krijg je hier in de vorm van fiches, die overwinningspunten voorstellen - ipv overwinningspunten krijg je een extraatje als een andere speler jouw gebouw gebruikt (extra's staan op de kaarten) - diegene die het beste werkt aan het kasteel, krijgt een goud blokje (geen privilege) - voor elke drie denirs krijg je op het einde van het spel één punt (ipv 4 in het basisspel)
Wat blijft er wel allemaal hetzelfde : - nog steeds beweegt er een provoost over de weg - de weg bestaat ook nu nog uit neutrale gebouwen, eigen gebouwen, een brug en kasteel (deze twee laatste worden boven de weg gelegd) - de houten blokjes hebben dezelfde kleuren - de spelers bezitten 4 arbeiders om in te zetten - ook nu moeten denirs betaald worden om arbeiders te mogen inzetten - je krijgt inkomen + extra voor residentieel gebouw en hotel (de bib is er niet meer bij) - enkel de gebouwen die zich voor de provoost op de weg bevinden, worden geactiveerd - in het kasteel dienen er nog steeds drie verschillende grondstoffen te worden afgegeven voor een fiche - voor een goudblokje krijg je op het einde nog één punt, voor elke drie grondstoffen ook - ook nu verloopt de actiefase om beurten, het inzetten van arbeiders tegen betaling, die omhoog gaat als er iemand past
De mogelijke acties : - neem een extra handkaart van je trekstapel - vervang al je handkaarten - plaats een arbeider op een gebouw - bouw een gebouw uit je hand - bouw een prestige gebouw (uit de voorraad, komt op je residentieel gebouw te liggen) - passen
Zoals steeds zijn er voor- en tegenstanders van dergelijke kaartspellen, het is natuurlijk een afkooksel van het bordspel. Maar net zoals bij San Juan is het hier wel goed gedaan. Het spelconcept boet weinig of niets in, het idee is gelijklopend, het is gewoon allemaal iets handiger (of toch eenvoudiger) geworden qua spelmateriaal. Hoewel San Juan toch nog meer vernuft in zich heeft als kaartspel, aangezien de kaarten echt verschillende functies hebben, is dat hier wel niet het geval. Je moet nog steeds met blokjes rommelen, arbeiders inzetten, fiches verzamelen. Eigenlijk heeft men hier gewoon het speelbord weggenomen en getracht om toch hetzelfde spel te kunnen spelen, ... en ze zijn er aardig in gelukt. Mijn bescheiden mening als u toch moet kiezen tussen Caylus en Caylus magna carta : koopt u gerust het basisspel, een spel van dit allooi, die speelduur en moeilijkheidsgraad verdient eigenlijk wel een deftig bordspel te zijn. Het kaartspel is daarentegen sneller gespeeld, ook ietsje makkelijker (denk ik gevoelsmatig) en handiger om mee op reis te nemen. Aan u de keuze, maar mocht uw budget het toelaten, haal ze dan gewoon maar allebei in huis.
Titel : Caylus magna carta Auteur : William Attia Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-4 Leeftijd : 10+ Speelduur : 75 min.
Wat Agricola twee jaar geleden in Essen was, was Caylus vier jaar geleden. Dit spel was net zoals Agricola een aanval op de top 10- ranking op Boardgamegeek. Dit spel omvatte zo ook een beetje alles, bieden, arbeiders inzetten, bouwen, punten scoren, voordelen meenemen, grondstoffen verwerven, ...
Ondertussen is de lijst van zulke spellen al redelijk lang geworden, maar toch blijft dit één van de toppers. In de eerste plaats verdient dit spel gewoon z'n plaats in die top 10 omdat het prima uitgebalanceerd is, je constant het gevoel hebt dat je meespeelt, elkaar een beetje kan pesten door het vooruit of achterschuiven van de provoost en thematisch en grafisch zit ook alles wel snor.
Zoals bij veel spellen tellen uiteindelijk de punten, maar de speler die z'n spel het beste opbouwt en z'n arbeiders op het juiste moment op de juiste plaats weet in te brengen zal enkel kans maken om dit spel te winnen. Je kan dit spel ook echt wel leren en verbeteren door het vaak te doen. Voor mij persoonlijk is het weeral te lang geleden dat we dit spel uit de kast hebben gesleurd, dus voor mij zou het terug van nul beginnen zijn, maar we hebben het indertijd enkele malen na elkaar gespeeld en vonden al snel goede strategieën.
Er is al zeer veel inkt gevloeid bij besprekingen van dit spel, dus ik verwijs ook voor meedere opinies graag door naar deze besprekingen. Ik geef een vluchtig verloop van een ronde weer. Het spel is ten einde als het kasteel volledig is afgebouwd. Dit kasteel bestaat uit drie sectoren : kerken, muren en torens. Elke ronde bestaat op z'n beurt uit zeven fasen : 1) incasseren van inkomen : 2 dinars + eventuele extra's voor residentieel gebouw, bib en hotel 2) arbeiders aan het werk zetten : op de verschillende gebouwen inbrengen tegen betaling, prijs wordt opgedreven naarmate meerdere spelers passen, éérste passer krijgt 1 dinar 3) activeren van de speciale gebouwen : inzetten extra arbeider, geld ontvangen, provoost verzetten, koninklijk privilege vergaren, spelersvolgorde wisselen en korting bij het inzetten van arbeiders 4) het verplaatsen van de provoost : tegen betaling vooruit of achteruit op de weg (enkel gebouwen voor provoost worden afgehandeld) 5) activeren van gebouwen : opbrengen grondstoffen, mogelijkheid tot bouwen, omzetten geld in grondstoffen/punten, goud vergaren, ... 6) het bouwen aan het kasteel : betalen 3 verschillende grondstoffen (waarvan zeker één voedsel), punten hiervoor, ontvangen privileges 7) einde van een ronde : verzetten van provoost en stadshouder
Punten kan je extra verdienen door het bouwen van monumenten, die pas later in het spel zullen komen aangezien je hiervoor steen en goud zal nodig hebben. Vaak geven deze bouwwerken de doorslag bij winst of verlies. Indien een deel van het kasteel werd afgebouwd volgt er een tussentelling (slottelling op het einde) waarbij spelers die meebouwden aan het kasteel privileges bemachtigen. Deze privileges zijn vrij te kiezen en leveren geld, punten, grondstoffen of bouwkorting op. Op het einde van het spel krijgen de spelers nog 3 punten voor elk goud, 1 punt voor elke 3 willekeurige grondstoffen en 1 punt voor elke 4 dinars. De speler met de meeste punten wint het spel.
Titel : Caylus Auteur : William Attia Uitgeverij : Ystari Aantal spelers : 2-5 Leeftijd : 12+ Speelduur : 120 min.
