Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
29-05-2016
ImprESSEN : Flock
Flock (AEG) :
+ prachtig materiaal, toffe houten speelstukken en grote, stevige actiekaarten + een spel dat is gestript tot de essentie (6 kaarten en wat houten speelstukken) + er zit meer tactiek in dan je op het eerste zicht verwacht + eens je er een sessie hebt opzitten, is alles superduidelijk en weet je exact waar je naartoe wil, je speelt dit spel dan supervlot door + het artwork is erg mooi vind ik persoonlijk (jammer dat het eigenlijk enkel om de doos en de actiekaarten gaat) + de spelregels zijn relatief goed geschreven, al had ik de opbouw liever iets anders gezien + het thema is redelijk uniek, maar het spel is abstract en onderbouwt zeer weinig het thema
- te grote doos voor zo weinig materiaal - er zijn wel wat belangrijke keuzes te maken, wat kan leiden tot AP - te duur voor wat het eigenlijk maar is uiteindelijk, wegens invoerkosten uit VS - als je niet stevig doorspeelt als groep wordt het al gauw wat saai - het thema is redelijk uniek, maar het spel is abstract en onderbouwt zeer weinig het thema
Conclusie : Flock is zo'n spelletje dat mij persoonlijk wel weet te bekoren. Alles wordt herleid tot de essentie, het is worker-placement, resource-management en area-control in één klein spelletje. Het is echter te weinig en te klein voor de prijs die wordt gehanteerd. Kan je dit spel echter op de kop tikken tegen een scherpe prijs en hou je wel van dit type spel, dan is het zeker het overwegen waard om het spel aan te schaffen. Je gaat in de loop van je eerste speelsessie verschillende gevoelens ervaren : het begint met wat verwarring (omtrent de regels en de acties die je moet ondernemen om te komen tot het doel), daarna ga je een repetitief gevoel krijgen omdat het lijkt dat je wat vaak hetzelfde zit te doen als je tegenstander, dan komt het besef dat je tactische keuzes gaat kunnen maken en je tegenspeler onder druk zetten om tenslotte over te gaan in een razendsnelle beurten en een toch korte speelduur met relatief spannende eindtelling. Let wel : mijn recensie is gebaseerd op een speelsessie met twee spelers. Ik vermoed dat dit spel het beste tot z'n recht komt met 3 of 4 spelers. De spelregels voorzien overigens een 2-spelervariant (die we misschien hadden moeten gebruiken), maar we wilden het basisspel gewoon ervaren en die was wat mij betreft zeker voldoende en voor herhaling vatbaar.
Scoville labs is de eerste uitbreiding van Scoville, een spel dat enkele jaren geleden via Kickstarter het licht zag bij TMG. In Scoville ga je hete pepers kweken, kruisbestuiving doen en zorgen dat je nog meer waardevolle pepers bekomt. Een imprESSEN van dit spel vind je alvast hier : http://www.bloggen.be/speleninlille/archief.php?ID=2686887
Deze uitbreiding komt met volgend materiaal : 12 nieuwe marktkaarten, 12 nieuwe recepten, 6 laboratoriumborden, 6 nieuwe bonustegels, 36 peperfiches, 48 nieuwe pepers (houten en acryl), 6 nieuwe kruisbestuivingskaarten en 1 'hot stuff' kaart.
Qua spelvoorbereiding doorloop je slechts enkele wijzigingen ten opzichte van het basisspel : - elke speler neemt een laboratoriumbord in zijn kleur voor zich - in een 2-3-spelersspel worden de bovenste beloningsfiches uit het stadhuis niet verwijderd - de nieuwe pepers worden toegevoegd aan deze van het basisspel (daar ze iets te snel uitgeput konden raken) - de peperfiches zijn multipliers die bij een eventueel tekort aan pepers ook kunnen ingezet worden - de nieuwe kruisbestuivingskaarten geven een overzicht van kruisbestuiving op een alternatieve manier (er waren wel wat klachten over het oorspronkelijke schema dat dit niet superduidelijk was) - tenslotte krijgt elke speler ook een nieuwe bonustegel (waarmee een extra peper kan geplant worden, gebruik je deze niet levert de fiche je op het einde van het spel de gebruikelijke vier punten op) - de marktkaarten en receptenkaarten worden door hun desbetreffende stapel geschud en gewoon mee gebruikt (je kan ze nadien makkelijk scheiden doordat ze het "lab" symbool weergeven)
De wijzigingen tov het basisspel : Naast het centrale speelbord waarop je nieuwe pepers kan gaan kweken, kan elke speler op z'n persoonlijke laboratoriumbord ook nieuwe pepers gaan kweken. Nadat je de plantactie hebt uitgevoerd op het grote speelbord, mag je een peper planten in je labo. Je eerste peper mag je vrij kiezen, de volgende moeten orthogonaal aangrenzend geplant worden. Je krijgt nieuwe pepers als je nieuw geplaatste peper orthogonaal grenst aan eerder geplaatste pepers (volgens kruisbestuivingsschema). Zo gauw je labo vol zit, kan je deze actie niet meer gebruiken. Belangrijk is dat je eerst de volledige plantactie op het algemene speelbord uitvoert en pas dan je labo. Je mag de plant een extra peperfiche gebruiken in je labo. Je kan geen beloningsfiches ontvangen voor het planten van pepers in je labo.
Ten tweede zijn er enkele extra marktkaarten die je toelaten om speciale extra acties te ondernemen. Indien je de kaart in één van de vorige ronden vergaard hebt, kan je deze gebruiken. De kaart wordt dan wel afgelegd en je scoort er geen punten meer voor aan het einde van het spel.
Tenslotte mag je, als je pepers gaat verkopen, de desbetreffende kleur optellen die aanwezig is op het algemene speelbord en je labo. Je krijgt nog steeds 1 munt voor elke 2 pepers van de verkochte kleur.
De "hot stuff"-kaart krijgt de speler die het spel wint. Hij neemt een selfie met deze kaart en mag ermee uitpakken en pochen op de sociale media. Daarnaast mag deze speler bij het volgende spel kiezen z'n positie kiezen op het speelvolgordespoor.
Titel : Scoville labs Auteur : Ed Marriott Uitgeverij : TMG Aantal spelers : 2-6 Speelduur : 60-90 min. Leeftijd : 13+
+ een abstract spelletje voor 2 spelers waar toch een thema in zit + de volgorde van spelen en de acties die je mag uitvoeren als grote of kleine tuinier maken je keuzes interessant + er is zeker een groeicurve in dit spel en die zal zich snel manifesteren + de spelregels zijn voorzien in het Nederlands + de overzichtjes op het speelbord (verloop en punten) zijn erg handig om het spel uit te leggen
- het materiaal is mooi en kleurrijk, maar redelijk klein - er is een deluxe-versie, maar die is maar in beperkte mate verschenen en erg duur - als er een verschil in niveau is tussen de spelers gaat dat onmiddellijk opvallen - ik heb het gevoel dat je een uitzichtloze situatie maar héél moeilijk recht kan zetten - de spelregels zijn niet superstrak geschreven eerlijk gezegd
Conclusie : Haru Ichiban is een spel dat ons aansprak door z'n oorspronkelijke vorm (houten speelbord en speelstukken). De kartonnen, meer toegankelijke versie, is op zich wel mooi, maar nogal petieterig klein. Het aparte scorebordje had gerust aan het speelbord mogen hangen en de scorepionnen iets groter mogen zijn. De doos sluit en opent nogal stroef wegens te dik (ja het kan) karton. De spelregels zijn in het Nederlands voorzien, maar niet echt superstrak geschreven wat aanvankelijk wel voor wat verwarring kan zorgen. Het spel heeft echter wel een leuk thema en toffe insteek. Het loopt echt wel vlot, de spelregels zijn op zich kort en krachtig. Er is wel een immense leercurve mogelijk volgens mij en grote verschillen tussen spelers zijn nefast voor je speelsessie. Als je met nieuwe spelers speelt, lijkt het me aangewezen om eerst een testsessie te spelen en dan een spelletje voor "echt". Als je houdt van abstracte 2-spelersspellen en mag het eens een andere kleur zijn dan zwart en wit, dan is deze titel zeker het proberen waard.
+ eenvoud, eenvoud, eenvoud, ... en ook dan kan een spel geslaagd zijn
+ snelle beurten, snelle rondes, snel spel
+ kleurrijke componenten die dit spel erg tof maken voor jongere spelers
+ een familiespel pur sang dat ongetwijfeld onder de radar gaat vliegen
+ het blijft spannend tot het einde, alle spelers gaan ongeveer gelijktijdig hun opdrachten kunnen uitvoeren
+ de types opdrachtkaarten zijn duidelijk en rechtlijnig, geen extra blad met uitleg nodig hiervoor
- het is een eenvoudig familiespel dat bij de veelspeler misschien niet al te vaak uit de kast gaat komen
- er is een beetje geluk mee gemoeid, je bent afhankelijk van de acties die andere spelers soms ondernemen
Conclusie : Dream islands is een familiespel dat net zoals alle andere Schmidtspiele waarschijnlijk onder de radar zal vliegen. Ook nu weer heb je veel speelplezier met weinig materiaal en vooral eenvoudige spelregels. Dit is zo'n spelletje dat je met de ganse familie kan spelen. Zo gauw de kinderen tot vijf kunnen tellen en de opdrachten begrijpen kan je eigenlijk aan de slag gaan. Ook de bomma en de verstokte niet-spelende nonkel gaat hier mee verder kunnen. Of het op lange termijn bij de veelspeler veel op tafel zal komen, hangt er nog een beetje vanaf, maar wij hebben ons alleszins al geamuseerd met het spel. Hou je dus van eenvoudige spellen, spannend spelverloop en niet al te veel geprul met hopen materiaal ... dan zou ik deze titel toch eens een kansje geven.
Schmidtspiele staat bij ons bekend als een uitgeverij voor de familiespellen. Vaak brengen zij echt degelijke spellen op de markt die voor een erg ruim publiek toegankelijk zijn en die eigenlijk te weinig in de picture worden gezet bij de die-hard-spelers. Ook Dream islands hoort in deze categorie thuis. Erg korte, duidelijke spelregels, maar toch voldoende diepgang lijkt ons.
In de kleurrijke doos vinden we 1 speelbord, 4 superdikke spelersbordjes, 24 meeples (in de vier spelerskleuren), 16 houten schelpen (in spelerskleuren) en 64 missiekaarten (in de spelerskleuren). Weinig materiaal, maar netjes en overzichtelijk weg te stoppen per kleur in een ziplockzakje dat meegeleverd wordt.
Het speelbord toont een verzameling van eilanden die met pijlen verbonden zijn. Je start linksonder met 5 meeples en in de loop van het spel beweeg je rond het speelbord om in het centrum te eindigen. De zesde meeple van de startspeler wordt op het eerste eiland gezet, die van de tweede speler op het 2de eiland enzovoort. De spelers nemen hun spelersbord voor zich en de vier schelpen. Tenslotte schudt elke speler z'n 16 missiekaarten, vormt en trekstapel en neemt er drie op handen.
In een beurt doorlopen de spelers telkens 3 fasen :
1) Dek een nummer op je spelersbord af met een schelp en verplaats je meeples het aangegeven plaatsen. Je mag de stappen verdelen over verschillende meeples. Je moet de pijlen volgen en mag niet terugkeren. Je moet alle bewegingspunten opgebruiken. Kom je op de middelste eilanden, dan zet de eerste meeple zich op het eiland met de 3 punten, de volgende 2 op 2 punten en de resterende op het eiland van 1 punt. Deze punten scoor je aan het einde van het spel.
2) Vervolledig missies die je op handen hebt. Je mag er meer dan één in een beurt vervolledigen indien dit lukt. Je mag dezelfde meeples gebruiken voor meerdere missies. De soorten missies zijn : een exact aantal meeples op een eiland hebben, een aantal meeples op aangrenzende eilanden hebben en de meerderheid hebben qua meeples (dan de totale som van de andere spelers) op bepaalde eilanden.
3) Ruil missiekaarten en vul je hand terug aan tot 3 kaarten (indien nog voorradig). Je mag eerst opdrachtkaarten onder de stapel schuiven, missies die je niet onmiddellijk mogelijk acht.
Het spel eindigt zo gauw een speler z'n laatste missie volbrengt of een speler z'n 6 meeples in het centrum van het bord heeft staan. De lopende ronde wordt nog afgewerkt en dan volgt de slottelling.
Je scoort 2 punten per vervolledigde missie. Je scoort 3/2/1 punt(en) voor je meeples in het centrum van het speelbord en 3 punten extra als je alle missies hebt kunnen vervolledigen. De speler met de meeste punten wint het spel. Bij gelijke stand wint de speler met de meeste vervolledigde missies.
+ sfeer, sfeer, sfeer en nog eens sfeer, dit spel ademt uit waar het voor gemaakt is
+ het artwork past gewoon bij de sfeer en het extra Charlie Hebdo-sausje maakt het toch nog een stuk sterker
+ je gaat niet vechten in deze oorlog, je gaat voor vrede, dat is eens een nieuw gegeven
+ dit is een coöp die moeilijk, erg moeilijk te winnen valt
+ het materiaal is fraai, compact, in een klein doosje waarop je verliefd gaat worden
+ de spelregels en spelverloop zijn eenvoudig, maar dat deert hier absoluut niet
+ er wordt gevloekt, gezucht en af en toe een beetje gejuicht rond de speeltafel
- je moet je wel een beetje kunnen inleven, anders wordt dit spel al gauw een kaarten-afleg-spel à la The game (wat op zich niet slecht hoeft te zijn, maar dan komt het toch niet volledig tot z'n recht)
- de communicatie is in dit spel beperkt, ik vind dit jammer omdat dit toch een spelmechanisme is dat thuishoort bij een coöp
Conclusie :
The grizzled is een spel dat in elke collectie thuishoort! Voilà, dat gezegd zijnde wil ik even nuanceren. Als je ietwat voeling hebt met de materie van WOI, je jezelf een beetje kan inleven en houdt van sfeer, dan is dit toch een spel dat je eens moet proberen. Het spel op zich is eenvoudig, het winnen allerminst (de kans bestaat dat je hier nooit in zal slagen). De communicatie die afgesloten wordt, vind ik persoonlijk een minpuntje en laat me voorlopig twijfelen tussen een goed spel en een fantastisch spel. Ik denk dat ik volgende sessie deze regels eens aan mijn laars zal lappen en eens proberen met open communicatie. Wordt het spel dan te makkelijk gewonnen, is het natuurlijk een maat voor niets, maar anders lijkt me dat een meerwaarde.
+ een eenvoudig dobbelspel à la Regenwormen, maar nu met wat extra thema
+ de handige overzichtjes maken het erg makkelijk en aangenaam om het spel uit te leggen
+ het is en blijft dobbelen, maar je kan toch wel wat keuzes maken
+ de eindscores lagen bijzonder dicht bij elkaar
+ de eindconditie die rechtstreeks uit Rattlebones komt, is een spannend gegeven
+ je speelt slechts 4 à 5 beurten en dan is het over
+ het aantal dobbelstenen dat kan fluctueren afhankelijk het weer werkt hier wel
+ er is onmiddellijk een variant voorzien in de basisdoos
- het materiaal is nogal klein, niet alle cijfers goed leesbaar en de schattige yeti staat nogal wankel
- tegenstanders zullen de doos te groot vinden voor zo'n simpel dobbelspelletje, dit had ook in een Regenwormdoosje gepast
- het is en blijft dobbelen, een slechte beurt kan je de overwinning kosten
- je speelt slechts 4 à 5 beurten en dan is het over, je wil nog, want je komt waarschijnlijk net dat tikje te kort om te winnen
Conclusie : Yeti is een erg fijn dobbelspelletje dat een goed tussendoortje kan zijn of een slotspel van de avond. De vraag die je je echter wel gaat stellen is of zo'n simpel spel, zo'n grote doos nodig heeft. Het materiaal is mooi en grappig, maar niet echt supernoodzakelijk vind ik persoonlijk. De doos past wel in de serie van Pegasus naast Camel up, zowel qua artwork als speelniveau, maar ik denk niet dat Yeti diezelfde hoge toppen zal scheren als Camel up. Om af te sluiten ook nog een vraagje aan Pegasus : "zouden jullie jullie spelregels willen drukken op een standaard A4-formaat of toch iets dat beter in de hand ligt, die grote vierkante boeken hanteer je niet zo handig.
+ na ZhanGuo een nieuwe topper in het gamma van WYG? Ik denk het zeker wel! + je gaat weer punten sprokkelen, op alle mogelijke manieren (zowel links als rechts) + alles hangt ook netjes aan elkaar, de acties beïnvloeden ongetwijfeld je volgende actie + het consolideren is een graaf mechanisme dat dit spel een meerwaarde geeft + een ander leuk aspect is het verzamelen van arbeiders in éénzelfde kleur zodat de kosten gedrukt kunnen worden, het hoeft je acties niet te bepalen, maar je gaat er toch op proberen te letten + verschillende sporen opwaarderen, daar moet je toch wel van houden + veel keuzes, het gevoel dat je alles wil, maar je zal moeten selecteren ... vaak een goede eigenschap van een spel + ieder speelt z'n eigen spel, maar je moet in confrontatie gaan in het centrum van het speelbord, daar vallen de grote punten te rapen. Daarnaast is er ook nog wel wat interactie bij het wegnemen van arbeiders in bepaalde kleuren + de bonussen die je opraapt optimaliseren om zo een goed mogelijke motor te laten aanslaan, is uitdagend te noemen
- voor de niet-eurogamers, dit is wederom een droge, opgepast dus (maar ik zou 'm toch eens proberen) - de eindscores lagen belachelijk ver uit elkaar tijdens onze eerste sessie, maar alle partijen hebben zich wel geamuseerd - in deze tijden van mini's, heavy artwork en prachtig materiaal blijft WYG misschien een beetje achter, ze houden vast aan hun kwaliteit (die in mijn ogen prima is en perfect gekozen voor het speelplezier en de kwaliteit van hun spellen)
Conclusie : Zoals je uit voorgaande bedenkingen wel kan afleiden vind ik Nippon zonder meer een topper. Vorig jaar riep ik ZhanGuo uit tot mijn persoonlijke favoriet van dat jaar (in het euro-gamma) en ik denk dat Nippon zeer dicht bij komt dit jaar. Dit spel heeft in mijn ogen zowat alles wat je van een abstracte, redelijk droge euro mag verwachten. Een thema dat er volledig is opgeplakt en niets toe doet (mij lijk het indsustriële Engeland à la Brass zelfs beter), maar een gameplay die je toch in vervoering gaat brengen. Je gaat interessante keuzes moeten maken en bij aanvang van je eerste sessie weet je waarschijnlijk niet onmiddellijk waar naartoe. Dit komt echter snel, ondanks de moeilijkheid en hoeveelheid van de spelregels speelt dit spel vlot, supervlot. Nippon oogt in mijn ogen dan toch erg mooi overigens. Het is niet allemaal zo flashy, maar alle gekozen symbolen zijn goed gedaan, het is duidelijk. Tot slot nog dit : WYG bracht 2 spellen uit in Essen, ook Signorie ligt hier nog te blinken en ons te aanroepen. We kunnen niet meer wachten om het te spelen, zeker na al het positieve wat we er al van hoorden. Ik ken weinig uitgeverijen die in Essen met zo'n twee kleppers komen.
+ het omgekeerde Coloretto-principe werkt erg fijn en kan supertactisch zijn + het spel is licht en luchtig, maar er zijn toch duchtige beslissingen te maken + het artwork van de diertjes valt zeker in de smaak + het spelprincipe is eenvoudig, snel uitgelegd en bovendien ook nog eens snel gespeeld + de puntentelling is méér dan oké, duidelijk en snel + het materiaal is prima in orde, stevig karton en past netjes in de doos
- vatbaar voor AP met de foute spelers, want als je ook nog gaat onthouden welke dieren andere spelers genomen hebben, kan dit erg tactisch worden allemaal ... en ten koste gaan van het speelplezier - ik vind de doos niet echt aantrekkelijk, het artwork is op zich leuk, maar niet iets waar je onmiddellijk naar grijpt
Conclusie : Animals on board is een erg goede filler in mijn ogen. Je hebt toch wel wat mogelijkheden en keuzes te maken voor zo'n eenvoudig spel. Het spel duurt zo'n 4 à 5 rondjes dus op een klein halfuurtje ben je normaal zeker rond. Spelers met AP laat je beter links liggen tijdens dit spel, want het zou een verkrachting voor het spel zijn als er té lang wordt nagedacht. Zonder meer een aanwinst voor Eggert/Pegasus in het familiespelgamma. Het feit dat dit spel in de VS zal verdeeld worden door Stronghold verklapt ook al wel wat goeds.
